Habang naghahanda ng mga pagkain na binili nila kanina ay hindi pa rin nawawala ang pamumula ng mukha at dibdib ni Roman. Halos mabaliw sya kanina sa pagpipigil nya sa mga ipanapakita ng kaniyang asawa na si Iza. Sa tagal ba naman nyang hindi nakita ito ay talagang hindi nya magugustuhan ang mangya
“Mommy wake up!” sigaw ni Aikee sa labas ng kwarto. “Let’s eat breakfast, mommy! Daddy is waiting downstairs!”Napabangon si Iza sa kaniyang kama nang marinig ang mga sigaw at katok ng kaniyang anak mula sa pinto. Magulo pa ang buhok nya at gusot gusot ang kaniyang pajamas.“Good morning, baby! Pala
“Grabe, until now ay hindi pa rin ako makapaniwala na Mayor ang mabibihag ni Lily. We were shocked yesterday.”Kasama ngayon ni Iza si Kath sa office nya. Kakapasok lamang nila at nagrereview na ngayon ng mga documents para sa mga meetings na mangyayari mamaya. Back to normal na sila matapos ng nang
“Are you really sure about this? Baka nabibigla ka lang.” Iyon ang tanong na nakuha ni Iza kay Roman matapos nyang pumayag sa suggestion ng Marketing head. Tapos na ang meeting at naiwan silang dalawa sa meeting room. “Why not?” takang tanong ni Iza sa kaniya. “Di ba mas maganda nga ito, baka saka
Napahimas sa tyan si Iza. Busog na busog na sya ngayon dahil sa kinain nyang chicken at pasta. Napadami ang kain nya dahil sa pagod. Kabila kabila kasi ang meeting na pinuntahan nya.“Grabe, more ng nakain mo today!” ani Kath sa kaniya. “Kabila kabila rin ang meeting mo?” tanong nito sa kaniya.“Yes
Inis na inis si Rebecca nang pumasok sya ng meeting room. Naroon ang big boss na si Joseph at mukhang malapit na mag-umpisa ang meeting. Kasama nila ngayon ang lahat ng artist. Ngunit ang umagaw ng pansin sa kaniya ay ang dalawang tao na magkatabi ngayon sa upuan, sina Roman at Iza. Nakatitig sa ka
Kitang kita ni Kath kung paano umukit ang ngiti sa labi ni Iza. Napailing na lamang sya. Grabe, mukhang nanunumbalik na naman ang Iza na kilala nya noon.“Napapangiti ka na,” ani Kath kay Iza. “Delikado na yan.”Agad naman na napaayos si Iza ng tayo at itinago ang cellphone nya. Napalunok pa sya at
“Come on, easy lang. Baka makita ka ni Aikee na ganyan ang itsura mo and ako pa ang masisi.”Hindi na kasi nawala ang kunot na noo ni Roman simula nang makalabas sila ng grocery store. Mas bumigat tuloy ang awra sa loob ng sasakyan. Naalala tuloy ni Iza ang heartless CEO na ugali ni Roman noong mga
Ang araw ay unti-unting lumubog sa abot-tanaw, nagbigay ng mainit na gintong liwanag sa malawak na sementeryo. Ang mga dahon ay mahinang umuugong sa malamig na simoy ng hangin ng taglagas, ang kanilang mga madahon na gilid ay bumubulong ng mga lihim mula sa mga nakaraang panahon. Nakatayo si Iza sa
Ang hangin ay puno ng tensyon habang si Iza ay nakatayo sa harap ng nakakatakot na estruktura ng Manila Prison. Ang malamig at kulay-abong mga pader nito ay tila lumulunok sa kanya, isang kuta ng kawalang pag-asa na nag-iiwan lamang ng mga anino sa kanyang paligid. Maraming gabi ang ginugol niya sa
Bida pa rin ang buwan sa langit, nkakatakot na katahimikan sa abandonadong bodega. Noong panahon ng kasiglahan, ang gusaling ito ay puno ng buhay, ngunit ngayon ay nakatayo ito na may mga basag na bintana at kalawangin na mga pintuan, sumasalamin sa kawalang pag-asa sa loob. Sa loob, isang grupo pa
Ang huling bahagi ng chandalier ay nagbigay ng mahahabang anino sa sala habang si Mark at Aileen, mga magulang ni Iza, ay umupo sa kanilang karaniwang pwesto sa malaking sofa. Ang pamilyar na tunog ng telebisyon ay pumuno sa hangin, ngunit wala sa kanila ang talagang nakikinig. “Hindi rin sya nagpa
Tumawa ang lalaki, isang malupit na tunog na walang saya. "Walang pagkakataon, sweetheart. Isasama ka namin, gusto mo man o hindi."Sa mga salitang iyon, sinimulan siyang hilahin pabalik patungo sa warehouse kung saan siya nakatakas kanina. Sinubukan niyang humila ng kanyang mga paa upang bumagal, n
Pagkatapos ng tila isang walang katapusang oras, umabot siya sa isang bukasan ng warehouse—lagusan papunta sa warehouse na pinanggalingan nya, na tumitingin patungo sa isa pang warehouse na katabi nito. Sumilip siya dito at nakita niyang ito ay parang imbakan—puno ng mga kahon at crate.Dahan-dahan
Nagmamadali ang puso ni Iza habang nakaluhod siya sa likod ng upuan ng sasakyan, sinisikap na gawing mas maliit at hindi mapansin hangga't maaari. Nagawa niyang makaalis mula sa mga kidnapper kanina sa tulong ni Kevin at sa loob ng maikling sandali at makapunta sa sasakyan, ngunit ngayon ay narito
“Alam ko… late na kami,” bulong niya sa telepono. “Basta’t bantayan mo; hindi natin maaring hayaang makawala ulit.” Bahagyang umikot siya palayo mula kay Iza habang patuloy siyang nagsasalita, walang kaalam-alam tungkol sa presensya ni Iza ilang talampakan lamang mula rito, mula sa loob ng sasakyan.
Habang si Iza ay nakaupo sa likod ng isang aasakyan na pinag-iwanan sa kaniya ni Kevin, ang puso niya ay kumakatok na parang tambol sa kanyang dibdib. Narinig niya ang mga boses ng kanyang mga kasama mula sa labas, ang kanilang sigawan rinig na rinig nya mula rito. May mga kasama pa palang iba sila