I’m so excited na for the next chapters! Sana kayo rin po huhu.
Sa isang pitik ng kanyang daliri, sumenyas si Angela sa technician sa backstage na ngayon ay tanaw nya. Ang malaking screen sa harap niya ay kumikislap dahil nabuhay, na nagbigay ng mala-bughaw na kulay sa studio. Ang mga audience ay sumandal, ang pag-usisa ay nag-umpisa nang bumalot sa kanilang lah
Tahimik ang mansyon ng mga Peralta. Kakatapos lamang ng kanilang breakfast at kasalukuyan silang nagpapahinga para bumaba ang kanilang kinakain. Kagaya ng kalmadong araw sa labas ay ganoon din kakalmado ang sitwasyon nilang dalawa. Ang ngiti sa kanilang mga labi ay kitang kita mo. Ang hangin ay tila
"We'll be right there," agad na sagot ni Mechille sa police officer, halos pabulong ang boses niya. Ibinaba niya ang telepono habang nanginginig ang kaniyang mga kamay."A -anong gagawin natin, Allan?" tanong niya sa kaniyang asawa, nangingilid ang luha sa kanyang mga mata. "R -rebecca, na sa kulung
Tumango si Mechille at si Allan sa kanilang mga narinig mula sa police officer na kaharap nilang dalawa, tumatakbo ang isip nilang dalawa sa kawalan. "O -of course, oo, siyempre. Kukunin namin ang pinakamahusay na attorney para sa anak ko. Hindi makukulong si Rebecca, hindi pwede!"Binigyan sila ni
Ang mag-asawang Peralta ay umuwi mula sa istasyon ng mga pulisya, tila ba ang bigat ng mundo ay bumabagsak sa kanilang mga balikat. Masyadong maraming mga nangyayari sa paligid at hindi nila maproseso ang lahat. Lumubog na ang araw, naghahagis ng mahahabang anino sa kanilang malawak na damuhan sa ta
Ang van ay patuloy na umaandar sa kahabaan ng edsa. Tahimik pero ito ay napuno ng isang pakiramdam ng kaginhawahan at tagumpay habang ang mga kasama ni Iza mula sa Her Blooms ay pabalik na rin mula sa show kanina. Matapos ang ilang araw ng masusing pagpaplano at matapang na pagpapatupad nito, sa wak
Tila ba binalot ng isang nakakakilabot na katahimikan ang mansyon matapos marinig ang tanong na lumabas sa bibig ni Iza. Isang tanong na puno ng pag-asa na baka sakaling may naaalala na si Roman tungkol sa kaniya. Pero ang pag-asa na iyon ay dahan dahan na naglaho at nadurog nang marinig at mabasag
Ang araw ay lumubog nang mababa sa abot-tanaw, na nagbigay ng mainit na ginintuang kulay sa malawak na lupain ng pamilya Jones. Ang mansion, isang timpla ng klasikong arkitektura at modernong kagandahan, ay nakatayong buong pagmamalaki sa gitna ng napakalawak na hardin. Sa loob, ang hangin ay napun
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila