Chapter 89

Artemis’ POV

“The kids wanted to visit. If it’s fine with you, we’ll go…” ani ko na hindi alam kung paano ko siya titignan. At talagang ginamit mo pa ang mga bata, Artemis.

“Of course the kids can,” aniya kaya napanguso ako. Mga bata lang? Paano ako?

“And you can too if you don’t have any work that day,” casual niyang saad. Nagkibit pa siya ng balikat sa akin kaya hindi ko mapigilan ang mapanguso. Tumango na lang ako roon. Nanatili ang mga mata niya sa akin habang ako naman ay nagkunwari na lang tinutulungan ang anak naming panay ang bukas ng mga laruan at kanilang mga libro. Hindi ko siya matignan ngayon. Hayaan mo na, pagbibigyan ko lang ang sarili sa ngayon. Sa linggo’y tuluyan ko nang sasabihin ang tunay kong nararamdaman.

“You just gave them new books and toys last week, you don’t have to give them a lot…” sambit ko na nilingon siya. Kita ko ang pagsimangot mula sa kaniyang mukha. He sigh because of that.

“I just miss—Them… Let me just spoil them for a while,” he casually said