Chapter 239

Hindi ko na alam kung ano ba ang dapat kong gawin. Nalilito ako sa nararamdaman ko. Alam ko na kung ano ang totoo pero pinipigilan ko ang sarili ko. Pinipigilan ko ang sarili kong kausapin si Michael para sa kumpirmasyon gusto ko.

Wala akong ibang nararamdaman ngayon kung hindi takot at lungkot. Takot dahil alam ko kung ano ang nararamdaman ko para sa kanya, at lungkot dahil matagal niyang inilihim sa akin ang bagay na ito.

Mariin kong ipinikit ang aking mga mata nang maalala ko bigla kung papaano na lamang biglang nawala sa amin ang aking ama.

Napahinga naman ako nang malalim nang biglang pumasok sa isip ko ang isang alaala.

Hindi ko alam kung ilang minuto pa ang tinagal ko sa pagtayo sa tapat ng malaking pinto. Pero matapos nang naging pag-uusap namin no'ng secretary, ilang minuto pa akong naghintay na lumabas si Michael o tawagin niya ako para pumasok na sa loob.

Nakapasok na lang ulit ang masungit na secretary sa loob ng hall ngunit nanatili pa rin ako rito sa labas.

Nakating