“Daddy, are you going to sleep here?”Iyan ang naging bungad ni Aikee sa kaniyang ama pagkalabas pa lang nito ng kwarto nila ng mommy nya. Kitang kita ni Aikee ang pagkagulat sa mukha ni Roman at hindi nagtagal na halos wala pang dalawang segundo ay agad itong lumapit sa kaniya at pinaulanan sya ng
“Alright, I will cook it for you,” sagot ni Roman sa kaniyang anak. Inilipat nya muna ng pwesto ang kaniyang anak bago sya tuluyang tumayo. “Give me a minute or two, ok?”Nagtungo si Roman sa kusina ng unit. Hinanap nya ang french fries na tinutukoy ng kaniyang anak ngunit wala syang makita. Napakun
“G -Good morning,” nauutal na sagot pabalik ni Iza at agad na nag-iwas ng tingin. Tinuon nya ang atensyon sa anak nya at kinakabahan na nagkunwari na kukumutan ito. “D -dito ka pala natulog. Sorry hindi ko alam. Hindi tuloy ako nakapaglabas ng kumot or unan.’Umunat nang bahagya si Roman bago sya tu
“Sweet naman,” sabi ni Angela. “Baka langgamin kayo nyan, ah.”Napairap si Iza sa kaniya. “Baka mausog,” biro nya. “Kanina ka pa ba dyan? Thank you sa pag-asikaso kagabi ah. Sorry mukhang napuyat pa yata kita kagabi. Ilan ba ang nainom ko at parang mababasag na yata yung ulo ko.”“Parang nothing hap
Grabe ang kabog ng dibdib ni Iza habang patuloy na pinapakinggan ang bawat hakbang na ginagawa ni Rebecca. Tahimik ang paligid ngunit rinig nya ang tibok ng sarili nyang puso. Napalunok sya, pilit na pinapakalma ang sarili. Pero kahit na anong gawin nyang pagpapakalma ay ayaw magpaawat ng kaniyang d
Pagpasok pa lang ni Iza sa kwarto ay agad syang sinalubong ng isang mapaglarong tingin ni Angela. Sinabayan ng kaba nya ang ngisi na inilalabas ni Angela. Kumunot ang noo ni Iza dahil sa pagtataka dahil wala syang idea sa kung bakit ito nakatitig ng ganoon sa kaniya.“Anong problema mo dyan?” tanong
Naging maganda ang get together ng movie nila Iza. Isang linggo na puno ng activities. Isang Linggo na naging busy ang lahat. Pero ang mas nakakatuwa ay ang bonding na nabuo ni Roman at ni Aikee sa resort na iyon. Hindi akalain ng lahat na magbabalik ang ala ala ni Roman sa anak nito. Naisantabi big
“I am really sorry po,” paumanhin ni Roman sa mga magulang ni Iza matapos nyang iabot ang mga regalo na binili nya kanina. Iyon ang naging rason kung bakit sya na late ngayong gabi. “Thank you for accepting me.” Bahagya syang yumuko para magbigay galang sa mga Fujitsu.“No worries,” agad naman na sa
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila