"MAKING NEW friend Heira?" Sabay naming nilingon ni Kevin si Beatriz na naka-pwesto sa aming likuran. Her hands are resting at the backrest of my chair and she was smiling at me, fakely. Patag nang patagal ay mas lalo kong nakikita kung ano talaga ang ugali nito, mas nahahalata ko na rin ang inis niya sa akin. At naalala ko naman iyong pinag-usapan namin ni Kevin kahapon. He said he thinks Beatriz likes Ryland. Tapos ngayon si Sean naman. Ano ba talaga?But am I making new friend? This guy beside me is just talkative, at hindi ko namalayan ang aking sarili na sumasagot na pala ako sa mga tanong niya. "What do you think?" Tanong ko pabalik kay Beatriz. Umayos naman ito ng tayo at matalas na tingin ang pinukol sa akin. She just rolled her eyes them crossed her arms. Tumingin ito kay Kevin na nakatingin din sa kanya. Nagkapalitan sila ng mga tingin, at pakiramdam ko ay may ibang ibig sabihin iyon. Para silang nasa isang staring contest ngunit kalaunan ay ngumisi lang si Kevin at bin
"HEIRA?"Gulat along tumingin sa kanya. His eyes are still close pero bahagyang nagpakunot ang kanyang makakapal na kilay. Hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko inobserbahan lang siya.Is he awake?"Sir?" Tawag ko rito. Pero ang naging sagot lang no'n ay mahinang hilik. Sa tingin ko ay tulog pa siya. Sleep talking. Pero bakit naman pangalan ko ang nabanggit niya?"Sir..." tawag ko ulit dito, nagbabasakaling magising na siya pero wala pa rin. Nanatili siyang tulog.I sigh. Guess I have to wait until he wakes up. Baka tuluyan pa akong ibagsak kapag naistorbo ko ang tulog niya. Diba't sinabi ko kanina na wala akong pakialam kung magising man siya? Binabawi ko na. Umupo na lang ako sa sofa kung saan niya ako ginamot noon. Unti unti nang naghihilom ang sugat sa aking tuhod. I just closed my eyes and leaned on the backrest. Palakas nang palakas ang ulan at sunod sunod na rin ang mga kulog. Minsan natatakot ako sa ganitong panahon, lalo na't mag-isa lang ako kaya ang ginagawa ko ay natutulo
HINDI KO halos maalala kung paano ako nakauwi ng maayos pagkatapos ng nangyari sa opisina ni Ryland. Tulala ako pagdating sa condo, ni hindi ako nakaramdam ng antok habang nagmamaneho kanina. Siguro dahil nakatulog na ako sa kanyang opisina.Umuulan pa rin sa labas pero hindi na ito ganoon kalakas. Bumaba na rin ang baha sa mga daanan kaya nakauwi ako. Ryland didn't want me to, pero wala akong pakialam. I checked the time in my phone and it's already 2:45 in the morning. Kahit anong pikit ang gawin ko ay nanatili pa ring gising ang aking kaluluwa, hindi maka-move on sa nangyari kanina. Did he really kiss me? Did I really respond to his kisses? Nakakasira ng utak. I should just forget it happened. It's nothing anyway. "Argh!" Inis akong bumangon sa kama at nagpadyak patungo sa kusina. I can't sleep! May klase pa ako mamaya!NANG sumikat na ang araw ay wala ako sa mood. Parang 10 minutes lang ang tulog ko. Nagtimpla na lang ako ng kape para hindi ako makatulog sa klase.At hindi nag
THINGS HAPPENED so fast. One day, I was so annoyed with my fiance that I almost hated him to the core. And then the next few hours, I found myself wanting to see him and apologize for being mean and inconsiderate. I realized things within a short span that it makes me question if i am really who I am right now.And then fast forward in to this parking lot where Kevin— the self-proclaimed friend of mine who happened to love gossips— is standing just a few meters from where we are. He eyed me suspiciously as he walked toward us. Kakaiba ang dating niya ngayon. I mean, he used to smile around. Kahit walang dahilan. As of now, he looks really serious."Heira, ba't bigla ka na lang nagmamadaling umalis sa room kanina?" Nakakagulat ang mabilis na pagbalik ng kanyang ekspresyon sa dati. "May ginawa lang, bakit mo nga pala ako hinahanap?""I just want to ask if you're available tomorrow, it's weekend so I'm thinking if we could go somewhere—""She has to attend a very important event tomorr
TWO MONTHS.Dalawang buwan na akong kasal kay Ryland. Sobrang bilis ng panahon. Parang kahapon lang ay nasa loob kami ng isang bulwagan at nagpapakasal para sa negosyo at pangarap.I moved in Ryland's penthouse a month ago just like what he said before. Mabuti na lang at binigyan niya pa ako ng isang buwan para makapaghanda. I just brought a few clothes and some essentials with me. I just can't totally leave the place where I found peace. Bumibili na lang ako ng bago.Ryland doesn't stay here a lot. Ni hindi kami masyadong nagkikita kahit nasa iisang lugar lang kami nakatira. Hindi pa sumisikat ang araw ay umaalis na siya at bumabalik lang kapag malalim na ang gabi. Maybe he's even more busy now because he just fully inherited his father's company. Isabay pa ang trabaho sa university.We barely see each other. Even in the campus, madalas din siyang hindi pumapasok sa klase. Mabuti na lang at may sub siya. At kung magkatagpo man kami, we'll just nod at each other. It seems like everyda
RYLE WAS talking to someone on the phone when I went downstairs. He has a frustrated look on his face. I wonder what's the problem? Or who is he talking to?"I don't care Daniel, reschedule it in some other time." He said with dominance in his voice. Pumihit siya paharap sa direksyon ko at natigilan nang makita ako. Huminga muna ako ng malalim bago lumapit sa kanya. He scanned me from head to toe while he's still holding his phone in his ear. Gone was his frustration when he snaked his other hand around my waist. He's towering over me so I had to look up at him. And I'll never get used to this feeling. He kept on talking to someone on the phone while keeping me close to him. "I can handle it, so just do what you are asked to do so," he said to the other line. Hindi na naman natanggal ang tingin niya sa akin at may ibinulong. "Gorgeous as ever," Namula naman ako sa kanyang sinabi. I have recieved compliments before, but hearing it from him feels different."Huh? Ano'ng gorgeous—"
"SO HOW'S life being married to your professor?" Nanigas ako sa kanyang tanong. What does he mean? Siguradong alam niya ang sitwasyon namin ngayon pero bakit kailangan pang itanong 'yan? Bumabalik na naman ang pangamba sa akin."Castillo." Matigas na sabi ni Ryland. Masama ang tingin na pinupukol nito kay Fred habang ang huli naman ay parang walang kaalam-alam."What?" Fred asked innocently. Namayani ang katahimikan sa amin. Ryle was still looking at him darkly kaya hinawakan ko ang braso nito. Hindi ko alam kung bakit. Maybe to calm him down? As if I have the power to do that.Bigla namang nanlaki ang mga mata ni Fred habang nakatingin sa akin, as if realization hit him. "Oh no! No... I didn't mean to use that term or sound like that. Wala akong problema sa relasyon ninyo. I'm sorry if you took it that way."Hindi naman talaga niya kailangang humingi ng tawad. Tama naman iyong tanong niya. "Wala naman dapat ihingi ng tawad. And to answer your question, ayos lang naman." Sabi ko r
ISANG LINGGO na mula nang dalhin ako ni Ryland sa museum. Isang linggo na rin kaming hindi nagkikita. He's really a busy person. Hindi pa rin siya pumapasok sa university and that makes everyone think that he's on a leave.Si Ms. Aisha naman, napapansin kong sinusubukan pumunta sa seventh floor but unfortunately, may harang sa hagdan at hindi rin gumagana ang elevator. Ano naman kaya ang kailangan niya roon? Is she even authorized before? Sa pagkakaalam ko ay si sir Chase pa lang ang nabibigyan ng pahintulot.And speaking of this crazy professor. Palagi ko siyang nakakasalubong o nakikita sa campus and he would always give me a derisive look and a playful smile. He's totally creeping the shit out of me sometimes when he do that. Tinutukso niya kasi ako sa pagpapakasal sa kaibigan niya at ang lakas pa ng boses. Nababahala ako palagi na baka may makarinig kagaya ngayon..."So ano meron na ba?" Tanong nito."Anong meron?""A baby! Ano na? Kailan ako magiging ninong!?"Umawang ang aking b
I HAVE been receiving punishments for three days straight now. Tatlong araw na niya akong hindi tinitigilan. Pinagpapasalamat ko na lang na nakakalakad pa ako.Kahit saan ako tumingin ay naaalala ko kaagad ang pinanggagawa namin. Lahat na ata ng parte ng penthouse ay nabinyagan na namin."You still can walk, huh?" Natigilan ako sa pag-akyat sa hagdan nang marinig ang kanyang boses. Ayan na naman siya. Ang aga naman niyang umuwi, hindi ko na kaya. Tatlong araw na rin siyang hindi pumapasok sa trabaho, ngayon lang siya umalis dahil importante talaga yung pipirmahan niyang files sa opisina. "H-hi! Haha ang aga mo naman umuwi, ayaw mo ba gumala? Alis ka muna ulit." Tumawa ako nang pilit. There is no doubt that I look stupid right now but I really have to save my self, especially my precious pearl down there and my ability to walk.He continue walking towards me at natawa pa nang pinilit kong umatras. "Relax, baby. I just want my kiss," Tuluyan na itong nakalapit sa akin at kaagad a
TINALIKURAN KO ulit siya. I don't want to argue with her. Hindi ko kayang nakikitang nasasaktan ang kanyang mga mata dahil bukod sa nasasaktan din ako ay, umaasa rin ako... I am hoping na may ibig sabihin ang sakit sa kanyang mga mata.What I didn't expect was the next thing she said. "I love you, Ryle. I love you so much. Matagal ko nang nakalimutan si Tyson. Pero ikaw, mahal na mahal kita... so please... don't turn your back on me... ayusin na natin to please... miss na miss na kita, mahal ko,"Tumigil ang pag-ikot ng mundo ko nang marinig ang mga katagang iyon mula sa kanya. I've only seen this in movies. Hindi ko akalaing titigil talaga ang mundo ko, kabaliktaran sa pagbilis ng tibok ng aking puso.I have been waiting for this. This is all I wanted to hear. Natakot ako na anytime ay babalikan niya ang kanyang dating nobyo dahil inakala kong wala siyang nararamdaman para sa akin. But now... I finally heard her say those words.Hindi ko mapigilang maluha. My wife loves me...She l
Ryland MorrisonI HAVE never been so scared before. Until the fierce and independent Heira Levesque came into my life. We didn't started really well but the moment I saw her, I knew she's going to be my downfall someday. At muntik ko na nga iyung malasahan nang bumalik ang kanyang ex. Jealousy immediately consumed like fire spreading in the wild. My mind was definitely in chaos. I coud not think straight. And the only thing that comes into my mind is her, leaving me for good.Just thinking about it makes me so scared already. So when I saw her bastard ex boyfriend kissing her in the hotel, I have lost my mind.Right at that moment. I didn't care if he will die in my hands or not. I was so fucking mad. Who the hell does he think he is to kiss my wife like that. My wife is mine and mine alone. No one can steal her from me. Hindi ko alam kung ipagpapasalamat ko ba na nandoon si Heira para pigilan ako o hindi. Because right after I satisfied myself beating that punk... my wife suffere
AKALA KO okay kami. Or at least, maaayos namin ang problema pagkatapos ng insidente roon sa kompanya niya. He seems normal to me that time. I mean... bumalik yung pagiging sweet at maaalalahanin niya. But I was wrong. He became distant again after that day. He just made sure na hindi talaga ako nasaktan ang I feel happy about it, but at the same time ay hindi.Isang linggo na ang lumipas. Mas lalo siyang naging busy sa kompanya at ako naman ay naging abala sa finals. Natapos ko rin naman yung mga dawat pag-aralan at gwin and I was really thankful that it turned out well. Huling araw namin ngayon sa Laurent bago ang semestral break. Hindi na rin pumasok si Ryland pagkatapos ng trip namin."Hey..." Itinaas ko ang paningin ko sa bagong dating na si Sean. Medyo matagal-tagal ko na rin itong hindi nakikita pero hindi ko naman siya nami-miss. Mas mabuti nga iyon dahil nababawasan ang gulo sa buhay ko."Ayos ah, tinatawagan mo na lang ako kapag problemado ka pero kapag masasayang bagay yu
BALAK KO na sanang umalis doon at i-text na lang si Ryland nang maagaw ng isang matangkad na babae ang pansin ko. She's wearing a red dress na hapit na hapit sa kanyang katawan at sobrang ikli. Nakasuot din ito ng itim na heels habang tila isang modelo na rumarampa papalapit dito."Is he here?" Ito kaagad ang kanyang bungad sa front desk. Tumabi naman ako ng kaunti."Si Sir Morrison po ba?" Tanong ng babaeng staff."Obviously, who else would I want to visit here?" Maarte nitong tugon.Is he one of those women the staff mentioned earlier? Her face is familiar and I think I've seen her in television. Is she a model or something? Pero kahit ano pa siya, wala akong pakialam. Ang gusto kong malaman ay kung bakit binibisita niya ang asawa ko."May appointment na po ba kayo?" "Pwede bang sagutin mo na lang ang tanong ko!? Why are you asking unnecessary things!?" She shouted. Napataas naman ang aking isang kilay sa kanyang inakto. The staff is asking her politely yet she's acting that way
RINIG KO ang lagaslas ng tubig mula sa banyo kinaumagahan. Kung hindi ako nagkakamali ay kasalukuyang naliligo si Ryland doon. Mabilis naman akong bumangon at inayos ang aking sarili bago bumaba sa kusina. Malinis na ang island counter. Wala na rin yung mga pagkain na inihain ko rito kagabi. Nag dinner na siya kaya baka itinapon na lang niya. Para namang kinurot ang dibdib ko nang maisip iyon.Binilisan ko ang kilos at nagsaing ng kanin. Nagprito rin ako ng itlog, bacon, at saka manok. Ipinagtimpla ko na rin siya ng kape. Hanggang ngayon hindi ko alam ang gusto niyang timpla ng kape, ang sabi lang niya noon ay iinumin niya kahit ano, kaya iyung gusto kong timpla na lang ulit.Tinapos ko na agad ang paghahain nang marinig ang kanyang mga yapak. Pinagmasdan ko siyang bumaba sa hagdanan hanggang sa dumapo ang tingin niya sa kusina.His eyes were still cold and empty. Nginitian ko siya nang lumapit siya sa aking direksyon pero hindi niya ako pinansin. Dumiretso ito sa ref at kumuha ng ma
AFFECTION IS one of the things I've been avoiding. I never felt it from my parents. But when Tyson came, panandalian kong naramdaman iyon. Hindi ko alam na babalik pa ang pakiramdam na iyon. After years of waiting, I never thought I'd be able to feel it for someone again.Hindi ako sigurado kung paano magmahal. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. But I'll try my best to make my husband feel my affection towards him. I just hope it's not yet too late."I love her and I'll take the risks of it... even if it includes not getting the same affection from her..."Bigla siyang tumayo at umalis pagkatapos iyung sabihin. Kumuyom ang kamao ko. Now that I heard him say those words clearly, ayaw kong palampasin ang pagkakataon. Tumayo ako para sundan siya. Hindi man lang sumagi sa isip ko ang magpaalam kaya nasita ako ni Prof Alvarez. "Ms. Levesque, where are you going?" Lumingon ako sa kanila. My mouth opened to tell them my reason pero hindi naman gumana ang utak ko kaya natikom ko
I KNOW he couldn't believe what he just heard from me. Bakas iyon sa ekspresyon sa kanyang muka. I may look insensitive for telling him that straight to the point but I must tell him right away. Ayaw kong umasa pa siya. "W-What? H-How?" Nakita ko ang pagkalito sa kanyang mga mata. Inilabas ko ang aking kwintas na tintago ko sa aking damit. I showed him its pendant... my wedding ring."It's been a few months already, Ty. I got married... I married the man my grandfather wanted to." Mahina kong sagot dito.Napaatras siya kasabay ng pamumuo ng luha sa kanyang mga mata. He gulped. Sinubukan niyang ibuka ang bibig pero tila hindi niya mabuo ang kanyang salita."I'm sorry..." iyon na lang ang nasabi ko. I feel sorry for the pain I've caused him."P-Pero nandito na ako... I promised your grandfather. I promised to work hard to be deserving of you... para ako na lang ang piliin niyang ipakasal sa 'yo," garalgal nitong wika."Ikaw lang palagi ang nasa isip ko habang nagsisikap... Ito na ako,
GAYA NG anunsyo ni prof Alvarez kahapon ay maaga nga kaming pinaghanda. 30 minutes before the time ay dumating na iyong bus na sasakyan. Ngunit hindi gaya noong unang araw, dalawang bus na lang ang ipinadala ngayon. Kaya ang mangyayari ay punuan na ng sakay.Sobrang tagal kong nakatulog kagabi kahit na pagod na pagod ako. Maybe because my brain can't stop thinking a lot of things. Kaya ang nangyari ay nahuli akong gumising. Mabuti na lang at naisipang dumalaw ni Kevin at binulabog ang umaga ko. Huli pa rin akong nakapaghanda pero umabot din naman kahit papaano. Iyon nga lang ay isa ako sa huling sasakay ng bus. Ibig sabihin ay pahirapan na sa paghahanap ng upuan lalo na at maraming dalang gamit ang iba. Napabuntong hininga na lang ako. Ngunit akmang aakyat na ako sa bus nang may tumawag sa pangalan ko. Boses pa lang ay alam kong si Tyson iyon. What the hell is he doing here again? Kasama pa rin ba sa susunod na site?"Heira, I think the bus is already full, sa akin ka na sumabay par