Dinala siya ni Fender sa Iceland. Kung si Blesy ang tatanungin, wala siyang kaalam-alam kung paano siya nakalabas at nakarating sa lugar na ito na sa panaginip lang niya gustong mapuntahan. Si Fender ang nag-asikaso ng kaniyang passport at lahat-lahat. Gusto niyang magtanong kung paano nito ginawa ang bagay na iyon ng mabilisan. Ito rin ang gumawa ng excuse letter sa kaniyang teacher na mawawala siya for 1 week dahil may emergency siyang pupuntahan at binayaran nito ang teacher na may hawak sa kaniya.
"Hindi ako makapaniwala!" naluluhang sambit niya. Nasa Kakslauttanen Arctic Resort sila kumuha ng glass igloos, kung saan malaya nilang nakikita ang kalangitan mula sa loob.
"Hindi ka makapaniwalang gwapo ako?"
"Che!" Inirapan niya si Fender nang sumulyap siya rito. Kailan ba kasi ito mat
PAGOD na binagsak ni Blesy ang kaniyang katawan sa malambot na kamang nando'n sa loob ng glass igloos ng resort. Kahit papaano, nakaramdam siya ng ginhawa nang maihiga niya ang kaniyang katawan. Nakapagpalit na siya ng makapal ng pantulog. Pakiramdam niya, naging yelo na ang kaniyang bagang sa labas. Nakakapagod din pala ang magsisigaw at makikipaglaruan ng snow kay Fender sa labas, para silang mga bata na walang kahit anong inaalala."Tired?""Oo," nakuha pa rin niyang ngumiti rito. Hindi siya makapaniwala na engage na sila at niyaya siya nitong magpakasal. Ang lawak ng kaniyang ngiting pinagmasdan ang suot niyang singsing nang itaas niya ang kaniyang kamay. "Pero hindi ako mapapagod sa'yo.""Talaga?" Lumapit ito sa kaniyang gawi at tumabi sa kaniya sa higaan.
Napasinghap si Blesy nang magmulat siya nang mata. Agad niyang nilibot ang kaniyang paningin at mabilis na hinanap ang lalaki. Napahinga siya nang maalalang nasa Baryo ng Felopina siya at nagpapagaling. Dinalaw na naman siya ng panaginip. No, nang nakaraan nila ni Fender. Lahat nang mga nakaraan nila.Agad niyang pinunasan ang mga luhang nagsilaglagan sa kaniyang mata. Hindi niya na dapat balikan ang kanilang nakaraan dalawa. matagal na iyon at bakit ngayon pa? Bakit ngayon pa na ang Panginoong Ama ang nasa kaniyang puso ngayon na habang-buhay na paglilingkuran?"Okay ka lang ba, Sister Blesy?"Napatingin siya sa kaniyang kasamahan na nagising nang mga sandaling iyon. Inaantok itong nakatingin sa kaniya. "Oo, o-okay lang ako Sister. Lalabas lang ako sandali."
"Bitawan mo nga ako!" mahinang saad niya at pilit niyang tinatanggal ang kaniyang kamay mula sa mahigpit na pagkakahawak nito pero wala yata itong balak bitawan siya. "They're after us." "Ha?" "Once you see him, shoot him down. The organisation wants him dead." Napasinghap siya nang marinig niya ang boses na iyon sa may kalayuan. Napatingin siya kay Fender, kahit madilim sa kanilang pinagtataguan alam ni Blesy na alisto ito. Mahigpit ang pagkakahawak nito sa kaniya na parang pinoprotektahan siya anumang mangyari. "Let split." Mas lalong humigpit ang pagkakahawak ni Fender sa kaniya at ramdam ni Blesy na panganib ang naghihinta
“Alam mo kung bakit ayaw kong sabihin kung ano ang nakaraan natin?”Bigla itong tumigil sa paghakbang.“Dahil ang totoo, ako ang dahilan kung bakit ilan sa nakaraan mo ay 'di mo maalala.”“Stay here Blesy.” Hindi nito pinansin ang kaniyang sinabi.Napilitan siyang tumayo at sinundan ang yabag nito. “Sasabihin ko na lahat. Please, huwag ka lang pumatay ulit. Please...” Huminto siya nang huminto ito. Ilang beses siyang kumurap-kurap, nahihirapan pa rin mag-adjust ang kaniyang mata sa dilim ng kwebang iyon.“Then tell it to me.” Isang kamay ang humawak sa kaniya at giniya siya sa isang tabi. “Simulan mo nang magsalita.&rd
N/A:Huwag malito. Parte ito ng flashback ni Blesy.——————————————————————————————"Lumitaw ka rin sa wakas."Pareho silang natigilan ni Fender nang may lumitaw sa kanilang harapan na tatlong lalaki. Naramdaman niyang kumuyom ang kamao ni Fender at pagngangalaiti ng bagang."Umalis kayo sa daraanan ko at baka 'di ko mapapalagpas 'tong ginawa niyo sa babaeng alam niyong pinoprotektahan ko sa lahat."Napasinghap siya nang marin
"Please Fender, kung may dapat man na humingi ng tawad dito. Ako iyon. ako ang dapat humingi ng sorry dahil kung hindi sa'kin, alam kong 'di ka papasok sa ganitong sitwasyon. Lagi ako ang iniisip mo. Lagi na lang ako ang mas inaalala mo at kahit gusto kong magalit sa'yo at kamuhian ka, hindi ko magawa. Kasi alam ko mismo sa sarili ko na una kitang minahal. Mas una kitang minahal. Kaya kahit ganiyan trabaho ang pinasok mo, tanggap ko. Hindi kita huhusgahan. Nasaktan, oo pero Diyos nga nagpapatawad, ako pa na tao na? May pagkakataon pa para magbago, Fender. Andito ako, tutulungan kitang magbago. Tutulungan kitang makalimutan ang tatlong taon na iyon na minsan ay ginawang impyerno ang buhay mo."Naramdaman niyang yumugyog ang balikat nito at nung magtaas siya ng tingin, niyakap lang siya nito. Mahigpit siya nitong niyakap at walang salitang lumabas sa bibig habang umiiyak itong
Masakit ang ulo ni Blesy nang magising siya. Parang pinukpok ang kaniyang ulo sa sakot pero hindi niya pinansin ang bagay na iyon. Ang nakakapagbigay ng takot sa kaniya ay ang ma-realize na nasa isang lugar siya kung saan, apat na sulok ng rehas ang sumalubong sa kaniya."Hindi!" nasa kulungan siya. Nasa malaking kulungan siya kung saan, siya lang mag-isa ang nando'n.Tahimik ang paligid. Wala siyang makita kahit ni isang tao pero nagsimulang manginig ang kaniyang katawan. Pagod na siya sa ganitong pangyayari. Napapagod na ang kaniyang katawan."She's awake."Mabilis siyang napalingon sa pinanggalingan ng boses. Glass wall iyon at napakunot siya nang noo nang makita ang lalaking nakaupo sa isang
N/A: tapos na ang flashback ni Blesy. Nasa kasalukuyan an sila. Hehe. Sana 'di kayo malito, kasi ako malilito.--------------------------------------------------Isang mahabang katahimikan matapos niyang ikwento ang lahat sa lalaking kasama sa madilim at malamig na kwebang iyon. Nanonoot sa kalamnan niya ang lamig pero hindi niya inindan ang bagay na iyon kundi ang sakit na nararamdaman niya. Ayaw niya nang umiyak pero hinahati ang kaniyang puso sa sakit. Hinahati ang puso niya sa alaalang hindi siya tinraydor ni Fender. Hindi maling tao ang kaniyang minahal. Hindi niya tinraydor ang lalaking unang minahal kundi ang tadhana mismo ang tumraydor sa kanilang dalawa at pinaglaruan sila nang sobra.Ang walang ingay niyang pag-iyak at ang tahimik na reaksyon ni Fender ay nag