CHAPTER 2: Montealegre

Laking pasasalamat ni Samantha ang mahanap na niya ang kanyang anak. Actually thanks to him na tumulong sa kanya sa paghahanap sa kanyang anak. Ito kasi ang nakakita kay Sammy. Kaya pala sila hirap na maghanap sa bata ay dahil nasa may sulok ito sa pagitan ng dalawang section kung saan hindi gaanong dinadaan ng tao at mabilis na nilalantakan ang chocolate na hawak nito.

"Sammy! Sinabi ko na sa iyong 'wag kang lalayo sa akin. Why did you run? And why did you ate those chocolates? Sinusuway mo ba si mama? Ni hindi pa nga bayad ang mga iyon. Paano kung hindi ka namin agad nakita?" Saad niya. Naiinis ngunit may bahid ng pag-aalala sa kanyang boses.

Matapang ang kanyang tingin na pinupukol na tingin sa batang nakayuko at tahimik na nakatayo. Nasa labas na sila ng grocery after niyang bayaran ang kinain nito at pinamiling grocery.

Napabuntong hininga siya ng makitang hindi ito nagsasalita at nanatiling nakayuko kaya hindi niya makita ang mukha nito. Lumuhod siya ang sinilip ang mukha ng anak.

Agad na lumambot ang kanyang ekspresyon ng makitang nangingilid na ang luha sa mata nito at bahagyang nanginginig ang labi.

Minsan masyado siyang mahigpit sa kanyang anak. Madalas napapagalitan niya ito kapag sobrang sa kakulitan at nasusuway siya sa kanyang sinasabi ngunit agad din niyang napapatawad ang anak kapag nakitang maiiyak na ito. 

Hindi niya kayang makita ang anak na nasasaktan at umiiyak ngunit hindi rin niya maaaring kunsintihin ito kaya dinadala na lamang niya ito sa salita at babala.

"Anak alam mo kung bakit kita pinagsasabihan di ba? Mali yung ginawa mo kanina. Nag-alala ng sobra si mama, paano kung hindi ka namin agad nakita at iba ang nakahanap sa iyo ano na lang ang mangyayari? Matalino ka anak kaya alam mo ang tama at mali." Paliwanag niya sa anak.

Malungkot at naiiyak na tumungin ito sa kanyang mata. Bigla na lamang itong umiyak at nanginginig ang boses na nagsalita. 

"Mama s-sorry! B-bad gawa ko!" Sinisinok pa nitong hingi ng pasensiya.

Naawa naman na hinila niya iti at dinala sa kanyang bisig. Niyakap ng mahigpit at hinimas-himas ang likod upang kumalma.

"Sssshhh.... Tahan na anak. Atleast nagsorry ka pero alam kong hindi mo iyon gagawin ng walang dahilan kaya mag-uusap pa tayo sa bahay." Inalo-alo niya ito hanggang sa tumahan. Nakatulog na ito sa kanyang bisig kaya wala siyang nagawa kung hindi ang buhatin ito kahit mabigat.

Napabaling ang kanyang tingin sa lalaking tahimik lamang na nakatingin sa kanila. Oo nga pala... ngayon lang niya naisip, ni hindi man lang niya natanong itong lalaking tumulong sa kanya.

Ngumiti siya sa lalaki. "Oo nga pala ni hindi ko man lang nalaman ang pangalan ng tumulong sa akin, kaya maraming salamat mister?..."

Seryoso itong tumingin sa kanya. Those deep eyes that makes you drown. "...Nathan."

"Nathan..." Wala sa sarili niyang bulong.

"Yeah. Its Nathan Claude Montealegre." Pakilala nitong buo sabay lahad pa ng kamay sa kanya

Montealgre? Saan niya nga ba narinig ang apelyedong iyon.

Agad na nanlaki ang kanyang mata ng may pumasok sa kanyang isang alala. 

"Ang mga Montealegre ang dahilan kaya unti-unti tayong bumabagsak! Ang kompanyang pinaghirapan ko mawawala na lang! They are very powerful Merille. Ayaw kong---" 

Hanggang doon lamang ang kanyang narinig mula sa kanyang ama bago ito inatake. 

It is actually a mild heart attack. She can still remember how within those days changed her life.

Una, nang aksidente niyang marinig mula sa labas ng kuwarto ng kanyang daddy ang pagtatalo nila ni Auntie Merille. Wala siyang masyadong naiintindihan dahil hindi buo ang kanyang narinig. She just heard her father saying ang mga Montealegre ang may dahilan kung bakit bumabagsak ang kompanya ni daddy na Corpuz Real Estate Co., a company that holds several properties of lands, houses and buildings. 

Then nang araw ding iyon, inatake ang kanyang daddy sa puso, kaya agad nila itong dinala sa hospital. She was really scared that time. She can't lose her father, una ng nawala sa kanya ang kanyang ina at mas hindi niya kakayanin kapag ang kanyang ama naman ang mawala.

Two weeks after the recovery ay nangyari nanaman ang kanyang kinatatakutan. 

Her father got heart attack again, it was severe that he almost had a cardiac arrest. Mabuti na lamang ay agad siyang naidala sa hospital, but because of two consecutive heart attack na-coma ang kanyang ama and its all because of her.

She got pregnant.

Nalaman iyon ni dad at galit na galit itong hinarap siya. It should be kept as a secret, alam na niya two weeks ago. Yun ang dahilan kung bakit siya nasa may labas ng kuwarto ng kanyang ama upang kausapin ito.

Sinabi niya kay Kalla iyon at alam niyang silang dalawa lang ang nakakaalam kaya when she saw her dad with his mad expression, alam na niyang alam na nito iyon. 

Gusto niyang magalit kay Kalla dahil sinabi nito na buntis siya, ngunit inamin nitong nadulas lamang ang kanyang dila kaya pinatawad na niya, alam naman niyang dadating din ang araw na malalaman nito ngunit hindi ang araw kung kailan nagpapagaling pa ang kanilang ama. Nagalit ang kanilang ama na naging dahilan upang atakihin itong muli sa puso. 

Another recovery of her dad, nagising ito mula sa coma ngunit naapektuhan ang katawan nito. His body can't move, also his mouth due to his stroke.

Sunod na pangyayari ay ang araw kung kailan siya pinalayas ng kanyang Auntie Merille. Galit na galit din itong umuwi mula galing ibang bansa nang malaman ang nangyari sa asawa. 

Galit na galit siyang sinugod nito at pinagsalitaan ng masasakit na salita habang kinakaladkad siya palabas ng kanilang bahay.

Wala siyang ibang nagawa kundi ang umiyak at magmakaawa para sa kanyang anak at para sa kanyang ama. 

"Lumayas ka ng pamamahay ko! Nang dahil diyan sa katangahan mo at diyan sa kalandian mo kaya nangyari iyon sa asawa ko. Lumayas ka ngayon at wag na wag mo ng ipapakita yang pagmumukha mo rito. Oras na bumalik ka pa rito ipapatay ko yang anak mo! Lumayas ka at huwag ng babalik pa rito! Remember this Samantha, mula sa araw na ito itinatakwil ka na ng pamilyang ito."

Nagmamakaawa siya noong tumingin kay Kalla ngunit isang ekspresiyon ang kanyang hindi inasahan. All she thought, mabait sa kanya si Kalla at itinuturing siyang kapatid nito, but all of it is just a scheming act.

Wala siyang ibang nagawa kundi ang umalis ng walang patutunguhan. Walang direksyong naglakad kung saan man siya dalhin ng kanyang paa. Walang pera, walang gamit, walang kahit ano. 

Ilang oras nagpalakad-lakad sa ilalim ng mainit na sikat ng araw, dala ng pagod at gutom ay nahimatay siya. 

Nagising na lamang siyang nasa isang puting silid, may nakatusok na suwero sa kanyang kamay. Alam niyang nasa ospital siya. Takot na takot siya sa isiping may nangyaring masama sa kanyang anak. Mabuti na lamang at may nagmagandang loob na tulungan. Hindi niya kilala ngunit isang malaking utang na loob ito sa pagliligtas sa kanila ng anak niya at ang pagtulong sa kanya upang magkapagtayo ng panibagong buhay.

"Hey!" 

Nagising lamang siya mula sa malalim na pag-iisip nang makitang nag-aalalang nakatingin sa kanya si Nathan.

"Yes? What is it?" Napakurap-kurap siya at inalala ang huli nilang pinagusapan.

"Are you alright?"

"Huh? Ahm... Y-yes I am alright. Thanks again for helping me. We need to go." Matapos non ay madali na siyang umalis kahit mabigat pa ang kanyang bitbitin. Ni hindi na niya hinintay pa itong magsalita at basta na lamang sumakay ng may mapadaan na sasakyan.

It was a rude act. Ngunit mas okay na iyong lumayo kaysa may masabi pa siyang kung ano. Nagmagandang loob man itong tulungan siya kanina, ngunit sa isiping isa itong Montealegre ay isang malaking pagkakamali kung mapapalapit pa siya sa mga ito.

Pagkauwi ng kanilang bahay ay wala siyang ibang ginawa kundi ang abalahin ang sarili, kaya hindi niya inakala na gabi na pala at oras na ng hapunan.

Gising na rin si Sammy at tahimik lamang itong kumakain. Malayo sa masiyahin at bibo niyang anak.

Agad siyang nag-alala para rito dahil hindi siya sanay na makitang ganito ito kaya pagkatapos kumain ay kinausap niya ito.

Nagkulong na ito sa kanyang kuwarto. This is unusual to her. Sa tingin niya hindi naman malaki ang kasalanan nito ngunit parang masyado iyong dinamdam ng kanyang anak.

Kumatok siya bago pumasok. Katahimikan kaagad ang bumungad sa kanya ng pumasok siya sa loob.

Nakita niya ang anak na padapang nakahiga sa kama nito.

Lumapit siya at umupo sa tabi nito. Hindi ito lumingon sa kanya at nanatiling nakaub-ob ang mukha sa yakap na unan.

"Sammy?" Tawag niya sa atensiyon nito. 

Bumuntong hininga na lamang siya at masuyong hinaplos ang buhok nito nang hindi sumagot.

"Sammy? Baby what's wrong? Tell it to mama." Sinubukan ko pa siyang buhatin ngunit mas hinigpitan pa nito ang hawak sa unak.

"Anak bakit ba? Why don't you tell it to mama? Dahil ba ito sa chocolate kanina? Pinagalitan ka ni mama? Hindi naman galit si mama sayo eh. Sige na Sammy bumangon ka na diyan maguusap pa tayo."

Nang hindi pa rin ito kumilos ay strikto na siyang nagsalita.

"Ay Sammy hindi ko na gusto iyang pinapakita mo. Sumusuway ka na kay mama. Bumangon ka na diyan kung ayaw mong maubos ang pasensiya ko. Alam mong masama ako magalit."

Doon lamang ito kumilos at saka bumangon ngunit nanatiling nakayuko.

"Anak magsalita ka na. Hindi naman galit si mama pero mali yung ginawa mo kanina. Sinabi kong huwag kang lalayo sa akin pero bigla ka na lang tumakbo. Alam mo bang alalang-alala ako sa paghahanap sayo? Pagkatapos makikita kita nasa sulok at kumakain ng chocolate ng hindi pa bayad. Tama ba yon?" 

Umiling ito. Bigla na lamang umalog ang balikat nito kaya sinapo niya ang dalawang pisngi ng anak upang makita ang luhaan na nitong mga mata. Humihikbi at nanginginig ang labi.

Agad niya itong niyakap at inalo.

"S-sorry mama."

"Ssshh... Its fine. Just tell me why did you do that? Hindi ka nakinig sa akin." Masuyo niyang tanong habang marahan pinapahid ang mga luha nitong patuloy sa pag-agos.

Humihikbi itong tumingin sa kanya. "K-kasi yung bata po eh... s-sabi niya libre daw yung chocolates t-tapos bigay niya yon sakin eh."

"Ano anak? May nagbigay sayong chocolates? Yun ba yung kinakain mo noong nakita kita?"

Tumango ang anak.

"Bayad na daw po yun eh."

Nagulat siya sa sinabi nito. "Ano!? Bayad na iyong kinain mo?" Muling itong tumango.

Kung totoo ngang bayad na ito edi? Napasapo na lamang siya sa kanyang ulo. Sayang lang yung binayad niya? Naku naman!

"Pero teka... Sinong bata?"

Medyo umaliwalas ang mukha nito. "Yung nagbigay sa akin po ng chocolates, bili daw iyon ng daddy niya eh, tapos dami niya pinakita sa akin. Inggit po ako kasi unti lang pwede kong kunin tapos po sabi niya bigay na daw niya iyon sa akin kaso po sabi ko magagalit po ikaw atsaka po bad yun sa teeth."

"Bakit mo pa tinanggap kung naalala mo naman pala ang sinabi ko?"

"Eh kasi po he asked me kung saan daw po daddy ko. Sabi niya po his daddy always gives everything he wants. Gusto ko rin po yun, gusto ko po daddy para bibigay niya rin gusto ko kaya sabi niya pag kumain daw ako marami chocolate magkaka-daddy ako... Kaso wala naman po." Lumungkot ang boses nito sa bandang huli.

She sighed. Children. What are they thinking? What is the connection of when you eat chocolate you'll get a dad? Something like that. Really?

Masinsinan niyang kinausap ang anak. "Listen to me Sammy, anak. Ang mga paalala at pagbabawal ko sayo ay para sa ikabubuti mo. Me, as your mother I always support you. I can be strict but not all the times dahil alam kong bata ka pa, pero anak dapat nakikinig ka sa nakakatanda lalo na kung iyon ang tama. Ako, diba kaya kita pinagbawal na kumain ng maraming chocolate dahil masisira ang teeth mo?" Tumango ito at matamang nakinig sa kanya kaya nagpatuloy siya.

"And what's with the chocolate and dad? Hindi siya dadating kung kakain ka lang ng chocolate. His dad gaves him everything pero iba ka sa kanya anak. Hindi ko alam kung paano siya alagaan ng pamilya niya pero ang gusto kong matutunan mo ay ang lumaking alam ang salitang limitasyon. Ngayon bata ka pa at kailangan mo pa ako pero paglaki mo may sarili ka na ring desisyon." Niyakap niya ito.

"And about you wanting a dad. Gusto ko mang ibigay ang hiling mo pero hindi ko alam kung papaano. At saka hindi mo kailangan ng isang ama para ibigay lamang ang gusto mo, maling pagiisip iyon pero naiintindihan kita dahil bata ka pa. Sammy ito ang tatandaan mo hanggat nandito ako kaya kong maging isang ina at ama sayo. Kaya kong ibigay kung ano ang nararapat sa iyo at higit sa lahat kaya kong isakripisyo ang kahit ano kapalit lamang ng kaligtasan at kaligayahan ko kasi ikaw na lang ang nagiisa kong kayamanan. Mahal na mahal kita anak."

"Love you ma, promise good girl na po ako palagi."

That will do. Handa siyang gawin ang lahat para sa anak. Handa siyang lumaban para sa kaligtasan ng kanyang pinakamamahal at handa siyang magsakripisyo para sa ikabubuti ng lahat, ngunit hindi siya basta-basta susuko ng walang napapatunayan.