CHAPTER 165“Pupunta ka na ba roon para tulungan siya?” isang malamig na tanong ang binitawan ni Sophia habang nakatingin nga siya kay James. “Sa tingin mo ba ay dapat ka talagang pumunta roon? Pero wag kang umasa na magpapasalamat sa’yo si Bianca,” dagdag pa niya at saka nga siya ngumiti kay James.Nanatili naman nga na nakatingin si James kay Sophia at hindi nga siya nagsasalita man lang.“Baka nga isipin pa ni Bianca na inaagawan mo siya ng pagkakataon bilang head secretary ng Bustamante Corporation. Maaari rin kasi niyang maramdaman na mas lalo siyang mapapahiya sa harap ng lahat dahil sa presensya mo. Baka nga iniisip niya na kahit wala ka ay kaya niyang ayusin ang lahat ngbiyan ng mag isa,” sabi pa ni Sophia at saka nga siya mahinang natawa.“Napakayabang at napakataas ng tingin niya sa kanyang sarili. At sa paningin niya ay hindi siya kailanman magiging mas mababa sa’yo, sa akin o kay Khate,” dagdag pa ni Sophia.Bahagya pa nga na nakataas ang kilay ni Sophia at tila ba aliw na
Nanatili naman nga na nakangiti si Sophia. Bahagya pa nga niyang hinigpitan ang pagkakahawak nya sa baso na may lamang wine at saka nya nga iyon banayad na inalog.“Hindi pa ba sinabi sa’yo ni James na hindi pa ako tuluyang nagbitiw sa Bustamante Group?” seryoso pa na tanong ni Sophia kay Benedict. “Sa ngayon ay ako nga ang general manager ng Villamayor Group pero kasabay nganniyan ay ako pa rin si Manager Sophia ng Bustamante Group. At ang tinutukoy ni Boss Francis na secretary ay ako pa rin. Wala namang nagsabi na hindi pwedeng humawak ng maraming posisyon ang isang tao, hindi ba?” pagpapatuloy pa ni Sophia.Bigla naman ngang namilog ang mga mata ni Benedict dahil sa gulat sa mga sinabi na iyon ni Sophia.“Ha? Ano? P-Paano? P-pero hindi ba sa social media mo mismo sinabi na aalis ka na sa Bustamante Group?” kandautal pa na tanong ni Benedict.Bahagya naman na tumaas ang kilay ni Sophia at parabang nakarinig nga siya ng isang nakakatawang biro.“Mr. Benedict ang Bustamante Group ay
CHAPTER 166 Isa isa na nga na nag aalisan sila Mr. Benedict at ang mga kasamahan niya at karamihan nga sa kanila ay magkakagrupo. Ngunit bago pa nga sila tuluyang lumabas ay nag iwan nga ang lahat ng tingin kay Bianca at ang tingin nga ng mga ito ay may halong panunuya. Napakagat labi na lamang nga si Bianca at pilit na pinipigil ang kanyang galit at panghihuna ng loob. Hanggang sa hindi na nga niya napigilan pa ang kanyang sarili. “Bakit mo nasabi ang bagay na yun?” may gigil pa na sabi ni Bianca kay Sophia. Saglit naman nga na tiningnan ni Sophia si Bianca at isang malamig at matalim na tingin nga ito na para bang hindi siya nararapat na kausapin. “Ang tanga mo naman. Hinfi mo ako ka levek para kausapin,” sagot ni Sophia at wala nga siyang pag aalinlangan na tumalikod at tuluyang lumayo rito. Gusto sanang isigaw ni Bianca ang pangalan ni Sophia at parang gusto nga niya sanang habulin ang kapatid nya ngunit nanaig nga sa kanya ang takot na baka kumalat ang hindi nila pagkakasun
Samantala naman hindi nga alam ni Sophia kung ano ba ang iniisip ni Bianca ngayon at wala rin naman siyang balak na alamin nga iyon.At ngayon nga ay napapalibutan siya ng isang grupo ng mga kilalang tao sa industriya. Marami na nga siyang nakausap at halid hindi na nga niya namalayan pa ang oras. Ngunit sa totoo lang ay pagod na talaga siya.Nagulat naman nga si Sophia ng makatanggap nga siya ng mensahe mula kay Raymond. Isang lokasyon nga ang pinadala nito. Nasa balcony lang pala ito ng hapunan at hindi nag iyon kalayuan sa kanya.Napataas na lamang nga ang kilay ni Sophia dahil paano nga ba nakatago ang taong ito rito sa dami ng mga bisita. Marahil ay naiinip nga lang talaga ito.Ang balcony nga ng bulwagan na iyon ay nakausli at ang mga rehas nito ay umabot na nga sa magkabilang gilid ng dingding. May mga bahagi nga sa magkabilang gilid noon na pwede ngang pagtaguan pero masyado ngang makitid ang espasyo roon.Hindi nga pinili ni Sophia na pumunta sa mga tagong bahagi ng balcony.
CHAPTER 167“Tama na,” mahinang bulong ni Raymond kay Sophia at saka nga ito bahagyang yumuko. “Gusto ko lang sana kumuha ng ilang litrato mo,” dagdag pa niya.Inabot naman nga ni Sophia ang kamay ni Raymond at agad naman nga na ibinigay ng binata ang kanyang cellphone rito. Agad din naman nga na nagselfie si Sophia gamit ang cellphone ni Raymond.Sa larawan nga na iyon ay makikita nga na tila ba nag iisa nga si Sophia na maliwanag ang mukha ngunit may bahid na lungkotang kanyang mga mata.“Sino ba ang may ari ng kagandahan na ito? Kung walang umaangkin dito ay akin na lang siya,” biro pa ni Raymond at bahagya pa nga siyang ngumiti kay Sophia at mas lalo pa nga niyang inilapit ang kanyang mukha rito.“Pero mas magiging maganda sana ito kung ngumingiti ka magandang binibini. Maaari mo ba akong bigyan ng isang litrato mo na nakangiti ka para magamit ko na wallpaper sa aking cellphone?” bulong pa ni Raymond kay Sophia.Napataas naman nga ang kilay ni Sophia habang nakatingin kay Raymond
Subalit sa kabila nga ng tila malalim na pagmamahal sa mga mata ni Karylle ay alam ni Jeffrey ang totoo na sa likod ng malambing nitong tingin ay ang hindi masukat na kaswalidad na isang damdamin na hindi niya lubusang matukoy.Bahagya nga na gumalaw ang Adam’s apple ni Jeffrey. Sa paligid nga nila ay malamig nga ang simoy ng hangin mula sa aircon ng open air balcony. At dapat nga ay nakakapresko ito ngunit tila ba lalo lang nitong pinalaks ang matamis na samyo ni Karylle at ang amoy nga nito ay tila ba isang bagong pitas na peach.“Kumain ako ng candy. Gusto mo bang tikman?” mahinang bulong ni Karylle kay Jeffrey.At bawat galaw at bawat kilos nga nito ay para bang kalkulado na. Alam ni Jeffrey na patibong lamang ito at tila naghihintay lang na mahulog nga siya rito.Lumapit pa nga lalo si Karylle kay Jeffrey at ang mukha nga niya ay bigla ngang lumaki sa paningin ni Jeffrey at naging dahilan nga iyon upang saglit napga itong mawalan ng pokus.Ngunit bago pa man nga makalayo si Jeff
CHAPTER 168Kahit kailan talaga ay marunong nga na magpalit ng atensyon si Karylle. Kahit na nga ang mga salita na binibitawan niya ay puno nga ng pang uuyam at ang kilos nga niya ay tila ba isang inosenteng bata ay nakatingin pa rin nga siya kay Jeffrey ng hindi man lang kumukurap na para bang ito lamang ang tao sa kanyang paningin. Ang kanya ngang mga mata na dapat ay puno ng ningning ay nagpakita ng isang tila walang malay na paghanga.Napahinto naman nga si Jeffrey at tila ba may gusto nga siyang sabihin ngunit bigla ngang tumunog ang kanyang cellphone. Kaya naman agad nga niya itong kinuha at nang makita nga niya kung sino nga ang tumatawag ay bigla ngang nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha. At ang tumatawag nga roon ay walang iba kundi si Maxene.Si Maxene ay isang sikat na artista at isa syang babae na hinahangaan ng marami. At si Karylle? Isa lamang nga siyang babae na pinanatili ni Jeffrey sa kanyang tabi dahil kahawig nga nito si Maxene.Si Maxene ang kababata ni Jeffrey
Si Maxene kasi ay nagmula sa isang kilalang pamilya. Lumaki siya sa marangyang tahanan ng mga Flores at ang kanya namang ugali, kilos at pananalita ay likas na mataas ang antas at malayong malayo nga sa karaniwang babae.Samantalang si Karylle. Siya ang babae na ginamit bilang pamalit at iyon nga ang masakit na katotohanan.Hindi nga katulad ng ibang mga kilalang artista na gumagamit ng kanilang presensya upang pang ibabawan ang iba si Maxene kadi ay palagi ngang mabait at madaling lapitan. Sa bawat pakikipag usap nga nito ay likas na nga siyang palakaibugan. At sinuman nga ang makakita sa kanya ay hindi nga maiiwasang humanga rito dahil para nga itong isang prinsesa na isinilang sa isang tanyag na pamilya. At iyon nga ang matinding pagkakaiba ni Maxene kay Karylle.Si Karylle kasi ay isa ngang kabaligtaran dahil para nga diyang isang ligaw na rosas sa gitna ng marangyang hardin.Bahagya nga na iniyuko ni Karylle ang kanyang ulo at sa gilid nga ng kanyang labi ay lumitaw nga ang isang
“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo. Ikaw mismo ang nagplano para patayin ang tagapagmana mo,” sabi ni Sophia at patuloy pa rin nga sa pag agos ang kanyang luha habang sinasabi nga niya iyon.At talagang napakasakit nga nitong isipin. Siya ang nasaktan pero tila si Francis ay wala ngang pakialam. Paanong nagawa niyang patayin ang sarili niyang anak na para bang wala lang?“Bakit Francis? Bakit mo nagawa ito? Ikaw ang salarin dito. At iaw ang ugat sa lahat ng kasamaan na ito. Kaya dapat lang na magdusa ka rin kasama ko,” sabi pa ni Sophia.Nanatili naman nga na nakatayo lang si Francis at nakaatulala. Paa bang pakiramdam nga niya ay bigla ngang nawalan ng saysay ang lahat. At para bang wala siyang ibang naririnig kundi ang isang pangungusap na paulit-ulit nga sa kanyang isip.“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo.’Napakurap kurap pa nga si Francis habang nakatingin nga siya kay Sophia at tila ba naguguluhan nga siya. Hindi nya alam kung anong ibig sabihin no’n? Paanong s
CHAPTER 215Sa mga sandali nga na iyon ay para bang tuluyan nang nakalimutan ni Francis ang lahat ng hindi nila pagkakaunawaan ni Sophia.Para bang hindi kailanman nangyari ang diborsyo, ang aksidente o ang lahat ng sakit sa pagitan nila. At para bang mag-asawa pa rin nga sila. At talaga namang nakakatawa nga iyon. KKung noon siguro ito ay maaaring natuwa pa nga si Sophia pero ngayon nga ay tila ba isa na itong katawa-tawang biro na lamang.“Francis, mukhang nakalimutan mo na ang lahat ng pader sa pagitan nating dalawa. Kailangan pa ba kitang paalalahanan ngayon?” sabi ni Sophia at saka nga siya napatingin sa red wine na nasa harapa nga niya at sa loob-loob nga niya ang may bahid nga ng pangungutya.“At saka kelan lang ako nakunan. Masyado pang mahina ang katawan ko. Hindi pa ako pwedeng uminom ng ganyan,” dagdag pa nga ni Sophia.Sa pagbanggit nga ni Sophia ng salitang ‘nakunan’ ay bigla ngang nagdilim ang mata ni Francis.“Huwag mo nang banggitin ang bagay na iyan sa harapan ko,” m
Dahan-dahan naman nga na tumayo si Sophia at muli nga siyang tumingin sa buong paligid at talaga ngang walang nagbago roon.Nandoon pa rin nga ang mga stuffed toys sa sofa na siya nga mismo ang naglagay. Ang mga couple mugs na siya rin nga ang pumili ay nakapwesto rin nga sa mesa. Ang mga upuan ay ganoon pa rin nga ang disenyo. Ang rystal chandelier na siya rin nga mismo ang nagdisenyo ay nandoon pa rin. At ang mga mural sa pader na isa-isa nga niyang pinintahan ng buong pagmamahal noon para sana salubungin ang isang bagong buhay ay naroon pa rin. At halos sa lahat nga ng sulok ng bahay na iyon ay may bakas pa rin nga ng kanyang presensya.“Bakit hindi mo ito pinapalitan? Bakit nandito pa ang lahat ng ito? Iniisip mo ba na babalik pa ako?” mga tanong sa isipan ni Sophia habang inililibot nga niya ang kanyang tingin.Marahil nga sa sobrang liwanag ng ilaw ay itinaasnga ni Sophia ang kanyang mga kamay at saka nga niya tinakpan ang kanyang mga mata. At pakiramdam nga niya ay para bang ma
“Pwede kang bumalik sa bahay natin,” sabi ni Francis at may bahid nga ng hinanakit ang kanyang boses. Matagal na kasing hinihintay ni Francis ito ang pagbabalik ni Sophia sa kanilang tahanan— sa tahanang itinuring nila na tahanan nilang mag-asawa.Ibinaling nga ni Sophia ang kanyang tingin at saka nga siya mahinang sumagot dito. At sa totoo lang ay wala nga siyang pakialam kung saan sila magkikita ngayon.“Sige, pupunta ako,” sagot nga ni Sophia.Pagkababa nga ng tawag ay nanatili pa nga rin na nakaupo si Sophia sa kanyang hospital bed habang hawak nga niya ang kanyang cellphone. At tila ba hindi pa rin nga siya nakakabalik sa kanyang sarili.Maya maya nga ay dahan-dahan na nga siyang tumingin kay Harold.“Dalhin mo ako roon,” mahina ang boses na sabi ni Sophia kay Harold. Alam kasi niyang narinig ni Harold ang buong pag uusap nila ni Francis.Hindi naman din kasi kalayuan ang bahay nila dati ni Francis noon sa ospital kung nasaan siya ngayon. At mga sampung minuto lang naman ang bya
CHAPTER 214Pero ano nga ba ang papel ni Bianca sa lahat ng ito?Mahal na mahal nga ni Bianca si Francis at sa sobrang pagmamahal nga niya rito ay hindi nga niya matanggap na may ibang babae sa paligid ni Francis. Lalong lalo namang hindi niya matatanggap na si Sophia pa ang magdadala ng magiging anak ni Francis.Kaya naman hindi na nga kailangang kumilos ni Francis. Sapat na nga ang ibalita niya ang pagbubuntis ni Sophia at si Bianca na nga ang bahalang gumawa ng paraan para tapusin ito.Ang pagkalaglag nga ng bata na nasa sinapupunan ni Sophia ay dahil nga sa iniinom niyang gamot.Matapos nga na maisakatuparan ni Bianca ang una niyang plano ay mas lalo nga itong naging mapangahas. At unti-unti nga siyang tumapang. Lahat nga ng bagay tungkol kay Sophia ay kinamumuhian niya. At gusto nga niya na tuluyan na nga na mabaliw si Sophia hanggang sa manghina nga ito at sa huli ay mamamatay na lang na parang isang tuyong bulaklak.Sa puso nga ni Bianca ay pareho lang silang anak ni Nelson per
Nanatili naman nga na tahimik si Louie at pinagmamasdan nga niya ang lahat sa harap niya. Ni hindi nga ito ngumingiti at hindi rin nga niya pinipigil ang galit ni Harold. Pero sa totoo lang ay pareho nga sila ng iniisip.Maya maya nga ay lumapit na nga siya kay Dr. Gerome.“Dr. Gerome wala na dapat tayong inaaksaya pa na oras. Kailangan na nating madaliin ito,” mahina ngunit deretsahan na sabi ni Louie.Pero sino nga ba ang maaaring gumawa nito kay Sophia? Wala nga silang kaide-ideya kung sino. At sa totoo lang ay iniisip nila na baka nadiskubre na ang totoong pagkatao ni Sophia na siya pala ang tunay na utak sa likod ng Prudence.Iniisip nila na baka gusto ng mga ito na pigilan ang pagdalo ni Sophia sa paparating na financial summit kaya gumamit sila ng ganito karuming paraan.Kung iyon nga talaga ang dahilan ay napakarami nga ng posible nilang kalaban kagaya na lamang nga pamilya Villamayor, pamilya ng mga Marquez, mga dating kasosyo at pati na rin ang mga tao na galing pa sa malal
Pero kailan nga ba nagsimula na palitan ang gamot na iyon? Bago ba o pagkatapos ng pagkakalaglag ng batang nasa sinapupunan ni Sophia?Tahimik nga na tiningnan ni Dr. Gerome ang report na iyon. At lalo lamang ngang bumigat ang pakiramdam niya.Akala niya ang Shawn Hospital ay isang ligtas na tahanan at isang lugar na kontrolado niya. Pero hindi nga niya inaasahan na may ibang kamay na pala ang humahawak sa loob nito.Napansin naman nga nina Harold at Louie ang biglang pag-iiba ng ekspresyon ng mukha ni Dr. Gerome. Pareho pa nga silang napatingin sa kanya na puno ng kaba.“May problema ba sa mga gamot mo?” hindi na nga napigilan na tanong ni Harold ay Dr. Gerome.Alam kasi niya na para bang may kakaiba nga roon. At ramdam na ramdam nga niya ito noon pa dahil hindi nga ganito si Sophia.Hindi kasi kailanman naging ganito kabaliw si Sophia. Siya kasi ang klase ng tao na paagi ngang kalmado at kontrolado ang kanyang sarili. Kahit noon pa man na napilitan nga itong lumagda sa kontrata na k
CHAPTER 213Kinabukasan nga ay maaga nga na isinalang ni Dr. Gerome si Sophia sa iba’t ibang klase ng test para malaman nga niya kung bakit hindi pa rin nga gumagaling si Sophia.At nang lumabas na nga ang resulta ng lahat ng ginawang test kay Sophia ay napakunot na lamang nga ang noo ni Dr. Gerome habang tinitingnan nga niya ito.Bagamat nagreseta nga siya ng mga gamot na pampalakas ng dugo para kay Sophia ay kitang kita naman nga na lalo nga na nanghihina ang katawan nito. At para bang may sintomas nga ito ng matinding pagkawala ng dugo at higit pa nga roon ay tila ba naapektuhan na rin nga ang kanyang utak.Isang maling galaw nga lang at maaari nga na tuluyan na itong mauwi sa bipolar disorder. Sa mga nakalipas kasi na mga araw ay napapansin nga ni Dr. Gerome na lalo ngang nagiging magulo at hindi na makatwiran ang mga kilos ni Sophia. Kaya nagtataka nga siya kung bakit nga ba ito humantong sa ganito.“Ano ba ang mga kinakain niya nitong mga nakaraang mga araw? unot noo nga na tan
Ang tanging laman ng puso ni Sophia ngayon ay si Raymond lang at wala ng iba pa.Tinitigan nga ni Sophia si Francis at nagtagpo nga ang malamig nilang mga mata at si Sophia na nga rin ang dahan-dahan na umiwas dito. Wala nga ni isang salita ang lumabas sa kanyang bibig. At wala na talaga siyang pakialam ngayon kay Francis.Dapat nga ay noon pa ito nangyari sa mismong araw ng kanilang paghihiwalay. At wala na ring dahilan pa par sa matinding damdamin sa pagitan ng isang dating mag-asawa.“Francis,” mahinang sabi ni Sophia. “Ang dami mong naging malasakit sa butihin mong tiyo. Pero tingnan na lang natin kung kaya mong protektahan ang mga binti niya,” malamig pa na sabi ni Sophia.Pagasabi nga ni Sophia no’n ay unti-unti na nga na umangat ang bintana ng kotse at tuluyan na nga na isinarado ang pagitan nila.Tuluyan na nga na umalis ang sasakyan kung saan nakasakay si Sophia. At naiwan nga si Francis na nakatayo lang doon at tahimik na pinapanood ang papalayong anyo ni Sophia. At sa ilali