Habang ang mga bata ay patuloy sa kanilang kaligayahan, ang mga paa ni Neil ay naglalakad sa isang landas na puno ng pag-aalinlangan at pag-asa. Hindi madali ang lahat ng mga desisyon na kanyang ginawa, at sa bawat hakbang na tinatahak, ramdam niya ang bigat ng mga pagkakamali at mga pagsubok. Ngunit sa kabila ng lahat, may isang bagay na mas malinaw sa kanyang puso: ang pagmamahal na handa niyang ipadama at ipaglaban, kahit pa gaano kahirap.Habang iniisip ang mga salita ni Aling Gina, naramdaman ni Neil ang isang bagong lakas na muling sumik mula sa kanyang kalooban. "Sana... sana isang araw," muling binanggit niya sa sarili, ang mga mata ay nakatago sa dilim ng gabi, "makita ni Alona na handa akong maghintay at magbago para sa kanya. Sana makita niyang totoo ako."Ang hangin sa paligid ay tila nakipag-ugnayan sa kanyang mga damdamin, nagsisilbing isang pahiwatig na may mga pagkakataon pa para sa pagmamahal na minsang nasayang. Ang landas na tinatahak ni Neil ay tila mahaba, puno ng
Habang patuloy ang malakas na buhos ng ulan, napansin ni Alona na lalong nanghihina ang kambal. Sa simula ay inakala niyang pangkaraniwang lagnat lamang ito, pero sa bawat araw na lumipas, lalo lang bumabagsak ang kalusugan ng mga bata. Labis siyang nag-alala kaya agad niyang dinala ang mga ito sa ospital.Pagdating nila roon, mabilis na isinailalim ang kambal sa mga pagsusuri. Nang lumabas ang resulta, napaluhod si Alona sa takot at kaba—dengue pala ang sakit ng kambal, at mabilis na bumababa ang kanilang platelet count. Habang nakikinig siya sa mga paliwanag ng doktor, sinabi nito na kinakailangan ng kambal ng blood transfusion, at urgent ito upang hindi lumala ang kanilang kalagayan.Subalit nang magsimulang hanapin ang dugong kakailanganin, natuklasan nilang walang compatible na dugo mula sa blood bank, at hindi rin tugma ang dugo ni Alona at ni Aling Gina. Nangamba si Alona at halos mawalan ng pag-asa habang pinagmamasdan ang mahihina niyang anak.“Doc, wala na po bang ibang para
Samantala, sa opisina ng Penelope Fashion Brand, si Neil ay nakaupo, nag-iisip ng malalim. Ilang araw na niyang hindi nakita si Alona, at sa kabila ng lahat ng kanyang ginawang pagpunta sa opisina, tila lumalayo ito sa kanya. Nagtataka siya kung bakit tila nagtatago si Alona, kung anong nangyayari sa buhay nito, at bakit parang may bumabalot na lihim na hindi niya maintindihan.Biglang nag-ring ang telepono niya. Nang makita ang pangalan ni Alona sa screen, agad niya itong sinagot, ngunit ang kanyang tono ay nag-aalangan.“Alona?” tanong niya, pilit itinatago ang kaba at pag-aalala.“Neil… may kailangan akong sabihin sa’yo,” simula ni Alona, pilit pinapalakas ang loob.“Ano iyon? Saan ka ba? Ilang araw na akong pumupunta sa opisina niyo, pero hindi kita makita. Ano ba ang nangyayari?” tanong ni Neil, halatang nag-aalala. Ramdam ni Alona ang pagbabago ng tono nito, at sa kabila ng lahat, tila naroon pa rin ang damdamin niya para kay Neil.Huminga nang malalim si Alona. “Neil, nasa ospi
Habang tahimik na nagbabantay si Neil sa ospital, pinagmamasdan niya ang kambal na nakaratay sa mga kama. Habang tinititigan ang kanilang mga mukha, na para bang salamin ng kanyang sariling mga mata, hindi niya mapigilang magalit—hindi sa mga bata, kundi kay Alona.Naramdaman ni Neil ang dagok ng katotohanang matagal siyang pinagkaitan ng karapatang maging ama sa kanilang mga anak. Pakiramdam niya ay pinagkaitan siya ni Alona ng karapatan na makilala, alagaan, at mahalin ang kambal mula sa simula pa lang. Ang sakit ng pagtataksil at pagkukubli ni Alona ng katotohanan ay bumalot sa kanyang puso, na tila isang malamig na dagok sa kanyang damdamin.“Bakit, Alona?” tanong ni Neil nang hindi na nakapagpigil, ang kanyang tinig ay puno ng hinanakit at sama ng loob. Nakatingin siya sa babae, at ang lamig ng kanyang tingin ay nararamdaman ni Alona, na parang siya’y sinisisi nito ng buong pagkatao. “Bakit mo itinago ang tungkol sa mga anak natin? Anong rason ang meron ka para itago ang katotoha
Hindi alam ni Alona kung paano pa siya makakabalik mula sa matinding sakit na nararamdaman niya ngayon. Ang puso niya’y parang binibiyak, habang ang bigat ng nakaraan ay tila mga kadena na hindi niya matakasan. Alam niyang hindi magiging madali ang lahat, pero kailangang harapin ang galit ni Neil, ang galit na siya mismo ay hindi matanggap.Samantalang si Neil, na nakatayo sa harap niya, ay tila isang bulkan na handa nang sumabog. Ang kanyang mga mata ay puno ng galit, habang pilit na nilalabanan ang kirot ng pagtuklas ng lihim na itinago sa kanya nang napakahabang panahon.“Neil…” simula ni Alona, nanginginig ang boses. Subalit hindi pa man siya tuluyang nakakapagsalita ay bigla siyang pinutol ni Neil.“Tumigil ka, Alona!” sigaw nito, at tumama ang mga salita niya tulad ng isang hampas ng latigo. “Huwag mo akong tawagin na para bang wala kang ginawang masama! Paano mo nagawa ‘to sa akin? Sa akin, Alona! Sa mga anak ko!”Napapaatras si Alona sa tindi ng sigaw ni Neil. Ang init ng gali
Kinabukasan ay bumalik si Neil sa ospital, ang isip niya’y magulo, puno ng galit at sakit mula sa nalaman niyang lihim. Ang kanyang mga paa ay parang may sariling isip na nagdala sa kanya pabalik sa lugar kung saan naroon si Alona, ngunit sa halip ay sinalubong siya ni Gina, ang ina nito. Nang makita siya ni Gina, napangiti ito nang kaunti, ngunit may bakas ng pag-aalala sa kanyang mga mata.“Neil,” simula ni Gina, ang boses nito’y mahina ngunit puno ng emosyon. “Salamat at bumalik ka. Kailangan nating mag-usap.”Hindi sumagot si Neil. Tumango lamang siya at sumunod kay Gina papunta sa maliit na silid na tahimik at malayo sa mga tao. Nang makaupo sila, naramdaman niya agad ang bigat ng hangin sa paligid. Hindi niya alam kung paano haharapin ang ina ni Alona, ngunit ang katotohanan ay masyadong malaki para sa kanya.“Neil, gusto kong humingi ng tawad,” wika ni Gina, hawak ang panyo sa nanginginig niyang kamay. “Alam kong nasaktan ka sa nalaman mo tungkol sa mga apo ko, at alam kong mal
Sa bawat ulap na dumaraan, naramdaman niya ang bigat ng mga nakaraang pagkakamali at pagkukulang. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, may liwanag na unti-unting umusbong sa kanyang puso—isang pag-asa na matagal nang nawala.Tahimik niyang binigkas ang isang pangako, halos parang panalangin. “Hindi ko man mabura ang sakit at pagkukulang ng nakaraan, pero simula ngayon, ako ang magiging ama na karapat-dapat sa kanila.”Isang matamis na ngiti ang sumilay sa kanyang labi, hindi dahil masaya siya, kundi dahil may resolusyon na siyang buuin ang kanyang nasirang buhay. Ito ang unang hakbang sa isang mas magandang hinaharap, hindi lamang para sa kanya kundi para sa kambal—ang dalawang munting kaluluwa na magdadala ng bagong kulay at kahulugan sa kanyang mundo.Bawat hakbang niya palayo sa ospital ay puno ng determinasyon. Ang bigat ng galit at hinanakit na kanyang naramdaman kay Alona ay hindi tuluyang nawala, ngunit ito’y unti-unting napalitan ng mas malalim na layunin—ang maging haligi para s
Habang nakatingin si Alona sa kambal, dama niya ang bigat ng kanyang puso. Ang bawat paggalaw ng mga ito, ang bawat tawanan, ay parang paalala ng lahat ng sakripisyo at pagmamahal na ibinigay niya sa mga bata. Ngunit ang takot—takot na mawala ang mga anak sa kanya—ay isang anino na patuloy na humahadlang sa kanyang kaligayahan."Ma, sana nga tama ka," mahina niyang wika, ang boses ay puno ng pag-aalala. "Pero hindi ko alam kung kaya ko pa. Ang sakit ng ginugol kong mga taon ng mag-isa. Paano ko haharapin ang pagpasok ni Neil sa buhay nila?"Tumingin si Gina sa kanya ng may malasakit, ang mata'y puno ng unawa. "Alona, alam ko ang pinagdadaanan mo. Wala sa atin ang may hawak ng perpektong sagot. Pero tandaan mo, hindi lang ikaw ang magulang ng mga bata. Ang pagiging magulang ay isang proseso. At minsan, kailangan natin magtiwala na magbibigay sila ng tamang gabay."Habang nag-iisip, pinilit ni Alona na makita ang kabutihan sa lahat ng nangyari. Si Neil, bagamat puno ng galit, ay nagpapa
Si Neil ay nakaluhod sa kanyang mga kamay at tuhod sa ibabaw ng kanyang asawa, hinahalikan siya at hinahawakan ang kanyang magandang mukha sa sandaling siya ay nilabasan. Nakatikim siya ng sarili niya sa kanyang mga labi at nagustuhan ito, sabik na pinapadulas ang kanyang dila sa kanyang mga labi at sa kanyang bibig upang makuha ang bawat patak. "Turn ko na?''tinatanong niya, umabot pababa at hinawakan ang harapan ng kanyang pantalon, hinawakan ang kanyang tigas na ari. "Gusto kong matikman ka ngayon." "Hindi"sagot niya "Kailangan ko ang puki mo, baby"Hindi siya magrereklamo, kahit na huwag kang magkamali, gustong-gusto niyang magbigay ng oral sex, pero pagkatapos ng trabaho ni Neil, kailangan niyang makantot, handa na siya. Ibinaba ni Neil ang kanyang pantalon at boxers, iniwan itong nakabundat sa kanyang mga bukung-bukong, hindi niya ito natanggal nang buo dahil sa kanyang mga sapatos. Inalis ni Alona ang panty na walang gitna (maganda at lahat pero nakakasagabal) at itinaas ang
Pagkatapos ng isang masayang gabi ng selebrasyon sa beach, handa na sina Neil at Alona para sa kanilang honeymoon—ang unang gabi nila bilang mag-asawa. Habang naglalakad sila papunta sa kanilang pribadong villa, ang dalampasigan ay tahimik, tanging ang alon ng dagat at ang malamlam na liwanag ng buwan ang naririnig.Sa bawat hakbang ni Alona, dama niya ang kakaibang init ng kagalakan na nagmumula sa puso. Tumingin siya kay Neil, at nakita niyang may kaligayahan din sa mga mata nito. “Hindi ko pa yata matanggap na tayo na,” sabi ni Alona, ang boses ay puno ng tuwa at konting kaba.“Talaga bang totoo na magkasama na tayo, Alona?” tanong ni Neil habang ipinapakita ang malalim na ngiti. “Naghintay ako ng matagal para sa araw na ito. At ngayon, magkasama na tayo—walang takot, walang pag-aalinlangan.”Habang papalapit sila sa kanilang villa, binuksan ni Neil ang pinto, at sumalubong sa kanila ang isang silid na puno ng mga rosas, kumikinang na ilaw, at ang bango ng mga pabango na bumabalot
Sa sandaling iyon, tahimik ang paligid. Tila ang lahat ng naroroon, maging ang alon sa dalampasigan at ang ihip ng hangin, ay naghintay sa bawat salitang binibigkas ni Alona.Napatingin si Neil kay Alona, at hindi niya mapigilang mapaluha sa sinseridad at lalim ng mga salitang kanyang naririnig. Ang pagmamahal na pinigilan niya noon ay ngayon ay malinaw na malinaw na naipadama ng babaeng nasa harap niya.Hinawakan ni Neil ang mga kamay ni Alona, at sa ilalim ng mainit na sikat ng araw, sinagot niya ito ng may kasiguruhan. "Alona, ikaw ang nagbigay ng kulay sa mundo ko. Sa mga panahon na akala ko'y wala nang halaga ang pagmamahal, dumating ka para ipakita sa akin na ang puso ay muling pwedeng magtiwala. Hindi ko alam kung paano ko magagawang ipakita sa'yo kung gaano kita kamahal, pero ang pangako ko ay bawat araw, gagawin ko ang lahat upang maging karapat-dapat sa'yo at sa ating pamilya."Nagpalakpakan ang mga bisita habang pinahid ni Neil ang luhang tumulo sa pisngi ni Alona.Sa kanil
Ang liwanag ng araw ay tila espesyal na handog ng kalangitan para sa araw na ito. Sa isang prestihiyosong beach resort na kilala sa taglay nitong kagandahan, ang buong paligid ay napuno ng ginto’t puting dekorasyon. Ang malamig na simoy ng hangin mula sa dagat ay tila nagdadala ng mensahe ng pag-ibig at kasiyahan habang ang mga bisita, bihis na bihis sa kani-kanilang mga magagarang kasuotan, ay nagtipon-tipon para saksihan ang engrandeng kasal nina Alona Adarna at Neil Custodio.Ang mga lamesa ay dinisenyo ng mga magagarang rosas, orchids, at eucalyptus leaves na lalong nagpa-elegante sa ambience. Sa gitna ng beach, itinayo ang isang mala-fairytale na altar na may arko ng mga bulaklak at kristal. Ang bawat detalye ng kasal ay maingat na pinlano—hindi lamang para maging isang selebrasyon, kundi isang simbolo ng pagmamahal na pinagtagumpayan ang lahat ng balakid.Isa-isang dumating ang mga espesyal na bisita. Si Ethan, ang pinakamatalik na kaibigan ni Alona, ay abalang kumukuha ng litra
"Neil... Salamat," sabi ni Alona, habang nararamdaman ang init ng kanyang mga luha na sumimot sa pisngi. "Hindi ko alam kung paano ko pasasalamatan ang lahat ng ginawa mo para sa amin... Para sa akin."Hinaplos ni Neil ang kanyang buhok at ngumiti. "Walang anuman. Kung anuman ang mangyari, ikaw at ang mga anak natin ang magiging dahilan ng lahat ng laban ko." Hindi na nagawang magsalita ni Alona, pero ang mga mata niya ay nagsasalita na. Sa bawat titig, damang-dama niya ang bigat at tamis ng pagmamahal ni Neil. Sa mga simpleng salitang iyon, tila isang buo silang dalawa. Magkasama silang haharapin ang lahat ng darating, ang mga pagsubok, ang mga tagumpay, at higit sa lahat, ang bagong yugto ng kanilang buhay bilang isang pamilya."Alona," patuloy ni Neil, habang dahan-dahang itinataas ang kanyang kamay upang punasan ang natirang luha sa mata ni Alona. "Hindi ko na kayang mawala ka pa. Lahat ng bahagi ng buhay ko, isasama ko na sa pagmamahal ko sa iyo."Ngumiti si Alona, isang ngiting
Sa mga salitang iyon, naramdaman ni Alona ang sakit at ligaya na nanatili sa loob ni Neil. Hindi na siya magtatanong pa o mag-iisip ng ibang bagay—alam niyang hindi madali ang proseso ng pagpapatawad at pag-move on. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, naramdaman niyang ang pinakamahalaga ngayon ay ang buhay nilang magkasama ni Neil—at ang magkasunod nilang pagharap sa mga bagong pagsubok at tagumpay.Habang nagpapaalam si Wilma at Joshua, napansin ni Neil na hindi na siya kasing bigat ng kanyang nararamdaman dati. Tumingin siya kay Alona at hinarap siya ng buo niyang puso. “Salamat, Alona,” sabi ni Wilma, ang mga mata niya ay puno ng pagpapahalaga at pagsisisi. “Kahit hindi tayo nagkaroon ng pagkakataon na makilala ang isa't-isa nang mas mabuti noon, masaya ako na makita kang masaya ngayon. Ang mga pagsubok at ang tunay na pagmamahal ang nagpapasaya sa atin.” Tumingin siya kay Neil, ang mga mata ay malalim, puno ng taimtim na kahulugan. “Masaya ako para sa inyo ni Neil. Ipinagdasal ko
Para kay Neil at Alona, ang sandaling iyon ay hindi lamang patunay ng kanilang pagmamahalan—ito ang kanilang pangako na hindi magwawakas ang ligaya nilang magkasama, anuman ang dumating na hamon sa buhay. Pagkatapos nilang magdesisyon tungkol sa mga detalye ng kanilang kasal at mag-usap sa wedding coordinator, nagdesisyon silang pumunta sa isang malapit na mall upang mamili ng grocery. Nais nilang mag-relax at mag-enjoy ng simpleng oras magkasama, malayo sa abala ng kasal at iba pang alalahanin.Habang naglalakad sila sa loob ng mall, masaya at abala sa kanilang pag-uusap, hindi nila inaasahan ang isang hindi magandang pagkikita. Sa isang sulok ng grocery store, napansin nila ang isang pamilyar na mukha—si Wilma, ang ex-asawa ni Neil. Kasama nito si Joshua, ang lalaki na naging dahilan ng kanilang paghihiwalay at ang kasalukuyan niyang asawa ngayon. Ang mas nakakagulat pa ay ang umbok ng tiyan ni Wilma—hindi maipaliwanag ang saya na nakabakas sa kanyang mukha. Walang ibang paraan kund
Bahagyang nag-isip si Alona. “Hmm… gusto ko sana ng maliit na lugar para sa intimate photoshoot kasama ang pamilya. Alam mo naman, gusto ko rin na espesyal ang moment na ‘yon para sa mga anak natin.”Napuno ng galak ang mga mata ni Neil. “Perfect. Gawin natin ‘yan.”Habang nakikinig ang wedding planner sa kanila, nakikita niya ang malalim na pagmamahalan ng dalawa. “Nakaka-inspire naman po kayong dalawa. Sir, Ma’am, kung may iba pa kayong requests, sabihin niyo lang po. Pero ngayon pa lang, sigurado akong magiging napakaespesyal ng araw na ito.”Napalingon si Neil sa kanyang magiging asawa. “Espesyal talaga, dahil ikaw ang pakakasalan ko.”Namula si Alona, pero hindi mapigilan ang ngiti. “Ikaw talaga, Neil. Hindi ka nauubusan ng paraan para mapangiti ako.”Nagtawanan sila, at ang wedding planner naman ay tahimik na iniwan sila pansamantala upang bigyan sila ng oras.Habang naghihintay, sinamantala ni Neil ang pagkakataon para magpasalamat kay Alona. “Alam mo ba, mahal, kung gaano ko k
Naging panatag na si Alona dahil ikakasal na sila ni Neil. Ito ang kanyang pangarap—makasal sa taong mahal niya. Wala na siyang hihilingin pa. Pagkatapos ng isang linggo, muling pumunta si Neil sa wedding events kasama si Alona. Ngayon, mamimili na sila ng tema ng kasal nila.Habang kausap ng wedding planner, tuwang-tuwa si Neil habang tinitigan si Alona. Ang saya sa kanyang mga mata ay hindi maikukubli. “Alona, anong kulay ang gusto mo?” tanong ni Neil, ang kanyang boses ay puno ng sigla.“Siguro, gusto ko ng pastel colors! Parang mapayapa at masaya,” sagot ni Alona, ang kanyang puso ay tumitibok nang mabilis sa saya. Ang kanilang mga ngiti ay nagsasalita ng labis na pagmamahal at pag-asa para sa kanilang hinaharap.Habang masiglang nag-uusap si Alona at ang wedding planner tungkol sa iba’t ibang wedding themes, hindi maiwasan ni Neil na titigan ang kanyang magiging asawa. Sa kanyang mga mata, si Alona ang perpektong babae—ang kanyang inspirasyon, lakas, at mundo. Tila napakabilis ng