Sa bawat ulap na dumaraan, naramdaman niya ang bigat ng mga nakaraang pagkakamali at pagkukulang. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, may liwanag na unti-unting umusbong sa kanyang puso—isang pag-asa na matagal nang nawala.Tahimik niyang binigkas ang isang pangako, halos parang panalangin. “Hindi ko man mabura ang sakit at pagkukulang ng nakaraan, pero simula ngayon, ako ang magiging ama na karapat-dapat sa kanila.”Isang matamis na ngiti ang sumilay sa kanyang labi, hindi dahil masaya siya, kundi dahil may resolusyon na siyang buuin ang kanyang nasirang buhay. Ito ang unang hakbang sa isang mas magandang hinaharap, hindi lamang para sa kanya kundi para sa kambal—ang dalawang munting kaluluwa na magdadala ng bagong kulay at kahulugan sa kanyang mundo.Bawat hakbang niya palayo sa ospital ay puno ng determinasyon. Ang bigat ng galit at hinanakit na kanyang naramdaman kay Alona ay hindi tuluyang nawala, ngunit ito’y unti-unting napalitan ng mas malalim na layunin—ang maging haligi para s
Habang nakatingin si Alona sa kambal, dama niya ang bigat ng kanyang puso. Ang bawat paggalaw ng mga ito, ang bawat tawanan, ay parang paalala ng lahat ng sakripisyo at pagmamahal na ibinigay niya sa mga bata. Ngunit ang takot—takot na mawala ang mga anak sa kanya—ay isang anino na patuloy na humahadlang sa kanyang kaligayahan."Ma, sana nga tama ka," mahina niyang wika, ang boses ay puno ng pag-aalala. "Pero hindi ko alam kung kaya ko pa. Ang sakit ng ginugol kong mga taon ng mag-isa. Paano ko haharapin ang pagpasok ni Neil sa buhay nila?"Tumingin si Gina sa kanya ng may malasakit, ang mata'y puno ng unawa. "Alona, alam ko ang pinagdadaanan mo. Wala sa atin ang may hawak ng perpektong sagot. Pero tandaan mo, hindi lang ikaw ang magulang ng mga bata. Ang pagiging magulang ay isang proseso. At minsan, kailangan natin magtiwala na magbibigay sila ng tamang gabay."Habang nag-iisip, pinilit ni Alona na makita ang kabutihan sa lahat ng nangyari. Si Neil, bagamat puno ng galit, ay nagpapa
Nagtaglay ng maraming emosyon ang mga salitang iyon ni Gina. Habang tinitingnan ni Neil ang mga mata ng mga bata, damang-dama niya ang bigat ng responsibilidad na ibabalik sa kanya. Nasa harap siya ng isang bagong simula, ngunit ang sakit ng nakaraan ay patuloy pa ring nagbabalik.Si Gina, na nakapansin ng katahimikan ni Neil, ay nagbigay ng isang malalim na buntong-hininga at nagsimulang magsalita muli. "Neil, alam ko mahirap tanggapin lahat ng ito, lalo na ang mga pagkakamali sa nakaraan. Pero kung talagang mahal mo ang mga bata, hindi mo na dapat hayaang ang galit at sama ng loob ang magtakda ng inyong mga hakbang."Hindi nakasagot si Neil agad. Ang mga salitang iyon ni Gina ay dumating sa kanya tulad ng isang malamig na agos na nagpatigil sa lahat ng galit at hinagpis na tinatago niya. Ngunit ang puso ni Neil ay naguguluhan pa rin. Hindi niya kayang ipaliwanag ang sakit na nararamdaman. Ang mga taon na nawala, ang mga pangarap na hindi natupad, at ang takot na baka ang mga pagkuku
Habang papalapit si Alona sa silid ng mga anak niya, tumigil siya sa may pintuan nang marinig ang masiglang tawanan sa loob. Napalunok siya, hindi maipaliwanag ang nararamdamang kaba at saya sa parehong pagkakataon. Mula sa bahagyang nakabukas na pinto, nakita niya si Neil na kandong-kandong sina Emerald at Aniego, parehong humahagalpak sa kakatawa habang nagpapanggap si Neil na tila nagkukwento ng isang nakakatawang kuwento.“Talaga bang kinain ng malaking dragon ang candy mo, Daddy?” tanong ni Emerald, sabay tawa na parang wala nang bukas.“Oo! At alam niyo kung ano ang ginawa ko?” sagot ni Neil, ang mga mata ay puno ng saya habang inaalog si Aniego sa kabilang hita niya.“Ano, Daddy? Ano?!” sabay tanong ng kambal, parehong nag-aabang sa susunod na sasabihin ni Neil.“Sinabi ko, ‘Hoy, dragon! Akin na ’yang candy na ’yan o maghahalo ako ng apoy sa ilong mo!’” Tugon ni Neil, na ginagaya pa ang boses ng isang bayani, dahilan para muling sumabog sa tawanan ang kambal.Hindi maiwasan ni
Sa wakas, nadischarge na ang kambal mula sa ospital at nakabalik na sila sa hotel. Bagamat ramdam pa rin ang pagod mula sa mga nagdaang araw, masaya si Alona na makitang maayos na ulit ang kalagayan nina Emerald at Aniego. Habang abala siya sa pag-aayos ng mga gamit, biglang kumatok sa pintuan.Pagbukas niya, bumungad si Neil, bitbit ang dalawang malalaking supot ng mga laruan. Ngumiti ito, ngunit may bahagyang pag-aalangan sa kanyang mga mata. “Pwede ba akong pumasok?” tanong niya.Tumango si Alona, kahit pa may kaunting kaba ang kanyang nararamdaman. “Pasok ka. Kanina ka pa hinihintay ng kambal.”Pagkarinig nito, tumakbo sina Emerald at Aniego papunta sa pintuan. “Ginoong Pogi!” sabay nilang sigaw, sabik na sabik. Lumuhod si Neil para salubungin ang kambal, at niyakap sila nang mahigpit.“Ginoong Pogi, may dala ka na namang laruan?” tanong ni Aniego, ang mga mata’y kumikislap sa tuwa.Tumawa si Neil, halatang natutuwa sa bagong tawag ng kambal sa kanya. “Hindi na ako si Ginoong Pogi
Nagpatuloy ang katahimikan sa pagitan nila, ngunit hindi ito nakaramdam ng bigat. Bagkus, ang mga saloobin ni Alona ay nagsimulang mag-iba. Sa kabila ng kanyang takot at ang mga sugat na hindi pa tuluyang maghilom, may tila unti-unting pag-asa na sumik sa kanyang puso. Minsan, ang mga sugat ay nagiging pagkakataon para sa bagong simula.Tumingin siya kay Neil, at nakita niyang tunay ang malasakit sa mga mata nito. “Alona,” tawag ni Neil, ang tono ng kanyang boses ay puno ng pagnanais na magbigay ng kapanatagan, “huwag mong kalimutan, hindi kita iniwan. Andito ako. Para sa mga bata, at para sayo."Ngumiti siya ng konti at mahina siyang tumango. “Nagpapasalamat ako, Neil, sa lahat. Hindi ko pa kayang magdesisyon ng mabilis, pero…” napapaisip si Alona at muling tumingin kay Neil, “tulungan mo akong maghilom.”Tahimik na tumango si Neil, ang kanyang mga mata ay puno ng determinasyon. “Puwede ko bang hilingin na makapagsimula tayo sa bagong kabanata, kahit magkaibigan lang muna?”Alam niya
Dahan-dahan, nakaramdam si Alona ng isang malalim na hininga. Sa kabila ng lahat ng nangyari, may isang bahagi sa kanya na nagiging handa na muling magtiwala, unti-unti. "Salamat, Neil," sagot niya, ang kanyang boses ay puno ng pasasalamat, ngunit may halong pag-iingat. "Para sa kanila, at para sa atin, magsisimula tayo."Sa mga salitang iyon, nagsimula silang maglakad patungo sa isang bagong landas—ang landas ng paghilom, ng pagbabago, at ng muling pagtutulungan. Ang kanilang relasyon, bagamat puno ng mga sugat, ay nagkakaroon ng pagkakataong magbukas ng mga bagong pinto. Hindi pa ito ang tapos, ngunit ito ang unang hakbang patungo sa pagbuo ng bagong simula.Sa isang tahimik na gabi, nagtipon sina Alona at Neil sa isang maliit na kanto ng restaurant. Ang hangarin nila ay makapag-usap ng masinsinan—para magkaroon ng linaw at magkasunduan kung paano nila mapapalakas ang kanilang relasyon bilang mga magulang ng kambal."Alona, may mga bagay na kailangan natin pag-usapan," nagsimula si
Simula ng magdesisyon silang magsimula bilang magkaibigan, nagsimula silang magbigay ng oras at espasyo sa kanilang sarili upang maghilom mula sa mga sugat ng nakaraan. Ang kanilang co-parenting setup ay naging isang hakbang tungo sa mas maayos na relasyon bilang mga magulang, at unti-unti nilang natutunan kung paano magtulungan para sa kapakanan ng kanilang mga anak.Sa bawat umaga, si Alona ay nagiging abala sa paghahanda ng kambal para sa kanilang araw sa paaralan, habang si Neil naman ay nagsisilibing "goodbye daddy" sa pintuan, masayang sinasamahan ang kambal bago sila umalis. Kahit na magkaibang buhay na sila, nahanap nila ang balanse sa pagiging magulang. Hindi na ito tungkol sa kanilang relasyon bilang mag-asawa, kundi sa kanilang pagiging magkaibigan na nagmamalasakit sa isa’t isa para sa kanilang mga anak.Pagkatapos ng klase, si Neil naman ang nag-aasikaso sa pagsundo sa kambal. Isang simpleng pagsundong puno ng kasiyahan at mga kwento ng mga karanasan sa buong araw. Pagkat
Si Neil ay nakaluhod sa kanyang mga kamay at tuhod sa ibabaw ng kanyang asawa, hinahalikan siya at hinahawakan ang kanyang magandang mukha sa sandaling siya ay nilabasan. Nakatikim siya ng sarili niya sa kanyang mga labi at nagustuhan ito, sabik na pinapadulas ang kanyang dila sa kanyang mga labi at sa kanyang bibig upang makuha ang bawat patak. "Turn ko na?''tinatanong niya, umabot pababa at hinawakan ang harapan ng kanyang pantalon, hinawakan ang kanyang tigas na ari. "Gusto kong matikman ka ngayon." "Hindi"sagot niya "Kailangan ko ang puki mo, baby"Hindi siya magrereklamo, kahit na huwag kang magkamali, gustong-gusto niyang magbigay ng oral sex, pero pagkatapos ng trabaho ni Neil, kailangan niyang makantot, handa na siya. Ibinaba ni Neil ang kanyang pantalon at boxers, iniwan itong nakabundat sa kanyang mga bukung-bukong, hindi niya ito natanggal nang buo dahil sa kanyang mga sapatos. Inalis ni Alona ang panty na walang gitna (maganda at lahat pero nakakasagabal) at itinaas ang
Pagkatapos ng isang masayang gabi ng selebrasyon sa beach, handa na sina Neil at Alona para sa kanilang honeymoon—ang unang gabi nila bilang mag-asawa. Habang naglalakad sila papunta sa kanilang pribadong villa, ang dalampasigan ay tahimik, tanging ang alon ng dagat at ang malamlam na liwanag ng buwan ang naririnig.Sa bawat hakbang ni Alona, dama niya ang kakaibang init ng kagalakan na nagmumula sa puso. Tumingin siya kay Neil, at nakita niyang may kaligayahan din sa mga mata nito. “Hindi ko pa yata matanggap na tayo na,” sabi ni Alona, ang boses ay puno ng tuwa at konting kaba.“Talaga bang totoo na magkasama na tayo, Alona?” tanong ni Neil habang ipinapakita ang malalim na ngiti. “Naghintay ako ng matagal para sa araw na ito. At ngayon, magkasama na tayo—walang takot, walang pag-aalinlangan.”Habang papalapit sila sa kanilang villa, binuksan ni Neil ang pinto, at sumalubong sa kanila ang isang silid na puno ng mga rosas, kumikinang na ilaw, at ang bango ng mga pabango na bumabalot
Sa sandaling iyon, tahimik ang paligid. Tila ang lahat ng naroroon, maging ang alon sa dalampasigan at ang ihip ng hangin, ay naghintay sa bawat salitang binibigkas ni Alona.Napatingin si Neil kay Alona, at hindi niya mapigilang mapaluha sa sinseridad at lalim ng mga salitang kanyang naririnig. Ang pagmamahal na pinigilan niya noon ay ngayon ay malinaw na malinaw na naipadama ng babaeng nasa harap niya.Hinawakan ni Neil ang mga kamay ni Alona, at sa ilalim ng mainit na sikat ng araw, sinagot niya ito ng may kasiguruhan. "Alona, ikaw ang nagbigay ng kulay sa mundo ko. Sa mga panahon na akala ko'y wala nang halaga ang pagmamahal, dumating ka para ipakita sa akin na ang puso ay muling pwedeng magtiwala. Hindi ko alam kung paano ko magagawang ipakita sa'yo kung gaano kita kamahal, pero ang pangako ko ay bawat araw, gagawin ko ang lahat upang maging karapat-dapat sa'yo at sa ating pamilya."Nagpalakpakan ang mga bisita habang pinahid ni Neil ang luhang tumulo sa pisngi ni Alona.Sa kanil
Ang liwanag ng araw ay tila espesyal na handog ng kalangitan para sa araw na ito. Sa isang prestihiyosong beach resort na kilala sa taglay nitong kagandahan, ang buong paligid ay napuno ng ginto’t puting dekorasyon. Ang malamig na simoy ng hangin mula sa dagat ay tila nagdadala ng mensahe ng pag-ibig at kasiyahan habang ang mga bisita, bihis na bihis sa kani-kanilang mga magagarang kasuotan, ay nagtipon-tipon para saksihan ang engrandeng kasal nina Alona Adarna at Neil Custodio.Ang mga lamesa ay dinisenyo ng mga magagarang rosas, orchids, at eucalyptus leaves na lalong nagpa-elegante sa ambience. Sa gitna ng beach, itinayo ang isang mala-fairytale na altar na may arko ng mga bulaklak at kristal. Ang bawat detalye ng kasal ay maingat na pinlano—hindi lamang para maging isang selebrasyon, kundi isang simbolo ng pagmamahal na pinagtagumpayan ang lahat ng balakid.Isa-isang dumating ang mga espesyal na bisita. Si Ethan, ang pinakamatalik na kaibigan ni Alona, ay abalang kumukuha ng litra
"Neil... Salamat," sabi ni Alona, habang nararamdaman ang init ng kanyang mga luha na sumimot sa pisngi. "Hindi ko alam kung paano ko pasasalamatan ang lahat ng ginawa mo para sa amin... Para sa akin."Hinaplos ni Neil ang kanyang buhok at ngumiti. "Walang anuman. Kung anuman ang mangyari, ikaw at ang mga anak natin ang magiging dahilan ng lahat ng laban ko." Hindi na nagawang magsalita ni Alona, pero ang mga mata niya ay nagsasalita na. Sa bawat titig, damang-dama niya ang bigat at tamis ng pagmamahal ni Neil. Sa mga simpleng salitang iyon, tila isang buo silang dalawa. Magkasama silang haharapin ang lahat ng darating, ang mga pagsubok, ang mga tagumpay, at higit sa lahat, ang bagong yugto ng kanilang buhay bilang isang pamilya."Alona," patuloy ni Neil, habang dahan-dahang itinataas ang kanyang kamay upang punasan ang natirang luha sa mata ni Alona. "Hindi ko na kayang mawala ka pa. Lahat ng bahagi ng buhay ko, isasama ko na sa pagmamahal ko sa iyo."Ngumiti si Alona, isang ngiting
Sa mga salitang iyon, naramdaman ni Alona ang sakit at ligaya na nanatili sa loob ni Neil. Hindi na siya magtatanong pa o mag-iisip ng ibang bagay—alam niyang hindi madali ang proseso ng pagpapatawad at pag-move on. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, naramdaman niyang ang pinakamahalaga ngayon ay ang buhay nilang magkasama ni Neil—at ang magkasunod nilang pagharap sa mga bagong pagsubok at tagumpay.Habang nagpapaalam si Wilma at Joshua, napansin ni Neil na hindi na siya kasing bigat ng kanyang nararamdaman dati. Tumingin siya kay Alona at hinarap siya ng buo niyang puso. “Salamat, Alona,” sabi ni Wilma, ang mga mata niya ay puno ng pagpapahalaga at pagsisisi. “Kahit hindi tayo nagkaroon ng pagkakataon na makilala ang isa't-isa nang mas mabuti noon, masaya ako na makita kang masaya ngayon. Ang mga pagsubok at ang tunay na pagmamahal ang nagpapasaya sa atin.” Tumingin siya kay Neil, ang mga mata ay malalim, puno ng taimtim na kahulugan. “Masaya ako para sa inyo ni Neil. Ipinagdasal ko
Para kay Neil at Alona, ang sandaling iyon ay hindi lamang patunay ng kanilang pagmamahalan—ito ang kanilang pangako na hindi magwawakas ang ligaya nilang magkasama, anuman ang dumating na hamon sa buhay. Pagkatapos nilang magdesisyon tungkol sa mga detalye ng kanilang kasal at mag-usap sa wedding coordinator, nagdesisyon silang pumunta sa isang malapit na mall upang mamili ng grocery. Nais nilang mag-relax at mag-enjoy ng simpleng oras magkasama, malayo sa abala ng kasal at iba pang alalahanin.Habang naglalakad sila sa loob ng mall, masaya at abala sa kanilang pag-uusap, hindi nila inaasahan ang isang hindi magandang pagkikita. Sa isang sulok ng grocery store, napansin nila ang isang pamilyar na mukha—si Wilma, ang ex-asawa ni Neil. Kasama nito si Joshua, ang lalaki na naging dahilan ng kanilang paghihiwalay at ang kasalukuyan niyang asawa ngayon. Ang mas nakakagulat pa ay ang umbok ng tiyan ni Wilma—hindi maipaliwanag ang saya na nakabakas sa kanyang mukha. Walang ibang paraan kund
Bahagyang nag-isip si Alona. “Hmm… gusto ko sana ng maliit na lugar para sa intimate photoshoot kasama ang pamilya. Alam mo naman, gusto ko rin na espesyal ang moment na ‘yon para sa mga anak natin.”Napuno ng galak ang mga mata ni Neil. “Perfect. Gawin natin ‘yan.”Habang nakikinig ang wedding planner sa kanila, nakikita niya ang malalim na pagmamahalan ng dalawa. “Nakaka-inspire naman po kayong dalawa. Sir, Ma’am, kung may iba pa kayong requests, sabihin niyo lang po. Pero ngayon pa lang, sigurado akong magiging napakaespesyal ng araw na ito.”Napalingon si Neil sa kanyang magiging asawa. “Espesyal talaga, dahil ikaw ang pakakasalan ko.”Namula si Alona, pero hindi mapigilan ang ngiti. “Ikaw talaga, Neil. Hindi ka nauubusan ng paraan para mapangiti ako.”Nagtawanan sila, at ang wedding planner naman ay tahimik na iniwan sila pansamantala upang bigyan sila ng oras.Habang naghihintay, sinamantala ni Neil ang pagkakataon para magpasalamat kay Alona. “Alam mo ba, mahal, kung gaano ko k
Naging panatag na si Alona dahil ikakasal na sila ni Neil. Ito ang kanyang pangarap—makasal sa taong mahal niya. Wala na siyang hihilingin pa. Pagkatapos ng isang linggo, muling pumunta si Neil sa wedding events kasama si Alona. Ngayon, mamimili na sila ng tema ng kasal nila.Habang kausap ng wedding planner, tuwang-tuwa si Neil habang tinitigan si Alona. Ang saya sa kanyang mga mata ay hindi maikukubli. “Alona, anong kulay ang gusto mo?” tanong ni Neil, ang kanyang boses ay puno ng sigla.“Siguro, gusto ko ng pastel colors! Parang mapayapa at masaya,” sagot ni Alona, ang kanyang puso ay tumitibok nang mabilis sa saya. Ang kanilang mga ngiti ay nagsasalita ng labis na pagmamahal at pag-asa para sa kanilang hinaharap.Habang masiglang nag-uusap si Alona at ang wedding planner tungkol sa iba’t ibang wedding themes, hindi maiwasan ni Neil na titigan ang kanyang magiging asawa. Sa kanyang mga mata, si Alona ang perpektong babae—ang kanyang inspirasyon, lakas, at mundo. Tila napakabilis ng