TMM: Chapter 2

Keila Vienne Aragon

"LAST POSE for today. Keila, lower down your right sleeve, show a bare shoulder."

Ginawa ko naman ang sinabi ng photographer. Nakailang click siya hanggang sa natapos ang photoshoot ko ngayong araw. Nagpaalam ako sa mga kasamahan ko sa loob at tinungo ang kinaroroonan ni Candy. Magkaiba kasi kami ng session ngayong araw. Iisa lang din ang manager namin which is si Madam Bimby.

Napabuntong-hininga ako nang makita mula sa glass wall ang ginagawa nila Candy. Hindi pa pala sila tapos. Itinulak ko ang glass door at naagaw ko ang mga atensyon ng mga crew.

Good evening, Ms. Keila, bati ng mga ito.

Ngumiti lang ako at naupo sa ibinigay ng isang crew na foldable chair. Ibinaba ko ang bag na nakasabit sa balikat ko. Candy is wearing a tiger print bikini. Gagamitin kasi 'yon sa kalendaryo for some liquor company. And she's pretty hot.

Natawa naman ako ng suwayin siya ng photographer niya dahil hindi ito sumusunod sa mga sinasabi nito.

Baliw talaga. Napansin naman ako nito atsaka umirap. I just sneak my tongue out.

Nakailang shots pa ang mga ito bago natapos lahat-lahat. Sinulyapan ko ang aking pambisig na relo. 7:22 na pala ng gabi.

"Sis, inom tayo," anito nang makalapit sa akin.

Tumayo ako at nag-inat bago kinuha ang bag sa lapag. "Not interested. Noong isang araw, ginawa mo na naman akong yaya at driver mo," wika ko. Nagsimula akong maglakad palabas at sinabayan naman ako nito. "Besides, i-l-libre mo ako ng dinner today... one-month pala. Gutom ako gusto ko ng steak," dagdag ko.

Humarang ito sa harapan ko at muntik ko na naman itong mabunggo kung hindi ako tumigil. "Isang bunggo ko sa 'yo tiyak tumba ka, sa liit mong 'yan?" Actually, hindi naman siya maliit, matangkad lang talaga ako ng kaunti. She's five feet six inches tall while mine is five feet eight inches tall.

"Bakit ba ang hilig mo ng pabigla-bigla at pagulat?" taas-kilay kong tanong.

"Kapag binibigla, hindi masyadong masakit," sagot nito. Napakunot-noo ako. Ngumisi ito. It took me seconds to get what she's pointing.

Hinawakan ko ang ulo niya at ibinaling sa kabilang tabi. "Gutom na ako, 'lika na nga," wika ko at hinila siya palabas.

May sarili kaming kotse ngunit minsan kapag may plano kaming mag party or get away, iisang sasakyan lang. Minsan 'yong sa kaniya gamit namin minsan 'yong kotse ko. Ngayon, ang gamit namin ay 'yong kotse ko, kaya ako ang mag-d-drive.

"Saan mo ba gustong kumain, kamahalan?" tanong nito habang ikinakabit ang seatbelt. May bahid ng pang-aasar sa kanyang tono.

"Umayos ka, Candy ha. Baka isangla kita sa mga sindikato," kunwari'y pagbabanta ko. Kinabig ko ang manibela pakanan.

Pinalo naman nito ang braso ko. "Huwag mo nga akong tinatakot," sabi nito.

Hindi ko ito pinansin at nanatiling sa daan ang tingin ko. Traffic na naman.

Habang nakatigil ang sasakyan ay nagsalita ito. "Dala mo ba 'yong wig mo?" tanong nito. Tila may hinahanap sa loob ng bag niya. "Wala dito 'yong akin-uy ang tanga ko-sa'n na ba 'yon?" anito habang panay ang hanap sa loob ng bag.

"Siraulo ka. Ang liit ng bag mo kung makakalkal ka. Kung 'di mo nakita diyan. Malamang nakalimutan mo. Ang tanga," sabi ko.

Sa wakas ay umusad rin kami.

"May extra ka bang wig?"

"Wala," tipid kong sagot habang sa daan pa rin ang tingin.

"Hala, pa'no na 'to."

"Kalbuhin mo na lang sarili mo. May gunting ako sa loob ng bag," suhestyon ko.

"Gaga! Pero dala mo 'yong wig mo?"

Sinulyapan ko ito saglit at ibinalik rin sa harapan ang tingin. "Malamang," sagot ko.

Mahirap na ngayon. Kung sikat ka, ikaw talaga ang center of attraction. Kaya kailangan namin ng disguise. Lalo na kapag lumalabas kami at nakikisalamuha sa publiko. Hindi naman kami kasing sikat ng iba pero nakalagay pa rin ang mga mukha namin sa mga billboard at magazines.

I'm still new to this kind of environment but my name was already known from the public because of my performances, so as Candy. We were obliged to make our own stage name, but I choose my real and first name, Keila. Actually, Candy was only a pseudonym, her real name was Cannel Diana Zaragoza. Well-known family din sila. May sariling business din pero hindi kasing laki ng mga Aragon.

"Ako na lang ang gagamit, sis," anito.

"Hindi," tugon ko.

Ako ang nagmamaneho, kaya ako na rin ang pumili ng kakainan namin. Ipinasok ko sa loob ng parking lot ng isang restaurant ang aking sasakyan. Kung ipapasa ko sa valet ito, malamang makikilala niya kami. and we need to disguise first before we enter. Nang maiparada ko ay nagsimula na akong mag-bihis.

Ganito kami, always prepared, maliban kay Candy dahil may nakalimutan ngayon.

"Ayusin ko na lang 'yong mukha mo, Candy. Kaya huwag ka ng sumimangot diyan. Lalo kang pumapangit."

Binigyan ako nito ng masamang tingin. "So pangit na ako, gano'n ba at mas lalo akong pumapangit ngayon? Gano'n ba ang punto mo?"

Tumawa ako. "Baliw 'to. Ang drama mo. 'Lika nga dito at ng maayos ko 'yang mukha mong maganda, bebe," wika ko giving an emphasize on the word maganda.

Inilapit naman nito ang mukha niya. Hindi man gaano malakas ang ilaw sa loob ng kotse ko ay nagawa kong tapusin ang pag-aayos sa make up ni Candy.

"Lagyan na lang natin ng nunal sa may taas ng labi mo, para maiba," wika ko.

"Bahala ka, basta 'yong 'di ako makikilala. Alam mo naman ang mga paparazzi diyan. Lalo na't kakalabas lang na ako ang magiging calendar girl ng isang kilalang kumpanya ng alak."

"Sure. Wala ka bang tiwala sa kakayahan ko?" natatawa kong tanong habang kinukuha ang lalagyan ng fake moles.

"Minsan wala, kasi binubully mo 'ko," sagot nito.

"Kailan naman kita binully? Ikaw nga 'tong magaling mam-bully. At isa pa, ako ang binubully dati 'no."

"Kaya nga ikaw naman ang nambu-bully ngayon," anito.

Itinulak ko ang noo nito gamit ang hintuturo ko. Napaliyad naman ito ng kaunti.

"Aray ha!"

Tumawa ako. "Pabebe mo. Ayan tapos na," wika ko at nagsimulang ayusin rin ang sarili ko.

"Tenchu, bebe," sagot nito.

Napailing ako at itinuloy ang pag-aayos sa mukha ko. May make-up na ako ngunit mas kinakapalan ko lang 'yong eye shadow ko, pero 'yong tama lang laman. Naglagay ako ng pekeng nunal sa baba ng kaliwang mata ko, sa may cheek bone part.

Pinusod ko ang mahaba at itim na itim kong buhok bago inilagay ang aking wig. Hindi mo mapapansing naka wig lang ako dahil mukhang totoo iyon. I got this from my mom, gift niya 'to sa akin nang magsimula akong mag-trabaho. Maiksi ito at hanggang sa balikat ko lang.

"Done," I blurted.

"Bakit ba ang ganda mo pa rin kahit ang kapal ng eye shadow mo at may nunal ka? Ako kasi parang baklang tig one-fifty," wika nito at napasimangot.

"Maganda ka naman bebe, huwag lang puro kalibugan lumabas sa bibig mo," sagot ko.

"Tse," anito at bumaba na. Sumunod naman ako. Nauna na itong naglakad.

"Uso maghintay," pasigaw kong sabi.

"Wala kang mapapala kapag naghihintay ka," sagot din nito ngunit nanatiling naglalakad at hindi man lang ako nilingon.

Napailing na lang ako. Hahabol sana ako nang biglang mag-ring ang cellphone ko. hindi naman 'yon malakas. Nakalimutan ko pa lang i-silent.

Mama

"Ma."

"Hija, how are you?" masiglang bati nito.

"I'm doing fine, ma," I replied. Pumasok ako sa loob ng restaurant at sinundan si Candy. Naupo ito sa pinakadulo malapit sa nakatayong air conditioning unit ng restaurant.

"Good to hear that, Be sure to take care of yourself, okay?"

"Yes ma. Don't you worry."

When I sat down in front of Candy, she mouthed, 'who'. I replied her, 'mom'. Tumango naman ito.

"Where are you now?"

"Restau. We're about to eat dinner, ma," I answered.

"With whom?"

"Candy."

"Okay, enjoy. I'll call you again," paalam nito bago ibinaba ang tawag.

Lumapit ang waiter. "May I take your order, Ma'am" he asked.

Kinindatan naman ito ni Candy. "What can you recommend?" tanong nito. She crossed her legs and look at the guy with her puppy eyes.

Malandi.

"Which do you prefer, Ma'am, Filipino, Italian or Chinese cuisine?"

Kunwari nag-ayos naman ito ng buhok. Baliw, nakapusod. Feeling may bangs?

"I'm a Filipina so I'll prefer Filipino food. What's in the house?"

"We have, adobo, afritada, sisig, paella-" she stopped the waiter.

"Give me the tastiest one," she said.

May inilista naman ang waiter bago binalingan ako. "A beef steak and a bottle of wine, medium," I said.

Nang makaalis ang waiter ay inabot ko ang ulo ni Candy at binatukan.

"Arouch bebe," she exclaimed.

"Puro ka, katarantadahan."

Tumawa ito. Napatingin naman ang ibang costumer sa gawi namin.

Candy shyly bowed his head, apologizing. She looked at me. "Doing strange things makes me happier. Let's live our lives to the fullest."

"You mean stupid things?" I said emphasizing the word stupid.

"Ang kill joy mo. Basta, masaya rin minsan ang paggawa ng kalokohan. Pero siyempre, 'yong sakto lang," anito. Gamit ang isang kamay ay pinagtapat niya ang hinlalaki at hintuturo, explaining the small spaces in it.

"Ewan ko sa 'yo. Maiba nga ako, paano ko ba hahaapin 'yong Lex na 'yon? 'Lam mo ba kung saan nakatira?"

"Hin... di. Pero kung gusto mo, mag-hire ka ng private investigator. Lakad mo 'yan, kaya labas ako."

"Wala kang kwentang kaibigan," sagot ko.

"Joke lang, pero mas maganda kapag ikaw mag plano kasi alam mo naman ako, dakilang troublemaker."

May point siya. Napabuntong-hininga ako. shoul I hire a private investigator? Ay ewan.

Hindi naman nagtagal ay dumating na ang inorder namin. Siyempre, hindi mawawala ang kapilyahan ni Candy. Kinidatan nito ang waiter atsaka iniabot ang tissue na sinulatan niya ng pekeng cell-number. Isa rin ang lalaking malandi, kinuha niya rin ito.

Napailing na lang ako.

Nag-uusap pa rin naman kami habang kumakain ngunit tungkol na 'yon sa mga schedule ng photoshoots namin. Minsan lagi namin topic si Madam Bimby. Like, kung bakit siya ang manager namin, hindi ba kami pwedeng kumuha ng iba or bakit kaunti lang ang mga employee ng PMA. Wala nga kaming PA ni Candy, eh.

Mas maganda na rin 'yon. Nandiyan naman si Candy para maging PA ko, gano'n din naman ako sa kaniya kapag hindi sabay ang oras namin para sa mga photoshoots. 'Yong pera na pampa sweldo namin sa mga PA namin ay iipunin na lang namin para sa mga future plans namin. Besides, hindi naman palaging conflict ang schedule naming dalawa.

Nang matapos kaming kumain ay tinawag ko na ang waiter. Inilapag nito ang bill namin at sinabing bayaran ko na lang sa counter. Sinabihan ko si Candy na mauna na sa parking lot. Ibinigay ko sa kaniya ang susi ng kotse. Nagpaalam pa kasi ako na magbabanyo at ako na rin ang magbabayad. Siyempre galing kay Candy ang pera. Libre nga daw niya.

Nang tumapat ako sa cashier ay nginitian ako ng babae. Ngumiti rin ako pabalik. Binuksan ko ang wallet ko-kung saan ko nilagay ang perang binigay niya at kinuha iyon. Iaabot ko na sana ang bayad nang may sumabay sa akin at nagkadikit ang aming mga kamay.

Yumuko ako agad at humingi ng paumanhin.

"Hi, Sir!" masiglang bati ng babae.

Ang bayad nito ang una niyang kinuha na ikinalaki ng mata ko. Ako nauna!

Naibaba ko ang kamay ko at ipinatong sa counter. "Ah, Ms. ... ako ang nauna," wika ko at pekeng ngumiti.

"VIP po kasi si Sir," sagot nito. Hindi ko pa rin tinitignan ang tinutukoy nito.

"Oh... pero wala akong pakialam kung VIP siya, okay. Ako ang nauna," diin ko at inilipat ang tingin sa katabi ko. Tumingala pa ako para makita ang mukha niya. At muntikan na akong mapatalon. Nanlaki na naman ang mga mata ko.

Given na guwapo ito pero ang nakakagulat ay kilala ko kung sino.

"Lex."

Kung sinuswerte ka nga naman oo. This is my chance.

Napakunot-noo ito. "What did you say?"

Shit, ang boses, nakakalaglag panty. Candy won't believe this. Answered prayers na ba?

"Ehe..." ani ko at nginitian ito. Muntanga lang. Binalingan ko ng tingin ang cashier. "Sige unahin mo na siya," wika ko at umatras kaunti.

Dali-dali naman itong gumalaw at iniabot ang resibo sa lalaki na tinignan lang nito at tumalikod na. 'Luh, 'di niya kukunin 'yong resibo?

Lumapit naman ako. "Ito bayad, pakibilisan. Natatae na ako," dahilan ko. nasa lalaki pa rin ang tingin ko. Tumigil ito sa tapat ng dalawang lalaki at tila may sinabi. Tumayo naman ang mga ito at sinundan siya palabas. Bakit 'di namin sila napansin kanina? Akala ko ba, ayaw nitong ma-expose? What if may mga paparazzi sa tabi-tabi at kinuhanan siya ng pictures? Ang gulo ha.

"Ito po-" hindi na natapos nang babae ang sasabihin dahil hinablot ko na ang papel pati na rin ang resibo ni Lex. Akala niya ha, ako kukuha nito. Balak pa yatang gawing remembrance. Akala siguro niya 'di ko nakita ang pagkakilig niya.

Hinabol ko ang lalaki pero hindi ko pinahalata. Dumiretso din ang mga ito sa parking lot. Nagtago ako sa pader ng lumingon ito.

Makikita mo Lex, makukuha rin kita este mapapapayag na pumirma. Nang makasakay na ang mga ito sa kani-kanilang sasakyan ay dali-dali din akong pumunta sa kotse ko. Naabutan ko si Candy na nakapikit, tila natutulog na. Pinaandar ko ang sasakyan at may pagmamadaling minaubra ang manibela.

"Hoy! An'yare sa 'yo" tanong nito habang ikinakabit ang seatbelt. Iidlip lang siguro ito kanina.

"May susundan tayo baliw."

"Sino?"

"Si Lex."

"Lex? The richy rich hottie model!" she exclaimed.

"Mismo."

. . .