Ilang sandali ang lumipas, tumawag si Penelope at kinukumusta ito. "Alona," malumanay na wika nito, puno ng pag-aalala. "Ayos ka lang ba?" Pilit ngumingiti, ngunit hindi maitatago ang pag garalgal ng boses sa kakaiyak. "Ayos lang ako, Penelope," sagot niya nang paanas, habang pilit na itinatago ang pighating gumugulo sa kanyang isipan."Alam kong hindi ito madaling gabi para sa'yo," sagot ni Penelope. "Kung gusto mong umuwi na, ako nang bahala sa event at huwag mo na masyadong isipin."Sandaling nag-isip si Alona, bago siya muling huminga nang malalim. "Hindi, kaya ko pa. Kailangan kong harapin ang lahat ng ito para sa kumpanya, para sa aking mga anak," wika niya nang may matinding determinasyon. "Ayokong magpadaig sa kahinaan ko. Kung para sa kanila, kailangan kong maging matatag.""Alam mo, Alona, ang tapang mo. Hindi lahat ng babae ay kayang lampasan ang mga pinagdaanan mo." nag-aalalang sambit nito.Ngunit sa kabila ng mga papuri, naroon pa rin ang lungkot sa mga mata ni Alona. H
Habang naglalakad pabalik sa bulwagan, masiglang nakikisalamuha si Alona sa mga investor, determinado siyang palawakin ang kanilang brand kahit pa nangangahulugang kailangan niyang makipag-usap sa iba’t ibang mga negosyante. Ngunit hindi niya namalayang may isang lalaking investor na palihim na nakatingin sa kanya, tila may ibang balak."Miss Alona, bakit hindi tayo uminom para mag-celebrate?" alok ni Victor habang iniaabot ang isang baso ng alak.Ngumiti si Alona at bahagyang nag-alinlangan, pero tinanggap pa rin ang inaalok ng lalaki. Kailangan niyang makisalamuha at magpakita ng respeto sa mga business partners, kaya’t hinayaan niyang magpatuloy ang gabing iyon. Ngunit hindi nagtagal ay napansin niyang tila paulit-ulit ang pag-aalok ni Victor ng alak, at kahit pa alam niyang dapat na siyang huminto, patuloy pa rin niyang tinatanggap ito.Sunud-sunod ang pag-alok ng lalaki ng alak kay Alona, at dahil sa kanyang kagustuhang maging magalang at panatilihin ang interes ng mga investor,
Nalaman niyang malapit na siyang labasan – ilang taon pa bago niya matutunang pigilin ang sarili – at narinig niyang humingal si Alona at humirap ang kanyang paghinga. Ang kanyang puki ay mahigpit na humawak sa kanyang titi, ang buong katawan niya ay tumigas at nanginginig laban sa kanya at pagkatapos ay sinundan niya siya sa rurok at sabay silang umabot sa kanilang orgasmo.Saglit na nagkatitigan ang dalawa, at sa kanilang mga mata ay makikita ang mga damdaming hindi nila kayang ikubli. Niyakap ni Alona si Neil nang mahigpit, at sa yakap na iyon ay naramdaman niya ang init ng pagmamahal na akala niya’y hindi na muling babalik."Mahal kita, Neil. Mahal kita… kahit gaano kasakit," bulong ni Alona.Sa gabing iyon, hinayaan nilang maghilom ang kanilang mga sugat. Hindi man nila alam ang magiging kinabukasan, sa sandaling iyon ay natagpuan nila ang isa’t isa sa gitna ng kanilang mga pagdududa at pangarap ang hindi inaakala ni Neil para kay Alona isa lang tong panaginip. Natapos ang hindi
Nagising si Neil nang may kakaibang gaan sa kanyang pakiramdam—isang ligaya at kasiyahan na matagal na niyang hindi nararanasan. Pilit niyang inabot ang kanyang katabi, inaasahan niyang madadama ang init ni Alona sa kanyang tabi, ngunit ang malamig na kutson ang bumungad sa kanya.Napabalikwas siya ng bangon, at ang masayang ngiti sa kanyang labi ay napalitan ng pagtataka. “Alona?” tawag niya, habang pilit na iniikot ang tingin sa buong silid. Wala na si Alona, at ang alaala ng nakaraang gabi ay biglang sumiksik sa kanyang isipan—ang mga yakap, ang mga halik, at ang matatamis na bulong nila sa isa’t isa.Agad siyang bumangon at mabilis na nagbihis, umaasang maaabutan si Alona sa labas ng kanyang condo. Pero pagkabukas niya ng pinto, isang katahimikan ang bumungad sa kanya, at ang panghihinayang ay sumiksik sa kanyang dibdib. "Bakit siya umalis nang hindi nagpapaalam?"Pinulot ni Neil ang kanyang cellphone at nagdial ng numero ni Alona, ngunit hindi ito sumasagot. Ilang beses niyang ti
Si Neil, sa kabilang dako ng kanyang buhay, ay hindi pa rin makapaniwala sa nangyari. Nasa harap siya ng isang krusyal na desisyon—kung ipagpapatuloy ba niya ang pagmamahal kay Alona o hayaan na lang niyang lumipas ang lahat ng ito. Pero sa kabila ng lahat, isang bagay lang ang alam niya: hindi niya kayang pakawalan ang babae na minsang naging dahilan ng kanyang kaligayahan, nakawala na ito ng minsan at ngayon hindi na niya kayang mawalay pa ito.Muling bumalik ang mga alaala ng gabing iyon—ng gabing puno ng kasayahan at pagnanasa. Ang mga halik, ang mga yakap, ang bawat salitang nagmumula sa kanyang puso. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, alam niyang kailangan niyang ibigay kay Alona ang espasyo at oras upang pag-isipan ang lahat ng nangyari.Habang ang isip ni Neil ay puno ng mga tanong, hindi niya maiiwasan na maghintay. Maghintay para kay Alona. Maghintay na sana ay muling magkasama silang dalawa, hindi bilang magkaibang mundo, kundi bilang dalawang pusong muling natutong magpatawa
Habang patuloy si Alona sa pag-aayos ng mga tela sa mesa, naramdaman niyang may matalim na titig mula kay Neil. Tinutukso siya ng mga mata nito, at hindi na siya makapagpigil. "Ano na naman, Neil?" tanong niya, ang tono ng boses ay puno ng inis.Pilyong ngumiti si Neil at lumapit sa kanya, binanggit na may halong pang-aasar, "Alona, alam ko kung anong nangyari kahapon. Hindi mo naman kailangang magtago. Alam kong sanay ka na sa mga one-night stand."Mabilis na napatingin si Alona kay Neil, ang mga mata niya ay tumaas ang kilay. "Ayos lang, Neil. Kalimutan mo na lang ang nangyari. Hindi mo na kailangang magtangkang gawing komplikado ang mga bagay na wala naman sa plano ko."Ngunit hindi tumigil si Neil, ang kanyang mga mata ay nagiging matalim at puno ng pilyong ngiti. "Alona..." Naramdaman niyang may kakaibang tensyon na bumalot sa kanilang paligid. "Alam ko, hindi nagsisinungaling ang mga labi at katawan mo kagabi. Alam ko kung gaano ka nami-miss ako."Hindi na nakayanan ni Alona ang
Hindi pa siya makapaniwala sa nangyari noong nakaraang gabi. Ang init ng bawat halik, ang lambing ng bawat yakap—lahat ng iyon ay tila bigla na lang naglaho, na para bang hindi na kayang balikan pa. Ang mga mata ni Neil ay hindi maiiwasang maglakbay sa katawan ni Alona, ang mga alon ng kanyang buhok, ang bawat galaw ng kanyang kamay, at ang kahinahunan ng kanyang tindig.Ngunit nang marinig ang tunog ng cellphone ni Alona, muling nakuha ng atensyon ni Neil ang kanyang iniisip. Nag-angat siya ng tingin at nakita niyang umalis si Alona papunta sa kabilang bahagi ng shop, nag-excuse ito, ang mata'y nag-iiwas ng tingin sa kanya. Inisip ni Neil na baka may tawag lamang ito mula sa mga kaibigan o kasamahan sa negosyo, ngunit isang bahagi ng kanyang puso ang nagsimula ng magduda.Tinutok niya ang mga mata kay Alona habang kausap ito sa kabilang linya. Nang marinig niya ang malumanay na tinig ni Alona, hindi mapigilan ni Neil ang magtanong sa kanyang sarili—sino kaya ang kausap ni Alona? Ang
Habang umaandar ang escalator sa NAIA, hawak-hawak ni Alona ang kamay ng kambal na sina Aniego at Emerald, habang si Aling Gina ay nakasunod sa kanila, hindi mapigilan ang ngiti sa kasabikang makapamasyal sa Coron. Matagal na nilang pinaplano ang bakasyong ito, at ngayon, narito sila, handang iwan ang lahat ng alalahanin sa Maynila.Sa gitna ng kanilang masayang pag-uusap, biglang tumunog ang telepono ni Alona. Nakita niya ang pangalan ni Penelope sa screen at mabilis itong sinagot.Penelope: “Kumusta kayo, Alona? Nakalipad na ba kayo?”Alona: “Hi, Pen! Nandito pa lang kami sa airport. Pero malapit na rin kaming sumakay ng eroplano,” masayang sagot ni Alona.Biglang sumingit sa tawag ang kambal, nagsisigaw sa kasiyahan.Emerald: “Tita Penelope, pupunta kami sa beach! Excited na kaming magtampisaw sa tubig!”Aniego: “Oo, Tita Pen! Magkakabuo kami ng kastilyo sa buhangin!”Narinig ni Alona ang tawa ni Penelope sa kabilang linya. “Sige, mag-enjoy kayo diyan! Alona, relax ka lang at i-enj
Si Neil ay nakaluhod sa kanyang mga kamay at tuhod sa ibabaw ng kanyang asawa, hinahalikan siya at hinahawakan ang kanyang magandang mukha sa sandaling siya ay nilabasan. Nakatikim siya ng sarili niya sa kanyang mga labi at nagustuhan ito, sabik na pinapadulas ang kanyang dila sa kanyang mga labi at sa kanyang bibig upang makuha ang bawat patak. "Turn ko na?''tinatanong niya, umabot pababa at hinawakan ang harapan ng kanyang pantalon, hinawakan ang kanyang tigas na ari. "Gusto kong matikman ka ngayon." "Hindi"sagot niya "Kailangan ko ang puki mo, baby"Hindi siya magrereklamo, kahit na huwag kang magkamali, gustong-gusto niyang magbigay ng oral sex, pero pagkatapos ng trabaho ni Neil, kailangan niyang makantot, handa na siya. Ibinaba ni Neil ang kanyang pantalon at boxers, iniwan itong nakabundat sa kanyang mga bukung-bukong, hindi niya ito natanggal nang buo dahil sa kanyang mga sapatos. Inalis ni Alona ang panty na walang gitna (maganda at lahat pero nakakasagabal) at itinaas ang
Pagkatapos ng isang masayang gabi ng selebrasyon sa beach, handa na sina Neil at Alona para sa kanilang honeymoon—ang unang gabi nila bilang mag-asawa. Habang naglalakad sila papunta sa kanilang pribadong villa, ang dalampasigan ay tahimik, tanging ang alon ng dagat at ang malamlam na liwanag ng buwan ang naririnig.Sa bawat hakbang ni Alona, dama niya ang kakaibang init ng kagalakan na nagmumula sa puso. Tumingin siya kay Neil, at nakita niyang may kaligayahan din sa mga mata nito. “Hindi ko pa yata matanggap na tayo na,” sabi ni Alona, ang boses ay puno ng tuwa at konting kaba.“Talaga bang totoo na magkasama na tayo, Alona?” tanong ni Neil habang ipinapakita ang malalim na ngiti. “Naghintay ako ng matagal para sa araw na ito. At ngayon, magkasama na tayo—walang takot, walang pag-aalinlangan.”Habang papalapit sila sa kanilang villa, binuksan ni Neil ang pinto, at sumalubong sa kanila ang isang silid na puno ng mga rosas, kumikinang na ilaw, at ang bango ng mga pabango na bumabalot
Sa sandaling iyon, tahimik ang paligid. Tila ang lahat ng naroroon, maging ang alon sa dalampasigan at ang ihip ng hangin, ay naghintay sa bawat salitang binibigkas ni Alona.Napatingin si Neil kay Alona, at hindi niya mapigilang mapaluha sa sinseridad at lalim ng mga salitang kanyang naririnig. Ang pagmamahal na pinigilan niya noon ay ngayon ay malinaw na malinaw na naipadama ng babaeng nasa harap niya.Hinawakan ni Neil ang mga kamay ni Alona, at sa ilalim ng mainit na sikat ng araw, sinagot niya ito ng may kasiguruhan. "Alona, ikaw ang nagbigay ng kulay sa mundo ko. Sa mga panahon na akala ko'y wala nang halaga ang pagmamahal, dumating ka para ipakita sa akin na ang puso ay muling pwedeng magtiwala. Hindi ko alam kung paano ko magagawang ipakita sa'yo kung gaano kita kamahal, pero ang pangako ko ay bawat araw, gagawin ko ang lahat upang maging karapat-dapat sa'yo at sa ating pamilya."Nagpalakpakan ang mga bisita habang pinahid ni Neil ang luhang tumulo sa pisngi ni Alona.Sa kanil
Ang liwanag ng araw ay tila espesyal na handog ng kalangitan para sa araw na ito. Sa isang prestihiyosong beach resort na kilala sa taglay nitong kagandahan, ang buong paligid ay napuno ng ginto’t puting dekorasyon. Ang malamig na simoy ng hangin mula sa dagat ay tila nagdadala ng mensahe ng pag-ibig at kasiyahan habang ang mga bisita, bihis na bihis sa kani-kanilang mga magagarang kasuotan, ay nagtipon-tipon para saksihan ang engrandeng kasal nina Alona Adarna at Neil Custodio.Ang mga lamesa ay dinisenyo ng mga magagarang rosas, orchids, at eucalyptus leaves na lalong nagpa-elegante sa ambience. Sa gitna ng beach, itinayo ang isang mala-fairytale na altar na may arko ng mga bulaklak at kristal. Ang bawat detalye ng kasal ay maingat na pinlano—hindi lamang para maging isang selebrasyon, kundi isang simbolo ng pagmamahal na pinagtagumpayan ang lahat ng balakid.Isa-isang dumating ang mga espesyal na bisita. Si Ethan, ang pinakamatalik na kaibigan ni Alona, ay abalang kumukuha ng litra
"Neil... Salamat," sabi ni Alona, habang nararamdaman ang init ng kanyang mga luha na sumimot sa pisngi. "Hindi ko alam kung paano ko pasasalamatan ang lahat ng ginawa mo para sa amin... Para sa akin."Hinaplos ni Neil ang kanyang buhok at ngumiti. "Walang anuman. Kung anuman ang mangyari, ikaw at ang mga anak natin ang magiging dahilan ng lahat ng laban ko." Hindi na nagawang magsalita ni Alona, pero ang mga mata niya ay nagsasalita na. Sa bawat titig, damang-dama niya ang bigat at tamis ng pagmamahal ni Neil. Sa mga simpleng salitang iyon, tila isang buo silang dalawa. Magkasama silang haharapin ang lahat ng darating, ang mga pagsubok, ang mga tagumpay, at higit sa lahat, ang bagong yugto ng kanilang buhay bilang isang pamilya."Alona," patuloy ni Neil, habang dahan-dahang itinataas ang kanyang kamay upang punasan ang natirang luha sa mata ni Alona. "Hindi ko na kayang mawala ka pa. Lahat ng bahagi ng buhay ko, isasama ko na sa pagmamahal ko sa iyo."Ngumiti si Alona, isang ngiting
Sa mga salitang iyon, naramdaman ni Alona ang sakit at ligaya na nanatili sa loob ni Neil. Hindi na siya magtatanong pa o mag-iisip ng ibang bagay—alam niyang hindi madali ang proseso ng pagpapatawad at pag-move on. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, naramdaman niyang ang pinakamahalaga ngayon ay ang buhay nilang magkasama ni Neil—at ang magkasunod nilang pagharap sa mga bagong pagsubok at tagumpay.Habang nagpapaalam si Wilma at Joshua, napansin ni Neil na hindi na siya kasing bigat ng kanyang nararamdaman dati. Tumingin siya kay Alona at hinarap siya ng buo niyang puso. “Salamat, Alona,” sabi ni Wilma, ang mga mata niya ay puno ng pagpapahalaga at pagsisisi. “Kahit hindi tayo nagkaroon ng pagkakataon na makilala ang isa't-isa nang mas mabuti noon, masaya ako na makita kang masaya ngayon. Ang mga pagsubok at ang tunay na pagmamahal ang nagpapasaya sa atin.” Tumingin siya kay Neil, ang mga mata ay malalim, puno ng taimtim na kahulugan. “Masaya ako para sa inyo ni Neil. Ipinagdasal ko
Para kay Neil at Alona, ang sandaling iyon ay hindi lamang patunay ng kanilang pagmamahalan—ito ang kanilang pangako na hindi magwawakas ang ligaya nilang magkasama, anuman ang dumating na hamon sa buhay. Pagkatapos nilang magdesisyon tungkol sa mga detalye ng kanilang kasal at mag-usap sa wedding coordinator, nagdesisyon silang pumunta sa isang malapit na mall upang mamili ng grocery. Nais nilang mag-relax at mag-enjoy ng simpleng oras magkasama, malayo sa abala ng kasal at iba pang alalahanin.Habang naglalakad sila sa loob ng mall, masaya at abala sa kanilang pag-uusap, hindi nila inaasahan ang isang hindi magandang pagkikita. Sa isang sulok ng grocery store, napansin nila ang isang pamilyar na mukha—si Wilma, ang ex-asawa ni Neil. Kasama nito si Joshua, ang lalaki na naging dahilan ng kanilang paghihiwalay at ang kasalukuyan niyang asawa ngayon. Ang mas nakakagulat pa ay ang umbok ng tiyan ni Wilma—hindi maipaliwanag ang saya na nakabakas sa kanyang mukha. Walang ibang paraan kund
Bahagyang nag-isip si Alona. “Hmm… gusto ko sana ng maliit na lugar para sa intimate photoshoot kasama ang pamilya. Alam mo naman, gusto ko rin na espesyal ang moment na ‘yon para sa mga anak natin.”Napuno ng galak ang mga mata ni Neil. “Perfect. Gawin natin ‘yan.”Habang nakikinig ang wedding planner sa kanila, nakikita niya ang malalim na pagmamahalan ng dalawa. “Nakaka-inspire naman po kayong dalawa. Sir, Ma’am, kung may iba pa kayong requests, sabihin niyo lang po. Pero ngayon pa lang, sigurado akong magiging napakaespesyal ng araw na ito.”Napalingon si Neil sa kanyang magiging asawa. “Espesyal talaga, dahil ikaw ang pakakasalan ko.”Namula si Alona, pero hindi mapigilan ang ngiti. “Ikaw talaga, Neil. Hindi ka nauubusan ng paraan para mapangiti ako.”Nagtawanan sila, at ang wedding planner naman ay tahimik na iniwan sila pansamantala upang bigyan sila ng oras.Habang naghihintay, sinamantala ni Neil ang pagkakataon para magpasalamat kay Alona. “Alam mo ba, mahal, kung gaano ko k
Naging panatag na si Alona dahil ikakasal na sila ni Neil. Ito ang kanyang pangarap—makasal sa taong mahal niya. Wala na siyang hihilingin pa. Pagkatapos ng isang linggo, muling pumunta si Neil sa wedding events kasama si Alona. Ngayon, mamimili na sila ng tema ng kasal nila.Habang kausap ng wedding planner, tuwang-tuwa si Neil habang tinitigan si Alona. Ang saya sa kanyang mga mata ay hindi maikukubli. “Alona, anong kulay ang gusto mo?” tanong ni Neil, ang kanyang boses ay puno ng sigla.“Siguro, gusto ko ng pastel colors! Parang mapayapa at masaya,” sagot ni Alona, ang kanyang puso ay tumitibok nang mabilis sa saya. Ang kanilang mga ngiti ay nagsasalita ng labis na pagmamahal at pag-asa para sa kanilang hinaharap.Habang masiglang nag-uusap si Alona at ang wedding planner tungkol sa iba’t ibang wedding themes, hindi maiwasan ni Neil na titigan ang kanyang magiging asawa. Sa kanyang mga mata, si Alona ang perpektong babae—ang kanyang inspirasyon, lakas, at mundo. Tila napakabilis ng