Ang van ay patuloy na umaandar sa kahabaan ng edsa. Tahimik pero ito ay napuno ng isang pakiramdam ng kaginhawahan at tagumpay habang ang mga kasama ni Iza mula sa Her Blooms ay pabalik na rin mula sa show kanina. Matapos ang ilang araw ng masusing pagpaplano at matapang na pagpapatupad nito, sa wak
Tila ba binalot ng isang nakakakilabot na katahimikan ang mansyon matapos marinig ang tanong na lumabas sa bibig ni Iza. Isang tanong na puno ng pag-asa na baka sakaling may naaalala na si Roman tungkol sa kaniya. Pero ang pag-asa na iyon ay dahan dahan na naglaho at nadurog nang marinig at mabasag
Ang araw ay lumubog nang mababa sa abot-tanaw, na nagbigay ng mainit na ginintuang kulay sa malawak na lupain ng pamilya Jones. Ang mansion, isang timpla ng klasikong arkitektura at modernong kagandahan, ay nakatayong buong pagmamalaki sa gitna ng napakalawak na hardin. Sa loob, ang hangin ay napun
Roman chuckled, umiling-iling. "Don’t worry, business naman nila mom ang kailangan don at hindi tungkol sa akin. Walang pasok si Akee for three days, right? Sulitin na natin."Huminto siya, lumingon ang kanyang tingin sa bintana kung saan ang huling sinag ng araw ang nagpapaliwanag sa sala. “Yup, yo
Ang araw ay lumubog sa ilalim ng abot-tanaw, na nagbigay ng mainit at ginintuang liwanag sa makulay na mga lansangan ng Manila. Nakatayo si Roman sa labas ng mansyon ng mga Fujitsu, inayos ang kanyang kulay asul na polo at huminga ng malalim para pakalmahin ang kanyang nerbiyos na kanina nya pa nara
Kasunod ng kanyang tingin, nakita ni Iza ang isang matangkad na pigura na may pamilyar na katangian. Si Kenji iyon, ang unang pag-ibig ni Iza sa Japan bago nya makilala si Kevin. Ang paningin sa kanya ay tila hinila pabalik si Iza sa isang alaala na matagal na niyang ibinaon. Si Kenji ay kaakit-akit
Ang araw sa umaga ay nasala sa manipis na mga kurtina ng malaking unit na pagmamay-ari ni Roman sa Tokyo, na nagdulot ng mainit na liwanag sa kusina. Ang nakakaakit na aroma ng mainit na bacon at bagong basag na mga itlog ay napuno sa hangin, na humahalo sa matamis na amoy ng pancake na niluluto sa
Bumaba sila Iza sa eroplano, ang pamilyar na ugong ng paliparan ay pumupuno sa kanyang mga tenga habang mahigpit niyang hinawakan ang kamay ng kanyang anak na si Aikee at inalalayan sila ni Roman. Ang kanilang paglalakbay sa Japan ay naging isang ipoipo ng makulay na memorya, masasarap na pagkain, a
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila