Pinilit pa rin ni Rebecca na ilagay ang pekeng ngiti sa kaniyang mukha kahit na hindi sya nagtagumpay na makapasok ng matagal sa kwarto ni Roman. Nag=expect pa naman sya ng todo ngayong araw pero mukhang wala pa sa ngayon. Mission failed sya today ngunit hindi pa rin sya susuko. Alam nyang malaki a
Busy ngayon ang office ng Her Blooms dahil sa mga orders na nakukuha nila. After mag-upload ni Blessy ng video about sa Her Blooms ay dumagsa ang mga orders online. Dumami rin bigla ang followers na meron sila sa mga social media platforms nang gawin silang major sponsor ng isang reality show na pag
“Mommy! I Knew it!” sigaw ni Aikee ang umalingawngaw sa mansyon pagkababa nya ng hagdan. Agad nyang nakita ang mommy nya na kasama ang kaniyang mommy la na umiinom ng alak. “Baby, be careful!” paaala ni Iza sa kaniyang anak dahil nagmamadali na itong bumaba ng hagdan para magpakarga sa kaniya. Grab
Napapahiyaw sa sarap si Rebecca sa tuwing aatras abante ang lalaking na sa ibabaw nya. Hindi nya maiwasang mapakapit ng mahigpit sa board ng kama sa tuwing magtatagpo ang kanilang katawan.“H -hindi nga sila nagkamali,” umuungol na sabi ng lalaki na nasa edad singkwenta. “Masarap ka nga talaga, Rebe
Ramdam ni Rebecca ang pagod sa kaniyang katawan. Kahit anong gawin nyang pagbangon ay hindi nya magawa. Para bang sinemento ang katawan nya sa kaniyang kama. Hindi nya alam kung saan sya kukuha ng lakas. Miski ang pagdilat ng kaniyang mata ay nahirapan pa sya. “You’re awake?” Hinanap ni Rebecca an
Ilang araw na rin namamayagpag ang Her Bloom ni Iza sa mga social media sites at sa mga ecommerce platform. Grabe ang ginawang pag-iingay ng company nya sa loob lamang ng isang linggo. Laman sya lagi ng mga news at mga vlogs online. NI hindi nakaligtas ang misteryosong CEO ng brand. Naging successfu
Ilang araw na rin na hindi pumapasok sa trabaho ang mommy ni Roman para lamang bantayan ang kalagayan ng anak. Mabuti na lamang at nariyan ang asawa nya na sumasalo ng mga trabaho nya. Ilang araw din kasing hindi lumalabas si Roman. Ni hindi nga sya nagsasalita o kahit man lang ngiti ay wala syang p
“Come on, last round naman na ito, last na talaga,” sabi ni Jax habang patuloy pa rin na hinahalikan ang balikat ni Rebecca. Pinilit lumayo ni Rebecca ngunit hindi sya makakawala sa yakap ni Jax sa bewang nya “Promise, after this pwede ka ng umalis. Patapusin mo lang muna ako.”Napairap si Rebecca d
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila