Ang tunog nito’y umuecho nang nakakatakot sa katahimikan ng gabi. Para bang isang walang katapusang panahon, may katahimikan mula sa kabila bago may narinig siyang pag-ugong—ang isang sasakyan ay unti-unting dumating at bumukas kaagad ang pinto nang nakahinto ito, ipinapakita ang mga nakamask na la
“Sasamahan mo kami kapalit niya.”“Hindi!” sigaw ni Roman nang agad na marinig ang mga sinabi ng mga lalaki, tumaas ang takot sa kanya. “Hindi ko siya iiwan!”Lumapit ang isa pang pigura na alam nyang si Ruby na, may masamang pakiramdam habang siya'y lumalapit. “Wala kang masyadong pagpipilian dito,
“Ano'ng nangyayari?” tanong ni Iza anxious ang una nyang nararamdaman at pangamba sa buhay nya ngayon!“Shhh walang gagalaw muna!” sigaw ng isa kanila sabay tingin patungo sa rearview mirror na naghahanap sa labas ng kung ano para makita ang anumang hindi nakikita, pero wala katulad ng kanina ay gan
Ang madilim na warehouse ay umuukit ng mga tunog ng laban habang si Agent Angela ay pumasok sa mabigat na pintuan ng bakal, ang puso niya ay mabilis na tumitibok na parang tambol sa kanyang dibdib. Matagal na niyang sinubaybayan ang lokasyon ng mga kidnapper sa lugar na ito sa labas ng Marikina, is
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan