Ang mababa at mabagal na liwanag ng isang abandonadong warehouse ay kumikinang habang dalawang tao ay nagkukumpulan sa isang sulok, ang kanilang mga anino ay sumasayaw ng makamandag sa mga nakakalugmok na pader ng konkretong may mga bakas ng pagguho. Ang hangin ay makapal sa tensyon, isang malinaw n
"Nakita mo? He can’t do anything, he is helpless. Hindi na yan makakatakas," sinabi ni Kath na may sapilitang katapangan. "Kung papanatilihin namin siyang mahinahon at siguruhin na alam niya na seryoso kami ngunit hindi mapagsamantala... maaaring gumana ang plano nating lima. Kapag nakakuha na tayo
Ang gabi ay puno ng tensyon, ang hangin ay mabigat sa hindi masabi na takot na umikot kay Iza na parang isang nakakabinging tunog. Nakatayo siya sa mahinang liwanag ng kanilang kusina, ang tanging tunog ay ang ritmo ng pagtik ng orasan sa dingding—isang tunog na tila isang countdown kaysa sa simplen
Ang tunog nito’y umuecho nang nakakatakot sa katahimikan ng gabi. Para bang isang walang katapusang panahon, may katahimikan mula sa kabila bago may narinig siyang pag-ugong—ang isang sasakyan ay unti-unting dumating at bumukas kaagad ang pinto nang nakahinto ito, ipinapakita ang mga nakamask na la
“Sasamahan mo kami kapalit niya.”“Hindi!” sigaw ni Roman nang agad na marinig ang mga sinabi ng mga lalaki, tumaas ang takot sa kanya. “Hindi ko siya iiwan!”Lumapit ang isa pang pigura na alam nyang si Ruby na, may masamang pakiramdam habang siya'y lumalapit. “Wala kang masyadong pagpipilian dito,
“Ano'ng nangyayari?” tanong ni Iza anxious ang una nyang nararamdaman at pangamba sa buhay nya ngayon!“Shhh walang gagalaw muna!” sigaw ng isa kanila sabay tingin patungo sa rearview mirror na naghahanap sa labas ng kung ano para makita ang anumang hindi nakikita, pero wala katulad ng kanina ay gan
Ang madilim na warehouse ay umuukit ng mga tunog ng laban habang si Agent Angela ay pumasok sa mabigat na pintuan ng bakal, ang puso niya ay mabilis na tumitibok na parang tambol sa kanyang dibdib. Matagal na niyang sinubaybayan ang lokasyon ng mga kidnapper sa lugar na ito sa labas ng Marikina, is
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila