I felt so weak... and powerless. Para akong pinag sakluban ng langit at lupa, nanghihina at hindi makagalaw. Akasha ran away the moment she bit Vernon on his neck. Maeve and Theodore tried to catch her but she's too fast that they couldn't keep up on her. Nanghihina kong pinuntahan ang nakahandusay na si Vernon. He's weak but he still manage to put a smile on his face when he saw me. Mas lalo akong nanghina dahil doon. I can't believe this is happening.."Do something! Save him.. please," I plead. Ipinatong ko ang ulo nito sa binti ko. Nagmarka ang kagat ni Akasha sa leeg nito at panay ang daloy ng dugo roon. I can't help but to gently cupped his face, nanghihina niya namang itinaas ang kamay para mahawakan ang pisngi ko at punasan ang mga luhang lumalandas doon. That made me cry even more. "Hush now, Mystica.. you're safe," he uttered weakly. Lumapit sa'min sila Amion at bakas sa mga itsura nila ang pagkalugmok dahil sa nangyari. I glance at them, nagmamakaawang gumawa sila ng pa
I never get out of my room ever since we went home yesterday. Maya't maya akong kinakatok nila Theodore para ayaing kumain. I didn't bother to open the door for them, nor to even talk to them. I cried and cried that day, all day long. I never stopped. I don't want to. Pakiramdam ko, ang pag iyak ang mas mabisang paraan para ilabas ko lahat ng hinanakit sa puso ko. Gumaan naman ang pakiramdam ko, 'yun nga lang ay hindi pa rin maalis ang sakit. Hindi maaalis kailanman ang sakit. "Icay, wala ka pang kain mula kanina.. kung narito si Vernon, magagalit 'yon sayo panigurado."Right. He will surely be mad at me.. but he's gone now, at hindi na siya babalik. Gaya kahapon ay hindi ko pinansin ito. Umiyak lang ako nang umiyak sa kwarto at kalaunan ay nakatulog. 'Yon lang siguro ang pahinga ko sa lahat ng sakit na nararamdaman ko. Because whenever I close my eyes, I saw him. He's not dead on my dreams. We were happy..Naghahari na ang dilim sa labas nang magising ako. I woke up with a heavy hea
"Mystica, the two men in black on your back are the Lord's disciples, don't look at them and walk towards the entrance.. do you copy?" I heard Astraea on the other line.I'm wearing a small earpiece which is usually used in military. Binigay ito ni Maeve sa'min para may communication kami habang isinasagawa ang plano. I need to tricked them. Kailangan mapaniwala namin sila na narito nga ako sa airport at patungo sa kung saan. We chose the other province which is far from Solemn, one province from the north. Mas mahaba ang oras namin kung mapapaniwala namin sila na roon kami magtutungo. I told her that I copy and then proceed to our plan. I entered the airport, I glance at the two men when I entered the metal detector, trying my best not to get obvious. Nang makapasok ay pumila agad ako para makapag-book ng ticket. Maeve and Amion is our look-out, nariyan lang sila sa tabi-tabi at naghihintay ng pagkakataon sakaling may bampirang lumapit sa'kin. Astraea is in the car, na-hack nila ang
"What is happening here?" tanong ko agad pagkarating sa pinanggalingan ng ingay. Narito kami sa loob ng isang library dito sa bahay ni Juanda. Astraea is holding her in her neck, nagising din si Maeve at Theodore at maging sila ay nagtataka dahil sa ginagawa ni Astraea. She looks dangerous right now, at anumang sandali ay kaya niyang patayin ang matanda. Her fangs were already out and her eyes were bloodshot."She told the Lord that we're here.." she gritted her teeth. Mas hinigpitan nito ang hawak sa leeg ng matanda, nasisiguro kong nahihirapan na itong huminga.Agad na umusbong ang galit sa mukha ni Amion, naglakad ito palapit sa matanda at inagaw niya ito kay Astraea. He held her on the neck, itinaas niya ito at parang malalagutan na ng hininga ang matanda. "You did what?" kalmado ngunit halatang galit na sambit ni Amion. Hindi makapagsalita ang matanda dahil sa hawak ni Amion. Galit na galit ito lalo na noong inihagis niya ang matanda patungo sa isang bookshelf dahilan para mah
"It took you so long to find out." Zoraidah guided us inside their old mansion. It's dark inside, tanging mga kandila at lampara lang ang magbibigay liwanag. Hindi ko alam kung wala ba silang kuryente o ayaw lang talaga siyang buksan ang mga ilaw. Naghanda ito ng tsaa na maiinom at ibinaba 'yon sa maliit na mesang nasa harap namin. Then, she sat on the couch in front of me. Katabi ko sa couch si Astraea at Maeve. Si Amion ay nakatayo sa side ni Astraea at si Theodore ay nakatayo sa kabilang side. Wala ni isang kumuha nung tsaa bukod kay Zoraidah, palagay ko'y nag-iingat lang ang mga kasama ko dahil hindi pa namin lubusang kilala si Zoraidah. Who knows, maybe she's one of our enemy? "Don't worry, I didn't put something on it.. it's harmless," aniya at marahang ininom ang tsaa habang nakatingin sa'kin. Kumuha na rin ako, naramdaman ko pa ang paggalaw ng mga kasama ko, para bang pinipigilan nila ako sa gagawin. Dahil doon ay napunta sakanila ang atensyon ni Zoraidah. Nakataas ang isa
Madilim. Nakakatakot. Ang mga ingay kanina mula sa labas ay biglang tumigil. Kung anong nangyari ay hindi namin alam. I felt someone moved beside me. Ilang segundo pa ang lumipas at biglang nagka-liwanag. Sinindihan ni Zoraidah ang lampara at 'yon lang ang tanging nagbibigay liwanag sa'min ngayon. Nasa unahan ko na si Amion, tila pinoprotektahan ako sa kung ano mang mangyayari. Zoraidah gave the other lamp to Maeve. "Someone's outside.. hindi sila makakapasok dito, the whole mansion is guarded. We're safe here," saad ni Zoraidah.. Ngunit hindi ako nakampante. Sinuot ko ang kwintas. Hawak ko ang journal, mga litrato, at ang susi. Hawak naman ni Astraea ang maliit na box. "We can't just stay here. Alam nilang narito tayo kaya hindi aalis ang mga 'yan!" saad ko at kinuha ang lampara mula kay Zoraidah bago naglakad palabas sa sikretong kwarto na 'yon. Pinigilan nila ako, lalo na ni Amion ngunit tuloy tuloy lang ako sa paglabas. Alam kong hindi titigil si Ambrogio hangga't hindi n
We stayed at Solemn for the rest of the night and the next morning, we've decided to go back to Peculium."How about you? Mag-isa ka lang dito, saan ka pupunta pagkatapos nito?" I asked Zoraidah.I'm a bit worried about her. Alam kong kaya niyang iligtas ang sarili niya sa kahit na anong kapahamakan ngunit alam ko rin na wala na siyang ibang mapupuntahan ngayon. Her sister joined our enemy and after what she did to Ambrogio's disciples, I'm sure they will haunt her down. Nag kibit balikat ito. Napataas ang kilay ko at mas lalong nabahala. Si Maeve lang ang nakapansin sa'min dahil ang iba'y abala sa pag-aayos ng sasakyan."Why don't you come with us?" singit ni Maeve.He's got a point. Kanina ko pa rin pinipilit si Zoraidah na sumama nalang sa'min ngunit nag dadalawang isip pa yata siya. O baka nahihiya siya? Hindi ko alam, she's hard to read."I've been asking her since earlier. It's actually a good thing if you would join us, I might need your help.." saad ko.I'm turning 21 next mo
I woke up on Amion's arms. He's already staring at me as I opened my eyes. Nahiya ako kaya agad kong tinakpan ang mukha gamit ang isang kamay."Stop staring!" I hissed. I heard him let out a soft chuckle. Mahina kong pinalo ang dibdib niya bago umupo. Ngayon ko lang napansin na nakapulupot pala sa bewang ko ang isa niyang kamay. Inalis ko 'yon ngunit binalik niya ulit. He's staring at me while doing that, inoobserbahan ang magiging reaction ko. Hinampas ko ang kamay niya, naiinis na dahil ayaw niya 'kong bitawan.Sa huli ay ngumisi ito bago ako pinakawalan."You see, I can't let you go."I stared at him. May kung ano siyang ipinapahiwatig sa sinabi niya. He can't let me go but he actually did it, isn't it ironic?"But you just did.." I uttered.Nakatingin lang ako sakaniya, naghahanap ng kasagutan. Slowly, his face suddenly softened as his gaze were gently comforting me."Because I realized that you needed it.. and you don't know how much I'm scared of the things I can do for you."
Sumakay na silang lahat sa van. Hinihintay nalang si Amion na hindi pa lumalabas sa munting bahay ni Mama. I waited for him too. Gusto kong makausap siya bago man lang sila umalis. But I doubt if he will ever talk to me. Nakita ko siyang palabas na ng pinto. Marahas ang bawat hakbang nito at mariin ang titig sa'kin. Napaatras si Constantine nang agresibo itong lumapit sa'kin. Hinawakan nito ang palapulsuhan ko at dinala ako palapit sa van. "Come with me. It's dangerous here!" aniya, mahina ngunit mariin ang pagkakasabi. Nagpumiglas ako at dahil hindi masyadong mahigpit ang kapit niya ay nakawala ako rito. He looked at me, annoyed by my sudden movement. "What? No! I know what I'm into, Amion. I know how dangerous it is, I know.. and I'm staying.." sagot ko, hawak ang palapulsuhan na mukhang namumula dahil sa kapit niya kanina. Napatingin siya rito at agad na ibinalik ang tingin sa'kin. Ang mata niya ay unti-unting pumungay at sa sandaling 'yon ay nakitaan ko siya ng takot at kah
A lot of things happened the past months. It is, so far, the most unexpected things that ever happened to me. I am Mystica Iuella Braganza, a simple maiden living in Peculium Ville. I met Theodore and Vernon, my best friends. And then, I met Maeve.. the one who made me feel things. We became close. He's protective and gentleman. He made me realize that I am also a woman. I thought I liked him, it turns out that the reason why I'm feeling such things towards him is because I am sired to him. Through Amion, who almost killed me with his motorcycle that night, I found out that Maeve is a vampire. And Theodore is a werewolf. I was devastated, I feel like they betrayed me. But that doesn't change the fact that they are my friends.. and friends always understands. And I'm sure that even if I'm the most difficult person in the world, they would understand me. That's for sure.And then, the Montgomery's entered the picture. I thought they were bad. Maybe they are, but they are not 'just' bad
THIRD PERSON'S POINT OF VIEWHindi pa rin makapaniwala si Mystica sa lahat ng nangyari. She made Ambrogio taste a werewolf's bite. Alam niyang walang takas si Ambrogio sa kamatayang 'yon at kaunting oras na lang ang natitira rito kaya pinakawalan niya rin ito kalaunan. Pagkatapos no'n ay nawalan din siya ng malay. Ayon ang huling naaalala niya sa mga nangyari. Nalaman niya nalang paggising na natagpuan siya nila Maeve at mabilis na dinaluhan, pati na rin si Amion na walang malay. "Where's Amion? Is he alright?" ayon ang unang lumabas sa bibig niya nang magising siya sa araw na 'yon. Nang magising ay bumungad sakaniya ang mga nag-aalalang kaibigan. Naroon si Maeve, Theodore at Vernon sa gilid ng kaniyang kama, mukhang nabitin ang pinag-uusapan nang magising si Mystica. Nagtataka ito dahil isang hindi pamilyar na kwarto ang kinaroroonan nila. Halatang gawa sa kahoy ang kabuuan nito. May isang bintana na hinaharangan ng puting kurtina. May mga simpleng muwebles sa ibabaw ng maliit na
THIRD PERSON'S POINT OF VIEWSa gitna ng kagubatan na 'yon ay nanaig ang katahimikan. Tanging kuliglig, tunog ng tuyong dahon at kaluskos ng mga hayop lamang ang maririnig. Napapalibutan ito ng mga alagad ni Ambrogio kaya nararapat lamang na maging maingat sila sa mga gagawin."Nakita niyo ba sila Mystica?" tanong agad ni Theodore nang makita nila sila Maeve at Zoraidah.Samantalang bakas naman ang pagkalito sa mukha ng dalawang kaibigan. Marahil ay nagtataka sila kung bakit kasama nila Astraea si Constantine gayong kalaban nila ito."Let me guess, something's not right here and you needed help?" tanong ni Zoraidah.Lingid sa kaalaman ng lahat ay may kakaiba itong nararamdaman at kahit pa hindi sabihin ni Mystica sakaniya ang problema ay alam niyang may kakaiba nga rito. She just feel it but she's not sure where to start. Alam niyang may mali, naghinala siya noong nagtungo si Constantine sa shop para kausapin si Mystica. Kasunod no'n ay ang pag atake nila Harriet at Randall, at ang pa
"Mystica!" I pushed Ambrogio as soon as I heard Amion's voice. Napatingin agad ako sa gawi nito, naka luhod ito at may balisong na naka tapat sa leeg niya. Bihag siya ngayon ni Harriet na malawak ang ngisi habang naka sabunot ang isang kamay sa buhok ni Amion. I gritted my teeth and tried to step backwards, distancing myself from Ambrogio. He was taken aback.I clenched my fist more as I realized everything. Ambrogio is here to kill me. Hindi ko alam kung bakit ako nagpadala sa emosyon ko gayong narito siya para patayin ako. But.. I felt something. Alam kong ganoon din siya. Pareho kaming nakaramdam ng lukso ng dugo.. ngunit hindi dapat ako magpa-apekto roon. Hindi ko dapat kalimutan ang misyon ko. Hindi ako pwedeng magpadala sa emosyon ko.He's my goddamn father, yes! But he's evil.. and I refused to be his daughter."Leave him alone!" utos ko rito. Ngunit parang walang narinig si Harriet at mas idiniin ang balisong sa leeg ni Amion. I saw blood on it. Mas lalo akong nagpuyos sa g
THIRD PERSON'S POINT OF VIEW"Stop following me, Vernon! I wanted to be alone!" sigaw ni Akasha at mas binilisan pa ang paglakad palayo kay VernoMasama ang loob nito. Pagtapos ng nangyari kanina ay iniwan niya agad ang mga kaibigan. Hindi niya matanggap na napakadali para kay Amion na pagbintangan siya. Wala naman siyang nagawa, pakiramdam niya'y hindi niya kayang dependahan ang sarili. Gusto niyang ipagtanggol ang sarili ngunit alam niyang hindi ito maniniwala. Marami na siyang nagawang mali kaya naiintindihan niya kung bakit siya agad ang napagbintanganNgunit hindi niya pa rin maiwasang hindi masaktanPatuloy ang paglandas ng mga luha sa mata niya. Huling iyak niya ay noong nawala si Aphelios sakaniya.. at si Vernon ang may gawa no'n. Hindi niya alam kung bakit kahit alam niyang ito ang pumatay sa kapatid niya ay iniligtas niya pa rin ito. Noong una ay gusto niya lang gantihan si Mystica. Kinuha nito ang mga mahal niya sa buhay kaya nararapat lang na kunin din ni Akasha ang mga ma
THIRD PERSON'S POINT OF VIEW "Oh shit! Now, what are we gonna do? Iniwan nila tayo!" reklamo ni Zoraidah habang tinatanaw ang papalayong imahe ni Mystica na sinundan naman ni Amion. Sa gitna ng kagubatan ay matatagpuan ang magkakaibigan. Dahil sa isang pangyayari ay nagkawatak watak ang mga ito. Naiwan si Zoraidah kasama si Maeve. She doesn't know what she's risking into. Magmula nang makilala niya si Mystica ay nagbago na ang buhay nito. She badly hated danger, that's the reason why she chose to stay at their home in Solemn. She found peace in being alone and it's better because she can freely read her books and learn new witchcraft tricks. All her life, she believes that there are two kinds of witch. The good one who is known for using their powers in a right way and the bad one who is using dark magic. She's obviously not the latter. But her twin sister chose to take that path. Matagal na niyang hinihintay na makita si Mystica. Alam niya ang tungkol dito dahil inihabilin ito sak
Kung minamalas ka nga naman, nasiraan pa ang van namin at tuluyang huminto sa gilid ng madilim na kalsada. Puro talahiban at puno ang nasa gilid, siguro ay kumokonekta 'yon sa gubat ng Amityville. Nagpasya kaming maglakad nalang at iwan ang sasakyan doon dahil malapit naman na raw kami sa mismong tirahan ng aking Ina. Hanggang ngayon ay naguguluhan pa rin ang lahat sa kung paano kami nasundan ng mga alagad ni Ambrogio.Naglalakad kami ngayon sa gitna ng kagubatan, madilim at nakakatakot. Tanging ilaw ng bilog na buwan ang nagbibigay liwanag sa'min. Kanina ko pa nararamdaman ang higpit ng hawak ni Amion sa'kin. Para itong nagpipigil at kaunti nalang ay sasabog na. "Seriously? Who told them about our whereabouts? Imposibleng coincidence lang na naroon din sila Constantine!" reklamo ni Akasha. Nagulat nalang ako nang bitawan ako ni Amion at mabilis niyang dinaluhan ang kapatid. Hawak niya ito sa leeg, marahas na gumalaw ang panga nito at puno ng galit ang mga mata."Cut the act, Akash
We spent an hour talking about how we missed our normal life. Habang kausap ko ito ay hindi ko mapigilang matuwa dahil sa sandaling 'yon, muli niyang ipinaramdam sa'kin na walang nagbago sa'min. Tumigil lang kami nang ihinto ni Amion ang sasakyan sa tapat ng nag-iisang kainan na nakita namin. Malapit na raw kami sa Amityville, trenta minutos nalang at naroon na kami ngunit mas pinili nilang maghapunan muna dahil walang kasiguraduhan kung naroon ba ang aking Ina.Hanggang sa makababa ay nakatabi sa'kin si Vernon, patuloy na kinukulit ako tungkol sa mga nangyari sa'min noon. Narinig tuloy kami ni Theodore kaya nakisali pa ito sa pang iinis sa'kin. "The Lakambini we never had," pang-aasar ni Theodore sa'kin.They are talking about the time where someone jokingly nominate me as the Lakambini during our intramurals in highschool. Alam kong si Theodore ang may pakana no'n, mabuti nalang at kaunti lang ang bumoto sa'kin kaya hindi ako nanalo. It's not a big deal, though. Ayaw ko naman talag