Matapos marinig ni Angela ang mga dapat nyang gawin ay bumalik na rin sya kaagad sa mansyon ng mga Fujitsu. Hindi mawala sa kaniyang isipan kung tama ba ang kaniyang mga naging desisyon. Pero may tiwala naman sya kay iza na makakayanan nya ito.Nang makabalik sa mahabang lamesa ng mga Fujitsu ay kum
Medyo madilim na ang hallway ng second floor kung na saan ang kwarto nila Iza at ni Aikee. Gabi na rin kasi at nakasarado na ang ilan sa mga kurtina. Kasalukuyang naglalakad si Iza papunta sa kaniyang kwarto. May kaba sa dibdib si Iza ngayong gabi dahil sa mga nangyari. Masyadong maraming ganap, na
Bahagyang nagulat si Iza sa tanong ng anak nyang si Aikee. Inaasahan naman na nya ang pagpunta at pag-alis nila ngayon pero hindi nya akalain na ganito ka-excited ang anak nya. Nakangiti pa kasi ito na abot hanggang tainga. Kaya pala ganoon na lamang sya gisingin nito kanina dahil excited na syang m
Halos lahat ng na sa sala ng mansyon ay nagulat nang marinig ang tanong na lumabas sa mga bibig ni Roman. Lahat ay napahinto at hindi nakagalaw ng ilang segundo. Tila ba hindi nila inaasahan na ganon ang mangyayari. Nang matauhan ay napatayo si Iza sa kaniyang kinauupuan sa sofa. Ngunit lahat sila
After ng lunch nila Iza at ni Aikee sa mansyon ng mga Jones ay nagpaalam na ang mga ito para umuwi. Alam ni Iza na gusto pang manatili ng anak nya sa daddy nito pero kailangan na kasi nilang mag-asikaso para bukas. Isa pa ay darating na raw si Rebecca na gustuhin man ng mga magulang ni Roman na huwa
“Lily, aalis na raw kayo! Nakaready ka na ba? Na sa labas na sila ma’am.”Ang kaninang nagmamadali na si Lily ay mas lalo pang nagmadali nang marinig ang boses ni Aling Sitang sa labas ng kaniyang pinto. Sa katunayan, late na nagising si Lily dahil sa pag-iisip kagabi tungkol sa natanggap nyang tawa
—------------------------------------------------------Nakasakay na sila ng private airplane at kagaya kanina ay nakatulog na ulit si Aikee. Maging sila Iza at Lily ay nakatulog na rin. Hindi na nya nabilang kung ilang oras silang nakapikit. Nagising na lamang sila nang gisingin silang lahat ng fl
Hapon na at patuloy pa rin na hinahangin ang manipis na kurtina ng kwarto nila Iza. Sa manipis na kurtina ay tumatagos din ang sinag ng araw dahilan para mas lalong lumiwanag ang kwarto nila.Nakahilata pa rin si Iza sa kama at si Aikee naman ay naglalaway pa sa yakap yakap nyang unan. Mahimbing pa
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila