Simula ng magdesisyon silang magsimula bilang magkaibigan, nagsimula silang magbigay ng oras at espasyo sa kanilang sarili upang maghilom mula sa mga sugat ng nakaraan. Ang kanilang co-parenting setup ay naging isang hakbang tungo sa mas maayos na relasyon bilang mga magulang, at unti-unti nilang natutunan kung paano magtulungan para sa kapakanan ng kanilang mga anak.Sa bawat umaga, si Alona ay nagiging abala sa paghahanda ng kambal para sa kanilang araw sa paaralan, habang si Neil naman ay nagsisilibing "goodbye daddy" sa pintuan, masayang sinasamahan ang kambal bago sila umalis. Kahit na magkaibang buhay na sila, nahanap nila ang balanse sa pagiging magulang. Hindi na ito tungkol sa kanilang relasyon bilang mag-asawa, kundi sa kanilang pagiging magkaibigan na nagmamalasakit sa isa’t isa para sa kanilang mga anak.Pagkatapos ng klase, si Neil naman ang nag-aasikaso sa pagsundo sa kambal. Isang simpleng pagsundong puno ng kasiyahan at mga kwento ng mga karanasan sa buong araw. Pagkat
Pagkarating ni Neil sa hotel mula sa airport, agad siyang kumuha ng telepono at tinawagan si Alona. Ilang saglit lang, sinagot ito ni Alona, at narinig niya ang masiglang boses ng kambal sa background."Hello, Neil!" bati ni Alona, may bahagyang pagod ngunit puno ng lambing ang tono. "Kumusta ang biyahe mo?"Ngumiti si Neil kahit hindi nila siya nakikita. "Maayos naman. Medyo nakakapagod, pero okay lang. Kamusta ang kambal? Nasa tabi mo ba sila?""Sandali, Neil. Kanina pa nila hinihintay na makausap ka." Inabot ni Alona ang telepono kay Aniego, na agad sumigaw ng, "Daddy! Kamusta ka na? Miss ka na namin ni Emerald!"Natawa si Neil sa kasabikan ng anak. "Miss na rin kayo ni Daddy. Nag-behave ba kayo kay Mommy? Tinutulungan niyo ba siya?""Opo, Daddy! Nag-drawing kami ng family picture kanina," sagot ni Emerald, sabay kuha ng telepono. "Daddy, kapag balik mo, papakita namin sayo. May ice cream tayo sa drawing!"Halata ang galak ni Neil sa kanilang kwento. "Naku, excited na akong makita
Samantala, si Alona ay nananatiling maingat sa kabila ng nakikitang pagsisikap ni Neil na bumawi sa kanila. Bagama’t ramdam niya ang sinseridad ng binata sa kanyang mga ginagawa—ang oras na inilalaan nito sa kambal, ang pakikipag-usap sa kanya ng may respeto, at ang pagiging mas responsable bilang ama—hindi niya maiwasang magduda. Ang sugat ng nakaraan ay hindi pa tuluyang naghilom, at para sa kanya, mahalagang makita kung ang mga pagbabagong ipinapakita ni Neil ay pangmatagalan o pansamantala lamang.“Bumabawi siya,” bulong ni Alona sa sarili habang pinapanood si Neil na masayang nakikipaglaro sa kambal sa sala. Si Emerald ay abala sa pagpapakain ng manika nito habang si Aniego naman ay humahagikgik sa tuwa sa mga kuwento ng kanyang ama.Ngunit sa kabila ng ngiti ni Alona, nanatili ang isang piraso ng alinlangan sa kanyang puso. Hindi dahil sa galit, kundi dahil sa takot na muling masaktan—para sa kanyang sarili at para sa kambal."Magandang ginagawa niya ito," naisip ni Alona. "Pero
Habang pinapatulog na ni Alona ang kambal, biglang tumunog ang kanyang telepono. Agad niya itong kinuha sa pag-aakalang si Neil ang tumatawag. Ngunit nang makita ang pangalan sa screen, bahagyang nagulat siya. Si Ethan."Hello, Ethan," bati niya, medyo mahina ang boses para hindi magising ang kambal. "Kumusta?""Alona! Mabuti naman. Gusto ko lang sanang ipaalam sa'yo na babakasyon kami ni Penelope diyan sa Linggo," sagot ni Ethan, ang masiglang tono nito ay halata kahit sa telepono. "At gusto ko na rin sanang pag-usapan natin yung launching ng bagong brand natin."Bago pa makasagot si Alona, narinig ng kambal ang pangalan ni Ethan. Nagmulat si Emerald at masiglang tumingin sa kanya. "Si Ninong Ethan, Mommy? Darating si Ninong Ethan?" tanong nito, puno ng excitement.Hindi pa nakakasagot si Alona nang gumising na rin si Aniego, na parang nahawa sa kasiyahan ng kapatid. "Si Ninong Ethan at si Ninang Penelope po ba, Mama? Darating sila?"Napatawa si Alona sa gulat. "Tulog na kayo," sabay
Habang nakatingin si Alona sa tasa ng tsokolate, naisip niya ang bawat salita ni Neil. Totoo, marami pa silang kailangang ayusin, at hindi magiging madali ang proseso ng muling pagbubuo ng tiwala. Ngunit ang tanong ni Neil, kahit puno ng selos at pag-aalala, ay tila patunay na nagsisimula na itong seryosohin ang kanilang relasyon bilang pamilya.Hinipan niya ang malamig na hangin at ipinikit ang mga mata, dinama ang tahimik na gabi. Hindi niya maiwasang umasa—baka nga, sa kabila ng lahat, may pag-asa pa silang magtayo ng mas matibay na pundasyon.Sa loob ng bahay, tahimik na ang kambal. Ang mga munting hagikhik kanina ay napalitan ng mahimbing na paghinga ng mga bata. Dumaan siya sa kwarto ng kambal at tumigil saglit upang titigan ang kanilang inosenteng mukha. Sa kanilang mga ngiti at tawanan, nakikita ni Alona ang dahilan kung bakit hindi siya pwedeng sumuko.“Para sa inyo,” bulong niya, haplos ang noo ni Emerald. “Gagawin ko ang lahat para maging maayos ang buhay natin.”Kinabukasa
Mainit ang araw ngunit hindi iyon alintana ng kambal habang masayang naghihintay sa arrival area ng airport. Si Emerald ay panay ang tanong kay Alona, "Mommy, nandiyan na po ba sila? Ang tagal nila!" Si Aniego naman ay abala sa pagtingin sa bawat dumadaan na pasahero, umaasang makikita na niya ang pamilyar na mukha nina Ninong Ethan at Ninang Penelope."Huwag kayong masyadong excited, mga apo," natatawang sabi ni Gina habang binabantayan ang kakulitan ng kambal. "Malapit na rin silang lumabas. Pasensya na kayo’t mahaba ang biyahe nila.""Pero Nay, hindi ba dapat mas maaga sila? Sabi ni Ninong Ethan, excited din sila!" sagot ni Emerald, na halatang nagpipigil ng inip.Bumaling si Alona sa kambal at hinawakan ang kamay ni Emerald. "Kahit excited tayo, kailangan nating matutong maghintay, ha? Darating din sila. Alam kong maraming pasalubong ang dala nila para sa inyo." Ngumiti siya, sinusubukang pakalmahin ang mga bata. Sa likod ng kanyang ngiti, hindi maikakaila ang kaba sa kanyang dibd
Napatingin si Ethan kay Alona, tila nahalata ang pag-uusap nila ni Neil. Tumayo ito at sinabing, "Alona, magpapatulong ako kay Penelope para mag-order pa ng drinks para sa mga bata. Mukhang magtatagal ang tawag mo."Tumango si Alona at pasimpleng nagpasalamat kay Ethan bago muling binalingan ang telepono. "Neil, wala kang dapat ipag-alala. Ethan has always been a good friend to me and to the kids. Wala nang iba."Tahimik si Neil sa kabilang linya, ngunit naramdaman ni Alona ang bigat ng kanyang paghinga. "Hindi sa wala akong tiwala, Alona," sagot nito sa wakas. "Pero alam mo naman, minsan, ang hirap tanggapin na may ibang mas malapit sa'yo ngayon kaysa sa akin."Napatigil si Alona sa narinig. May halong lungkot at awa siyang naramdaman, ngunit hindi niya kayang bitawan ang kanilang kasalukuyang sitwasyon. "Neil, kung anuman ang iniisip mo, itigil mo na. Ang mahalaga ngayon ay ang mga bata. At kahit ano pa ang nangyari sa atin noon, gusto kong malaman mo na hindi ko pinapayagan ang sin
Habang tahimik na nakaupo si Alona sa balkonahe, dumating si Penelope, may dalang dalawang tasa ng kape. Ngumiti ito at iniabot ang isa sa kanya. "Mukhang kailangan mo ito," sabi niya, naupo sa tabi ni Alona.Ngumiti si Alona, ramdam ang init ng pag-aalala ng kaibigan. "Salamat, Pen. Ang dami kong iniisip ngayon."Hinawakan ni Penelope ang kanyang kamay, isang gestong puno ng pagkakaibigan. "Alona, alam kong maraming nangyayari sa buhay mo. Pero gusto kong malaman mo na nandito lang ako—hindi bilang business partner kundi bilang kaibigan mo."Napayuko si Alona, pilit na itinatago ang lungkot sa kanyang mga mata. "Alam mo, Pen, minsan parang ang bigat-bigat na ng lahat. Si Neil, si Ethan, ang kambal... Lahat sila mahalaga sa akin, pero minsan hindi ko na alam kung tama pa ba ang ginagawa ko."Tumango si Penelope, malinaw na iniintindi ang damdaming iyon. "Hindi ka nag-iisa sa laban na ito, Alona. Naiintindihan kita. Alam kong hindi madaling harapin ang ganitong sitwasyon, lalo na kapag
Si Neil ay nakaluhod sa kanyang mga kamay at tuhod sa ibabaw ng kanyang asawa, hinahalikan siya at hinahawakan ang kanyang magandang mukha sa sandaling siya ay nilabasan. Nakatikim siya ng sarili niya sa kanyang mga labi at nagustuhan ito, sabik na pinapadulas ang kanyang dila sa kanyang mga labi at sa kanyang bibig upang makuha ang bawat patak. "Turn ko na?''tinatanong niya, umabot pababa at hinawakan ang harapan ng kanyang pantalon, hinawakan ang kanyang tigas na ari. "Gusto kong matikman ka ngayon." "Hindi"sagot niya "Kailangan ko ang puki mo, baby"Hindi siya magrereklamo, kahit na huwag kang magkamali, gustong-gusto niyang magbigay ng oral sex, pero pagkatapos ng trabaho ni Neil, kailangan niyang makantot, handa na siya. Ibinaba ni Neil ang kanyang pantalon at boxers, iniwan itong nakabundat sa kanyang mga bukung-bukong, hindi niya ito natanggal nang buo dahil sa kanyang mga sapatos. Inalis ni Alona ang panty na walang gitna (maganda at lahat pero nakakasagabal) at itinaas ang
Pagkatapos ng isang masayang gabi ng selebrasyon sa beach, handa na sina Neil at Alona para sa kanilang honeymoon—ang unang gabi nila bilang mag-asawa. Habang naglalakad sila papunta sa kanilang pribadong villa, ang dalampasigan ay tahimik, tanging ang alon ng dagat at ang malamlam na liwanag ng buwan ang naririnig.Sa bawat hakbang ni Alona, dama niya ang kakaibang init ng kagalakan na nagmumula sa puso. Tumingin siya kay Neil, at nakita niyang may kaligayahan din sa mga mata nito. “Hindi ko pa yata matanggap na tayo na,” sabi ni Alona, ang boses ay puno ng tuwa at konting kaba.“Talaga bang totoo na magkasama na tayo, Alona?” tanong ni Neil habang ipinapakita ang malalim na ngiti. “Naghintay ako ng matagal para sa araw na ito. At ngayon, magkasama na tayo—walang takot, walang pag-aalinlangan.”Habang papalapit sila sa kanilang villa, binuksan ni Neil ang pinto, at sumalubong sa kanila ang isang silid na puno ng mga rosas, kumikinang na ilaw, at ang bango ng mga pabango na bumabalot
Sa sandaling iyon, tahimik ang paligid. Tila ang lahat ng naroroon, maging ang alon sa dalampasigan at ang ihip ng hangin, ay naghintay sa bawat salitang binibigkas ni Alona.Napatingin si Neil kay Alona, at hindi niya mapigilang mapaluha sa sinseridad at lalim ng mga salitang kanyang naririnig. Ang pagmamahal na pinigilan niya noon ay ngayon ay malinaw na malinaw na naipadama ng babaeng nasa harap niya.Hinawakan ni Neil ang mga kamay ni Alona, at sa ilalim ng mainit na sikat ng araw, sinagot niya ito ng may kasiguruhan. "Alona, ikaw ang nagbigay ng kulay sa mundo ko. Sa mga panahon na akala ko'y wala nang halaga ang pagmamahal, dumating ka para ipakita sa akin na ang puso ay muling pwedeng magtiwala. Hindi ko alam kung paano ko magagawang ipakita sa'yo kung gaano kita kamahal, pero ang pangako ko ay bawat araw, gagawin ko ang lahat upang maging karapat-dapat sa'yo at sa ating pamilya."Nagpalakpakan ang mga bisita habang pinahid ni Neil ang luhang tumulo sa pisngi ni Alona.Sa kanil
Ang liwanag ng araw ay tila espesyal na handog ng kalangitan para sa araw na ito. Sa isang prestihiyosong beach resort na kilala sa taglay nitong kagandahan, ang buong paligid ay napuno ng ginto’t puting dekorasyon. Ang malamig na simoy ng hangin mula sa dagat ay tila nagdadala ng mensahe ng pag-ibig at kasiyahan habang ang mga bisita, bihis na bihis sa kani-kanilang mga magagarang kasuotan, ay nagtipon-tipon para saksihan ang engrandeng kasal nina Alona Adarna at Neil Custodio.Ang mga lamesa ay dinisenyo ng mga magagarang rosas, orchids, at eucalyptus leaves na lalong nagpa-elegante sa ambience. Sa gitna ng beach, itinayo ang isang mala-fairytale na altar na may arko ng mga bulaklak at kristal. Ang bawat detalye ng kasal ay maingat na pinlano—hindi lamang para maging isang selebrasyon, kundi isang simbolo ng pagmamahal na pinagtagumpayan ang lahat ng balakid.Isa-isang dumating ang mga espesyal na bisita. Si Ethan, ang pinakamatalik na kaibigan ni Alona, ay abalang kumukuha ng litra
"Neil... Salamat," sabi ni Alona, habang nararamdaman ang init ng kanyang mga luha na sumimot sa pisngi. "Hindi ko alam kung paano ko pasasalamatan ang lahat ng ginawa mo para sa amin... Para sa akin."Hinaplos ni Neil ang kanyang buhok at ngumiti. "Walang anuman. Kung anuman ang mangyari, ikaw at ang mga anak natin ang magiging dahilan ng lahat ng laban ko." Hindi na nagawang magsalita ni Alona, pero ang mga mata niya ay nagsasalita na. Sa bawat titig, damang-dama niya ang bigat at tamis ng pagmamahal ni Neil. Sa mga simpleng salitang iyon, tila isang buo silang dalawa. Magkasama silang haharapin ang lahat ng darating, ang mga pagsubok, ang mga tagumpay, at higit sa lahat, ang bagong yugto ng kanilang buhay bilang isang pamilya."Alona," patuloy ni Neil, habang dahan-dahang itinataas ang kanyang kamay upang punasan ang natirang luha sa mata ni Alona. "Hindi ko na kayang mawala ka pa. Lahat ng bahagi ng buhay ko, isasama ko na sa pagmamahal ko sa iyo."Ngumiti si Alona, isang ngiting
Sa mga salitang iyon, naramdaman ni Alona ang sakit at ligaya na nanatili sa loob ni Neil. Hindi na siya magtatanong pa o mag-iisip ng ibang bagay—alam niyang hindi madali ang proseso ng pagpapatawad at pag-move on. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, naramdaman niyang ang pinakamahalaga ngayon ay ang buhay nilang magkasama ni Neil—at ang magkasunod nilang pagharap sa mga bagong pagsubok at tagumpay.Habang nagpapaalam si Wilma at Joshua, napansin ni Neil na hindi na siya kasing bigat ng kanyang nararamdaman dati. Tumingin siya kay Alona at hinarap siya ng buo niyang puso. “Salamat, Alona,” sabi ni Wilma, ang mga mata niya ay puno ng pagpapahalaga at pagsisisi. “Kahit hindi tayo nagkaroon ng pagkakataon na makilala ang isa't-isa nang mas mabuti noon, masaya ako na makita kang masaya ngayon. Ang mga pagsubok at ang tunay na pagmamahal ang nagpapasaya sa atin.” Tumingin siya kay Neil, ang mga mata ay malalim, puno ng taimtim na kahulugan. “Masaya ako para sa inyo ni Neil. Ipinagdasal ko
Para kay Neil at Alona, ang sandaling iyon ay hindi lamang patunay ng kanilang pagmamahalan—ito ang kanilang pangako na hindi magwawakas ang ligaya nilang magkasama, anuman ang dumating na hamon sa buhay. Pagkatapos nilang magdesisyon tungkol sa mga detalye ng kanilang kasal at mag-usap sa wedding coordinator, nagdesisyon silang pumunta sa isang malapit na mall upang mamili ng grocery. Nais nilang mag-relax at mag-enjoy ng simpleng oras magkasama, malayo sa abala ng kasal at iba pang alalahanin.Habang naglalakad sila sa loob ng mall, masaya at abala sa kanilang pag-uusap, hindi nila inaasahan ang isang hindi magandang pagkikita. Sa isang sulok ng grocery store, napansin nila ang isang pamilyar na mukha—si Wilma, ang ex-asawa ni Neil. Kasama nito si Joshua, ang lalaki na naging dahilan ng kanilang paghihiwalay at ang kasalukuyan niyang asawa ngayon. Ang mas nakakagulat pa ay ang umbok ng tiyan ni Wilma—hindi maipaliwanag ang saya na nakabakas sa kanyang mukha. Walang ibang paraan kund
Bahagyang nag-isip si Alona. “Hmm… gusto ko sana ng maliit na lugar para sa intimate photoshoot kasama ang pamilya. Alam mo naman, gusto ko rin na espesyal ang moment na ‘yon para sa mga anak natin.”Napuno ng galak ang mga mata ni Neil. “Perfect. Gawin natin ‘yan.”Habang nakikinig ang wedding planner sa kanila, nakikita niya ang malalim na pagmamahalan ng dalawa. “Nakaka-inspire naman po kayong dalawa. Sir, Ma’am, kung may iba pa kayong requests, sabihin niyo lang po. Pero ngayon pa lang, sigurado akong magiging napakaespesyal ng araw na ito.”Napalingon si Neil sa kanyang magiging asawa. “Espesyal talaga, dahil ikaw ang pakakasalan ko.”Namula si Alona, pero hindi mapigilan ang ngiti. “Ikaw talaga, Neil. Hindi ka nauubusan ng paraan para mapangiti ako.”Nagtawanan sila, at ang wedding planner naman ay tahimik na iniwan sila pansamantala upang bigyan sila ng oras.Habang naghihintay, sinamantala ni Neil ang pagkakataon para magpasalamat kay Alona. “Alam mo ba, mahal, kung gaano ko k
Naging panatag na si Alona dahil ikakasal na sila ni Neil. Ito ang kanyang pangarap—makasal sa taong mahal niya. Wala na siyang hihilingin pa. Pagkatapos ng isang linggo, muling pumunta si Neil sa wedding events kasama si Alona. Ngayon, mamimili na sila ng tema ng kasal nila.Habang kausap ng wedding planner, tuwang-tuwa si Neil habang tinitigan si Alona. Ang saya sa kanyang mga mata ay hindi maikukubli. “Alona, anong kulay ang gusto mo?” tanong ni Neil, ang kanyang boses ay puno ng sigla.“Siguro, gusto ko ng pastel colors! Parang mapayapa at masaya,” sagot ni Alona, ang kanyang puso ay tumitibok nang mabilis sa saya. Ang kanilang mga ngiti ay nagsasalita ng labis na pagmamahal at pag-asa para sa kanilang hinaharap.Habang masiglang nag-uusap si Alona at ang wedding planner tungkol sa iba’t ibang wedding themes, hindi maiwasan ni Neil na titigan ang kanyang magiging asawa. Sa kanyang mga mata, si Alona ang perpektong babae—ang kanyang inspirasyon, lakas, at mundo. Tila napakabilis ng