After ng lunch nila Iza at ni Aikee sa mansyon ng mga Jones ay nagpaalam na ang mga ito para umuwi. Alam ni Iza na gusto pang manatili ng anak nya sa daddy nito pero kailangan na kasi nilang mag-asikaso para bukas. Isa pa ay darating na raw si Rebecca na gustuhin man ng mga magulang ni Roman na huwa
“Lily, aalis na raw kayo! Nakaready ka na ba? Na sa labas na sila ma’am.”Ang kaninang nagmamadali na si Lily ay mas lalo pang nagmadali nang marinig ang boses ni Aling Sitang sa labas ng kaniyang pinto. Sa katunayan, late na nagising si Lily dahil sa pag-iisip kagabi tungkol sa natanggap nyang tawa
—------------------------------------------------------Nakasakay na sila ng private airplane at kagaya kanina ay nakatulog na ulit si Aikee. Maging sila Iza at Lily ay nakatulog na rin. Hindi na nya nabilang kung ilang oras silang nakapikit. Nagising na lamang sila nang gisingin silang lahat ng fl
Hapon na at patuloy pa rin na hinahangin ang manipis na kurtina ng kwarto nila Iza. Sa manipis na kurtina ay tumatagos din ang sinag ng araw dahilan para mas lalong lumiwanag ang kwarto nila.Nakahilata pa rin si Iza sa kama at si Aikee naman ay naglalaway pa sa yakap yakap nyang unan. Mahimbing pa
Hindi alam ni Rebecca ang dapat iakto. Masyado syang nagulat sa presensya ni Jax na ngayon ay nakatayo sa kanilang harapan. Para tuloy syang isang eststwa sa kaniyang kinatatayuan dahil ni hindi talaga sya makagalaw dahil sa gulat.“Oh, hi!” bati ng CEO kay Roman at kay Iza. “Nice to meet you, Mr. J
Hindi pinayagan ng mga organizers na matulog at tumuloy sa iisang kwarto sila Roman at si Rebecca. Una sa lahat ay alam nila ang sitwasyon ni Roman at ni Iza. Bilang respeto ay hindi nila pinayagan na magsama si Rebecca at si Roman sa iisang kwarto. “Ugh! Bakit ba maraming hadlang sa mga plano ko?”
“Ano? Pupunta ka ba mamaya sa baba?” Iyan ang naging bungad ni Angela kay Iza pagpasok nito ng kwarto nila. Nadatnan nya roon sila Iza na nagpapahinga sa kama habang sila Aikee naman at si Lily ay nanonood ng tv. Nakuha nya kaagad ang atensyon nila Iza at ni Aikee dahil agad na napalingon ang mga i
Bumukas ang pintuan ng elevator. Sabay silang dalawa ni Angela na lumabas. Medyo malamig na rin ang simoy ng hangin paglabas nila ng resort. Tanaw na nila mula sa pwesto nila ang party. Ang malamig na hangin ay patuloy na tinatangay ang kanilang buhok. Ramdam nila ang lamig dahil sa pagdampi ng hang
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila