At kahit nga makasama ni Sophia si Raymond balang araw ang nakaraan nila ni Francis ay hindi kailanman mabubura. Sa tuwing makikita nga ang bata na ito ay mababanggit din ang tatlong taon nilang pinagsamahan ni Francis at muli ngang bubuksan ang sugat na matagal na niyang gustong kalimutan.Ayaw na ni Sophia na bumalik sa nakaraan. Kaya naman lalo nga siyang nagmatigas at matapang niyang sinabi ang isang kasinungalingan na kailangan niyang panghawakan.“Ang batang ito ay anak ni Raymond. Anak naming dalawa,” matigas pa na sabi ni Sophia.Pinanindigan nganniya ito. Mahigpit nga niyang ikinuyom ang kanyang kamao at bahagya nga niyang kinagat ang kanyang labi. Dahil sa tingin niya ay ito ang tama at ang nararapat. At kahit na anong mangyari ay paninindigan niya na kay Raymond nga ang bata na nasa sinapupunan niya.Seryoso nga na tiningnan ni Sophia si Francis at ang kanya ngang mga mata ay nanatili nga na malamig. Isang mapait na ngiti rin ang gumuhit sa kanyang labi habang mahina nga na
Lalo pa ngang kumalim ang tingin ni Francis kay Sophia at ang lamig nga sa kanyang mga mata ay paramg yeli na hindi natutunaw.“Sophia ang pagmamahal mo sa akin ay hanggang dooon lang pala,” sabi ni Francis at saka nga niya dahan dahan na binitawan ang kamay ni Sophia. At nanatili nga na madilim ang kanyang mga mata. At bahagya pa nga na pang uuyam na nakapinta sa kanyang labi.Sa mga sandali naman nga na iyon ay sakto naman na lumabas nga si Bianca sa isang silid sa ospital. Napatigil pa nga siya sa kanyang paglalakad ng makita niya sila Francis at Sophia na magkalapit at tika nasa isang matinding alitan. Hindi nga niya maitago ang matinding selos na naglalagablab sa kanyang puso. Hanggang ngayon kadi ay sariwa pa rin sa alaala ni Bianca kung paano siya pinahiya ni Sophia sa isang dinner party kung saan napahiya at kinutya nga siya ng maramingbtao. At ngayon nga na nasa harapan niya ulit ang babae ay agad nga na nagdilim ang kanyang paningin at agad nga siyang lumapit sa mga ito.“A
CHAPTER 174Nakaramdam naman nga si Bianca ng matinding galit sa kanyang dibdib habang iniisip nga niya ang sitwasyon na kinakaharap niya. Nahawakan na lamang nga niya ng mahigpit ang baso ng tubig na nasa kanyang harapan ngunit kahit na malamig nga ang hawak niya ay hindi nga nito napawi ang nag aapoy niyang emosyon.Bigla ngang may lumitaw na kakaibang ngiti sa labi ni Bianca ng may bigla nga siyang maisip. Naisip kasi niya na kailangan nga na uminom ng gamot ni Sophia na binigay ni Dr. Gerome. Sigurado nga siya na iinumin nga ito ni Sophia pero wala ngang nakakaalam kung ano nga ba talaga ang laman noon.************Samantala naman ang ina ni Bianca na si Belinda ay kasalukuyan nga na nasa isang beuty treatment nang matanggap ang tawag ng kanyang anak. Nang marinig nga niya ang boses ni Bianca na tila ba may bumabagabag nga rito ay hindi niya napigilan na mag alala para rito. Lumayo nga muna siya sa ibang tao at agad na humanap ng tahimik na lugar upang kausapin ito.“Ano na nama
Mahigpit naman nga na hinawakan ni Bianca ang kamay ng kanyang ina at ramdam nga ni Belinda ang lamig na gumapang sa kanyang balat na para bang hinahawakan siya ng demonyo.At sa sobrang takot nga ni Belinda ay hindi nga siya makatingin ng diretso kay Bianca.“H-Hindi ko alam. W-wala akong alam na ganong g-gamot,” kandautal pa na sagot ni Belinda.Isang malalim naman na buntong hininga ang pinakawalan ni Bianca at tila ba napakalungkot nga nito.“Tsk. Sayang naman. Hindi ko pa pala agad makakamit ang gusto ko,” malungkot na sagot ni Bianca at saka nga niya muling tiningnan ang kanyang ina. “Mom kailangan mo akong tulungan. Magkasama tayo sa laban na ito. Naiintindihan mo naman ako hindi ba? Hindi mo naman diguro ako pababayaan hindi ba?” sabi pa ni Bianca at ang kanya ngang mga mata ay nanatiling kalmado ngunit sa kabila nga ng katahimikan nito ay may matinding kasamaan nga ang nakapaloob doon.Pakiramdam naman ni Belinda ay nanlamig nga ang kanyang buong katawan. At parabang may naka
“Mama…” rinig ni Sophia na tawag ng bata na iyon, at isang tawag nga iyon na puno ng lungkot at sakit. “Wala naman pong naghihintay sa akin. Masakit po. Ayoko na,” sabi pa ng bata.Gustong gusto naman ni Sophia na abutin nga nag kamay ng munting bata na ito na unti unti na nga na lumalayo. Gustong gusto ni Sophia na isigaw na wag itong umalis pero hindi nga niya magawa.Ngunit sa kabila nga ng pagsisikap na maabot ang bata ay unti unti na siyang nilamon ng kadiliman.At kahit pa nga nawalan na siya ng malay ay patuloy na dumadaloy ang kanyang masaganang luha na tanda ng panghihinayang at sakit na hindi nga niya maipahayag.**************Mula naman sa di kalayuan ay may isang matangkad na pigura ang nakamasid. At walang iba nga iyon kundi si Francis.Ang kanya ngang mga mata ay malamig at puno ng lungkot habang nakatutok ang kanyang tingin kay Sophia. Halos mamuti na nga ang kanyang kamao dahil sa higpit ng kanyang pagkakakuyom.Habnag pinagmamasdan nga ni Francis ang walang malay na
CHAPTER 175Ramdam na ramdam naman ni Francis ang lungkot sa kanyang puso habang tinititigan niya si Sophia. Ang kanyang mga mata ay nanatili nga na malamig na puno ng hindi maipaliwanag na damdamin.Hindi naman na niya itinanggi na hindi siya si Raymond. At sa halip nga ay iniabot niya ang kamay nito at saka nya marahang hinaplos ang ulo ni Sophia at bahagya pa nga na awa sa kanyang tingin.“Masyado ka ng pagod at mahina pa ang iyong katawan. Kulang ka pa sa dugo at lakas kaya ka nagkasakit,” mahinang sabi ni Francis kay Sophia saka nga niya hinawakan ang namumulang kamay nito at saka niya marahan na hinaplos ito.“Tinurukan ka kanina kaya hindi mo maaaring gamitin ang kamay mo ngayon. Masyadong mahimbing ang tulog mo kanina at naipit mo ang isa mong kamay. Ayaw na kitang gambalain kaya sinabi ko sa doktor na sa carotid artery mo idaan ang suwero mo,” pagpapatuloy pa ni Francis.Ang mukha ni Sophia ay maputlang maputla nga at walang kasigla sigla at tanging sakit lamang ang makikita
“Bakit ba iniisip mo pa rin siya?” marahas ang tinig na tanong ni Francis ngunit may bahid nga ng sakit. “Wala na ang anak ninyong dalawa. Sophia tanggapin mo na ang katotohanan. Hindi talaga kayo para sa isa’t isa ni Raymond. Naiintindihan mo ba iyon?” pagpapatuloy pa nga niya.Naging madilim nga ang ekspresyon ng mukha ni Francis habang mahigpit nga niyang hinawakan sa balikat si Sophia. Ang kanya ngang mga titig dito ay matalim na puno ng pwersahang emosyon.“Kung ang bata na iyon ang nag uugnay sa inyong dalawa ni Raymond ay wala na iyon,” madiin pa nga na sabi ni Francis. “Tinali mo lang ang sarili mo kay Raymond dahil sa batang iyon hindi ba? Ngayon na wala na siya ay marami ka nang ibang pagpipilian,” dagdag pa niya.Muli ngang sumakit ang ulo ni Sophia at bigla nga siyang naguluhan. Magulong magulo nga ang kanyang isipan ngayon at tila ba hindi nga niya kayang ayusin ang kanyang damdamin.Dahan dahan nga na nag angat ng kanyang tingin si Sophia at tinitigan nga niya si Francis
May nalalasahan na nga sila na dugo mula sa kanilang mga bibig ngunit imbes nga na huminahon si Francis ay mas lalo pa nga na napukaw ang apoy sa kanyang dibdib.Gustong gusto na nga na lumaban ni Sophia pero hindi nga niya magawang itulak palayo si Francis dahil wala nga siyang kalakas lakas man lang. Ang kaya lang nga niyang gawin ngayon ay tanggapin ang marahas nitong halik habang patuloy na pumapatak ang kanyang masaganang mga luha.At dahil nga sa desperasyon ni Sophia ay mariin nga niyang kinagat ang ibabang labi ni Francis. Kaya naman napasinghap nga ito sa sakit at agad na napaatras at ang kanya ngang tingin kay Sophia ay puno nga ng galit.“Baliw ka na,” mahina ngunit matalim na bulong ni Sophia habang habol nga niya ang kanyang hininga at yakap ang kanyang sariling mga tuhod. “Isa kang baliw, Francis,” may diin pa na sabi niya.Bigla ngang nagdilim ang mga mata ni Francid at tila b apilit nga niyang itinatago ang isang emosyon na hindi niya kayang ipahayag.“Sophia binibigya
“Sshhhh… Natutulog si Phia. Kaya huwag kang maingay ng hindi siya magambala sa kanyang pagtulog,” bulong ni Raymond kay Khate.Agad naman na natahimik si Khate at muli nga ay nakabibinging katahimikan ang namayani sa buong silid.Dahan dahan nga na napalingon si Raymond sa gawi kung saan nakahiga si Sophia at napansin nga niya na nakalabas nga ang kamay nito. Maputla nga ang kamay nito at may bakas pa nga ito ng pasa marahil ay dulot nga ito ng paggalaw ng karayom habang nakasaksak nga ito sa swero.Tahimik nga na naglabas ng alcohol wipes si Raymond at saka nga niya maingat na nilinis ang kanyang mga kamay at saka niya marahan na hinawakan ang malamig na kamay ni Sophia. Naging maingat nga siya at sa bawat pagdampi nga ng kanyang kamay dito ay para bang nag aalala nga siya na magising si Sophia sa kanyang mahimbing na pahinga.Nang mga oras nga na iyon ay hindi pa nga nakakatulog si Sophia. Ramdam na ramdam nga niya ang pag aalaga na iyon ni Raymond sa kanya at sa mga sandali ng ana
Tuluyan na nga na tumulo ang masaganang luha ni Sophia dahil sa isipin na iyon. At mapait na lamang nga rin talaga siyang napangiti.“Ilang beses ko bang kailangan na magkamali? Bakit ba hindi hindi ako magkaroon ng tahimik na buhay?” umiiyak pa na sabi ni Sophia. At lalo pa nga siyang nanghina dahil sa matinding lungkot at pakiramdam pa nga niya ay unti unti nga na natutuyo ang kanyang puso.Nanginginig nga ang tuhod ni Sophia at pinilit nga niya na makatayo kahit na ramdam nga niya ang sakit ng kanyang katawan na hindi nga niya kayang balewalain. Dahan dahan nga siyang lumaoit sa pintuan ng silid na iyon at saka siya mahigpit na kumapit sa dingding at saka niya hinawakan ang door handle nang buong lakas. Bahagya pa na na namutla ang kanyang kamay dahil sa higpit nga ng pagkakahawak niya rito.“Sophia ano ba ang balak mong gawin?” tanong na ni Khate dahil hindi na nga niya kayang makita na ganito si Sophia.Tatlong taon na kasi silang magkakilala na dalawa. Tatlong taon na rin silang
CHAPTER 176Hindi man lang nga liningon ni Sophia si Khate. At binalot nga ng malamig na pakiramdam ang kanyang buong katawan at dahil nga roon ay hindi nga siya makakain ng maayos at pakiramdam nga niya ay nahihilo at nasusuka siya sa mga oras na iyon.“Nasaan ang cellphone ko?” mahina ang boses na tanong ni Sophia at ni hindi man lang nga niya linilingon si Khate. At ni hndi rin nga niya alam kung kanino ba talaga siya nagagalit sa mga sandali na iyon.Saglit ngang natigilan si Khate dahil sa tanong na iyon ni Sophia.“Nawasak ang cellphone mo noong naaksidente ka,” mahinang sagot din naman ni Khate.Hindi naman na sumagot pa si Sophia rito. Tahimik na lamang nga niyang sinusubukan na bumangon mula sa kama ngunit masyado pa ngang mahina ang kanyang katawan. At dahil nga nanghihina pa siya ay kamuntik na nga siyang bumagsak.Mabilis naman nga na linapitan ni Khate si Sophia upang alalayan sana ito ngunit mariin nga siyang tinanggihan nito. Agad kasi na umiwas si Sophia sa kanya at ag
May nalalasahan na nga sila na dugo mula sa kanilang mga bibig ngunit imbes nga na huminahon si Francis ay mas lalo pa nga na napukaw ang apoy sa kanyang dibdib.Gustong gusto na nga na lumaban ni Sophia pero hindi nga niya magawang itulak palayo si Francis dahil wala nga siyang kalakas lakas man lang. Ang kaya lang nga niyang gawin ngayon ay tanggapin ang marahas nitong halik habang patuloy na pumapatak ang kanyang masaganang mga luha.At dahil nga sa desperasyon ni Sophia ay mariin nga niyang kinagat ang ibabang labi ni Francis. Kaya naman napasinghap nga ito sa sakit at agad na napaatras at ang kanya ngang tingin kay Sophia ay puno nga ng galit.“Baliw ka na,” mahina ngunit matalim na bulong ni Sophia habang habol nga niya ang kanyang hininga at yakap ang kanyang sariling mga tuhod. “Isa kang baliw, Francis,” may diin pa na sabi niya.Bigla ngang nagdilim ang mga mata ni Francid at tila b apilit nga niyang itinatago ang isang emosyon na hindi niya kayang ipahayag.“Sophia binibigya
“Bakit ba iniisip mo pa rin siya?” marahas ang tinig na tanong ni Francis ngunit may bahid nga ng sakit. “Wala na ang anak ninyong dalawa. Sophia tanggapin mo na ang katotohanan. Hindi talaga kayo para sa isa’t isa ni Raymond. Naiintindihan mo ba iyon?” pagpapatuloy pa nga niya.Naging madilim nga ang ekspresyon ng mukha ni Francis habang mahigpit nga niyang hinawakan sa balikat si Sophia. Ang kanya ngang mga titig dito ay matalim na puno ng pwersahang emosyon.“Kung ang bata na iyon ang nag uugnay sa inyong dalawa ni Raymond ay wala na iyon,” madiin pa nga na sabi ni Francis. “Tinali mo lang ang sarili mo kay Raymond dahil sa batang iyon hindi ba? Ngayon na wala na siya ay marami ka nang ibang pagpipilian,” dagdag pa niya.Muli ngang sumakit ang ulo ni Sophia at bigla nga siyang naguluhan. Magulong magulo nga ang kanyang isipan ngayon at tila ba hindi nga niya kayang ayusin ang kanyang damdamin.Dahan dahan nga na nag angat ng kanyang tingin si Sophia at tinitigan nga niya si Francis
CHAPTER 175Ramdam na ramdam naman ni Francis ang lungkot sa kanyang puso habang tinititigan niya si Sophia. Ang kanyang mga mata ay nanatili nga na malamig na puno ng hindi maipaliwanag na damdamin.Hindi naman na niya itinanggi na hindi siya si Raymond. At sa halip nga ay iniabot niya ang kamay nito at saka nya marahang hinaplos ang ulo ni Sophia at bahagya pa nga na awa sa kanyang tingin.“Masyado ka ng pagod at mahina pa ang iyong katawan. Kulang ka pa sa dugo at lakas kaya ka nagkasakit,” mahinang sabi ni Francis kay Sophia saka nga niya hinawakan ang namumulang kamay nito at saka niya marahan na hinaplos ito.“Tinurukan ka kanina kaya hindi mo maaaring gamitin ang kamay mo ngayon. Masyadong mahimbing ang tulog mo kanina at naipit mo ang isa mong kamay. Ayaw na kitang gambalain kaya sinabi ko sa doktor na sa carotid artery mo idaan ang suwero mo,” pagpapatuloy pa ni Francis.Ang mukha ni Sophia ay maputlang maputla nga at walang kasigla sigla at tanging sakit lamang ang makikita
“Mama…” rinig ni Sophia na tawag ng bata na iyon, at isang tawag nga iyon na puno ng lungkot at sakit. “Wala naman pong naghihintay sa akin. Masakit po. Ayoko na,” sabi pa ng bata.Gustong gusto naman ni Sophia na abutin nga nag kamay ng munting bata na ito na unti unti na nga na lumalayo. Gustong gusto ni Sophia na isigaw na wag itong umalis pero hindi nga niya magawa.Ngunit sa kabila nga ng pagsisikap na maabot ang bata ay unti unti na siyang nilamon ng kadiliman.At kahit pa nga nawalan na siya ng malay ay patuloy na dumadaloy ang kanyang masaganang luha na tanda ng panghihinayang at sakit na hindi nga niya maipahayag.**************Mula naman sa di kalayuan ay may isang matangkad na pigura ang nakamasid. At walang iba nga iyon kundi si Francis.Ang kanya ngang mga mata ay malamig at puno ng lungkot habang nakatutok ang kanyang tingin kay Sophia. Halos mamuti na nga ang kanyang kamao dahil sa higpit ng kanyang pagkakakuyom.Habnag pinagmamasdan nga ni Francis ang walang malay na
Mahigpit naman nga na hinawakan ni Bianca ang kamay ng kanyang ina at ramdam nga ni Belinda ang lamig na gumapang sa kanyang balat na para bang hinahawakan siya ng demonyo.At sa sobrang takot nga ni Belinda ay hindi nga siya makatingin ng diretso kay Bianca.“H-Hindi ko alam. W-wala akong alam na ganong g-gamot,” kandautal pa na sagot ni Belinda.Isang malalim naman na buntong hininga ang pinakawalan ni Bianca at tila ba napakalungkot nga nito.“Tsk. Sayang naman. Hindi ko pa pala agad makakamit ang gusto ko,” malungkot na sagot ni Bianca at saka nga niya muling tiningnan ang kanyang ina. “Mom kailangan mo akong tulungan. Magkasama tayo sa laban na ito. Naiintindihan mo naman ako hindi ba? Hindi mo naman diguro ako pababayaan hindi ba?” sabi pa ni Bianca at ang kanya ngang mga mata ay nanatiling kalmado ngunit sa kabila nga ng katahimikan nito ay may matinding kasamaan nga ang nakapaloob doon.Pakiramdam naman ni Belinda ay nanlamig nga ang kanyang buong katawan. At parabang may naka
CHAPTER 174Nakaramdam naman nga si Bianca ng matinding galit sa kanyang dibdib habang iniisip nga niya ang sitwasyon na kinakaharap niya. Nahawakan na lamang nga niya ng mahigpit ang baso ng tubig na nasa kanyang harapan ngunit kahit na malamig nga ang hawak niya ay hindi nga nito napawi ang nag aapoy niyang emosyon.Bigla ngang may lumitaw na kakaibang ngiti sa labi ni Bianca ng may bigla nga siyang maisip. Naisip kasi niya na kailangan nga na uminom ng gamot ni Sophia na binigay ni Dr. Gerome. Sigurado nga siya na iinumin nga ito ni Sophia pero wala ngang nakakaalam kung ano nga ba talaga ang laman noon.************Samantala naman ang ina ni Bianca na si Belinda ay kasalukuyan nga na nasa isang beuty treatment nang matanggap ang tawag ng kanyang anak. Nang marinig nga niya ang boses ni Bianca na tila ba may bumabagabag nga rito ay hindi niya napigilan na mag alala para rito. Lumayo nga muna siya sa ibang tao at agad na humanap ng tahimik na lugar upang kausapin ito.“Ano na nama