Share
Chapter 187
Kaugnay na kabanata
The Rented Wife Chapter 188
Napaka bilis nang panahon. Parang noon naiinis ako ng sobra sobra kay Michael, ngayon, kakaibang tama na ang nararamdaman ko sa kanya. Flashback "This is your room," sabi ni Michael sa akin. Nakatayo kami ngayon sa tapat ng isang malaking pinto. "Dito? Ako?" tanong ko habang nakatingin sa kanya. "Yes," simpleng sagot niya bago naglakad papalayo sa akin. Nanatili naman akong nakatayo sa harapan ng pinto kung saan niya ako iniwan, pero ang mga mata ko ay nanatiling nakasunod sa kanya. Kinagat ko naman ang pang-ibaba kong labi bago ko binuksan ang cellphone kong kanina pa nasa loob ng aking bag. Napahinga ako ng malalim. Lowbatt na kasi ngayon ang cellphone ko, at 'di ko alam kung paano ko tatawagan at sasabihin kay mommy na hindi ako makakauwi ngayong gabi. Hindi ko rin alam kung ano ang sasabihin ko tungkol sa trabaho ko. Hinawakan ko ang doorknob ng pinto nang magsisilbi kong kwarto rito sa bahay ni Michael. Mabagal ko itong binuksan at mabagal ko ring sinilip ang loob no'n. K
The Rented Wife Chapter 189
Mabagal kong binuksan ang aking mga mata. Nandito ako ngayon sa bahay nila mommy, dito muna ako pansamantalang natutulog ilang araw na rin ang nakakalipas. Hindi ko alam kung ano ang pinagkaiba nang bahay namin na ito sa bahay ni Michael. Kung may magtatangka mang manakit sa amin dito ay wala naman kaming magagawa. Wala namang mga bantay rito na po-protekta sa amin o kung ano. "Anak? Kumain ka na ba?" narinig kong biglang tanong sa akin ni mommy na ngayon ay nakasilip sa kwarto namin noon ni Ranie. Agad ko siyang nilingon bago ako ngumiti. "Hindi pa po, mommy," sagot ko bago ako umupo. Tumango naman siya bago ako tinignan mula ulo hanggang paa. "May gusto ka bang sabihin? I-kwento?" biglang sabi pa nito. Natahimik naman ako. Sa totoo lang kasi, matapos akong ihatid ni Michael dito noong isang araw ay wala na akong naging balita pa sa kanya. Pati na rin sa dalawa niyang mga kaibigan. "Ako? Wala naman po," sagot ko bago ako naupo sa kama at pinagmasdan ang kulay rosas na pader nit
The Rented Wife Chapter 190
Nandito ako ngayon sa harap nang isang mamahaling eskwelahan. Sinundo ako kanina ni Tyron at inihatid dito. Inabutan lang din niya ako nang isang folder bago ako tuluyang iniwan dito. Wala akong alam sa kung paano ang gagawin kong proseso. Basta ang alam ko lang, ito na ang pag-aaral na hiniling ko kay Michael. Flashback Nakatayo ako ngayon sa harap ng vanity table rito sa dating kwarto namin ni Ranie na ngayon ay kwarto na lamang niya ngayon. Nakakatuwa na kahit bago na ang halos lahat ng gamit dito sa bahay ay hindi ni Ranie nagawang itapon o ipagpalit sa bago at mas magandang vanity table itong table kong ito. "Nandito ka pa pala?" narinig kong untag nang isang pamilyar na boses sa malapit sa pinto nitong kwarto. Agad ako roong napatingin at nakita si Ranie. Nakabistida ito nang dilaw habang may hawak siyang dalawang libro. "Ah, oo. Paalis na rin ako," sagot ko sa kanya bago ako ngumiti. Hindi naman na siya nagsalita. Tanging pagtango na lamang ang tangi niyang ginawa. "Kuma
The Rented Wife Chapter 191
Kararating ko lang dito sa bahay matapos kong pumunta sa university na papasukan ko. Sa totoo lang ay walang katumbas na saya ang naramdaman ko matapos makausap ang Dean nang school na iyon. Mukhang totoo nga ang sabi sa akin ni Tyron, naihanda na nga lahat ni Michael ang pagpasok ko. Kinagat ko ang pang ibaba kong labi. Sa totoo lang ay nami-miss ko siya. Sa totoo lang ay gusto ko nang makita ang lalaking 'yon. Pero anong magagawa ko? Ilang araw na kaming 'di nagkikita pero parang hindi man lamang niya ako naaalala. Napabuntong hininga ako bago ko tinignan ang mga messages dito sa phone ko na ibinigay pa sa akin ni Michael. "Puro mga networks naman mga nag-text sa akin," untag ko sa sarili ko. Hindi rin ako mini-message ko tinatawagan man lamang ni Michael. Hindi ko kasi alam kung bakit parang medyo nahihiya akong tawagan siya. Napahinga ako nang malalim bago ako napaupo sa upuan na malapit sa akin. Sa totoo lang ay nasasaktan ako. Nasasaktan ako na baka nga, baka nga dahil sa
The Rented Wife Chapter 192
Ilang araw na lang at simula na ang klase. Ilang linggo na rin akong nandito sa puder nila mommy. Pakiramdam ko ay hindi na ako aalis pa ulit dito. Feeling ko tuluyan na akong inabandona ni Michael. Gusto ko man siyang makausap para itanong kung bakit niya ako biglang kinalimutan, ngunit hindi ko magawa. Marahil nga tapos na talaga ang kontrata. Baka nga nagawa ko na ang parte ko. Baka nga nakuha na nang buo ni Michael ang Seth Corporation. Malalim akong napabuntong hininga. Hanggang kailan ba ako maghihintay sa taong wala naman na akong kasiguraduhan kung babalik pa. Agad akong napatingin sa singsing na suot suot ko noon pa no'ng pumirma ako sa kontrata. Hindi totoo ang kasal namin, at hindi isinumiti nang Judge ang papeles ng kasal namin, kaya kung bigla na lamang akong iiwan ni Michael sa ere ay magagawa niya. Kinagat ko ang pang ibaba kong labi bago ko hinawakan ang singsing. Mapait akong ngumiti bago ako bumuntong hininga. Baka hanggang dito na lang talaga. Baka ito na nga.
The Rented Wife Chapter 193
Kasalukuyan na akong naglalakad ngayon papunta sa univeristy na papasukan ko. Paaralan 'yon sa totoo lang ng mga mayayamang tao tulad ni Michael. At hindi naman talaga ako makakapasok doon kung hindi dahil sa tulong ng lalaking 'yon. Kanina pa ako nakaalis ng bahay. Pero dahil ito pa lang ang pangalawang beses na pupunta ako sa school na 'yon ay lumagpas ako ng bababaan. Wala naman sa akin 'yon dahil sanay naman na ako sa mahabang lakaran. Kinagat ko ang pang ibaba kong labi. Ang dami rin kasing tumatakbo sa isip ko kaya ito ngayon ako, naglalakad sa gitna ng araw. Sana hindi ako mangamoy pawis. Unang araw pa naman ng school year, at ito ang unang araw na bumalik ako sa pag-aaral matapos ang ilang taon. Patuloy lang ako sa paglalakad habang palinga-linga sa paligid. Nadala na kasi ako nang nangyari noon kung saan na-kidnap ako at muntik na akong mapatay. Napahinga ako ng malalim, pero baka nga mas mainam na ang ganito. Baka mas maigi na nga na 'di na kami nagkikita ni Michael, bak
The Rented Wife Chapter 194
Kasalukuyan na ako ngayong naghahanap ng klase ko. Sa totoo lang ay nasa mahigit isang oras na ata no'ng nagsimula akong maghanap pero hanggang ngayon ay naghahanap pa rin ako. Business Administration ang kurso na kinuha ko. Inisip ko kasi na advantage ito para kapag pina-handle sa akin ni Michael ang kompanya niya at least may alam ako sa business. Kaso ngayon na iniisip ko, isa pa lang kalokohan ang bagay na 'yon. Dahil mukhang hindi naman na sa akin ipapa-handle ang kompanya dahil mukhang tapos na ang kontrata. Mukhang nagtapos na ang koneksyon naming dalawa. "Nasaan ba 'yon?" iritang untag ko habang hawak ang papel ng certificate of registration ko sa school na 'to. Dito ko tinitignan kung ano nga ba ang klase at classroom na pupuntahan ko. Ang kaso sa laki nang university na 'to, pakiramdam ko buong araw akong maghahanap. "Alam mo na ba kung saan ang first class mo?" halos mapatalon ako sa gulat nang bigla na lamang may sumulpot na lalaki sa aking harapan. Mabilis na napakun
The Rented Wife Chapter 195
Agad akong napatingin sa lalaki. Hindi ko alam pero nagulat ako matapos nang narinig ko. Nakatingin siya ngayon sa phone niyang hawak niya. Hindi naman ako kumibo. Nanatili lang akong nakatingin sa kanya. "Look. This mafia boss is great. I want to be like him. If only mafia group exist, pilitin ko maging parte nila," nakangiting sabi ng lalaki bago niya inilapit sa akin ang hawak niyang phone. Napatingin naman ako sa screen no'n. Naka-flash ang mukha ng isang pamilyar na lalaki. Ang lalaking 'yon ay artista mula sa ibang bansa. "Ikaw? May alam ka bang mafia group? Alam mo gusto ko maging katulad nila," sabi niya sa akin bago nakitingin sa schedule na hawak ko. Nanatili naman ang tingin ko sa kanya. Totoong may mafia groups, at totoong may mga mafia boss. Kapag nalaman mo kung paano umikot ang mundo nila, gugustuhin mo na lang na sana hindi mo na lang ipinangarap pa. "Wow! Pareho tayo ng sched! Ibig sabihin ba no'n magkaklase tayo?" nakangiting sabi niya. Napatingin naman ako sa
Pinakabagong kabanata
