Chapter 4

LABIS ANG pag-alala ang nararamdaman ni Asja habang nakaupo sa waiting area. Ilang oras na din ang lumipas simula ng ilabas si Celestine sa ICU at hanggang ngayon, wala pa ding balita si Asja mula kay Rogue. 

Gulong-gulo siya. Hindi niya maintindihan kung bakit nito kailangan magsalita ng mga bagay na wala naman itong alam, hindi niya din maintindihan kung bakit galit na galit ito sa kanya. Sa kabilang banda, labis siyang nag-aalala kay Celestine. Hindi siya makampante sa inuupuan niya kaya't kanina pa siya nakatayo. Even if she wanted to go, she was sure that the arrogant man would insult her again.

Sandali siyang natigilan ng maalala ang lalaki. The way his hunk body move can make every woman pee on their pant, and his almond eyes who can make any woman fall if they look at it. His kissable red lips, his pointed nose. Sa tingin niya ay wala ng pwedeng ipang-husga sa itsura at katawan nito, bukod siguro sa ugali nitong pangit.

"Kamusta na kaya siya?" bulong niya at bumalik sa pagkakaupo.

Ilang oras pa siyang nanatili doon at naghintay bago niya naisipan na bumili ng makakain at maiinom. Naalala niya ang huli niyang kain ay noong ala-singko pa. Tinignan niya ang oras sa relo na nasa pulsuhan niya at nakita niya na alas otso na ng gabi. Kaya pala kanina pa nagwawala ang tyan niya sa gutom dahil anong oras na ang lumipas noong huli siyang kumain. 

Gustuhin man niyan dito sa cafeteria ng hospital na lamang bumili, ngunit wala siyang budget. Mahal pa naman ang bilihin dito.

Nang makalabas, naghanap siya ng pwede niyang makainan. Tumingin siya sa paligid, nang walang makita, dumaretso siya babaeng nakaupo sa gilid upang magtanong.

"Magandang gabi po," bati niya.

Nang tumingin ito sa kanya, kaagad siyang nakaramdam ng awa at lungkot. Punit-punit ang marumi nitong damit, magulo ang buhok, at maraming pasa sa katawan. 

"A-Ano..." nag-iisip niyang sabi. Saglit siyang natulala dito at ngumiti. Inilahad niya ang kamay niya dito at muling nag-salita. 

"Pwede mo ba akong samahan sa malapit na kainan dito? Hindi ko kasi masyadong kabisado ang lugar na ito eh," nakangiti siyang sabi. Kung titignan ito ay magkasing-edad lamang siguro sila

Tumaas ang dalawa nitong kilay na parang nagtataka. Kinagat nito ang mga labi at dahang-dahan iniabot ang kanyang kamay sa nakalahad na kamay ni Asja. "M-May malapit po na kainan dito..."

Nang makatayo ito, kaagad nitong binitawan ang kamay ni Asja. Nahihiya siya dahil baka mandiri din ito sa kanya katulad ng ibang tao. Itinuro niya ang daan sa kanyang kanan at nahihiyang nagsalita. "Dito po. Dumaretso lang po kayo sa daang ito, kapag po nakita niyo na ang unang kanto, kumaliwa kayo, nandoon na po ang pinaka malapit na kainan dito." 

Asja bit her lower lip before speaking. "Samahan mo akong kumain... kung pwede?" kasabay ng pagsabi niya noon ay kaagad na tumunog ang kanyang tyan na ikinatawa nilang pareho.

Nahihiya man, tumango ito. "S-Sige po," anito.

WINONA WAS smiling as she changed her clothes and went to the parking lot in their their mansion. Maingat niyang inilapag ang isang lunchbox sa passenger seat. Kakauwi niya lamang galing sa hospital kung nasaan Celestine at ang akala niya ay nandoon din si Rogue, ngunit nagkamali siya, dahil ang bumungad sa kanya ay si Celestine at ang yaya nito.

Nang tinanong niya ito, sinagot nito na may inaasikaso daw itong problema. Kaagad niyang nalaman kung nasaan ito dahil balitang-balita ang problema na kinakaharap ng Duskano's Airlines ngayon.

Excited siyang habang nagmamaneho. Nang makarating sa pupuntahan, excited siyang bumaba at kinuha ang dalang unchbox na ginawa niya para kay Rogue. Kailangan muna niyang magpatanggal ng stress sa paghahanap sa taong gustong-gusto niyang makita.

With a smile on her lips, she went inside the building. Binati niya ang mga pamilyar na nakakasalubong at pagkatapos, sumakay siya sa elevator na siyang maghahatid sa kanya kay Rogue. 

Pagkabukas ng elevator, kaagad niyang narinig ang galit na sigaw ni Rogue. Hindi na sa kanya bago iyon dahil tuwing pumupunta siya dito ay iyon kaagad ang bumubungad sa kanya. 

"Why are there pointing me?!" galit na galit na sigaw nito.

Mabilis na sumilip si Winona sa lalaki. Medyo nasa tagong bahagi kasi ang elevator.

Rogue looked mad, as always. Para itong kakain ng tao sa sobrang galit. Nanlilisik ang mga mata habang may kaharap na anim na tao na sa hinuha niya ay empleyado nito.

"S-Sir, ang sabi kasi ng board, ikaw raw ang nagbigay ng go signal para lumipad ang eroplano patungong Hawaii. Kaya ikaw raw ang may responsibilidad kung may mamatay daw sa mga pasahero dahil hindi makalapag ang eroplano dahil sa climate change at mauubos na ang fuel nila." Naiiyak at nanginginig na sabi ng isang lalaking nagsalita.

"What?! Hindi nga nila alam kung ano ang kailangang gawin!" Kitang-kita ni Winona ang pagsipa ni Rogue sa upuan na tumama sa salamin na ikinabasag nito. 

"God!" tinuro nito ang lalaking sumagot. "You, contact the Airlines emergency number and collect some information. And you, contact our airport in Hawaii and know what's happening so we can troubleshoot the problem." 

Itinuro ulit nito ang isa pang babae na nakatayo. "Ikaw, go to HR Department and tell them to have a list of every person in that plane, including who to contact in case of emergency. At ikaw, I want you to contact the pilot if you can then report back to me. Got it? Kapag hindi niyo nagawang apat ang pinapagawa ko, I will fire you and you will wish you never work for me. Understood?!"

"Yes sir,"

Sabay-sabay na tumaliwas ang apat na iyon na parang takot na takot ang mga ito kay Rogue. Naiwan ang isa pang babae na nanginginig ang mga tuhod at mahigpit ang hawak sa papel na nasa mga braso. 

"You-- what's your name?" kinakalma ang sariling tanong ni Rogue.

"J-Julie po s-sir--"

"Get out of my sight,"

"O-Okay sir," at katulad ng apat, tumilis kaagad dalawang paa nito at mabilis na naglakad.

Nakatayo lamang si Winona sa labas ng elevator at tinitignan ang bawat galaw ni Rogue. She should be afraid, but she wasn't. Sanay na siya masyadong makita na lagi itong nagwawala sa galit.

"Allysa," tawag niya sa pangalan ng sekretarya. "Tell me something to not angry about," sabi ni Rogue na malakas na nagbuntong-hinga habang nakapamaywang.

Allysa Maude, his secretary, spoke. "The board is giving you thirty minutes to troubleshoot this problem," natigilan ito ng tumunog ang telepono.

Mariing napapikit si Rogue, saka malakas at sunod-sunod na nagmura. Rogue's mouth is sinful desire. Makasalanan ngunit masarap halikan. 

"Also... one of the board members wants to talk to you." muling sabi ng sekretarya nito nang matapos ang tawag.

"Tell them that I don't have a time for their nonsense," sagot niya.

"Pero sir, galit po siya sa nangyari..."

Naiiritang naglakad si Rogue ngunit natigilan ng makita siya. Kaagad siyang ngumiti ng matamis dito at iniangat ang lunchbox na hawak niya.

Hindi siya nito pinansin kaya't naglakad siya kasunod nito. And true to Allysa's words, there was a man outside Rogue's office.

"Mr. Duskano--"

"Shut up," Ramdam ni Winona na mas lalong lumala ang iritasyon nito. "If you're here to scold me, save your breath. Bakit? Ako ba ang may kagagawan ng climate change na iyan? No, I'm not, you moron. And FYI, I'm troubleshooting this problem so shut up and leave me alone!"

Mahina siyang natawa nang makita na umawang ang labi ng lalaki. 

"Leave. Now," Rogue hissed and was about to leave when Mr. Mandaril spoke. 

"That was rude. Hindi dapat iyan ang asal ng isang Duskano--"

"I don't care." Rogue gave him a dead glare. "Kung nasaktan ka man sa sinabi ko, umalis ka sa kompanya ko. Hindi naman ako mamamatay kung aalis ka. I could easily replace you after all,"

Tumalikod ito at nagpatuloy. "At alalahanin mo, ikaw ang may kailangan sa kompanya ko, hindi ako. Pinapasok lang kita kasi humingi ng pabor si Mommy. I could kick you out for all I care. So if you don't want to leave my company, leave me alone!"

Pumasok ito sa opisina na sinundan kaagad ni Winona.  Winona looked at the clock and saw that it was eleven o'clock in the evening. People still do not go home because of the problem that has not been solved.

"Allysa!"

"Yes, sir?" mabilis na sagot ng sekretarya.

"Call the HR Department and told them to cut Mr. Mandaril's investment!" Galit na sabi nito. "Tell them to freeze his account that's connected to my company 'til further notice. And call Celestine's nanny, ask her how's Celestine."

"Copy, sir." 

Nang makaalis ang sekretary, mabilis na pumunta si Winona sa likudan ni Rogue. Inilapag niya sa table nito ang lunchbox bago hinawakan ang likod nito.

"Are you okay?" malambing niyang sabi.

"Do I look like okay?" matigas nitong tanong. Tinanggal nito ang kanyang mga braso sa katawan nito.

She bit her lower lip. Naglakad siya sa malapit na upuan at naupo. A small smile made a way to her lips when she saw Rogue touching the lunchbox.

"What's this?" tanong nito habang binubuksan ang lunchbox.

"Well, I know you're tired so... I made you something to eat," she said softly.

Her smile suddenly faded when she saw that Rogue had set aside the lunchbox. 

"I'm not hungry yet so... you can eat it, if you don't want to, just give it to Allysa or just take it home." sabi nito at kaagad na tumayo.

She was left stunned. She thought Rogue would eat it, or at least appreciate it. Pagak siyang natawa. Bakit niya ba kasi nakalimutan ang ugali nito? Ang tanga niya talaga.

MALAKAS NA nagtatawanan sila Asja at ang babaeng nakilala niya kanina. Ilang oras na din simula noong kumain sila at ngayon, nakaupo sila sa tapat ng hospital kung saan niya ito nakita.

"May kamukha siyang artista, iyong pogi pero boses ipis... si Mario Maurer, ayon." sabi nito at sabay silang nagtawanan.

Sandaling namutawi ang katahimikan bago nagsalita ang babae. "Saan ka pala tumutuloy?"

Ngumiti si Asja. Tumingin siya dito, "Sa Auntie ko,"

Tumikhim ito ng maramdaman ang awkward sa paligid. "A-Ano, pasensya na. Masyado atang personal ang tanong ko," awkward siyang tumawa.

Tumingin si Asja sa babae. Kanina habang naglalakad sila ay sobrang mahiyain nito, panay ang tanggi pa ng inaya niya itong kumain. Ngunit ngayon, nakakasabay na sa mga biro niya. 

Umiling si Asja. "Hindi, ayos lang. Simula kasi ng mamatay ang nanay ko, sa tiyahin ko na ako tumira. Ikaw ba? W-Wala ka bang pamilya?" nag-aalangan niyang tanong.

Humugot ito ng malalim na hininga. "Meron. Lumayas ako sa amin," sa tono ng pananalita nito, alam ni Asja na ayaw nitong pag-usapan ang nakaraan niya.

"Bakit ka nga pala nandito sa hospital? May pamilya ka bang nandito?" biglang tanong nito. When she asked that question, Asja was immediately overwhelmed with concern. She forgot to go back inside and find out Celestine condition!

"Nako! Nakalimutan kong kamustahin si Celestine--"

"Anak mo?"

Hindi pa siya nakakasagot ay bigla itong nagsalita. "Nako! Kailangan ko nang umalis, baka hinahanap na ako." Tumayo ito. "Salamat pala sa pagkain, babawi ako next time! Bye, Asja!" paalam nito bago tumakbo.

Napangiti siya. Kumaway siya dito ngunit napahinto ng may maalala. "Wait! Anong pangalan mo?" 

Sa dami kasi ng pinag-usapan nila kanina, ni hindi man lang nito nabanggit kahit minsan ang pangalan nito. 

"Roma! Roma Caprio!"