Chapter 220

Hindi pa rin ako umaalis mula sa pagkakatayo rito sa tapat ng pinto ng opisina ni Michael.

Gusto kong pumasok pero natatakot ako sa maaaring makita ko. Noon, siya ang pahinga at sandalan ko. Ngayon, halos 'di ko na makapa ang sarili ko na gano'n pa rin ang nararamdaman. Pero kahit na ano pa man, mahal ko pa rin si Michael. At handa akong gawin ang lahat. O isuko ang lahat makuha lamang siya ng buo muli.

Flashback

Nakatayo ako ngayon dito sa tapat ng dagat. Madilim na ang kalangitan, ngunit nagkikinangan naman ang mga butuin. Napaka-rami nito at nagkikislapan, tila naglalabanan kung sino sa kanila ang pinaka makinang.

"Aren't you tired?" narinig kong tanong ng isang pamilyar na boses mula sa aking likod. Mabilis ko naman siyang nilingon.

Nakasuot na ngayon ng isang polo si Michael, nakaputi na siya at shorts.

"Hindi pa naman," simpleng sagot ko. Sana katulad niya ay may baon din akong damit.

"Let's go and eat?" biglang tanong niya sa akin. Niyakap ko naman ang aking sarili nang m