Palaging naririnig ni Celeste ang mga usapan patungkol sa isang Primo Semion Lombardi noon tuwing dumadalo siya sa mga okasyon.Ang lalaking iyon ang palaging bukang-bibig noon ng mga babae niyang kaibigan, na hindi naman niya masabayan dahil siya ay nakatali na kay Darson.Bukod sa nanggaling sa napakarangyang pamilya ng lalaki na si Semion, ay tinataglay nito ang alindog na sinumang kababaihan ang mahahalina.Kung kaya't batid ng lahat na iba't-ibang mga babae ang nakakasama nito sa kama gabi-gabi, ngunit wala pang ni isa ang nakitang kasa-kasama nito sa totoong buhay. Lumalabas na ito ay playboy at ginagawang plaything ang mga kababaihan na animo'y mga walang kuwentang laruan.Nang marinig niya iyon sa isa niyang kaibigan na si Loren, na noo'y may karanasan na kay Semion, ay nawalan na kaagad siya ng gana na makinig. Dahil para sa kanya, ang mga lalaki ay dapat na magbigay ng respeto sa mga babae.Mayroon na rin siya minsan na interaksyon sa lalaki kagaya ng simpleng pagbati at kas
Semion was stunned when Celeste just wanted to go home without asking him for anything in exchange for saving his life.Halata namang mayaman siya, kitang-kita pa lang sa mansyon niya. Kaya bakit hindi kumuha ng oportunidad ang babae na humingi sa kanya ng kung ano-anong mga materyal na bagay.“Are you sure that's all you wanted?” naniniguro at seryoso niya pang tanong. “Mas mababa pa sa mababa ang gusto mo. My life is worth another mansion, nice cars, and dollars. Just name your reward.”“Hindi ko kailangan ng mga iyon. Gusto ko lang umuwi at magpahatid dahil hindi ko alam kung nasaan na ako. Isang linggo na akong nawala at mayroong naghahanap sa akin.”What the heck? Matagal na napaisip si Semion, kung mayaman din ba ang babae para tanggihan ang mga alok niya. Subalit kung mayaman ito, dapat lang din na mas garapal pa ito, kaysa sa mahirap at humingi sa kanya ng malaking halaga o teritoryo.“Where exactly do you want to go home?” masusi niya pang tanong. “Sa asawa mo? I thought you'
“How dare you come back here?!” galit na bulalas ni Darson kay Celeste.Nanatili sa malamig at maruming semento si Celeste dahil sa lakas ng pagkakasampal sa kanya.Nanginginig ang buong katawan niya sa matinding takot na naramdaman para sa asawa. Hindi pa man siya nagtatanong o nakikiusap na bumalik ay ganito na agad ang naging bungad nito sa hindi niya inaasahan.“Ang kapal talaga ng mukha!” rinig niyang singhal ni Priscilla na siyang kalalabas lang din ng gate. “Wala ka na ba talagang natitirang kahihiyan diyan sa sarili mo, Celeste? Ano pa't naisipan mong bumalik dito matapos mong saktan si Chiarra?!”“Sinabi ko na sa'yo, Celeste na ‘wag na ‘wag ka nang magpapakita sa harapan ko ulit! Wala ba talagang kasing tigas ‘yang mukha mo at nandito ka na naman?! Hiwalay na tayong dalawa! Gusto mo pa bang ipalandakan ko ‘yon at ipahiya ka?!”Bumaon ang mga mahahaba niyang kuko sa kanyang mga palad. Pinamumulahan man ng mga mata ay walang luha ang tumulo. Sinikap niyang ibangon ang sarili mu
“You…” natatauhang naibaba ni Darson ang kanyang baril. “Primo Semion Lombardi?! W-What…”Walang panahon si Semion na intindihin ang lalaking Allegra, nang makitang nahihirapan nang huminga si Celeste ay kinuha niya ang kanang braso nito at hinila ito papatayo.Naramdaman niya ang panghihina at panlalambot ng babae na para bang papel lamang sa hangin. Hinawakan niya ang baywang nito at bahagyang sinandal sa katawan niya upang maayos na maalalayan.“A-Anna… nasaan ka… Anna?” Puno ng panghihina at hikbing rinig niyang usal ni Celeste sa kanyang bisig.Hindi niya inaalis ang pagkakatutok ng baril kay Darson sa ‘di kalayuang distansya. Ganoon na lang ang panlilisik ng kanyang mga mata sa lalaki.“Where is she? That Anna?” seryoso niyang tanong kay Darson.Sa sandaling iyon ay kitang-kita niya ang pagkagulo at taranta sa itsura ng lalaki. Marahil ay nagtataka ito kung bakit siya naririto ngayon at nangingialam sa mga nangyayari. But hey, he couldn't care less.“Tell me now.” dumikit at bah
“A-Anna, I'm sorry… patawarin mo ‘ko, Anna…” Sa madilim at maruming lugar ay mga hagulgol lamang ni Celeste ang maririnig. “K-Kasalanan kong lahat, sana nakinig na ako sa'yo una pa lang… patawarin mo ‘ko, pleasee… huwag mo akong iwan, Anna… hindi ko kaya mag-isa… ‘wag mo ‘kong iwan…hindi ko matatanggap! Aaahh!!”Ilang oras na ang lumipas na hindi magawang lapitan ni Celeste ang bangkay ng kanyang tapat na katulong, ang taong naging tunay niyang kaibigan at nagbibigay sa kanya ng comfort sa tuwing siya'y nalulungkot.Ito na nga lang ang huling tao niyang kinapitan. Ang huling tao na sana'y kasa-kasama niya pa ngayon sa paglisan sa pamilyang Allegra.Ngunit ang naabutan niya ay isang malamig at matigas na bangkay ng babae. Kahit hindi tinatanggap ng kanyang sistema, alam niya sa sariling si Anna iyon.“Anna!! ‘Wag mong gawin sa ‘kin ‘to!! N-Nakikiusap ako… bakit niyo ba ako laging iniiwan?! L-Lahat na lang… anong kasalanan ‘ko… b-bakit ako… Anna!” nanginginig ang mga kamay niya na hindi
“Boss, mag-iisang buwan nang hindi bumabangon si Miss Celeste. Hahayaan na lang ba natin siyang gano'n?” nag-aalalang tanong ni Diego.Samantalang abala parin si Semion sa kababasa ng mga dokumentong pinasa ni Diego tungkol sa mga Allegra at Costa.“Just let her be.” komportable niyang pinatong ang dalawang binti sa lamesa at sinandal ang likod sa malaki niyang upuan. “Wala kang magagawa sa taong nagluluksa. She’ll get up once she's ready.”“Hindi ba tayo nagsasayang ng oras niyan? Sigurado ka ba boss na sasang-ayon lahat sa plano mo? Naayos na natin lahat ng mga papeles, siya na lang hinihintay.”“Stop worrying, Diego. Hindi tayo nagmamadali. It takes time to heal, just like these freaking scars all over my body.” napalabi si Semion. “Besides, she has lost everything now; it will be very difficult to process all of it.”“Okay, boss.”“Basta ba't ‘wag niyo lang kalilimutan na i-check ang lagay niya maya't-maya. Incase piliin niyang magpakamatay, then our hard work will just get wasted
Sa loob ng opisina ni Semion ay walang ibang maririnig kundi ang bawat pagtapik-tapik ng hintuturo niyang daliri sa lamesa habang mataimting nakatitig kay Celeste.Hindi naman maiwasang makaramdam ng hiya ni Celeste habang nakaupo kaharap si Semion. Tamad itong nakaupo, habang ang isang kamay ay nakapalumbaba. ‘Di niya tiyak kung anong ekspresyon ang nakaguhit sa mukha nito.“Ano…” ‘di siya makatingin ng deretso sa lalaki. “P-Pasensya na nga pala… akala ko panaginip lang na ginawa ko ‘yon, hindi ko sinasadya. Pasensya na pumasok ako nang walang pahintulot sa bar room at pinakialaman ang mga mamahalin mong alak. Pasensya na dahil… naging bastos ako at sinukahan pa kita! Pasensya na talaga!”Kung puwede lang lumubog sa kahihiyan ay ginawa na niya. Subalit wala siyang ibang pagpipilian kundi harapin iyon dahil sa kawalang-hiyaan niya noong isang gabi.Narinig niya ang buntong-hininga ni Semion. “How are you feeling?”“Ha?” napatanga siya sandali at napaangat ng tingin sa lalaki. “Ayos la
Tila nabingi si Celeste sa mga narinig na salitang lumabas sa bibig ni Semion.Naramdaman niya ang lubhang pagdilim ng paningin at pagkahilo dahil sa pagtakas ng dugo niya sa katawan. Natungkod niya ang kanyang isang palad sa upuan, habang ang isa'y nasapo ang kanyang noo nang umikot ang kanyang paningin.Samantalang nakatayo kaagad si Semion upang lumipat ng pagkakaupo sa tabi ni Celeste at alalayan ito. Naramdaman niya ang panlalambot ng babae at ang panghihina nito. Mayroon ding malamig na pawis ang kumawala sa noo nito.“Hey, don’t pass out now!” nag-alala siya at mabilis na kinuha ang folder upang ipaypay sa mukha ni Celeste. “I should have brought a nurse before I told you this!”Hindi naman niya alam na ganito na lang kahina ang loob ni Celeste. Kinakabahan tuloy siya na baka atakihin ito sa puso.Pinindot niya ang maliit na buton sa ilalim ng lamesa para sa ‘incase of emergency’ kung saan pinapahanda na niya sa labas ang mga tauhan niya kung may masama mang mangyari.“Sabihin
Nagising kinaumagahan si Celeste na para siyang sumabak sa isang championship sports kagabi kaya ganito na lang kasakit at kabugbog ang katawan niya. Kinusnos niya ang mga mata saka umuunat na binaling ang paningin sa lalaking nasa kanyang tabi, mahigpit na nakayakap sa kanya. Tumatama na ang sinag ng araw sa pagkaguwapo nitong mukha. Hindi na nga bagong silip ng umaga, kundi tanghali na. Tinaas niya ang nanghihina niyang braso para suklayin ang makapal na buhok ni Semion na kasalukuyang magulo. Napatitig siya sa makakapal nitong kilay at mahahaba nitong pilik-mata. Tinulay niya ang hintuturo niyang daliri sa mataas nitong ilong pababa sa manipis nitong mga labi. At saka niya napagtantong gising na si Semion dahil hindi napigilan ang pagtaas ng magkabilang sulok ng labi nito. Tumaas din ang pisngi nito na pilit nilalabanan upang bumalik sa dati. Dahil do'n ay hindi rin napigilan ang pagsilay ng kanyang ngiti saka napapikit. “S-Se…” natigil siya dahil ganoon na lamang kapaos ang bo
Nakasandal ang likod ni Celeste sa pader habang siya'y nakaupo sa mababang kabinet. Ang mga gamit na kanina’y nakasalansang roon ng maayos, ngayo'y nagkalat na sa sahig.Kasing lakas ng paghingal niya ang bawat pintig ng kanyang puso, habang pinapanood ang ulo ni Semion na nasa pagitan ngayon ng kanyang nakabukang hita.This is the second time he has lowered himself like that in front of her. Sanay siyang makita si Semion na palaging nakataas noo, animo walang niyuyuko sinumang tao. Ngunit ngayon ay kabaaliktaran ang kanyang nakikita.May kung ano sa damdamin niya ang hindi niya maipaliwanag sa tanawing ito bagaman balot ng dilim ang kabuuan ng kuwarto at nag-iisang dim light lamang ang nagsisilbing liwanag.He's torridly kissing her flowers, just like how he was kissing her lips earlier. Hungry and thirsty for her juices.“Ahhh… Ummm, ahhh!” Napakainit sa pakiramdam. Mas lalo siyang nilalabasan ng madudulas na likido na lumalaplap sa mga labi't dila ni Semion. Ang nakakahumaling na t
“S-Semion…” Napasinghap ng mabilis na hangin si Celeste nang bumaba ang mga malalambot na labi ni Semion sa kanyang leeg. Kagat-kagat ang ibabang labi, bumaon ang mga kuko niya sa magandang tela ng itim nitong coat. “Mmhhmmp!” hindi niya maiwasang mapahalinghing sa nadaramang sensasyon. Madilim sa kuwarto, marahil pagkapasok na pagkapasok pa lamang nila sa loob ay kaagad na siyang sinunggaban ng halik ni Semion na tila isang uhaw na estranghero. Ang plano niya kanina na maligo at magpalit sa komportableng damit ay nabigo dahil sa kasalukuyang ginagawa n Semion sa kanyang katawan. Tumaas ang dress niya nang pagapangin nito ang malaking kamay sa kanyang hita patungo sa kanyang underwear. Madidiing hinahaplos ni Semion ang ibabang iyon na may halong panggigigil. Naramdaman iyon ni Celeste nang kagatin siyang bigla nito sa leeg! “Ahh!” Nasaktan siya at napahikbi. Nanunuyo ang lalamunan niyang naghahabol ng sapat na hangin. “My wife,” ang mainit na hininga ni Semion ay pumasok sa kan
“Huy, Luca! Bawal ka uminom ng alak, minor ka pa!” inagaw ni Settie ang alak sa batang lalaki. “Isusumbong kita kay Ate Val, sige ka! T'saka nasa kabilang table lang ang parents mo oh!”“They won't mind though kahit magsumbong ka pa.” walang pakialam si Luca na inagaw ang baso sa kanya at tinungga ang ang alak.“Hala!!” dahil naka-wheelchair, hindi magawan ng paraan ni Settie na maagaw muli ang baso nang itinaas iyon ni Luca sa ere. “Masama ang alak sa katawan ng bata!”“Hindi na ako bata!” bulyaw bigla ni Luca na tila spoiled brat. “Don't you know, I even protected my sister-in-law againsts the assassins? Kaya what makes you think na hindi ko kaya ang alak?”“Huh? Anong assassins? Tinutukoy mo ba ay sa mga online games?” napataas ng kilay si Settie na tumitingala sa tangkad ng batang lalaki. Kahit na thirteen pa lamang ang edad nito ay halos pang fifteen years old na ang tangkad, marahil anak ng mayaman kaya masagana sa bitamina. Kung makakatayo lang si Settie, paniguradong ang 4’11
Semion was too stunned to speak. Nilalabanan ng kanyang mga mata ang pakikipagtitigan sa naghihinalang mga mata ni Celeste. Bumuka ang kanyang bibig subalit walang ni isang salita ang lumabas. Napalunok na lamang siya ng sariling mga laway at napatikhim ng hangin di kalaunan.Tumuwid siya ng tayo at binaling ang paningin sa mga tao bago tumugon sa naiwang tanong ni Celeste. “Jessa was just another woman I met years ago. Some things that happened will stay in the past.” sinubukan niyang ngumiti ngunit nabigo nang matingnan muli si Celeste. “Wife, I'm not hiding anything from you. Lahat ng itanong mo sa ‘kin, sasagutin ko ng totoo.”Sa pagbago ng ekspresyon ng mukha ni Celeste, nabatid ni Semion na mukhang hindi nito nagustuhan ang kanyang naging sagot.“Kung ganoon, tatanungin na kita ngayon.” Humarap sa kanya si Celeste ng seryoso. “Paano ako? Do I belong to ‘another woman you just met’? Sa future ba, isa na lang rin ako sa mag-sstay sa past mo?”“What?” Semion was caught off guard. N
Nang magbalik sina Celeste at Felip sa pangunahing gusali ay pareho silang natigilan sa isang komosyon na nangyari.“Waah! Why are you doing this to me, Semion? You told me I was special! Sabi mo may espesyal tayong relasyon!” may isang babae ang umiiyak na nakayakap sa baywang ngayon ni Semion.“Oh my god! She did not!”“Marami na siyang nainom kaya ganiyan!”“Kanina pa siya naglalasing sa isang tabi, no wonder nawala na sa hulog!”Unti-unting nagsalubong ang mga kilay ni Celeste na mabagal na naglakad at nakihalo sa crowd. Pinanood niya ang kasalukuyang nangyayari.Nakataas sa ere ang dalawang braso ni Semion, ang isa na may hawak na alak ay ipinatong nito sa tray ng dumaan na waiter. Bakas ang hindi pagkagusto sa kanyang emosyon sa mukha.“Please let go, Jessa.” itinulak ni Semion gamit ang isang palad ang babaeng grabe ang pagkakayakap sa kanya na halos ibaon ang buong katawan sa kanya.“N-Naghintay ako! Huhu, naghintay ako ng ilang taon matapos ang gabing iyon! Naniwala akong bab
“Anong ibig mong sabihin, Felip?” kuryosong tanong ni Celeste sa lalaki.Nagpakawala ng marahas na hininga si Felip, halata ang pagkabahala sa kanyang ekspresyon sa mukha. “Noong una pa lang kitang nakita na naglalakad sa altar kanina, inaasahan kong makita ang matamis na ngiti sa mukha mo dahil ganoon ka ‘pag totoong masaya. Pero simula noon hanggang sa dumating tayo rito, hindi pa kita nakikitang masaya. Marami ka ring ginawang mali kanina sa seremonyas ng kasal, samantalang perpeksyunista ka. Para kang nasa ibang dimensyon.”Natahimik si Celeste.“Idagdag mo pa iyong suot mo kaninang gown, bakit gano'n? Oo maganda, pero bakit may pagka-basa at madungis? Ha!” napasinghal ito. “Pero parang hindi iyon nakikita ng lahat. Parang ako lang yata nakakakita na may problema ang bride. Maging asawa mo walang pake. Ang ganda pa ng pagkakangiti, sarap batukan.”Napasinghap siya ng hangin at umiling-iling. “Hindi iyon sa gano'n, Felip. Mali ka ng pagkakaintindi and interpretasyon sa nangyari. Ay
“Congratulations on winning your case, Mrs. Celeste Lombardi!”“Congratulations, Mrs. Costa-Lombardi!”“May this event mark your flourishing~”“More wins to come for both the Costa and Lombardi families!”Pinaunlakan ng kaliwa't-kanang papuri at pagbati si Celeste matapos ang inereng naganap na paghatol ng korte.Hindi lamang siya na-congratulate sa kasal kundi na rin sa pagkapanalo sa kaso laban kay Governor Demetrio Allegra.Matapos makipaghalubilo sa mga pamilyang may mataas na estado sa social class, kaagad na nagtungo si Celeste sa kanyang pamilya nang makahanap ng opotunidad.“Nanay Lordes!” mahigpit niyang niyakap ang ina sa tagal nilang hindi nagkasama at halos ngayon na lamang nagkalapit ang kanilang landas.Natutuwang napatawa si Lordes. “Ang anak ako! Proud na proud na ako sa'yo, Celeste.” mahigpit din nitong ginantihan ang kanyang yakap bago sila naghiwalay. Agad nitong sinapo ang kanyang mukha nang may nagniningning na mga mata. “Nagawa mo, anak. Sa wakas ay nabilanggo na
Nagkikislapang mga ilaw sa gabi ng marangyang bulwagan, malamyos na musikang umalingawngaw sa lugar, maging masasarap na putahe sa kada mesa ng bisita, tila lahat ay ine-enjoy ang party matapos ng mahabang seremonyas ng kasal. Bawat sulok ng silid ay puno ng tawanan at kwentuhan kung saan bida ang dalawang bagong kasal.Hindi kalaunan. Si Semion ay tumayo mula sa kanilang mesa, kinuha ang isang wireless na mikropono na noo'y inabot ng isang host, saka siya lumapit sa gitna ng entablado. Unti-unting natahimik ang mga bisita, wala pa man ay nakatuon na, nag-aabang sa kanyang sasabihin. Si Celeste ay nanatiling nakaupo, nakangiti sa kanyang asawa, matapos madamayan ni Semion sa nangyari.Kagaya ng karaniwang awra ni Semion sa tuwing haharap sa mga tao, nakasilay ang maganda nitong ngiti sa labi, walang bahid ng tunay niyang pag-uugali. "Ladies and gentlemen, thank you all for being here tonight," panimula niya. "Napakahalaga para sa amin ng aking asawa na si Celeste ang inyong presensya