Tila nakaramdam ng awa si Aling Gina sa kanya. Tahimik lamang siyang nakikinig, iniintindi ang bawat salitang may bigat ng pagsisisi. "Kung mahal mo siya, bakit hindi mo ipakita sa kanya? Ang isang tunay na pagmamahal ay hindi kailangan ng mga salita kundi ng gawa. Siguro nga nasaktan mo siya noon, Neil, pero hindi pa huli ang lahat."Napatingin si Neil sa malayo, tila nababalot ng alaala at pangarap. "Pilit kong ipakita sa kanya, Aling Gina," aniyang may lungkot sa tinig, "pero kahit anong gawin ko, pakiramdam ko... mas lalo niya lang akong tinataboy. Mas lalo lang siyang lumalayo."Lumapit si Aniego at mahigpit na hinawakan ang kanyang kamay, na tila nagbibigay-lakas sa kanya. Tumingin siya sa inosenteng mga mata ng bata na tila nagbigay sa kanya ng pag-asa.Napatingin si Aling Gina kay Neil, at tinapik niya ang balikat nito. "Alam mo, anak, minsan ang mga babae, lalo na kapag nasaktan nang malalim, mahirap na talaga silang maniwala. Masakit ang magtiwala muli lalo na kung sa puso n
Habang ang mga bata ay patuloy sa kanilang kaligayahan, ang mga paa ni Neil ay naglalakad sa isang landas na puno ng pag-aalinlangan at pag-asa. Hindi madali ang lahat ng mga desisyon na kanyang ginawa, at sa bawat hakbang na tinatahak, ramdam niya ang bigat ng mga pagkakamali at mga pagsubok. Ngunit sa kabila ng lahat, may isang bagay na mas malinaw sa kanyang puso: ang pagmamahal na handa niyang ipadama at ipaglaban, kahit pa gaano kahirap.Habang iniisip ang mga salita ni Aling Gina, naramdaman ni Neil ang isang bagong lakas na muling sumik mula sa kanyang kalooban. "Sana... sana isang araw," muling binanggit niya sa sarili, ang mga mata ay nakatago sa dilim ng gabi, "makita ni Alona na handa akong maghintay at magbago para sa kanya. Sana makita niyang totoo ako."Ang hangin sa paligid ay tila nakipag-ugnayan sa kanyang mga damdamin, nagsisilbing isang pahiwatig na may mga pagkakataon pa para sa pagmamahal na minsang nasayang. Ang landas na tinatahak ni Neil ay tila mahaba, puno ng
Sa entabladong sinilayan ng mga makislap na ilaw, ang bawat hakbang ni Alona Adarna ay tulad ng isang swan—elegante at puno ng kumpiyansa. Ang kanyang damit na kulay pilak ay kumikinang, umaagaw ng atensyon mula sa bawat sulok ng bulwagan. Isa siya sa mga paboritong contestant ng Miss Pasig City 2022, at hindi maikakaila ang kanyang ganda—ang malalambot niyang pisngi, ang mapanuksong ngiti, at ang mapupungay niyang mata na tila tumutulay sa kaluluwa ng sinumang tumitig.“Contestant number 7, Alona Adarna!” sigaw ng emcee mula sa entablado.Nakatayo si Alona, tinitingala ang mga hurado na naupo sa harapan ng entablado. Alam niyang sa sandaling iyon, bawat galaw niya ay sinusukat at tinitimbang. Ngunit isang pares ng mata ang hindi niya magawang iwasan—mga matang tila sumisiyasat, matalim ngunit kaakit-akit.Si Neil Custodio, isa sa mga kilalang hurado ng gabing iyon, ay nakatitig sa kanya. Matikas at matikas sa kanyang itim na suit, si Neil ay hindi lang basta isang hurado. Siya ay isa
Lumapit si Neil kay Alona, binaba ang kanyang baso sa mesa, at sumandal pabalik sa kanyang upuan. "May mga oportunidad na dumating sa buhay natin nang hindi inaasahan. I see something in you, Alona, that makes me think you're destined for something bigger."Tumingin si Alona sa mga mata ni Neil, puno ng determinasyon at ng pag-asa. Naramdaman niya ang init ng kanyang mga salita, ngunit nag-aalinlangan pa rin siya. “Ano ang ibig mong sabihin?” tanong niya.Nagpatuloy si Neil, "Gusto kong pag-usapan natin ang future mo—ang posibilidad na magtrabaho para sa akin. Ang Tropical Air ay laging naghahanap ng mga bagong mukha na pwedeng maging brand ambassadors, at nakikita ko na bagay ka sa kumpanya ko. Pero... kailangan muna natin kilalanin ang isa’t isa, hindi ba?"Tahimik na nag-isip si Alona habang tinititigan si Neil. Alam niyang isang pagkakataon ang ibinibigay sa kanya—isang pagkakataon bihira lang ibigay ng isang tulad ni Neil Custodio. Pero alam din niyang may kasamang peligro ang ga
Mula sa mga sandaling iyon, naging mahirap kay Alona na ipagpatuloy ang kanyang mga proyekto. Tuwing kasama niya si Neil, tila ang kanyang puso ay lumilipad sa bawat ngiti at salita nito. Hindi maikakaila na mayroong mas malalim na koneksyon sa pagitan nilang dalawa—isang koneksyon na lampas sa pagkakaibigan o pagtutulungan.Ngunit nag-aalala si Alona. “Bakit ba ako nahuhulog para kay Neil? Alam kong may mga tao na nakatingin sa akin, na may mga opinyon tungkol sa aming ugnayan. Baka isipin nilang ito ay isang laro lamang,” naiisip niya sa kanyang sarili.Habang ang mga proyekto ay patuloy na umuunlad, ang pagkakaalam ni Alona sa kanyang sariling damdamin ay naging labis na pasakit. Sa bawat pagtingin ni Neil sa kanya, sa bawat ngiti at tawanan, tumitindi ang kanyang pagnanasa at pangungulila. Pero hindi siya makahanap ng tamang pagkakataon upang ipahayag ang kanyang nararamdaman.Isang gabi, nagpasya siyang lumabas mag-isa. Nais niyang magpahinga at makapag-isip. Sa isang cafe, haban
Mula sa gabing iyon, nagpasya silang maging mas tapat at bukas sa isa’t isa. Nakita ni Alona na hindi siya nag-iisa sa kanyang mga pangarap, at ang kanilang relasyon ay nagsimula nang umunlad sa isang mas malalim na antas.Habang sila’y nagtutulungan, madalas silang nag-usap tungkol sa mga proyekto na maaari nilang ipagsama. Minsang nagdaos sila ng meeting sa isang tahimik na café sa Makati, nakaupo sila sa isang sulok, nakatago mula sa mga mata ng publiko."Alona," panimula ni Neil habang hawak ang isang tasa ng kape, "isipin natin ang isang campaign na magpapakita ng tunay na halaga ng Tropical Air. Gusto kong makita ang iyong creativity sa mga ideyang ito."Tumango si Alona, ang kanyang mga mata ay nagniningning sa posibilidad. "Pwede tayong mag-organisa ng fashion show na tumutok sa sustainable fashion. Makakakuha tayo ng mga models at designers na nakatuon sa eco-friendly na mga materyales.""Magandang ideya 'yan," sagot ni Neil, ang kanyang boses ay puno ng paghanga. "I like you
"Sorry, Alona," bulong ni Neil habang malumanay siyang gumagalaw. "Masakit pa rin ba?"Tumigil si Alona ng ilang saglit, pilit na pinapakalma ang sarili. Ang kanyang paghinga ay mabilis at mabigat, ngunit sa isang malalim na hinga, sinubukan niyang ibalik ang kanyang mga iniisip."Oo," sagot niya ng mahina, hindi lang dahil sa pisikal na sakit kundi dahil sa damdaming hindi niya matakasan. "First time ko ito.""Alam ko Alona ,ako ang unang lalaki sa buhay mo"hinalikan ang noo niya.Bawat galaw ni Neil ay mabagal at maingat, tila pinag-aaralan ang bawat reaksyon ni Alona. Sa bawat sandaling dumadaan, naramdaman ni Alona ang hindi maiiwasan ang pagbabago sa kanyang sarili—hindi lamang pisikal kundi emosyonal. Ramdam niya ang init ng katawan ni Neil, ngunit ang bigat ng sitwasyon ay hindi maitatanggi. Alam niyang ito ay hindi pangmatagalan—walang kasiguruhan kung ano ang magiging kahihinatnan ng kanilang relasyon. At iyon ang pinakamasakit.Habang tumatagal ang kanilang sandali, naramdam
Nang umalis si Neil, naiwan si Alona sa malamig na kama, tinitingnan ang sobre na iniwan nito sa kanyang mga kamay. Sa loob ng sobreng iyon ay hindi mga salitang magpapakalma sa kanyang puso, kundi pera—pera na magagamit para sa patuloy na therapy ng kanyang ina na may lupus sa Australia. Napabuntong-hininga siya, pinilit hindi umiyak. Ngunit habang mas matagal niyang iniisip ang kalagayan nila ni Neil, hindi niya napigilan ang pagpatak ng kanyang mga luha."Mahal kita, Neil... pero kailan mo ba ako mamahalin?"Hinaplos niya ang malamig na kama, kung saan ilang minuto lamang ang nakalipas, naroon ang katawan ni Neil. Mga gabing puno ng init, ngunit pagkatapos, wala siyang natitira kundi lamig. Paulit-ulit ang takbo ng kanilang relasyon—tuwing si Neil ay pagod, stress, o gusto ng kasamang makakalimot, tatawag ito sa kanya. Hahalik ito, yayakap, at pagkatapos ay aalis na parang walang nangyari. At ang pinakamasakit? Hindi niya kayang tanggihan ito, kahit alam niyang hindi siya ang babae