RENATA"Maraming salamat sa walang sawang pagtulog mo sa akin Detective.""Itago mo ng mabuti iyan nang walang may makakaalam."Tumango ako na nakangiti. Mayamaya ay semersoyo ako. Mahigpit kong hinawakan ang usb original copy ng cctv footage record ni Forth. Isa ito sa matibay na ebidensya kapag ilalaban ko ito sa korte. Sa tulong ng team ko—dalawang daan porsiento na mananalo kami sa kaso.Hapon nang makalabas ako ng hospital. Sa bukana pa lang ng main door exit ng hospital ay nag-aabang na doon si Abbadon. Huminga ako ng malalim at nilapitan siya."I'll give you ten minutes to talk to me. No buts and please."Nauna na akong maglakad sa kanya. Ramdam ko namam na sinusundan niya ako. Nasa isang coffee shop kami walking distance lang sa hospital. Hindi na ako nag-abala pa na mag-order ng kape dahil si Abba na mismo gumawa nun.Nakakrus ang mga braso ko habang nakatingin sa mga taong naglalakad sa labas. Sana katulad din nila—masaya kahit na may mga pinagdadaanan problema. Pero bakit a
RENATA "Ma'am Avil? Ano po ang gagawin mo diyan? Ilibing nalang po natin Ma'am, nakakatakot amg itsura." Salita ni Mari. "Sino kaya nagpadala niyan? Bakit hindi ko napansin na may amoy?" Si Rosie. "Sa susunod huwag na tayo basta-basta kukuha ng mga padala na galing sa mga hindi kilala na tao." Si Mira. Nasa likod ng bahay kami—sa malawak na bakante ng lupa. Nakatitig lang ako sa pulang kahon at sa bulaklak na ngayon ay nagsisilabasan na ang uod doon. "Bumalik na kayo sa loob, ako na bahala dito." Napatingin ako sa aking wrist watch—alas-otso ng umaga at matindi ang sikat ng araw. Napatingala ako, at mayamaya ay napangiti. "Attorney Velasco? What are you here? You look stunning with your flaming outfit." Bungad kaagad ni Attorney Alcantara. "Oh? Avil? Bakit ka nandito? Hindi ba't nagpapahinga ka ngayon?" nagkakape si Ninong nang pumasok ako sa opisina. "Saka... anong 'yang bitbit mo? Seriously? Full red outfit? Anong meron, Attorney Avil?" Nilapag ko iyon sa itaas ng lamesahan
RENATATwo days later. Nailipat na si Forth sa kanyang sariling kwarto. Sabi ng doktor ay magiging na raw ito dahil mararamdaman niya na ang sakit ng mga sugat niya. Nawala na ang anesthesia sa buong katawan nito.Malaking kwarto ang kinuha ng pamilya nito. Nasa VIP suite kumbaga para mas maging komportble ito habang nagpapahinga."Finally, nailipat ka na sa bagong kwarto mo," salita ko habang inaayos ang kumot sa katawan ni Forth. Tulog pa rin siya."Thank you, Avil for helping us," nakangiting sabi ni Tita March sa akin. "With out you iwan ko nalang kung paano namin mapapaganda ang kwartong ito." Kinuha ni Tita March ang kamay ko saka hinaplos niya iyon."Walang anuman po Tita. Magkaibigan naman kami ni Forth."Maya ay biglang nalungkot ang mukha niya. Hindi ko alam kung bakit."Bakit Tita March?"Umiling siya ngunit ang mga mata nito ay puno ang pagtatanong."Avil? Bakit hindi nalang kaya kayo magkabalikan ni Forth? Both of you need each other—just like now. I mean, I'm sorry kung
RENATAIto ang unang beses na pumasok ako sa sarili kong kwarto dito mismo sa malaking bahay namin sa Makati. Walang may pinagbago. Ang sabi ni Mama Ingred ay hindi niya pinakilaaman ang kwarto ko maliban nalang kung lilinisin ito ng kasambahay—dalawang beses sa isang linggo."I really miss my home," sambit ko habang iginagala ko ang aking mga mata sa kabuuan ng kwarto."You can stay here if you want, hija. This is your room." Suhisyon naman ni Mama Ingred.Napangiti ako nang humarap ako sa kanya, saka niyakap ko siya. "Thank you so much Mom. Thank you for not giving me up. I love you morethan words can says." Nagpunas ako ng aking luha habang nakayakap ako sa kanya."You're my one and only child. How can I neglect you? Beside, hindi ko ito inaasahan na darating ang araw na ito. Just like, I'm dreaming."Kumalas ako ng pagkakayakap sa kanya. Hinaplos ko ang pisngi nito at saka hinalikan sa pisngi nang paulit-ulit."You're not dreaming. It's me Renata—your daughter from Avil's body.""
RENATAI moaned when abba pushed his masculinity inside my femininity. It feels good. I don't know why I suddenly became like this. The last thing I remember was that I was drinking at a bar by myself and a girl sat next to me, but we didn't have any interaction with each other—just the right questions and answers. Then I took a ladies room and left that place. The last one—someone covered my nose and mouth causing me to lose consciousness—and this is it—Abba is the one who is going to be the one to kidnap me.I had sex with Abba not because I wanted to, but because of the reaction of my body that I don't understand why it suddenly got hot and wanted."This is not right," rinig kong wika ni Abba. Hindi ko siya nakakausap dahil hinang-hina ang katawan ko. Nahihilo at nasusuka."Let's go." Huli kong rinig na sabi ni Abba bago tumiklop ang mga mata ko.Hindi ko alam kung anong nangyari. Pagdilat ko ng aking mga mata ay nasa isang kwarto na naman ako. Masakit pa rin ang ulo."You know wha
RENATATanghali na nang makalabas ako ng ospital. Sa pangungulit ni Abbadon, aiya ang naghatid sa akin sa bahay hanggang sa loob ng kwarto ko."Pwede ka nang umalis," wika ko saka ko siya tinalikuran. "Paki sarado nalang ng pintuan." Utos ko sa kanya.Ngunit nang lingunin ko ito ay nakatayo lang at nakakrus ang nga braso—diretso ang tingin sa akin. Napakagat labi ako at lumapit sa kanya."What do you want?""Really? Pagkatapos kitang ihatid dito, ni wala man lang, salamat? O tubig diyan?"I roll my eye. Ayaw ko naman maging bastos. Hindi lang talaga ako komportable na kasama siya. At isa pa wala akong pasasalamatan sa kanya dahil responsibilidad niya ang lahat na nangyari sa akin."Tara sa kusina," nauna na akong lumabas, at mayamaya ay sumunod naman siya.Nang makita kami ng tatlong maria, hindi ko iyon pinansin. Dumulog kami ng kusina at hinayaan si Abba na maupo sa island corner."Ma'am? May maitutulong po ba kami?" Si Rosie."Doon nalang muna kayo. Tatawagin ko nalang kayo kung ki
RENATA"How are you? Masaki pa ba mga sugat mo?"Tumango si Forth at ngumiti. "Akala ko mamamatay na ako.""Hindi ka pwedeng mamatay.""Why?"Inilapit ko ang aking mukha sa tainga niya at may ibinulong. "Babalik pa si Avil kasi..."Ngumiti ako nang makita ang reaksyon ng mukha niya. Alam kong napakaimposible, pero kung ganun nga ang mangyari ay ibabalik ko ang katawan na pinahiram sa akin."Magpagaling ka diyan. Hindi maganda tignan sa iyo na nakahiga ka nang matagal. Bumangon ka na!""Napaka-brutal mo talaga, pero thank you so much Avil.""Ginawa ko lang 'yung responsibilidad ko, dahil ako naman ang dahilan ba't ka nakahiga diyan ngayon."Napapailing nalang siya. Pero mayamaya ay sumeryoso na kami nang magpaalam ang mama nito na lalabas saglit.Inilipat ko ang isang silya sa gilid ng kama niya at doon na nagsimula ang usapan."Balita?" Panguna niya.Inilabas ko ang usb na binigay sa akin ni Detective noong mga nakaraang araw. Grabe 'yung kaba at takot ko noong araw na iyon—akala ko
RENATA"Ayos lang po ba siya Dok?""Dalhin nalang kaya natin siya sa ospital, Dok?""Dok, check mo nga ulit si Ma'am Avil.""She's fine. Don't worry about her. I'll go ahead.""Aalis ka na Dok Abba? Paano kung may mangyaring masama ulit kay Ma'am Avil?""Tumawag nalang kaagad kayo ng ambulansya if ever mangyayari ulit iyon sa kanya.""Ha? Paano kung—"Hindi ko na natiis at bumangon na ako kahit pa na medyo matamlay pa ang katawan ko."Lumabas muna kayo; Rosie, Mari, Mira." Kaagad naman sila lumapit sa akin ngunit suminyas na ako na lumabas sila.Nang makalabas, ay naupo ako sa gilid ng kama. Huminga ng malalim at dahan-dahan ko iyon ibinuga. Nakatungo ako dahil medyo nahihilo na naman."Does this happen to you often? Ever since you woke up from the coma, you have often felt such symptoms. Are you okay? Maybe you need a full medical so we can know the—""Abbadon? Have I told you to take care of me? Nothing, isn't it?""Alam ko naman na galit ka sa akin. Pero ang hindi ko lang talaga ma
OPERATING ROOM "TIME OUT!" "Miss Avil Velasco, Neuroendoscopy, Craniotomy. It's showtime." "Once more unto the breach, dear friends. Once more. Knife—" And Renata's brain surgery has begun. Almighty Lord, make us an instrument of your hand so that our surgery on Renata will be successful. ABADDON LA VALLE POINT OF VIEW Loyalty is very expansive, not everyone can afford it. And I don't deserved it. Sino ba naman ako para pag-aksayahan ng ganyan, kung ako mismo sa aking sarili ay hindi ko magawa iyan. Nothing is permanent. Situation will change everything. What do I expect after I cheated on her? Karma. A bigtime karma. I don't know where to start. In my whole life, I have never done anything right since becoming a boyfriend and also to the point where she became my wife. I know that Renata likes me a lot; we're still in high school. Eight years ang age gap namin, pero kung umasta ako ay daig ko pa ang isip-batang walang ibang iniisip kundi ang maglaro-laruan. I d
RENATADECEMBER 2023, GERMANYSabi nila; You only live once.Pero para sa akin, pangalawang buhay ko na ito. Masaya na malungkot. Masaya; dahil nabigyan ulit ako nang pagkakataon na mabuhay pagkatapos kong mamatay. Malungkot; dahil ilang beses din tinangkang bawiin ang pangalawa kong buhay.Ang lalim ng buntong hininga ko habang nakatingin sa harapan ng salamin.Ito na ang huling paghuhukom sa pangalawang pagkabuhay na ibinigay sa akin. Nakasalalay sa mga dalubhasa ang buhay kong ito, at nakadepende na rin sa katawan ko kung makikipagkooperatiba ito."Maganda pa rin naman tayong tignan Avil kahit wala na tayong buhok," nakangiti kong sabi habang kunwaring kinakausap ang katawan ng aking kaibigan na si Avil. "Let's fight together." Saka ko tinakpan ang ulo ko na wala nang buhok.Kumusa na akong magpakalbo dahil unti-unti na rin lumalagas ang aking buhok dahil sa aking sakit. Bumagsak ang katawan, at lumalim ang mga mata."Renata, hija? Kailangan mo nang magpalit hospital dress. Bukas
RENATAI have cancer, and I only have ninety-two days left. I'm not afraid to die, but I'm just not ready to die. Although, I also thought and asked myself; who am I to complain? I have a few more lives, and maybe that will be enough to take back the life that was lent to me."Renata? Are you okay?" Forth asking me while I'm on my hospital bed. I nod."I'm great, but not really great. As you can see; nakahiga na naman ako sa hospital bed, at I don't know kung makakabangon pa ba ako rito pagkatapos ng operasyon.""We're going to Germany," Mama Ingred said—she's tearing. "Marami akong kilalang magagaling na doctors do'n anak—Renata. I'll promise you na gagaling ka; makakarecover ka sa sakit mong iyan."I just smile with her. Lahat sila ay nakikisimpatsya na gagaling pa ako although twenty-percent nalang ang pag-asa na gagaling.It's been a week since nalaman ni Aba ang tungkol sa aking sakit. As I expected, nagulat siya, nagtanong, at natakot—katulad din nina Forth at Mama Ingred. Hindi
RENATA "What's wrong? Hindi ka pa ba papasok?" Napabuntong hininga ako saka hinawakan ang door knob ng pintuan nito. Naririnig ko sa loob ang usapan ng kanyang pamilya—masaya. Mayamaya ay humakbang ako paatras, sinyales na ayaw kong pumasok. Bagamab ay pinigilan ako ni Forth. "I'll stay here. You go inside and talk to him." "Forth?" Mahina kong tawag sa kanya. "Bakit? Nagdadalawang isip ka ba?" Umiling ako nang tumungo. "Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko, sa totoo lamg." Forth tap my shoulder. "It's okay. Take your time, but don't take too long. Babalik na muna ako sa trabaho ko. Iiwan ko ang susi ng kotse nang may gagamitin ka pauwi sa inyo mamaya. Take to him just like a normal conversation. I'll go ahead." Sinundan ko ng si Forth habang papalayo sa akin. Mayamaya ay bumalik ang tingin ko sa harapan ng pintuan, at saka kumatok ng tatlong beses bago ako pumasok. Si Aba kaagad ang bumungad sa akin. Nakaupo siya sa wheelchair habang ang mga tanaw ay nasa labas ng bintana
RENATA"Forth?! Forth, sandali! Magpapaliwanag ako!"I run after him. Ngayon lang ako nakaramdam ng takot dahil sa kanya. I can't blame him kung bakit galit na galit siya ngayon."Renata!" Napahinto ako nang bigla siyang sumigaw. Humakbang ako paatras nang maglakad si Forth pabalik sa akin."Forth?" Tawag ko sa kanya dahil bigla nalang itong humikbi. Ang takot konay nawala, napalitan ng kaba at pag-aalala ko sa kanya. Nilapitan ko siya sabay kabig sa balikat nito."May brain cancer ka, Renata," nagpapanic na sabi ni Forth. "No! That's Avil's body. Ibig sabibin niyan—" Hindi niya natapos ang sasabihin nito dahil sa takot."Forth? Calm down, okay? May lunas naman ito. Nakapag-schedule na ako ng surgery next month. Ang hiling ko lang sana ay, walang may ibang makakaalam."Napatingala sa kalangitan si Forth. Hinawakan ko siya sa braso, at mayamaya ay ikinulong ko ang magkabilang pisngi nito sa aking mga palad.He's crying. Iwan ko ba ba't nasasaktan ako para sa kanya. I hug him to calm do
RENATAThe next morning. Me and Forth visit Congressman Andrada and his family. Habang nasa parking area, panay ang silip namin ni Forth sa entrance ng main door ng ospital dahil may mga iilang media na naghihintay roon dahil sa nangyaring aksidente kay Congressman at sa kanyang pamilya. Hindi ko talaga maintindihan itong mga taga-media; ayaw man lang bigyan ng privacy ang buhay ng isang tao. Aalamin at aalamin talaga nila ang mga ito hanggang sa may makuha sila na maibabalita sa telebisyon o kahit sa radyo."What should we do?" tanong ni Forth sa akin habang hindi maalis-alis ang tingin sa labas ng ospital."Let's go—no choice kundi sumugod nang sa gayon ay makapasok tayo sa loob.""Are you kidding me, Renata?""Kailan ba ako nagbiro, Forth?""Well—wala pa naman. Paano kung maipit tayo sa kanila?"Napabuntong hininga ako at saka umiling. Mayamaya ay binuksan ko ang pintuan ng front door ng kotse ni Forth, at saka lumabas doon."Hey! Rena! Avil!""What?!""Come back here! What you
RENATATwo days later. Bumalik kami ng Maynila dahil sa sunod-sunod na pangyayaring aksidente. Si Abaddon ay binaril umano ng isa sa mga tauhan ni Congressman Andrada habang pauwi na ito ng condo nito galing sa ospital—katatapos lang raw ng kanyang shift. Dalawang tama ng baril sa dibdib—mabuti nalang at sa kanan ito tinamaan at hindi sa kaliwang dibdib. Alam kong hindi pa gaanong magaling si Abaddon pero pinili nitong magtrabaho na raw dahil ayaw nitong ipatawag ng head director ng ospital, at baka raw matanggalan ito ng posisyon sa kanyang propisyon. Kaya iyon ang nangyari. Dalawang araw na sunod-sunod raw ang shifting nito without break. Labis-labis ang pag-aalala ng mga ka-trabaho ni Aba dahil sa ayaw raw ito magpahinga. Kung hindi pa raw pinagsabihan ng director ay hindi pa ito magpapahinga. Subalit, parang iyon pa ang nagtulak sa kanya sa trahedya dahil sa pagpilit ng director na umuwi ito sa kanyang condo. Walang may kasalanan sa nangyari, at walang dapat na sisihin doon. Sigur
RENATATahimik lang akong nakaupo sa wheelchair habang palipat-lipat ang tingin ko kina Iñigo at Ninong. Diretso lang ang mga tingin nila sa akin habang ako ay wala pang sapat na maisabi, pero pinaghandaan ko na ito; kumukuha lang ng tamang tyempo."Stop!" Bulalas ko. Nagulat tuloy sila bakit ako biglang sumigaw."Really, huh?" wika ni Ninong. "Now, tell us. What happen? Paano nangyari ang lahat? Paano nagsimula? Saan? At kailan?" Akala ko pa naman ay tatahimik nalang talaga siya, pero hindi.Magsasalira na sana ako nang lumapit si Forth sa kanya. Kinabig ang balikat at ningitian niya ito."Let's talk about that tomorrow. Hindi ba kayo pagod? Pwede matulog muna tayo for the maintime?""Prosecutor Lim?!" Angil ni Ninong."What?! Look at her. She's exhausted.""Forth?" Tawag ko sa kanya, at saka naman tumango."Hindi ko rin alam kung kailan at kung paano. Basta nagising nalang ako isang araw na nasa katawan na ako ni Avil. Kinuwento naman nila sa akin kung ano ang pinagdaanan ni Avil no
RENATA"Who the hell are you?!" Bulalas na tanong ni Cingressman. Humakbang siya papalapit sa akin, at saka niya pinisil ang magkabilang pisngi ko gamit ang malapad na kamay niya.Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa ginagawa niya. Masakit, ngunit hindi ko kailanman ipapakita sa kanya na nasasaktan ako."Don't touch her!" Angil ni Aba—duguan na rin ang mukha niya dahil sa pambubugbog ng mga tauhan ni Congressman sa kanya.Bumaling ang tingin ni Congressman kay Aba, at saka ito lumapit sa kanya. Isang tadyak sa likod ang natanggap ni Aba mula kay Congressman Ceasar. Hindi ko magawang magsalita dahil hindi ko alam kung saan ako pwede magsimula."Ceasar?! May usapan tayo, hindi ba?! Bayad na ako sa lahat ng mga utang ko sa iyo, at ngayon tuparin mo ang iyong pangako na huwag mong gagalawin si Renata?!"Kita sa reaksyon ni Congressman ang pagkabigla. Maging ako ay nagulat at hindi rin makapaniwala."Renata? You mean, this woman, Attorney Velasco—is Renata? I don't get it?!""I said, let he