Kapuwa nag-aalab ang aming katawan dahil sa mapupusok na halik na aming pinagsasaluhan. Hindi ko alam kung kailan o paano nangyari. Ang naalala ko lang ay sinunggaban niya ako ng halik na tinugon ko naman. His kisses are so passionate yet gentle that you can’t refuse.
Nang lumapat ang aking likod sa malambot na kama ay humiwalay siya sa akin. Kapuwa kami hapong-hapo dahil doon. It was intense na gusto mong humiling ng isa pa.
Ipinagdikit niya ang mga tungki ng ilong namin at pagmulat ko’y nagtagpo ang aming mga paningin.
“Aren't we’re old, are we?” hapong-hapo niyang tanong.
Hindi ko naman napigilan ang mapangiti.
He’s cute.
“Oo naman. May mga anak na nga tayo. Bakit?”
“Agghh!” sigaw ni Herald nang matalo siya sa laro na ahedres ng kaniyang kakambal sa tulong ng kanilang ama. “You lose again,” tawa ng kaniyang kakambal habang tinuturo siya. Nakikitawa rin si Alas sa kanila habang ako ay nasa kusina at sinisilip sila. Narito sila sa tinitirhan namin. Nang sinundo ko si Herald kanina ay sumama sa akin si Hera at sumunod na lang sa unit si Alas pagkatapos ng kaniyang outdoor meeting. Napapadalas na ang pagpunta nila rito. Hindi na rin sinusundo ni Manang Olivia si Hera sa school tuwing hapon dahil paniguradong sasama lang sa akin ang bata at pupuntahan naman ng kaniyang ama sa amin para sunduin. Pero sa halip na sundo ay napapababad naman si Alas dito. Pabor na pabor talaga sa kaniya ang laging pagsama sa amin ni Hera tuwing uwian. Na
“Mommy, who's that?” tanong ni Herald kung kaya’t binalingan ko siya. Ngunit nagulat na lang ako nang biglang tinulak ni Jemuel pabukas ang pinto.“Surprise!” sigaw niya.At sa hindi inaasahang mabubungaran ay napahinto siya. Unti-unti ay kumupas ang malawak na ngiting nakapaskil sa kaniyang mga labi. Puno ng kaguluhang tumingin sa akin si Jemuel. Wala akong nagawa kundi ang ilayo sa kaniya ang aking paningin at inilipat kay Alas na ngayon ay nakapukol na rin ang paningin sa akin. Ang tinging itinapon ko sa kaniya ay isang pakiusap. Pakiusap na siya na ang bahalang magpaliwanag kay Jemuel sa nasaksihan niya ngayon.“Tito Jemuel!” Ang sigaw na iyon ni Herald ang tanging bumasag sa katahimikang iyon.Humarap na lang si Jemuel sa an
Ava’s P.O.V Napuno ng palakpakan ang buong paligid dahil sa eleganteng bisita ng Fonteverde Corporation. Mr. Robert Davies, kagaya ng sinabi ni Apollo ay isa sa pinakapipitagan at halimaw na tao pagdating sa mundo ng pagnenegosyo. Ang nilaanan namin ng buong panahon at effort noon ni Sir Oliver para makuha ang proyekto na isinasagawa na namin ngayon. Ang pinakamalaking isda na nahuli namin. Bakit siya naririto ngayon? Sa dinami-rami namin rito ay imposible naman sigurong makita niya ako. Kaya kahit papaano ay nababawasan ang kaba na lumulukob sa akin. “Everyone, you may now be seated. Let's now listen to what our Chief Executive Officer has to say. Mr. Fonteverde?” Matapos tawagin ng tagapagsalita si Alas ay tumayo
“You, stop there!”Napalingon kaming lahat sa harapan nang biglang sabihin iyon ni Mr. Fonteverde. Namilog na lamang ang mga mata ko nang nakatutok na kay Apollo ang dulo ng kaniyang hintuturo. Maski si Apollo ay naituro rin ang kaniyang sarili. Maging siya ay gulat na gulat. Tumingin siya sa buong paligid at doon lamang niya nakumpirma na siya nga ang tinuturo ni Mr. Fonteverde.“He’s a guy not a girl.”“Huwag mong sabihin na siya ang tinutukoy ni Mr. Fonteverde?”“Is this real? Mr. Fonteverde pointing to a guy.”At marami pang kung ano-anong komento ang narinig ko mula sa mga tao sa paligid.Nang maibalik ko ang paningi
MUST READ: Read at your own risk.“You’re my son's best friend, right? The disgrace woman na tinulungan ng aking anak. What's your plan, woman?”Natigilan ako sa aking kinatatayuan dahil sa kaniyang sinabi. Iniikot ko ang aking paningin sa buong paligid. Sinuri ko kung may nakarinig ba sa sinabi niya.“As far as I remember my son’s bestfriend is not named Astrid Ramirez,” sabi niya.Muli ay napatingin ako sa kaniya. Nakangisi na siya sa akin ngayon.“After using my son, now my nephew,” dagdag pa niya.Halos manginig ang mga tuhod ko at gusto na lang umupo. Hindi na rin matahan sa mabilis na pagtibok ang puso ko. Ang malaman na may taong nak
WARNING: This chapter contains strong languages and s*x scenes. Read at your own risk.Muli ay hinalikan niya ako hanggang sa lumapat ang aking likod sa malambot na kama. Pumaibabaw siya sa akin. Matapos ng malalim na halik na aming pinagsaluhan ay sandali siyang humiwalay mula sa aming pagkakayakap upang hubarin ang suot na damit. Pagkatapos noon ay muli niya akong hinalikan. Muling naglakbay ang halik niya sa aking leeg at bumaba pa ito sa aking dibdib. I gasped when he kiss and sipped my nipples on my left breast and then in my right breast that almost made me arch. Kakaiba ito. Halos gusto ko nang madaliin pa ang ginagawa niya upang marating namin ang sukdulan. Gusto ko nang akinin niya na ako.Pagkatapos niya akong baliwin sa ginawa niya sa malusog kong hinaharap ay bumaba na ngayon ang kaniyang mga halik. Bahagya akong napatayo para sundan s
Halos hilahin ko ang sarili patungo sa ground floor hindi upang umuwi kundi upang makitang muli ang guwapong mukha ng pinakamamahal ko. Nitong mga nakalipas na araw, pakiramdam ko’y araw-araw ko na siyang nami-miss. Para akong teenager na excited lagi na pumasok sa trabaho upang masilayan lang siya at kinikilig sa simpleng pagtapon lang niya ng tingin sa akin. Ganito nga talaga yata kapag nagmamahal.Nang tumigil sa ground floor ang elevator ay nagulat ako nang bumukas iyon. Madilim ang buong paligid at wala akong makita kahit na anong liwanag. Hindi ko alam kung lalabas pa ba ako ng elevator o babalik na lang ba paakyat.Ngunit dahil sa likas na kinakain ako ng aking pagkaosyoso ay dinala ako ng aking mga paa papalabas ng elevator. Nang makailang hakbang ako ay may napansin akong liwanag sa unahan kung kaya’t sinundan ko iyon.
“Love, ano ’to?” tanong ko kay Alas nang bumaba kami sa harap ng isang boutique shop na maraming naka-display at produktong may kinalaman sa kasal partikular ang mga wedding gowns. “A shop,” pilosopong sagot niya na ikinaikot ng aking mga mata at tumawa lang ang loko. “I know, pero ano ang ginagawa natin dito?” pagtaas ko ng kilay sa kaniya. Humarap siya sa akin. “I want to rush our wedding. Maybe next month is fine. Love, we are old enough and we know we are now ready for a married life. And now, I brought you here to find the best wedding gown fitted for you,” sagot niya, “Are you excited?” tanong niya sa akin na sa aming dalawa ay mukhang siya itong hindi na makapaghintay pa. “Oo naman. Mas maganda ngang ikasal na tay