Chapter 2

Ginusumot ni Irene ang pregnancy test result na nasa envelope. Hindi niya ipapaalam kay Ruyi ang tungkol sa pagbubuntis niya. Wala itong karapatan sa bata. Not after he had hurt her. She knew so well that Ruyi didn’t love her but they were friends. Bakit napakadali para rito ang itapon siya na parang isang basura?

Pinahid niya ang mga luha at dahan-dahang tumayo mula sa sahig. Nang mag-angat siya ng tingin ay nakita niya ang ilang mga kasambahay na nagbubulung-bulangan. Agad na tumalikod ang mga ito at bumalik sa kani-kanilang mga trabaho.

Mabilis siya pumanhik ng hagdan at tinungo ang kwarto nila ni Ruyi. She took a look at herself in the full length mirror and a chuckle escaped her lips. Her face was stained with tears and her eyes had bags around them. Due to her mental stress, she was getting skinnier by the day. Wala na ang bakas ng dating Irene na kinaiinggitan ng lahat ng babae.

“Look how pathetic you’ve become, Irene," bulong niya sa sarili at muli na namang naiyak.

Maraming lalaki ang nagkakandarapa sa kanya sa noon. Pero ni isa ay wala siyang pinaunlakan na kilalanin. Si Ruyi lang ang nakikita niya, si Ruyi lang ang parang bukambibig niya. At ito na naging resulta ng desisyon niyang si Ruyi ang piliing pakasalan.

Well, that is what love does to you. It makes you foolish to the point where you can’t understand your own self. 

Dalawang araw ang lumipas. Simula nang magtalo sina Irene dalawa ni Ruyi ay hindi na muling umuwi pa ng mansyon si Ruyi. Nagkulong naman sa kwarto si Irene at walang gusto kausapin.

"Hindi pwedeng hindi ka na naman kumain," pakiusap ni Manag Lena, ang mayordoma ng mansyon. Hawak-hawak ng matanda ang agahan na dinala rito sa kwarto para pilitin si Irene. "Kahapon ka pa Hindi kumakain. Baka kung ano na ang mangyari sayo."

"Naging masama ba akong asawa, manang?" nakatulalang tanong ni Irene habang nakatanaw sa labas ng bintana. Gulo-gulo ang kanyang buhok at halatang hindi nagsuklay. "Bakit... Bakit hindi ako kayang mahalin ni Ruyi?"

Ibinaba ni Manang Lena ang almusal sa bedside at nilapitan si Irene. Naupo ang matanda sa tabi ni Irene at hinagod ang likuran nito. "Mabuting bata ka. Lahat ay ibinigay mo kay Ruyi kaya hindi mo dapat kinukwesyon ang sarili mo."

Yumakap si Irene kay Manang Lena at humagulhol. Dinamayan naman siya ng mayordoma at hindi iniwan hanggang sa makatulog siya.

At kung pwede lang huwag na gumising ay gagawin iyon ni Irene. Masyadong masakit ang puso niya at hindi niya alam kung ano ang gagawin para maibisan ang sakit na nararamdaman niya. Pero kung hindi niya haharapin ang lahat ngayon, kailan pa?

Kahit umiyak siguro siya ng dugo ngayon ay hindi pa rin siya babalikan ni Ruyi. Buo na ang desisyon nito na iwananan siya.

Inilibot ni Irene ang tingin sa buong kwarto. Wala roon masyadong ala-ala silang dalawang mag-asawa, maliban noong gabi na pareho silang nalasing. Hindi nila alam kung ano ang mangyari nang gabing iyon, pero nang magising sila kinabukasan ay magkayakap silang dalawa at parehong walang suot na damit.

Pagod siyang nagbuntong-hininga at nagsimula iligpit ang mga gamit niya at ipinasok iyon sa mga maleta. She would leave with her child and never tell Ruyi about it. Kaya niya bigyan ng magandang buhay ang anak niya kahit wala si Ruyi.

“I guess this is it. Kailangan ko magpakatatag para sa magiging anak ko..." bulalas niya at hinaplos ang tiyan.

Isang sulyap pa ang ginawa niya sa buong kwarto, bago hinila ang mga maleta palabas. Isinarado niya ang pintuan ng kwarto niya at bumaba sa sala. Pumanhik naman ang ilang mga katulong para ibaba ang mga maleta niya.

“Tell Ruyi that I’ll be sending the divorce papers tomorrow. At lahat ng mga naiwan kong gamit dito ay sunugin niyo." And with that, she walked away.

**

Naupo si Ruyi sa private room ng isang expensive club kasama ang best friend na si Joshua. Mula nang umalis siya sa mansyon ay sa hotel na siya natutulog pagkataranta ng trabaho sa opisina. Gabi-gabi rin siya lasing at may hangover naman kung papasok sa trabaho. Ilang employee na rin ang nasisante niya sa pagkawalan ng pasensya.

He didn’t want to see the face of his cheating wife. His grey-colored eyes narrowed at his drink as he clenched his jaws before gulping the entire glass of whiskey.

"Ano ba talaga ang nangyari?" curious na tanong ni Joshua. "Hindi ka naman magdedesisyon na makipag-divorce kung hindi naging malala ang pag-aaway niyo."

Ruyi's eyes lingered on the empty glass before he finally opened his mouth. “Irene cheated…with Kyler. With that bastard."

Nagkaroon ng katahimikan sa pagitan nina Ruyi at Joshua. Mukhang tinatanto ni Joshua kung tama ba ang narinig mula sa best friend.

“Wait. You’re being serious?” Joshua asked when he saw that Ruyi wasn’t joking. A chuckle escaped his lips and he took a sip from his glass. "Si Irene... ang asawa mo? At ang stepbrother mo?"

"Narinig mo naman ang sinabi ko, hindi ba?" tunog sarkastiko si Ruyi.

“Nahuli mo ba silang dalawa sa akto? Paano mo nalaman?" tanong ni Joshua at tumunga sa alak.

Umiling si Ruyi. “Hindi. May nakahuli sa kanila. Nagpadala ng mga larawan sa akin," gigil na sagot ni Ruyi. He gritted teeth, but Joshua stared at him like he was the biggest joker of the century. 

“Ano? Sandali, sandali." Joshua placed his glass on the table and sat up. "Nag-file ka ng divorce dahil nalaman mo na niloloko ka ni Irene? She's cheating with you together with your stepbrother, tama ba? Pero hindi mo sila nahuli sa akto. May nagpadala lang ng larawan nila?"

Mabilis na tumango si Ruyi, kaya naman humagalpak ng tawa si Joshua.

"Seryoso ka ba? Graduate ka sa best university niya?"

Ikinuyom ni Ruyi ang kamao at masamang tinapunan ng tingin si Joshua. "Naiintindihan mo ba ang sinasabi ko?"

"Bro, naiintindihan ko. Ikaw ata ang hindi nakakaitindi sa sitwasyon niyo. There’s no need to make up such excuses. Ano ba, huwag ka ngang tanga."

Ibinaba ni Ruyi ang hawak na baso at biglang sumeryoso. “What do you mean?”

“How can you spend three years with someone and still not know the person? Mahal ka ni Irene. Paano niya magagawa na lokohin ka, at sa kapatid mo pa?" Inis na sabi ni Joshua. "Magkababata kayo ni Irene. Of all people, ikaw dapat ang mas nakakakilala sa kanya kaya alam mo kung ano ang kaya niyang gawin at hindi niya kaya." Hindi makapaniwala si Joshua na gagawa ng ganitong desisyon si Ruyi dahil lang sa mga larawan na hindi naman kilala kung sino ang nagpadala. "Do you understand what I mean? Malaki ang possibility na hindi ginawa iyon ni Irene, bro." 

Ruyi didn’t like that his friend was taking Irene's side. He knew that Irene's was hopelessly in love with him, with but that wasn’t enough to stop her from cheating. 

“Lahat ng tao kaya magloko kahit mahal pa nila ang mga asawa nila, Joshua," galit na sabi niya, medyo malakas na ang boses. "Besides, you know that I never wanted this marriage. Hindi ko ginusto na ikasal sa kanya. Alam mo rin na ginawa ko ang lahat para huwag matulog ang kasal namin. Kung totoo man o hindi ang mga larawan na yun ay wala akong pakialam. Gusto ko na kumawala sa kanya. Wala rin naman kaming anak, kaya bakit pa kami magsasama?"

Bumuga ng hangin si Joshua at tumitig sa kaibigan. "At ano, babalikan mo si Mage? Ipapagpatuloy niyo ang relasyon niyo noon na nasira dahil kay Irene?"

Hindi nakasagot si Ruyi. Hindi niya rin alam kung paano nalaman ni Joshua na nagkikita na sila ulit ni Mage dahil palihim lamang kung magkita silang dalawa para hindi iyon malaman ni Irene.

"Do you think she’s half as good as Irene?" pahabol pa ni Joshua, mukhang wala itong balak na tumigil magsermon. "You’re my friend but I must tell you, you’re making a big mistake. Isang malaking pagkakamali ang gagawin mo, Ruyi. Maniwala ka, dadating ang araw na magsisisi ka.” Joshua shook his head. Marahas nitong dinampot ang baso at muling uminom ng akala. "Hindi talaga kita maintindihan kung bakit ayaw mo kay Irene. Any man would choose her over Mage. Irene is an angel, God sent while Mage is…” Joshua trailed off and rested his head on the headrest.

“Kung gusto mo si Irene, sayo na!" singhal ni Ruyi sa mukha ng best friend at malakas na hinampas ang lamesa. "Kunin mo! Kunin mo siya!"

Malakas na natawa si Joshua, pero umigting din ang panga. Handa na sumuntok. "Sigurado ka? Kung gugustuhin ni Irene na sumama sa akin, malugod ko siyang tatanggpin. Aalagaan ko siya at ipaparamdam ang importansya niya, hindi katulad ng ginawa mo—"

Hindi natapos ni Joshua ang sasabihin dahil mabilis na sumugod si Ruyi at malakas itong sinuntok. Natumba si Joshua sa sahig, pero hindi pa nakontento si Ruyi at muli pang sumugod.