Hindi pa nakalapit si Kate sa kanila, binato niya ito ng matigas ba bagay na nahawakan niya sa isang tabi. Dahilan para matigilan ito at napaaray sa sakit. Kinuha niya ang pagkakataon na iyon para takbuhin ang pintuan papalabas. Napasigaw siya nang habulin siya nito at hilain sa buhok. Napatili ng malakas ang kaniyang anak nung akmang sasaksakin siya nito pero nasipa niya sa tiyan ang babae. Napaubo ito at napaatras sa sakit. Ang ini-expect niya na magagalit si Kate, hindi, dahil tumawa lang ito na nasisiyahan sa kaniyang ginawa. Hindi sila pwedeng saktan ng baliw na hayop na ito!
"You're all gonna die!" kulang na lang, masamid ito sa pagtawa. Dumapa ito at mabilis na gumapang papunta sa kanilang deriksyon.
"Mommy!" takot na tumili ng malakas si Aerush Li na karga-karga niya.
Napaigik siya nang masugatan ang kaniyang binti. Hiniwa nito ang binti niya at ramdam niya ang sakit na nagmumula ro'n. "Baby, run!" Binitawan niya
Nakahandusay na bumagsak si Kate sa sahig.Nung ipuputok na nito ang baril sa kaniya, mabilis ang kaniyang galaw. Halos hindi nito napansin ang paglapit niya at hinila ang baril. Siya ang humila sa gatilyo at deritsong tumama sa kesame iyon. Pinagsusuntok siya at pinagkakalmot ni Kate sa mukha para bawiin ang baril at ang ginawa niya, sinuntok ito ng malakas sa tyan. Napaigik ito sa sobrang sakit at dahan-dahang napaupo. Wala siyang naramdamang awa kahit konti.Hinubad niya ang kaniyang suot na tshirt at pinunit iyon saka ginawang tali. Sinigurado niyang hindi ito makagalaw sakaling magising. Kung siya ang masusunod, gusto niyang ibaon ang bala ng baril na dala nito pero hindi siya ang batas. Ayaw niyang maging mamatay tao, tulad nito. Nang masiguradong hindi na ito makakawala, dali-dali siyang bumalik sa kwarto at binuhat ang babaeng mahal niya."Hop on my back, princess."Agad na sumunod si Aerush sa k
Pero nasa bungad pa lang si Zyd ng bahay, tinaboy na siya ni Lianne. Sa pamilya ng babae, alagang-alaga siya at welcome na welcome sa bahay, pero pagdating kay Lianne... Hindi. Wala siyang pag-asa."Ano ka ba, Lianne! Tatay 'yan ng anak mo. Bakit ba ayaw mo pagbigyan ng pagkakataon ang lalaking iyan? Tingin ko, mabait naman siya at mula Pensylvannia pa 'yan, oh. Mukhang pagod na pagod. Bakit hindi mo anyayahan sa loob ng bahay at makapagpahinga?"Nagyuko siya bilang bigay galang sa ama nito na lumabas din at pinakiharapan siya. Kagagaling pa nga lang niya sa Pensylvannia at nagpahatid lang ng chopper kay Cuhen sa probinsya ng babae. Nung unang dalaw niya rito, hindi rin siya pinaakyat at hanggang pintuan lang siya. Hindi rin niya nakita ang kaniyang anak o ang tamang sabihin, tinatago nito sa kaniya ang bata. Wala siyang karapatan magalit. Dahil sa totoo, ang may karapatan dito—— si Lianne lang."Hayaan niyo siya. Hindi
Papikit pa lang si Zyd ng mata habang nakahiga sa may kalambutang sofa nang marinig niya ang matinis na boses ng kaniyang nag-iisang princess. Agad itong tumakbo papalapit sa kaniya at naglalambing."Daddy!"Mabilis niyang tinanggap ang yakap nito at pinugpog ng halik ang ulo, "My baby princess. How's my baby?" Umupo siya at hinarap ang bata.Humagikhik naman ito at tinuro si Lianne na hindi na halos maipinta ang mukha sa sobrang inis. Malalaki ang hakbang nito ngayon na lumapit sa kanila saka kinuha sa kaniya ang bata. Muntikan pa siyang napapikit sa sumaging kamay nito sa kaniyang balat."Magkumot ka!" Binato siya nito ng kumot. Ang lawak ng kaniyang ngiti nang saluin niya iyon saka nitong niyaya si Aerush na umalis."Bye Daddy! Play tayo pagbalik namin, ah? Stay kayo d'yan." Kumaway sa kaniya ang bata hanggang sa makalabas ang mga ito ng bahay.Napabuntung
Bumagsak ang buong mundo niya nang talikuran siya ni Lianne. Ando'n ang sigaw ng utak niyang habulin ang babae pero sa mga salitang binitawan ng babaeng minahal niya ng mas higit pa, pakiramdam ni Zyd, hinati ang kaniyang puso kasabay ng pag-guho ng kaniyang pag-asa na maibabalik pa niya ang dating sila.Wala. Wala na siyang pag-asa kahit konti. Napaupo siya sa lupa habang nakasunod lang ang kaniyang tingin dito na papalayo sa kaniya. Ganito pala kasakit... Ganito pala 'yong pakiramdam na ayaw na nung taong mahal mo, ganito pala kasakit kapag totoong nagmahal ka. Napakuyom siya ng kamao. Nagsimulang yumugyog ang kaniyang balikat at kahit anong pigil niyang huwag umiyak para lang sa puso niyang nawasak—— wala. Wala siyang nagawa nung sunod-sunod na nagsibagsakan ang mga luha niya at damang-dama niya bawat sakit sa araw na ito.B-bakit, Elhouette... Bakit...Bumuhos ang malakas na ulan. Dahan-dahan siyang nabasa pero hindi
Natatawang inabot ni Zyd ang cellphone kay Lianne. Takang inabot nito at nakakunot ang noong tumingin sa kaniya. "That's your phone. You give that to me before, remember?""Hindi mo 'to tinapon?"Ang lakas ng halakhak na kaniyang binitawan. Halos magkasamid-samid siya sa kakatawa habang 'di maipinta ang mukha ni Lianne. "Ang pangit ng mga selfie's mo. Lalo na 'yong mga pout lips pictures. Ah they're fucking ugly, for real."Sinapak siya nito at madilim ang mukhang tumayo. "Akala mo naman ang gwapo mo? Eh, mas gwapo pa si Henrik sa'yo. Min Dam pa tawag sa'kin. Sobrang sweet sa pandinig——""Mas gwapo ako," nalukot ang kaniyang mukha."No. Mas gwapo siya."Napakuyom siya ng kamao. Madilim ang kaniyang anyong tiningnan ang asawa,"You're lying. Mas gwapo ako dahil ako ang mahal mo.""No. Mas gwapo si Henrik sa'yo, no jokes."Tuluyang nalukot ang kan'yang
Nababagot na bumangon siya at nagtungo sa pintuan. Gusto niyang lumanghap ng hangin sa rooftop at punuin ang dibdib. Hanggang ngayon, presko pa rin ang sakit pero ‘di siya susuko. Natalo siya ni Gustavsson pero hindi siya naging captain ng isang team kung mabilis siyang sumuko. Kailangan niya pa rin sumubok kahit ilang beses siyang itulak ni Elhouette papalayo.Eksaktong pagbukas niya ng pintuan ang pagbiglang pagpasok ni Gustavsson. Kumuyom ang kaniyang kamao at nagpipigil siyang sunggaban ng suntok ito. Pinilit niyang kumalma at nilagpasan ito pero mabilis siya nitong hinawakan sa balikat.“McCluskey, spare me a minute. I need to talk you.”“For?”“About Lianne,” deritsahang sagot nito.Mapait siyang napangisi. “You have her. But don’t celebrate yet.”Tumango ito pero mataman siyang tiningnan. “No, it’s not about me and Lianne. It’s about you and her.”Natigilan siya sa sinabi ni Gustavsson. Napahugot siya ng malalim na hangin at niyaya ang lalaki na sa rooftop sila ng Hospital mag-
Pigil ang luha at nakangiting hinarap ni Trinity si Henrik. Sa kaniyang mukha, walang mababakas na sakit. Para siyang isang dalagang binayayaan ng panahon sa gandang taglay niya na meron ngayon. Pero, hindi basihan ang kagandahan niya ngayon na tinatamasa para tuluyan pagtuunan ni Henrik ang kaniyang damdamin para rito.Sa lalaki, isa lamang siyang babae. Walang espisyal. Walang pwedeng ipagmayabang. Isa lamang siyang babaeng pinagkaloob ang sarili sa binata na walang anuman katugon. Walang label. Wala siyang pinaghahawakan.“Hey?”“Hey!” bigla siyang nanumbalik sa reyalidad nang maalalang nasa harapan niya ang lalaking kay tagal niyang pinangarap. Lalaking kay tagal niyang inaasam-asam na pansinin siya at heto, nagkatotoo ang bagay na iyon. Pero bakit hindi siya masaya? Bakit hindi niya damang-dama ang salitang iyon?“You look bothered,” puna nito at akmang aabutin ang kaniyang pisngi pero umiwas siya.Agad siyang nagbaba ng tingin at umatras. Nagkunwari siyang tiningnan ang kaniyang
"Are you sure you don't want me to come-"Pinigilan ni Trinity sa pamamagitan ng halik ang labi ni Henrik. Pero saglit lang iyon, ayaw niyang pati ang maliit na tsansang makatakas saglit sa kaniyang kahibangan ay muling ipagkait ng panahon. Hangga't may natitira pang katinuan sa kaniyang pag-iisip, hangga't kaya pa niyang humakbang papalayo, gagawin niya na ngayon."I told you, ey?" Hinaplos niya ang pisngi nito. "Your team needs you. They won't last a day without you too. The greatest Henrik Gustavvson is needed by his team and not just only me.""But I need you too."Because I'm the one who's here... Gusto niyang sambitin ang mga katagang iyon pero nanatili lamang ito sa kaniyang isip. Ayaw niyang mas gawing komplikado ang lahat."Then, I can give you a ride-""Nope." Ningitian niya ito. "You need to take a rest. May game pa kayo bukas at ipaalala ko lang sa'yo, malapit na ang Stanley Cup Championship. Kailangan niyo pa pumasok sa playoffs kaya kailangan mo na magpahinga, okay?” Mul