Ilang sandali ang lumipas, tumawag si Penelope at kinukumusta ito. "Alona," malumanay na wika nito, puno ng pag-aalala. "Ayos ka lang ba?" Pilit ngumingiti, ngunit hindi maitatago ang pag garalgal ng boses sa kakaiyak. "Ayos lang ako, Penelope," sagot niya nang paanas, habang pilit na itinatago ang pighating gumugulo sa kanyang isipan."Alam kong hindi ito madaling gabi para sa'yo," sagot ni Penelope. "Kung gusto mong umuwi na, ako nang bahala sa event at huwag mo na masyadong isipin."Sandaling nag-isip si Alona, bago siya muling huminga nang malalim. "Hindi, kaya ko pa. Kailangan kong harapin ang lahat ng ito para sa kumpanya, para sa aking mga anak," wika niya nang may matinding determinasyon. "Ayokong magpadaig sa kahinaan ko. Kung para sa kanila, kailangan kong maging matatag.""Alam mo, Alona, ang tapang mo. Hindi lahat ng babae ay kayang lampasan ang mga pinagdaanan mo." nag-aalalang sambit nito.Ngunit sa kabila ng mga papuri, naroon pa rin ang lungkot sa mga mata ni Alona. H
Habang naglalakad pabalik sa bulwagan, masiglang nakikisalamuha si Alona sa mga investor, determinado siyang palawakin ang kanilang brand kahit pa nangangahulugang kailangan niyang makipag-usap sa iba’t ibang mga negosyante. Ngunit hindi niya namalayang may isang lalaking investor na palihim na nakatingin sa kanya, tila may ibang balak."Miss Alona, bakit hindi tayo uminom para mag-celebrate?" alok ni Victor habang iniaabot ang isang baso ng alak.Ngumiti si Alona at bahagyang nag-alinlangan, pero tinanggap pa rin ang inaalok ng lalaki. Kailangan niyang makisalamuha at magpakita ng respeto sa mga business partners, kaya’t hinayaan niyang magpatuloy ang gabing iyon. Ngunit hindi nagtagal ay napansin niyang tila paulit-ulit ang pag-aalok ni Victor ng alak, at kahit pa alam niyang dapat na siyang huminto, patuloy pa rin niyang tinatanggap ito.Sunud-sunod ang pag-alok ng lalaki ng alak kay Alona, at dahil sa kanyang kagustuhang maging magalang at panatilihin ang interes ng mga investor,
Nalaman niyang malapit na siyang labasan – ilang taon pa bago niya matutunang pigilin ang sarili – at narinig niyang humingal si Alona at humirap ang kanyang paghinga. Ang kanyang puki ay mahigpit na humawak sa kanyang titi, ang buong katawan niya ay tumigas at nanginginig laban sa kanya at pagkatapos ay sinundan niya siya sa rurok at sabay silang umabot sa kanilang orgasmo.Saglit na nagkatitigan ang dalawa, at sa kanilang mga mata ay makikita ang mga damdaming hindi nila kayang ikubli. Niyakap ni Alona si Neil nang mahigpit, at sa yakap na iyon ay naramdaman niya ang init ng pagmamahal na akala niya’y hindi na muling babalik."Mahal kita, Neil. Mahal kita… kahit gaano kasakit," bulong ni Alona.Sa gabing iyon, hinayaan nilang maghilom ang kanilang mga sugat. Hindi man nila alam ang magiging kinabukasan, sa sandaling iyon ay natagpuan nila ang isa’t isa sa gitna ng kanilang mga pagdududa at pangarap ang hindi inaakala ni Neil para kay Alona isa lang tong panaginip. Natapos ang hindi
Nagising si Neil nang may kakaibang gaan sa kanyang pakiramdam—isang ligaya at kasiyahan na matagal na niyang hindi nararanasan. Pilit niyang inabot ang kanyang katabi, inaasahan niyang madadama ang init ni Alona sa kanyang tabi, ngunit ang malamig na kutson ang bumungad sa kanya.Napabalikwas siya ng bangon, at ang masayang ngiti sa kanyang labi ay napalitan ng pagtataka. “Alona?” tawag niya, habang pilit na iniikot ang tingin sa buong silid. Wala na si Alona, at ang alaala ng nakaraang gabi ay biglang sumiksik sa kanyang isipan—ang mga yakap, ang mga halik, at ang matatamis na bulong nila sa isa’t isa.Agad siyang bumangon at mabilis na nagbihis, umaasang maaabutan si Alona sa labas ng kanyang condo. Pero pagkabukas niya ng pinto, isang katahimikan ang bumungad sa kanya, at ang panghihinayang ay sumiksik sa kanyang dibdib. "Bakit siya umalis nang hindi nagpapaalam?"Pinulot ni Neil ang kanyang cellphone at nagdial ng numero ni Alona, ngunit hindi ito sumasagot. Ilang beses niyang ti
Si Neil, sa kabilang dako ng kanyang buhay, ay hindi pa rin makapaniwala sa nangyari. Nasa harap siya ng isang krusyal na desisyon—kung ipagpapatuloy ba niya ang pagmamahal kay Alona o hayaan na lang niyang lumipas ang lahat ng ito. Pero sa kabila ng lahat, isang bagay lang ang alam niya: hindi niya kayang pakawalan ang babae na minsang naging dahilan ng kanyang kaligayahan, nakawala na ito ng minsan at ngayon hindi na niya kayang mawalay pa ito.Muling bumalik ang mga alaala ng gabing iyon—ng gabing puno ng kasayahan at pagnanasa. Ang mga halik, ang mga yakap, ang bawat salitang nagmumula sa kanyang puso. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, alam niyang kailangan niyang ibigay kay Alona ang espasyo at oras upang pag-isipan ang lahat ng nangyari.Habang ang isip ni Neil ay puno ng mga tanong, hindi niya maiiwasan na maghintay. Maghintay para kay Alona. Maghintay na sana ay muling magkasama silang dalawa, hindi bilang magkaibang mundo, kundi bilang dalawang pusong muling natutong magpatawa
Habang patuloy si Alona sa pag-aayos ng mga tela sa mesa, naramdaman niyang may matalim na titig mula kay Neil. Tinutukso siya ng mga mata nito, at hindi na siya makapagpigil. "Ano na naman, Neil?" tanong niya, ang tono ng boses ay puno ng inis.Pilyong ngumiti si Neil at lumapit sa kanya, binanggit na may halong pang-aasar, "Alona, alam ko kung anong nangyari kahapon. Hindi mo naman kailangang magtago. Alam kong sanay ka na sa mga one-night stand."Mabilis na napatingin si Alona kay Neil, ang mga mata niya ay tumaas ang kilay. "Ayos lang, Neil. Kalimutan mo na lang ang nangyari. Hindi mo na kailangang magtangkang gawing komplikado ang mga bagay na wala naman sa plano ko."Ngunit hindi tumigil si Neil, ang kanyang mga mata ay nagiging matalim at puno ng pilyong ngiti. "Alona..." Naramdaman niyang may kakaibang tensyon na bumalot sa kanilang paligid. "Alam ko, hindi nagsisinungaling ang mga labi at katawan mo kagabi. Alam ko kung gaano ka nami-miss ako."Hindi na nakayanan ni Alona ang
Hindi pa siya makapaniwala sa nangyari noong nakaraang gabi. Ang init ng bawat halik, ang lambing ng bawat yakap—lahat ng iyon ay tila bigla na lang naglaho, na para bang hindi na kayang balikan pa. Ang mga mata ni Neil ay hindi maiiwasang maglakbay sa katawan ni Alona, ang mga alon ng kanyang buhok, ang bawat galaw ng kanyang kamay, at ang kahinahunan ng kanyang tindig.Ngunit nang marinig ang tunog ng cellphone ni Alona, muling nakuha ng atensyon ni Neil ang kanyang iniisip. Nag-angat siya ng tingin at nakita niyang umalis si Alona papunta sa kabilang bahagi ng shop, nag-excuse ito, ang mata'y nag-iiwas ng tingin sa kanya. Inisip ni Neil na baka may tawag lamang ito mula sa mga kaibigan o kasamahan sa negosyo, ngunit isang bahagi ng kanyang puso ang nagsimula ng magduda.Tinutok niya ang mga mata kay Alona habang kausap ito sa kabilang linya. Nang marinig niya ang malumanay na tinig ni Alona, hindi mapigilan ni Neil ang magtanong sa kanyang sarili—sino kaya ang kausap ni Alona? Ang
Habang umaandar ang escalator sa NAIA, hawak-hawak ni Alona ang kamay ng kambal na sina Aniego at Emerald, habang si Aling Gina ay nakasunod sa kanila, hindi mapigilan ang ngiti sa kasabikang makapamasyal sa Coron. Matagal na nilang pinaplano ang bakasyong ito, at ngayon, narito sila, handang iwan ang lahat ng alalahanin sa Maynila.Sa gitna ng kanilang masayang pag-uusap, biglang tumunog ang telepono ni Alona. Nakita niya ang pangalan ni Penelope sa screen at mabilis itong sinagot.Penelope: “Kumusta kayo, Alona? Nakalipad na ba kayo?”Alona: “Hi, Pen! Nandito pa lang kami sa airport. Pero malapit na rin kaming sumakay ng eroplano,” masayang sagot ni Alona.Biglang sumingit sa tawag ang kambal, nagsisigaw sa kasiyahan.Emerald: “Tita Penelope, pupunta kami sa beach! Excited na kaming magtampisaw sa tubig!”Aniego: “Oo, Tita Pen! Magkakabuo kami ng kastilyo sa buhangin!”Narinig ni Alona ang tawa ni Penelope sa kabilang linya. “Sige, mag-enjoy kayo diyan! Alona, relax ka lang at i-enj