Nagising sila pareho ni Fender nang huminto ang kanilang sinasakyang garbage truck. Mabaho at umaalingasaw ang amoy pero mas mabuti iyon kesa sumama pabalik sa impyernong bahay na kinalakihan niya.
Umaga na ayon na rin sa araw na nagsisimulang bumisita tuwing umaga at nagbibigay ng panibagong pag-asa sa bawat tao.
“Bumaba na tayo rito.”
“Pero Fender, baka nand'yan pa si Tiyang”
“Malayo na tayo sa lugar natin, Blesy. Halika na habang may oras pa.”
Marahan siyang tumango at sinunod ang gusto ni Fender. Ang tanging dala lang niya ay ang kaniyang back pack na may lamang konting pera at damit. Maingat silamg bumaba at do'n nila napansin na malayo na nga
DOMINANT SERIES 7: AMOROUSCHAPTER 18Hindi kinibo ni Blesy si Fender kinabukasan. Tahimik silang kumain ng almusal nilang dalawa na dalawang pares ng pandesal at kapeng tinipid sa asukal. Nakahanda na siya para sa trabaho nila sa araw na iyon."Blesy, kausapin mo naman ako."Hindi siya umimik. Hindi niya ito kikibuin hangga't hindi 'to magsasalita kung saan ito galing kagabi at sino ang mga kasama nito. Nagpatuloy siya sa pagsawsaw ng pandesal sa kapeng nagsimula ng lumamig."Blesy naman, 'di ako sanay na 'di tayo nagpapansinan."Napabuntunghinga siya at nilapag ang tinapay sa plastik na plato. "Hangga't 'di mo sasabihin sa'kin kun
Maaga pa lang sila kinabukasan ni Indang sa simbahan. Dala-dala niya ang rosary na binigay sa kaniya ni Fender at mahigpit na hinawakan iyon. Nagpapasalamat siya sa Diyos dahil 'di pa rin siya pinapabayaan nito sa kabila ng pagsubok na binigay nito sa kaniya. Matapos nilang magsimba ni Indang, deritso silang nagtungo sa palengke. Nilakad lang nila iyon. Sanay naman siya sa mahabang lakaran kaya walang problema 'yon kay Blesy."Malaki ang palengke pero pasaan ba at mahahanap natin 'yang jowa mo na laging nawawala." Hinawakan siya ni Indang sa braso. Ito kasi ang may alam sa mga pasikot-sikot sa lugar. "Dikit ka lang sa'kin, Blesy, ha? Mainit sa mata ng mga tambay rito ang maganda mong mukha."Bahagya niyang hinampas sa braso ang kaibigan. "Baliw ka. Hindi ako maganda."Nagkibit la
"F-fender...""Okay lang ako."Napailing-iling s'ya kasabay ng pagbagsakan ng mga luha niya. Napalapit siya rito at mahigpit na napahawak sa kamay ng lalaki habang umiiyak. Hindi ito pwedeng makulong. Hindi ito pwede tumira sa likod ng rehas at malamig na kulungan!"Shhh... 'Wag ka na umiyak. Lumalaki na naman ang butas ng ilong mo kapag umiiyak ka, eh.""Fender naman! Kahit minsan magseryuso ka naman. Paano ako 'di iiyak, ha? Paano? Alam mong ikaw na lang ang natira sa'kin—""At lahat kaya kong gagawin para sa'yo, Blesy. Kaya kong pumatay ng hayop kung ikaw ang pag-uusapan at alam mo 'yan."Napahikbi siya. Damang-dama niya an
"H-hindi sa gano'n. Lahat ng 'to para sa'yo rin naman. Alam kong 'di mo ako maiintindihan ngayon pero iisa lang masasabi ko, Blesy, lahat ng ito ginagawa ko para sa'yo.""Talagang 'di ko naiitindihan. Masaya naman tayo rito. Kontento ako sa anong meron tayo ngayon. Ang mahalaga lang naman sa'kin ay makasama ka, Fender. Hindi mo naman kailangan gawin 'to at sabihing ginagawa mo ang lahat ng 'to para sa'kin."Napabuntunghinga ito at hinalikan lang siya sa noo. "Mahal kita. Mahal na mahal lagi mo 'yang tatandaan ha?"Hindi siya sumagot. Basta lang nagsipatakan ang mga luha sa mata niya at walang tigil ang mga 'yon. Alam ni Blesy na aalis si Fender at 'di niya mapipigilan ito. Kilala niya ang lalaki at iba rin ang paniniwala nito pagdating sa kaniya.
Tatlong taon ang lumipas. Walang Fender. Walang Fender Hearst na nangakong bumalik sa kaniya. Labin-walong taon na siya ngayon at sa loob ng tatlong taon na wala ang lalaki, ang daming nangyari. Ang traumang nakuha niya mula sa apat na lalaking muntikan bumaboy sa kanila ni Indang ang nagbigay sa kaniya ng takot na makisalamuha sa mga kalalakihan. Pero kahit gano'n, natutunan niyang maging matapang.Ang traumang nakuha niya ang siyang ginawa niyang hakbang para palakasin ang loob. Wala na ang si Fender na laging nagliligtas sa kaniya at masasabi niyang mas matatag siya ngayon. Hindi na siya iyakin tulad ng sinasabi ni Fender. Umiiyak lang siya kapag naiisip at namimiss niya ito pero pagkatapos no'n, ngumingiti siya para sa sarili.Wala na siya sa Dump Site, umalis siya ro'n after nang isang taong paghihintay sa lalaki. Nung ilang buwan
Hindi siya makatulog. Mag-uumaga na at wala siyang planong balikan muna si Blesy sa Hospital kahit kanina pa nag-uudyok ang kaniyang utak na bumalik sa silid nito. Kanina pa siya paikot-ikot sa malaking silid niya at 'di mapakali. Bakit at paano niya nakalimutan ang babae? May parte ng kaniyang puso na nagsasabi na matagal na silang magkakilala at ito ang nagmamay-ari ng puso niyang matagal ng patay."Puta! Sino ka ba talaga sa buhay ko? Bakit 'di ko maalala ang nakaraan natin kung sakaling may nakaraan tayo?" galit siyang napasalampak ng higa sa malambot na kama. Kahit ang Ono drinks, 'di umepekto sa kaniya.Dinial niya ang numero ni Uno at nababagot na sinagot nito ang kaniyang tawag, "Got something for me?""Putangina! Ginagawa ko pa ang utos mo. Maghintay ka. Isang oras pa lang ang
Marahan tinanggal ni Blesy sa ulo ang kaniyang itim belo. Sinunod niya ang kaniyang suot krus na kwentas at suot nahabit. Lumantad ang kaniyang katawan sa malaking salamin sa loob ng silid na iyon. Tapos niya ng ikompisal kay Father Felipe ang lahat, pati ang kaniyang nakaraan na naalala niya. Pero bakit may parte pa rin ng kaniyang pagkatao ang nangangapa ngayon? Hindi niya matanggap. Hindi niya matanggap ang nangyari ngayon naalala niya na ang lahat. Mas masakit pa sa tama ng baril ang kaniyang nararamdaman ngayon. Hinahati ang kaniyang pagkatao.Kaya pala pamilyar sa kaniya ang lalaki nung pinakilala sa kanila ito ni Mother Helen kung saan siya unang nag-noviciate. Una niyang makita si Fender nung nakipag-usap ito sa mga bata at kasama niya si Mother Helen. Nang mga sandaling iyon, sumakit ang kaniyang puso at parang mahahati nang pinakilala sa kanila ang lalaki. Nagdao
Kung inisip ni Blesy na madali lang sa kaniya ang kalimutan si Fender, maling-mali siya. dahil nagsimulang naging magulo ang kaniyang tahimik na mundo. Paulit-ulit na lumitaw sa utak niya ang lahat at, mas malinaw niyang naaalala ang lahat. Hindi basta-basta isang lalaki lang si Fender sa buhay niya."Sister, bakit ang lungkot niyo po?"Napatingin siya sa batang nagngangalang Raiza at masuyong hinaplos ang mahaba nitong buhok. "Mukha ba malungkot si Sister Blesy?"Inosente itong tumango. Marahan naman siyang napabuntunghinga at malambing na ngumiti rito. Hindi niya pwede ipakita sa mga bata na apektado siya."Sister, nagluto ako ng paborito niyong ginataan hito ni Mother Jean."Hindi
“Ano? Okay na ba kayong dalawa? Mabuti naman at makakatulog na ako ng mahimbing nito. Hindi na ako susundutin ng konsensya ko.” nakahingang saad ni Magnar. Nakaharap sa mga ito ang phone niya at naka-live pa rin ang mga ito gamit sa Facebook niyang kagagawa lang kanina. Gamit niya ang pangalang 'Magnesiumʼ. “Mga ka-viewers, 'yan pala ang dalawang lovebirds. Nagkasakitan muna bago nagbalikan. Kita niyo ang dalawang 'yan? Parang mga tanga lang. Ayawan bago balikan. Kaya ayuko magmahal kasi ganiyan mangyayari sa'kin—— awts! Tangina mo nambato pa!” inis na lumayo siya sa mga ito. Vlogger siya ngayon. “Kilala niyo ang lalaking 'yan? Kaibigan ko 'yan na pinagselusan ako. Hahah. Bobo amputa! Anyways, maganda kasi ang Mariebabes pancakes honey loves so sweet niya kaya ganiyan siya kabaliw.”“Umalis ka nga rito!” asik sa kaniya ni Gallagher.“Masaya ka lang, eh. Taena mo ito na, aalis na!” mabilis niyang saad nang akmang batuhin siya nito ng prutas.Lumayo siya sa mga ito at nagtungo sa sala.
Sabay silang nagtawanan dalawa ng babaeng mahal niya at para mas lalong mapapasana all ang kaibigan, walang sabing tinawid niya ang pagitan ng labi nila ni Marie. Kung alam lang pala niya na sa ganitong paraan siya papatawarin ng dalaga, nag-live na siya sa facebook at nagkunwaring tumalon mula sa roof top ng building noon."Don't be mad at me Gal, Marie. Ang totoo niyan, buong mundo ang nakapanood sa inyo ngayon.""The hell?!""Ano!""Isang buong gabi lang ito." Humalakhak ito. "I'll delete it by morning, swear." Nagtaas ito ng kamayna parang nangangako.Hindi na sila umimik dalawa. Muli niyang hinarap ang dalaga at tinawid ulit ang pagitan ng kanilang labi at mariin itong hinalikan. Parang may fireworks ang kaniyang puso nang tugunin nito ang halik na binigay niya at mas marubdob na paraan. Halik na kay tagal nilang tinitimpi ang isa't isa at wala silang pakialam kung nasa live video sila ni Magnar. Maiinggit ito.Natigil lang sila nang tumunog ang kaniyan tiyan. Natawa siya nang du
Isang malakas na suntok ang tumama sa mukha ni Gallagher nang maiahon siya ni Magnar sa ilalim ng tubig. Galit itong nagsisigaw sa mukha niya habang sinuntok ulit ang kaniyang mukha at niyugyog ang kaniyang balikat."Stupid! Are you trying to kill yourself?! Gago ka na ba talaga, ha, Gal? Tangina mo! Tangina mo talaga!"Nagmulat siya ng mata at nakita niya si Magnar na galit na galit. Nakaupo na ito sa kaniyang tabi at basang-basa. Dahan-dahan siyang bumangon at napahawak sa kaniyang panga. Ngayon siya ulit nakatikim ng suntok mula sa kaibigan."Masakit," usal niya.Napasinghot naman ito at binatukan siya. "Tangina mo Gallagher!""Nasaan ang pinapakuha ko sa'yong beer?""Wala ka ng stock ng beer sa ref mo. May magdadala rito maya-maya lang at darating."Nagkibit siya ng balikat at pinunasan ang gilid ng labi. Nalasahan niya ang kaniyang sariling dugo na nagmula roon. Sa suntok marahil na binigay sa kaniya ni Magnar."Ano ba ang nasa isip mo?""I just wanna rest. Kahit isang gabi lang.
Limang buwan nagdaan. Walang nagbago sa pakikitungo sa kaniya ni Marie. Mas lalo itong naging malamig sa kaniya nung lumipat na ang mga ito sa Manila at sunod pa rin siya nang sunod. Nagmukha siyang aso sa kakasunod sa dalaga. Pinayuhan na rin siya ni YX pero hindi siya nakinig.Binigyan siya nito ng bakasyon at pinakiusapan ayusin niya ang kaniyang sarili pero mahirap yata gawin ang sinabi nito. Mabilis lang sabihin pero sa bawat gabing nagdaan, dahan-dahan siyang tinutupok ng sarili niyang kalungkutan.Tulad ngayon, nasa sariling penthouse siya sa Manila at mag-isang umiinom habang nakatingin sa kalawakan sa gabing iyon. Pang-ilang bote niya na ito ng beer at malakas-lakas na ang tama niya.Natatawa siya habang paulit-ulit na lumilitaw sa isipan niya ang magandang mukha ni Marie. Natatawa siya pero ang sakit na kaniyang naramdaman ay hindi kayang pawiin sa ilang bote ng beer na kaniyang ininom."Marie!!!" malakas siyang napasigaw. Nasa terasa siya at walang makakarinig kahit magwala
Ang lawak ng ngiti ni Gallagher nang maihanda niya ang adobo at dalawa pang niluto. Mabango pero ingat si Magnar, dahil may nilagay siyang pagsisihan nito ng buong buhay. Nagpipigil siyang humalakhak. Umarte siyang kalmado nang umakyat siya sa hagdanan. Susunduin niya lang ang kaibigan at ihatid ito sa kamatayan.Sinadya niya munang daanan ang silid ni Marie at nakita niyang nando'n pa rin ang pagkain sa labas kung saan niya iniwan. Napabuntunghinga siya. inuna niyang kunin ito at bumaba papuntang kusina. Naawa siya sa lutong pagkain niyang hindi man lang nagawang tikman.Nilagay niya sa hugasan ang tray nang magsalita na sa likuran niya si Magnar. Kasunod nito si Marie at mukhang giinawa nitong proteksyon ang babae laban sa kaniya. Ngumisi siya sa isip. Gano'n nga, hangga't nasa paligid ang dalaga hindi niya ito dadapuan ng daliri."Luto na ba Gal?"Huminga muna siya ng sama ng loob bago tumango. "Yeah.""Good! Kasi gutom na ako.""Kumain ka na bago ko ihampas lahat 'yan sa'yo."Ning
Mabilis pa sa kidlat ang naging pagtakbo ni Gallagher sa bintana ng sala para totoong silipin kung nandito nga ba ang walang hiyang kaibigan niya. napamura siya ng malakas nang makita itong nakangiti, umakyat sa bakod at nagwagayway ng puting bandila. May suot itong puting damit na may nakatatak na pangalan niya at peace sign. Nagdilim ang kaniyang mukha. May gana pa talagang umarteng kaibigan sila ngayon. Kung alam lang ni Magnar na nung nakaraan araw pa siya gigil na gigil na pilipitin ang leeg nito hanggang sa mangisay ng tuluyan at layuan ang babaeng mahal niya!"Tanginang gagong 'to! Nagpakita pa talaga—" Hindi niya natuloy ang iba pa na sasabihin nang marinig niya ang mga yapak na nagmula sa hagdanan.Paglingon ni Gallagher, ang walang emosyong mukha ni Marie ang kaniyang nakita. Deri-deritso itong nagtungo sa pintuan na hindi siya nakikita o sadyang ayaw lang siyang tingnan.Gusto niyang harangan ang pintuan para huwag itong lumabas at baka makita nito si Magnar pero hindi niya
Blangko ang mukha ni Marie nang tingnan siya nito at tanggap ni Gheron iyon. Siya ang gumawa ng bagay na ikakamuhi sa kaniya ng dalaga kaya hindi siya pwedeng magreklamo kung pahihirapan siya nito. Babalik siya sa una kung saan at kung paano siya nito kinausap pero mahihirapan siya ngayon."Fidel...""Oh?" mabilis na lumapit si Fidel kay Marie nang tawagin ito ng dalaga. Kakapasok lang nito sa pintuan at may dalang mga prutas na pinamili."Paalisin mo ang taong 'yan." Tumingin ito sa kaniyang gawi at tinuro siya."Marie..." Napatingin sa kaniya si Fidel."Ang pagkakaalam ko, ikaw lang ang tunay kong kapatid. Kung gano'n, anong ginagawa ng taong 'yan dito? Paalisin mo," muling sambit ng dalaga at blangkong tumingin sa kesame."Gheron?"Ngumiti siya sa lalaki. "Yeah, I understand. Sige, alis muna ako." Sandali siyang sumulyap sa dalaga at lihim na nabuntunghinga kahit ang totoo ayaw na ayaw niyang umalis.Mabigat ang balikat nang lumabas siya at nagpasyang sa loob ng kotse na lamang siy
"Putangina ka! Paano ka nakarating d'yan sa probinsya ni Marie?"Tiningnan lang ng masama ni Gheron si Magnar. Akala nito hindi siya babawi sa ginawa nito? Maghintay lang ito."Kung hindi ka panay sulpot at pangingialam sa buhay pag-ibig ko, Magnar, hindi ako magkakaganito!" napakuyom ang kaniyang kamao. Nag-uusap sila sa pamamagitan ng hologram watch niya."Bakit ako?"Nag-dirty sign siya sa lalaki. Hindi sila kaibigan ngayon. Magkaaway sila ng lalaki at tama na ang tatlong araw na parusa nito sa kaniya. Pinagbibigyan lang niya ang ginawa nito para sa kasalanan ginawa niya kay Marie. Pero nangangako siyang babawi. Babawi siya para kay Marie."Huwag mong ipakita sa'kin ang mukha mo Magnar kapag nagmahal ka rin! Dahil gagawin ko rin miserable ang buhay mo. Hayop ka! Alam mong ikaw ang pinagseselusan ko, panay ka pa rin lapit sa babaeng gustong-gusto ko. Hindi ka talaga totoong kaibigan!"Isang malakas na tawa naman ang ginawa nito na parang hindi siya nito binugbog at kinulong ng tatlo
Mabilis pa sa kidlat ang paglapit sa kaniya ng lalaking tinakasan niya sa Japan. Ayaw niyang makita ang mukha nito kaya anong ginagawa nito sa harapan niya? mabilis niyang iniwas ang sarili sa lalaki. Wala siyang pakialam sa walang ampat na paglabasan ng mga dugo sa kaniyang noo."Tangina! Anong ginawa niyo kay Marie?" boses iyon ni Fidel pero nanlalabo ang kaniyang mata dahil na rin siguro sa luha kaya hindi niya makita ito.Pilit siyang tinulungan ni Gheron pero pinapaalis niya ang kamay nito. Kahit ang paghawak lang sa kaniya ay hindi niya ito pahihintulutan."Marie...""Umalis ka na Gheron! Bakit ka pa nandito?!" Tinulak niya ang lalaki pero hindi ito natinag. "Bumalik ka na sa kung saan impyerno ka galing!" Binangga niya ito para padaanin lang siya at hindi naman siya nabigo, binigyan siya nito ng daan.Ang puso niya, tuluyang nawala. Nagkawasak-wasak. Hindi lang ang lalaki ang nanakit sa kaniya, pati na rin ang inakala niyang pamilya. Pamilya pero wala siyang halaga.Mabilis siy