Mag-log inShare
Chapter 41.2
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56“FRIEND!” Sinunggaban ako ng yakap ni Shaelza nang makita ako sa sala nila kasama ang anak ko. “Thank God, naalala mo rin akong bisitahin rito. Akala ko ay nakalimutan mo na ako.” At marahang tinampal ako sa aking balikat.
“Kagagaling lang namin sa Piano lesson ng anak ko at wala na kaming ibang mapuntahan kaya dinalaw ka na lang namin,” pagdadada ko.
“Hello, Tita Shaelza!” bati sa kaniya ni Herald.
“Oh hello, smart boy.” Yumuko si Shaelza upang panggigilan ang pisngi ng aking anak na ikinadaing naman ni Herald. “Ang pogi talaga ng anak mo. Mana sa tatay,” paglalahad niya na ikinaistatuwa din niya.
Maging ako ay natigilan. Bumaba ang tingin ko kay Herald na ngayon ay nakatingala na sa akin. Bumalik ang tingin niya kay Shaelza.
“Do you know my father, Tita Shaelza?” nakangiting tanong sa kaniya ni Herald.
“Huh?” Tumayo siya ng tuwid at tumingin sa
Kaugnay na kabanata
The Monster CEO's Twins Chapter 42.1
“Mommy, Celestine’s house is bigger than my expectations. I didn't know that she’s so rich knowing that she is very simple in our school.” Magkahalong mangha at paghanga ang gumuguhit ngayon sa mukha ng aking anak. Hindi pa rin siya makapaniwala simula ng makita ito sa labas at ngayon ay nasa loob naman.Narito kami sa sala ng mansyon at nakaupo habang hinihintay naming bumaba si Hera na sinundo ni Manang Olivia sa ikalawang palapag. Kagaya nga ng request niya ay dinala ko rito si Herald. Ang hindi ko lang sigurado ay kung makakapagturo ba ako ng maayos ngayon kay Hera to think na narito si Herald. Baka magtakbuhan lang ang dalawa sa loob ng ilang oras na pamamalagi namin rito.“Even though she is so simple, Hera shout out for beauty. She’s a pretty girl with a sweet smile,” wika ko na ikinapula ng mga pisngi ni Herald
The Monster CEO's Twins Chapter 42.2
Madilim. Nakalulunod. Para kang sinasakal. Nakatatakot. Mawawalan ka na lang ng buhay kapag pinasok mo ito. Kahit hindi natapos ang kuwento ni Manang Olivia, kahit papaano’y may nalaman ako. Alam ko na kung ano ang kuwento ng madilim na anino na kumukubli sa kaniyang mga mata. Hindi ko alam. Hindi ko malaman. Dahil sa nalaman ko ay nahabag na lang ako sa kaniya at nakaramdam ng awa. Pareho kaming biktima ng nakaraan. Masarap sabihing, ‘buti nga dahil deserve n’yo ’yon’ pagkatapos ng ginawa ng ama niya sa mga magulang ko at kulang pang mabaliw siya. Pero hindi. Kaya ba nagagawa niya ang pumatay ng walang pagdadalawang-isip dahil wala siyang nakikitang liwanag? Kung gayo’y dapat pala akong magpasalamat dahil wala sa katiting ng pinagdaanan niya ang mga pinagdaanan ko.
The Monster CEO's Twins Chapter 43.1
“Tito Jemuel!” Patalon-talon pa si Herald nang makita ang Tito Jemuel niya na pumasok pagkatapos ko siyang pagbuksan ng pinto.Iminuwestra naman ni Jemuel ang mga kamay niya upang salubungin ng yakap ang anak ko. Natawa na lang ako nang magawa pang buhatin ni Jemuel si Herald at iniikot ang bata na ikinahiyaw ni Herald.“You miss me?” tanong ni Jemuel pagkatapos ikutin ang anak ko at ilapag.“Of course, Tito. I miss you,” pagtugon naman ng bata.“It’s been a week since our last meet you even miss me that much?” pag kunot-noo niya.“Of course, Tito Jemuel. Where's my pasalubong?” pagngingiti ni Herald.“That’s it! That’s the reason why you miss me because of pasalubong. I will no longer come here next time even you beg for my presence,” pagtatampo ni Jemuel. Umiwas pa siya sa anak ko na mas lalong ikinadikit sa kaniya ni Herald at halos sakalin siya sa h
The Monster CEO's Twins Chapter 43.2
Nagulat ako nang may kamay na biglang pumigil sa pagsara ng elevator at nang tuluyan itong bumukas ay tumambad sa aking harapan si Mr. Fonteverde, na ikinalaki ng aking mga mata. Abala siya sa pag-aayos ng kaniyang tuxedo. Nang tuluyan niyang iangat ang kaniyang paningin ay bakas sa kaniyang ekspresyon ang labis na pagkagulat. “Oh damn!” untag niya. Kahit ako ay nagulat at tiningnan ang kabuuan ng elevator. Maging siya ay sinuri ang kabuuan nito na tila iniisip kung nagkamali ba siya ng pinasukan o ano. Napapikit ako. Dahil sa nagawang pagmamadali ay nakagawa pa tuloy ako ng kapalpakan. Sa aming dalawa ay ako ang naligaw. Isang eksklusibong elevator pala ang napasukan ko. Mr. Fonteverde do not allow his employees to use his elevator even his men and Mr. S
The Monster CEO's Twins Chapter 44.1
Pagkalabas ko sa comfort room suot-suot ang kulay rosas na t-shirt ay nagkalingunan kami ni Mr. Fonteverde kung saan kalalabas lang din niya sa comfort room ng mga lalaki. Bagay na bagay sa kaniya ang kulay rosas na damit dahil nangingibabaw ang kremang-puting kulay ng kaniyang balat. Sabay rin kaming napaharap sa mga anak namin na ngayon ay kapuwa nakangiti na habang hinihintay kami sa tapat ng comfort room. Inilahad ko ang aking kamay kay Herald na kaagad namang tumakbo papunta sa akin at iniabot ang kamay ko. Samantalang si Hera naman ay tumakbo patungo sa kaniyang ama at hinawakan ang kamay ni Mr. Fonteverde. Nauna kaming naglakad papalabas ng pasilyo nang hinila ni Hera ang daddy niya at sumabay sa amin. Naghawakan ng mga kamay ang mga bata at nagtatalon habang hawak din namin ang magkabilaang mga kamay nila. Great! Ngayon ay mukha na kaming isang
The Monster CEO's Twins Chapter 44.2
Tumingin ako kay Mr. Fonteverde na ngayon ay nakaupo kasama ang mga ama ng bawat pamilyang nasa team namin.Samantala, kami ng mga ina kasama ang mga bata ay nakapuwesto sa iisang lugar kung saan nagpapahinga habang naghihintay ng kasunod na anunsyo para sa susunod na laro.“Can you give this to your father?” pakiusap ko kay Hera nang iabot ang isang bote ng tubig.“Sure, Mommy Astrid,” pagtalima niya’t tumakbo patungo sa kaniyang ama pagkatapos itong kunin.“Here’s yours , son,” bigkas ko nang iabot ko naman ang isa kay Herald.“Thanks, Mom,” tugon niya at muling hinarap ang kausap na naging kaibigan nila, na ngayon ay nasa ika-unang baitang sa elementarya. Bunsong anak na lalaki ito ng isa sa ka-team namin.“Thank you, Mommy Astrid,” ngiti sa akin ni Hera nang ibigay ko sa kaniya ang isa sa pagkabalik niya.“You’re welcome.” P
The Monster CEO's Twins Chapter 45.1
“Oh my gash! I can't take it anymore! Dapat pumunta pala ako para makita iyon!” pagtitili ni Shaelza nang ikuwento ko sa kaniya ang nangyari.Alam ko kung sakaling malaman man ito ni Mr. Fonteverde ay malilintikan talaga ako lalo na’t binilin niya itong kami lamang ang dapat na makakaalam. Hindi ko kasi napigilang ikuwento lalo na kung may kaibigan kang makulit. Pumunta lang talaga ang taong ito rito sa amin para maka-usyoso sa kung ano ang nangyari kanina.“Ano ba? Magigising ang anak ko,” pagsaway ko sa kaniya. Nagawa ko pang ituro ang kuwarto ni Herald na ngayon ay mahimbing na natutulog dahil sa pagod ng buong maghapon na ginawa sa Family Day event na iyon kanina.Naitakip niya naman ang kamay sa bibig niya.“Wala ka bang picture?” tanong niya na ikinailing ko naman, “Oh my gash! So sayang! Bakit kasi hindi mo kinuha?” pagmamaktol niya.Nagkibit-balikat ako. “Ano namang gagawin ko do&r
The Monster CEO's Twins Chapter 45.2
“Daddy, I'm hungry,” wika ni Hera na ikinahinto ko’t ikinatingin sa kanilang dalawa. “I’ll call for—” “Huwag na ho Mr. Fonteverde. Magluluto na lang ho ako, madali lang ito,” ngiti ko’t tumayo. Wala akong narinig na kung ano mula sa kaniya kaya mabilis akong tumungo sa kusina upang magluto. Tumingin-tingin ako sa putaheng naroroon at sinilip ko rin ang loob ng repridyeretor kung ano ang mga laman nito. Sa huli ay napagpasyahan kong magluto ng tinolang manok. Sa tingin ko ay ito ang madaling lutuin ngayon at sakto sa araw dahil makulimlim. Naisip ko tuloy kung paano makaka-survive ang dalawa ng walang tagapagsilbi. Huwag mong sabihing panay na lang sila order at pa-deliver ng pagkain sa labas? Hanggang kailan ba ang bakasyon nina Manang Olivia at ng iba? Hindi pa naman maganda kung palaging fast food ang kinakain ng dalawa. Habang pinapakulo ang manok ay nagsaing na rin ako. Kalahating oras lang ay tapos na ito. Kaysa mag-order pa n
Pinakabagong kabanata
The Monster CEO's Twins Chapter 83.3: Ang Pagwawakas
Nagulat ako nang mapansin ang pagliwanag ng sahig na kinaaapakan ko. May liwanag na hugis palaso na tila ba nais akong sundan ang guhit na iyon. Pakiramdam ko ay tila ba nasa loob ako ng isang malaking silid na computer-based ang sahig dahil sa biglang paglitaw ng liwanag nito. Pinaglalaruan ba ako ng kung sino? Sinundan ko ang naturang arrow at tumigil iyon sa isang hugis bilog. Nang tingnan ko ang naturang liwanag ay may mga letra na biglang lumitaw roon. ‘Thank you for making me smile everytime I frown...’ Muli ay lumitaw ang arrow na liwanag sa sahig at tinuro na naman ako sa panibagong daan. Tila wala sa sarili na sinundan ko ang liwanag na iyon at tumigil sa liwanag na tatsulok ang hugis. Gaya ng unang hugis ay may mga letra ring lumabas doon. ‘Thank you for being a strength at my weakest...’ Muli ay lumitaw ang liwanag na arrow at muling gumuhit ang kahabaan niyon sa sahig na sinundan ko naman. Dinala ako niyon sa hugis parisukat na sahig. Muli
The Monster CEO's Twins Chapter 83.2: Ang Pagwawakas
“Maraming salamat din sa ’yo,” tugon ko.Mula sa malayo ang tingin ay inilipat niya ito sa akin at ngumiti.“You are special to me, Ava. Kaya ingatan mo rin ang sarili mo. Alam kong matapang kang babae at matalino. Kaya alam kong kaya mong ipagtanggol ang sarili mo. Pero sana minsan turuan mo rin ang sarili mong sumandal sa iba. Hindi ka nag-iisa sa laban.”“Bawasan din ang pagiging kampante sa sarili na kaya mo, minsan matuto ka ring sumuko at tanggihan ang mga bagay na mahirap gawin. Hindi kasi lahat ng bagay ay kaya at kakayanin mo, minsan kaya mo nga pero masakit na.”“Narito naman kasi kami na handa kang tulungan pero binabalewala mo. Pinapamukha mo sa amin na wala kaming silbi para sa ’yo para akuin ang lahat ng pasanin na bitbit mo. Bilang kaibigan, nakatatampo. Pero dahil kinaya po nga, binabati kita. Ngunit sa susunod sana ay kumatok ka na. Ang kaibigan ay hindi lang maaasahan sa purong
The Monster CEO's Twins Chapter 83.1: Ang Pagwawakas
“Salamat po.”“You’re welcome,” nakangiti at magkasabay na tugon nina Hera at Herald sa batang ulila nang bigyan nila ito ng isang set na gamit pang eskuwela, na may kasamang laruan na naaayon sa kasarian ng bata kung ito ba ay babae o lalaki.Sunod-sunod na nakapila ang sari-saring mga bata sa kanila na mayroong malawak na ngiti sa kanilang mga labi at hindi na makapaghintay pa na tanggapin ang para sa kanila. Samantala ang mga nakakuha na ay nakaupo na sa kani-kanilang upuan at pinapakita sa kasama ang mga gamit na natanggap nila kahit na pare-pareho lang ay tila ba pinapasikat pa rin nila sa isa’t isa. Nakatutuwang tingnan.“Marami po talagang salamat, Mr. at Mrs. Fonteverde sa tulong ninyo sa mga bata at sa donasyon po ninyo sa ampunang ito. Malaking bagay po ito sa mga bata.” Pagkuha sa aming atensyon ng Senior Sister na siyang namumuno ng bahay-ampunan na napili ng kambal na lugar pagdarausan para sa kanilang
The Monster CEO's Twins Chapter 82
Isang mahigpit na yakap at dampi ng mga labi ang nagpaputol sa akin mula sa mahimbing na pagkakatulog. Napangiti ako nang manuot sa aking ilong ang natural niyang amoy. Simula nang maamoy iyon noon ay ito na ang naging paborito kong amoy. Nang imulat ko ang aking mga mata’y tumama sa akin ang sinag ng araw na nagmumula sa salaming dingding. Naalala kong hinayaan lang pala namin itong nakabukas kagabi para mapanood ang di-mabilang na mga tala na kumikislap sa kalangitan. Hanggang sa tumungo na nga kami sa bagay na kalimitang ginagawa ng mag-asawa. “Good morning, Love. I love you,” bulong niya sa aking tainga dahilan upang dumaloy sa buong sistema ko ang init ng kaniyang hininga nang dumampi ito sa leeg ko. Hindi ko napigilang mapapikit dahil sa sensasyon na bumubuhay ulit sa aking katawang-lupa. Naalala ko tuloy ang ginawa namin kagabi at ngayon nga’y gu
The Monster CEO's Twins Chapter 81.2
“Love, tutal ay naging bukas na rin tayo sa isa’t isa para pakinggan ang sarili nating mga dahilan at doon ay nagkaroon tayo ng pagkakaunawaan. Bakit hindi natin hayaang pakinggan din ang iyong tiyo sa kaniyang mga sasabihin para naman maunawaan din natin ang bahagi niya? Love, kasi kung puro na lang galit ang nasa puso natin, hinding-hindi tayo uusad. Magiging ganito tayo habang-buhay.” Napayuko ng ulo si Alas dahil sa mga sinabi ko.“Please, hayaan natin siyang magsalita para sa sarili niya at doon na lang tayo huhusga. Ang hirap kasing humusga na lang na wala naman tayong alam sa mga pinagdaanan niya.” Tumingin ako kay Jemuel na kagaya rin ni Alas ay nakayuko na.“Wala akong magandang rason o dahilan na magsisilbing depensa sa sarili dahil mga mali naman ang ginawa ko.” Napatingin ako kay Mr. Segundo sa sinabi niya.“Mr. Segundo, hindi ako naniniwala na wala lang lahat ng mga ginawa mo. Alam kong may pinag
The Monster CEO's Twins Chapter 81.1
Dahil sa mga katotohanang naihayag ay walang sino man ang naglakas-loob na kumibo. Binalot kaming tatlo ngayon ng nakabibinging katahimikan. Isang tao lang pala ang siyang puno’t dulo ng mga ito. Dahil sa kaniya ay halos magdusa kaming lahat.Tiningnan ko si Alas na ngayon ay nakayuko lang at nakatuon sa tasa ng kape ang atensiyon. Sa aming dalawa ay siya itong tunay na nabilog at naloko ng taong iyon. Buong buhay niya ay ang taong iyon na ang kaniyang tinatakbuhan at pinagkakatiwalaan. Nakaramdam ako ng awa sa aking asawa. Naaawa ako sa kaniya sapagkat pinaglaruan lang siya ng mga taong nasa paligid niya at iyong mga taong kinakapitan pa niya.“Kung alam n’yo lang kung gaano kaganda ang relasyon ng mga magulang ninyo noon. Kaya nga hindi ko alam kung bakit nadala sila sa panunukso ng isang Segundo. Napakagahaman talaga ng taong iyon. Kahit noon pa man ay may nararamdaman na akong hindi maganda sa kaniya. Hindi nga ako nagkamali, nagtagumpay nga siyan
The Monster CEO's Twins Chapter 80
“HAPPY BIRTHDAY!” sabay-sabay naming sigaw pagkabukas ng pintuan ng bahay. Pagkatapos niyon ay bumungad sa aming paningin ang naka-wheelchair na si Jemuel. Sumabog din ang confetti na pinaputok namin at nagsiingay ang mga bata gamit ang torotot na humahaba ang dulo sa tuwing hinihipan. Namilog ang mga mata ni Jemuel dahil sa labis na pagkagulat. Samantalang ang kaniyang ina na nasa likod niya, at may hawak ng hawakan ng wheelchair na sakay niya, ay malawak ang pagkakangiti. “W-What the...” hindi niya halos mabigkas ang mga katagang iyon. Maya-maya’y isang liwanag ang kumislap sa harapan niya. “Hey, Kheil. You look handsome on your photo,” komento ni Alas sa larawang nakuha roon sa kamera na hawak-hawak niya habang naglalakad papalapit sa pinsan.
The Monster CEO's Twins Chapter 79.2
HAWAK-HAWAK ni Alas ang kamay ni Jemuel habang nasa loob ng isang silid sa pribadong ospital na iyon. Ilang araw na ang nakalipas matapos ang kaguluhang iyon ngunit hindi pa rin nagigising ang isa man kina Ava at Jemuel. Sabi naman ng doktor ay ligtas na mula sa kapahamakan ang dalawa ngunit hindi pa rin maintindihan ni Alas kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin nagigising ang mga ito.Si Segundo Fonteverde ay sumailalim sa isang operasyon dahil sa natamo nito ngunit ligtas na rin naman daw ito sa kapahamakan. Ang importante ay buhay pa rin ang demonyong tiyuhin at anumang oras ay pupuwede pa rin niyang singilin. Wala siyang balak na singilin ang matanda sa sarili niyang mga kamay. Batas na mismo ang naghahanap dito at mas mabuti iyon dahil mararanasan nito ang bunga ng kasamaang ginawa nito sa buong buhay ng tiyuhin.Si Jemuel ang unang nais niyang makausap upang makipag-ayos rito. Sa dinami-dami ng kasalanan at sakit ng loob na ginawa sa kaniya ng pinsan ay tila
The Monster CEO's Twins Chapter 79.1
“HULI KAYO! DITO lang pala kayo nagtatago, ha,” sigaw ng isang armadong lalaki. Halos mapasinghap sa gulat sina Shaelza at ang kambal nang makita ang lalaki sa kanilang likuran. Naroroon pa rin kasi sila at nagtatago sa likod ng naglalakihang bakal. Natatakot silang lumabas dahil baka mahagip ng ligaw na bala ang isa man sa kanila. Bukod doon ay wala rin silang dalang anumang armas upang ipanlaban sa mga armadong kalalakihan. May mga bata pa siyang kasama kung kaya’y limitado lang ang bawat galaw niya. Napasigaw silang tatlo nang tutukan sila ng baril ng lalaking iyon. Kasunod ng isang nakabibinging pagputok ng baril ay ang pagkakatumba sa sahig ng armadong lalaking may balak na bumaril sa kanila. “Ayos lang ba kayo? Ang mga bata, okay lang ba?” tanong ni Jemuel mula sa likuran ng natumbang lalaki. Siya pala ang bumaril sa taong iyon kaya bumulagta sa konkretong sahig ang lalaki. Iniligtas ni Jemuel ang buhay nila. “Maraming salamat, Jemuel. Oo, ayos
