As soon as we entered my unit, masuyo akong hinalik*n ni Grey sa labi, mas matagal na kumpara sa mga h*lik niya kanina. Naibagsak ko ang bag ko, tuluyan nang nawala sa sarili.
So, this is what it feels like, huh? Grey's lips stayed longer at mine, kusa kong naipikit ang mata ko, nahihilo sa sobrang lapit namin sa isa't isa.
"What are you doing?" I said when he finally let go of my lips. Hindi siya sumagot, bagkus ay ginamit iyon to fully enter my mouth. Gulat at halos mabato ako sa kinatatayuan nang maramdaman ko ang p*ggalaw nang dila niya noong h***k*n ako. Humigpit ang kapit ko sa balikat niya, halos mabaliw na sa mga nangyayari. I didn't know what happened, but I soon find myself kiss*ng him back. I don't have any experience so I didn't know if I'm doing it right and good. I just find myself doing it.
We were both panting when we stopped. Inayos ni Grey ang nagulo kong buhok bago ako h*nalikan sa noo.
"Brent might be looking for me now. I have to go," paalam niya, kasunod nang pagtunog nang cellphone niya sa bulsa.
He k*ssed me one last time bago bumalik sa unit niya. Ilang sandali ako na napatulala habang nakatayo. Paulit ulit na nagf-flashback sa akin ang nangyari kanina.
It feels like a f*cking dream!
"I can't eat lunch with you today," Grey informed me one day at the Office. We always eat our lunch together with my friends, paminsan-minsan din na nakakasabay si Brent kapag maluwag ang schedule niya. I guess I can freely say na nasanay na ang grupo ko kasama ang grupo ni Grey, maliban lang kapag si Steffi na.
"Why?"
"Dad asked for me. Half-day lang ako kaya wag mo na akong hintayin mamaya." I nodded at him, hindi na nagtanong pa. If his Dad calls him, alam ko na kung para saan iyon.
I hold his hand and looked at him worriedly.
"You'll be fine. Just don't think too much about acing everything. Let him talk but don't let it affect you, okay?" Mataman akong tinitigan ni Grey pagkatapos ay dinampian ako nang h*lik sa pisngi.
"Thank you," he sincerely said after a long pause.
Pinanood ko siya habang paalis sa Office namin. Ma'am Tanya scandalously cough, making me look at her.
"Akala ko hindi kayo close, hija?" she smiled at me bago lumapit at tinapik ang balikat ko.
Okay? What was that?
"Ganyan din ako noong kabataan ko," Ma'am Tanya laughed and took a minute to reminisce about her past lovelife, I think.
"If he is your first love, I'm quite sure he won't be your last."
Ma'am Tanya's last word before leaving the Office lingered on my mind. Did she just cursed me or gave me an advice? Now, I wonder why she's still single at her age. Nakuwento kasi nina Ma'am Rebecca na walang asawa si Ma'am or even boyfriend as of now.
I hope Grey will be my first and only last love. I'll bet my life on it.
Gabi na noong magtext si Grey sa akin na nasa labas siya nang unit ko. I hurriedly open the door and let him in.
"Dinner?" he asked while heading to my kitchen.
"Magluluto pa lang ako," Grey looked at me like he was about to have a heart attack.
"I've been watching recipes on youtube, don't worry."
"Want me to help you?"
"No, thanks. Just watch a film or something. I've watched a fifteen minute video so it won't take long," Grey laughed out loud. Hindi ko alam kung ano ang nakakatawa kaya nanatiling seryoso ang mukha ko.
"What? Fifteen minutes? What is it, then? Pasta?"
"Chicken adobo," Grey smiled, nagpipigil na naman nang tawa.
"Seriously, bakit ka ba tumatawa? Malapit na akong mapikon," I raised my eyebrow at him, napapahiya sa pagtawa niya but I masked it with annoyance.
"Love, you can't cook adobo for fifteen minutes. The chicken must be cook tenderly and it would take more than fifteen minutes."
Love? Oh, I'm sure it's not an endearment. Hindi ito ang oras para mag-feeling ako.
"Then why did the video--"
"Pinanood mo ba talaga? The viewers will be bored if the video will include that process. Are you a five year old kid? Bakit hindi mo alam?" Grey looked entertained, I'm sure he's not insulting me. He looks really happy. A genuine one.
Hinapit niya ang baywang ko para m*yakap. I can feel his nose in between my shoulder and neck, making us look like newlyweds.
"Do you want me to cook it for you?" he whispered, making my legs shake a bit. Jusq, Grey, the things you do to me.
"Are you hungry?"
"Uh-huh."
"Okay, you cook. I might take a while if I do it," I said, giving in. Kaya lang ay hindi naman gumalaw si Grey sa pwesto niya, kung gumalaw man, it is because he h*gged me tighter.
"Grey? Akala ko ba gutom ka na?"
He sighed before taking his hands off me, ayaw bumitaw pero kailangan niya nang kumilos.
"You're lucky I'm hungry."
"Hindi ka ba kumain sa Office nang Dad mo?" he didn't respond but I know the answer already. "I know I'm in no position to say this but you two should make up already."
"I know," he said and then busied himself in the kitchen. Pinapanood ko siya habang seryoso sa ginagawa niya.
"After that, lagyan mo na nang suka and take off the lid," tumango tango ako kahit alam ko na hindi ko naman masasaulo ang mga steps na itinuturo niya. Lumapit siya sa akin at pinitik ang noo ko.
"I know you're not paying attention, Peyn."
"Nakikinig ako."
"Ano nga ang sinabi ko?" he challenged me, sigurado na hindi ako nanonood sa pagluluto niya.
"Sabi mo alisin ang takip."
"Before that?"
"Lagyan nang toyo?" Grey laughed at my answer, tuwang tuwa na nagkamali ako.
Ang saya nito, ha. Dati ang hirap patawanin, ngayon naman ay ginagawa akong clown. Minsan hindi ko din talaga mabasa si Grey.
"You need to seriously learn how to cook."
"I know. Mom's been bugging me to do it," tumango tango siya sa akin, sumasang-ayon sa nanay ko. Kapag ako natutong magluto, magugulat ang mga ito.
"Don't worry, I'll help you. I'll stop by again tomorrow evening para turuan ka," bukas? Shoot. May dinner kami nina Carl, isasama ko si Calum. Paano na? Bakit ba laging timing sa lakad ko ang mga imbitasyon ni Grey?
"Bukas? May lakad ako bukas. The day after tomorrow?"
"Saan na naman ang lakad mo?"
"Dinner with friends," tumaas agad ang kilay ni Grey noong banggitin ko ang "friends". Mukhang may ideya na kung sino ang kasama ko.
"Dadaan pa din ako bukas dito," he firmly said, siguradong sigurado na pupunta siya dito bukas.
"Ano naman ang gagawin mo? Nag-dinner na naman ako 'non."
"Is dinner the only thing that we could do here?" Ano pa nga ba? 'Yon lang naman ang sadya niya dito.
Dahan dahan na lumapit sa akin si Grey, ikinukulong ako sa counter top. Napalunok ako pero matapang na tumitig sa kanya, hinihintay ang susunod niyang gagawin.
"We could do a lot of things here."
"Gaya nang?" pagtatanong ko, gustong gusto na marinig kay Grey ang mga puwede naming gawin. I wanted to slap myself right now. Kung ano ano na ang pumapasok sa isip ko.
"Maglinis nang unit mo."
"Yun lang?!" I disappointedly looked at him, hindi natutuwa sa nakuhang sagot. I'm thinking of making out with him dahil tuluyan nang nalason ni Grey ang utak ko kaya lang ay paglilinis pala ang gusto nito.
Grey smiled at me pagkatapos ay pinatakan ng h*lik ang tungki nang ilong ko.
"Kung ano ano ang iniisip mo diyan," he teased. Akala mo naman 'to! Siya kaya ang nagsimula!
"Kung gusto mong maglinis, ikaw na lang! Idadamay mo pa ako."
"Bakit? Kanino bang unit 'to? Sayo naman."
"Doon ka na sa unit mo bukas. Maglinis ka 'don hangga't gusto mo!"
"Why do I feel like you're getting angry?" pagtuloy niya pa sa pang-aasar sa akin. "What is it that you want us to do? Tell me."
Ayoko nga! Bakit kailangan ko pang sabihin kung ano? Bahala siya!
"C'mon. What is it?" masuyo at malambing niyang tanong, tinutukso pa ako lalo.
Hindi ko alam kung ano ang relasyon na meron kami ni Grey ngayon. We don't really talked about that, nagulat na lang ako na ganito na. We're clearly maximizing the friendship that we have, I guess? It's not bad, though. Ayos na sa akin kahit hindi niya linawin.
I'm just happy I get to be with him. I have everything that I want right now, so who am I to ask for more? Kahit na hanggang ngayon ay lito pa 'rin ako sa kanilang dalawa ni Steffi, hindi na ako nag-abalang magtanong.
I trust Grey. And who am I kidding? Kahit naman pilitin ko ang sarili ko na umiwas na, alam ko na dito pa 'rin ang bagsak ko. Whatever happens, I know my stupid heart will try to make a way to his heart.
"Siguraduhin mo na maglilinis ka bukas, ha! Kung hindi ikaw ang ilalampaso ko dito,'' he handsomely laugh pagkatapos ay masuyo akong h*nalikan sa l*bi.
''Ako ang pasimuno sa dinner na 'to, ah? Bakit si Kara ang pumili nang lugar?!'' nambibintang na reklamo ko kay Carl. I told them we'd meet my friend, Calum, for dinner. When Kara heard about it, she insisted we'd eat buffet at a yacht! Masyadong malayo ito sa condo, sigurado ako na mata-traffic kami pauwi. Isang sasakyan lang ang ginamit naming apat, yung sasakyan ni Calum. My friends get along really well with him, kahit ito ang unang beses nila na makasama ang bagong kaibigan. ''Wag ka na magreklamo diyan, Peyn! Instagrammable kaya ang place!'' Kara defended, akala mo ay sapat na dahilan na iyon para makumbinsi ako. I looked around the yacht, it is really a beautiful place. Isama mo pa na pinilit kami ni Kara na magsuot nang puting damit lahat. Para kaming um-attend nang engagement party. ''Peyn? Is that your second name?'' Calum curiously asked. Oo nga pala at hindi ito sanay sa nic
Grey took me to the bathroom and insisted to help me but I firmly declined, alam na hindi lang shower ang gusto niya. He put both of his hands in the air, showing his defeat.''Okay, okay. I'll just wait for you in your bed.''''Uwi na, Grey.''''Let me stay for a bit. I swear, no more monkey business.''Padabog ko na isinarado ang pintuan nang bathroom, suko na sa kaniya. Kanina ko pa siya pinapauwi dahil nahihiya ako pero ang siraulong iyon ay panay lang ang h*lik!Narinig ko ang halakhak ni Grey noong dabugan ko siya nang pinto. Hindi ko na lang siya pinansin at nagsimula nang maligo.I changed into my nightgown, kulay puti at mahabang bestida. I stared at my pale face in front of the bathroom mirror, mukha akong multo. Ang namumulang pisngi lang ang nagbigay kulay sa mukha ko.Mapanuring mga mata ni Grey ang bumungad sa akin pag
''Bakit hindi ka man lang nagsabi? Saan ka ba galing? Nag-alala ako tapos babalik ka lang na ganito? Parang wala lang? Nakakainis ka!'' I said those words out loud, wala nang pakialam kahit isipin niya na wala ako sa lugar o nababaliw na ako.He carefully made a few steps forward, palapit sa kama na inuupuan ko. Hawak niya ang libro na inihagis ko, hindi na din namalayan na naibaba niya na ang gamit niya sa likod nang pinto.''I didn't know you'd be this worried, Peyn,'' malambing at masuyo niyang sagot sa pagsigaw ko. Ibinalik niya sa bedside table yung libro nang maayos, pagkatapos ay marahan na naupo sa harap ko.''You didn't know? Baliw ka ba? You know I like you so much that being away from you hurts me! Lalo pa na hindi ka nagsasabi!''''I'm sorry,'' tanging sagot niya. Hinila niya ako palapit at mahigpit na niyakap. Nanlambot kaagad ako at nawala yung galit na nararamdaman kani-kanina la
"It's actually good," komento ni Grey noong nag-microwave ako nang chicken pagkauwi namin.Pagkapasok agad sa unit, sa ref agad siya dumiretso para doon. Hindi ko alam kung nahiya lang siya na kumain sa bahay at gutom, o gusto niya talagang tikman ang luto ko."Are you sure? It's been in the fridge for days. Hindi sira?""Nope! You know, for a first timer, you're a good cook."Nagdududa akong tumingin sa kaniya, hindi naniniwala na pinuri niya ang luto ko gayong puro panlalait lang ang naririnig ko sa kaniya nitong nakaraan."Talaga? Baka naman ginutom mo lang ang sarili mo sa bahay kaya kahit anong pagkain ay masarap sayo?"Agad na umiling si Grey, pagkatapos ay sumubo ulit sa ulam. Iniwan ko siya sa kitchen at nag-on na lang nang TV, balak manood nang chic-flick movie sa netflix.Maya maya lang din ay tumabi na sa akin si Grey sa
"Happy New Year!" I greeted my friends before sitting in a round table, beside Calum. We are meeting for dinner. Ito iyong usapan namin nina Kara. Kasama ko dapat si Grey ngayon, kaya lang ay wala pa siya. Masyado siyang busy lately kaya hindi kami sabay nagpunta."Nasaan si Grey? Akala ko ba kasama 'yon?" mataray na tanong ni Kara, naiinis dahil wala pa si Grey. Noong una na sinabi ko na sasama si Grey, sinabi niya na agad na baka hindi iyon sumipot. Tama nga si Kara. Hanggang ngayon kasi ay walang reply sa mga texts ko si Grey."I'm sorry. I'll call him, medyo busy kasi kaya baka late. Excuse me," I excused myself and then dialed his number. There was a long beep but no one's answering. I ended the call and tried calling him again. Hindi ako tumigil hanggang hindi siya sumasagot. At the fifth attempt, he finally answered."Peyn, I'm sorry," bungad niya na agad
Okay?After telling him to leave, "okay" lang ang isasagot niya? What do I expect, anyway? Dapat nga ay matuwa ako dahil sinunod agad ako ni Grey.Pero hindi.Mas lalong masakit.I wish he could've stayed.I wish he could've tried to explain instead of being okay with it.I wish he could've comforted me.Kahit iba ang sinabi ko, hindi ko naman talaga gusto na umalis siya basta. Nasasaktan ako, kaya sana ay sinubukan niyang ayusin.Dahil masunurin talaga si Grey, maging sa mga sumunod na araw ay hindi niya ako pinansin. Hindi na siya napapadpad sa unit ko kahit para sana silipin lang kung okay ako. Hindi na din siya sumasabay sa amin mag-lunch kapag nasa Company. Kahit nga pag-sulyap ay hindi niya ako tinatapunan.Naging sobrang passionate niya sa practicum namin, kapag tanghali naman at natatanaw ko siya habang kumakain, nak
"Mom, what are you doing here?" takhang tanong ko noong makita sina Mommy sa labas nang unit ko, agang-aga."Sa loob na tayo mag-usap, anak, papasukin mo muna kami!" agad ko naman na niluwagan ang pintuan para makapasok ang parents ko.Naguguluhan akong tumingin sa kanila na abala na ngayon sa paglalagay nang pagkain sa fridge. This is the first time they visit my unit, bakit kaya?"Why are you staring at us like that, Elle?" Mommy asked, weirdo na nakatingin sa akin."This is so unlike you! Bakit kayo nandito? Kakagaling ko lang sa bahay 'nung New Year, ah? Papasok pa ako mamaya sa OJT."Tumingin ako sa orasan at nakitang 6:30 na. Mabuti nalang at tapos na rin naman ako mag-ayos. Kaya lang ay basa pa ang buhok ko, hindi na makakapag-blower dahil nandito sila."Your Mom and I are setting you on a date, Elle," Daddy spoke, hindi na nagpalig
R-18. Maaga kaming umalis kaya naman madilim pa lang ay nasa Tagaytay na kami. Naghanap kami nang makakainan at nakakita nang bukas na paresan malapit na sa Mendez. Buong maghapon din kami na gumala, medyo nagtagal lang sa Crosswinds at doon na din naghapunan. Grey booked a hotel in Escala Tagaytay. "Wow! Mahal dito, di 'ba?" I said upon entering the room. Inilibot ko ang paningin sa buong Hotel at pumunta sa balcony, kung saan tanaw ang Taal Lake. "Sakto lang," sagot naman ni Grey na parang wala talagang pakialam sa presyo. Nanliit ang mga mata na tumingin ako sa kanya, hindi naniniwala na sakto lang. Umupo naman ako sa kama at tumalon talon pa 'don, dinadama ang malambot na kama. "Gusto ko na ditong tumira!" "'Yan ang hindi ko na afford, Peyn," he chuckled. Pagkatapos ay lumapit sa akin at ikin
Mar. 7, 202xPeyn,How are you? I hope you’re doing good. I’m sorry. I bet you’re crying reading this. I’m sorry, I made you cry again. How many days has it been since I left? Or is it weeks now? Don’t cry, please. Just imagine that I went on a vacation and we’ll see each other soon. Dang. I don’t know if I’m still making sense. I really don’t know how to ease your pain. I wanted to hug you. I didn’t know if I still need to blab now knowing that this is all making you cry. I love you, Peyn. Please continue living your life. Please do it for me. Please.Grey————————————————————————————Mar 18, 202xPeyn,How’s life? I hope it’s not giving you a hard time, this time. I hope everyone’s doing good. Can you do me a favor? Please greet my mom a happy birthday for me. I prepared a gift for her under my bed. I made Nurse Jade prepare this little surprise. (I know, I just couldn’t do anything but be a bother to her.) There’s a lit
"Bakit ba para kang mawawala? Can you stop it? We'll surpass this. Magpalakas ka kaagad so we can proceed with your therapy. You'd see my face all over again hanggang sa magsawa ka na," panenermon ko pa sa kaniya."Why can't you say you love me back?" reklamo niya na dahil kanina ko pa iyon hindi sinasagot."Why can't you stop sounding like you'd leave me?""Are we fighting now?" litong tanong niya na. Tumawa naman ako kaagad at nawala na ang kaba."You sound like you really want to fight me," I said suppressing another laugh."No. You just sounded mad.""I am not. You just assume I'm mad.""I love you. Please, say it back," bulong niya na naman, hindi na ako tinigilan doon.Yumuko ako para magkalapit kami, pagkatapos ay idinampi ang labi sa kaniya."I love you too, Grey," I wh
I wish I could go back in time... "What do you mean cancel? Cancelled again?" iritadong tanong na ni Tita Sam sa kausap na doktor. "How many times have you cancelled on this procedure? Twice?" "I'm sorry, Mrs. Lopez. Right now, it is very risky to proceed with the therapy. Hindi pa rin kaya ng katawan ng patient. If we continue, we might risk his life. I don't want to do it if I know there is a little chance of survival. I hope you understand." "Understand? Naka-ilang intindi na ba ako? Dalawang beses niyo nang hindi itinuloy? And what will happen now? Wait for another week? Another month? Kailan pa? My son is almost dying!" Tita Sam argued, totally losing it now. Nahuli ko naman ang paghawak ni Tito Geoff sa siko ni Tita, pinipigilan ito. "Calm down, honey," alu niya pa sa asawa. "Kaya mo pa bang kumalma? Tign
"I'm sorry, anak. Mahal na mahal ka ni mommy," I can hear Tita Sam's shaky voice from here.Nandito ako sa labas ng private room ni Grey, hinihintay lang na makatulog siya para makapasok na ako."It hurts everywhere, Mom.""I'm so sorry, anak," Tita Sam's voice broke. "I'm so sorry. Mommy can't do anything. I'm so sorry.""It hurts.""A-anak, palakas ka na. I promise I won't bother you anymore about our company," Tito Geoff finally spoke. "I promise to be a better father. Basta magpalakas ka, anak ko."I can hear Grey's mumbles but I couldn't understand it clearly. His voice is very weak. Dahan-dahan kong isinara ang siwang ng pintuan, pagkatapos ay pinili na lumayo muna.I'll just wait for Tita Sam's text before going back. I went straight ahead the Hospital's cafeteria, only to find my friends there, silently
"Peyn!"I heard a loud bang on my door. Someone's knocking. Ipinikit ko ang mga mata ko, walang balak na tumayo para pagbuksan sila ng pinto.My friends are outside my room, and I know why. Halos dalawang araw na akong hindi lumalabas. I skipped work and I don't even visit the hospital since that night.Grey.I closed my eyes firmly, tears threatening to fall."Peyn! Buksan mo 'to!" Kara's voice echoed."Your parents are worried. Open up, please," Calum added.Ayoko. I just wanted to lay here. My body felt numb. I just feel so tired. My whole life is tiring."Hoy, Peyn! Huwag ka nga mag-aksaya ng panahon sa pagmumukmok! Bumangon ka diyan at ayusin mo ang sarili mo!" Carl shouted. "Ganito ka na lang ba? Itatapon mo na rin ba ang buhay mo at wala kang
It was dark when I went inside Grey’s room. I covered for his parents every night. Tuwing gabi lang dahil ito lang ang oras na hindi niya ako sisinghalan o papaalisin. It’s funny how I’m sneaking in just to be with him. Just to see him this close.Mahimbing ang tulog ni Grey noong makalaput ako. Kapansin-pansin ang mahahabang pilik-mata niya at matangos na ilong. I had been mesmerized by his features since I was a child. Hanggang ngayon. Kahit pa maputla na siya at namayat, I am still in awe of how handsome he is.I carefully watch him, afraid that I’ll wake him up. I’m just glad that he looks so peaceful and in deep sleep tonight. Malaya akong makakatingin.Inayos ko ang kumot niya at pinatakan siya ng malambot na h*lik sa labi. Ipinadausos ko rin ang kamay ko sa malambot niyang buhok at sinuklay ito gamit ang kamay ko. I heard him grunt and that scared the sh*t out of me. Agad kong itinigi
"Get out," Grey dismissively said.As soon as I was done working, I went straight here to check on him. Wala sina Tita at nagprisinta naman ako na magcover muna sa kanila. This has been my daily routine anyway.Hindi pa nga lang ako nakakapaglapag ng pagkain ay pinapaalis niya na kaagad ako. Pero kahit ganoon, nagtuloy-tuloy pa rin ako na parang walang naririnig.Pagod na kaming lahat, pero alam ko na mas doble ang pagod ni Grey."Get out, Peyn. Don't make me repeat myself again.""After you eat, aalis ulit ako kaagad. I promise," wala sa loob na sagot ko na lang, malapit nang masanay sa paulit-ulit na pagtataboy niya.Kaya lang, hindi katulad noong nakaraan na kumakain siya para makaalis na ako, ngayon ay matigas talaga ang ulo niya at mukhang walang balak na kumain.Nangangawit na ang kamay ko pero hindi niya ito
Grey's condition worsened after that day. We had to admit him to a hospital because he keeps on getting a fever and chills. I stood by his side, never leaving him.Hindi na rin ako pumapasok sa trabaho dahil ayoko na mawala sa paningin niya. Nakakapanlumo. Seeing him in a hospital bed makes me wanna go mad, at everything... at everyone.I can't fully accept that of all the people, why him? As selfish as it may sound, why him? Bakit iyong tao pa na mahal ko? Bakit si Grey pa?Is my life not entertaining enough that it had to do some twist on it? Just to make me feel like "living" the world? Dahil ba love life lang ang problema ko sa buhay, kailangan mangyari ito?I wanna laugh at myself right now. This is all about Grey now. Why would I think about myself? About how this all made me feel? This is not about my f*cking self anymore!"I can't
I cried hard that night to a point where I had to leave my unit. I can't face Grey. I can't let him watch me cry because I know that's the least thing he could handle, he got a lot on his plate right now.I wanted to show him we could handle everything and that we could surpass this... pero paano? Gayong ako mismo ay hindi alam kung kaya ba namin... kung kaya ko ba? I don't think I can handle seeing him in so much pain. I don't think I have the strength to face him and tell him that this is all gonna be okay.This is far from okay.Of all the people... why Grey?Mugto ang mga mata ko noong bumalik sa loob, dis oras na ng gabi. I stayed in our Condo Tower's study room. Para akong tanga doon na tahimik na umiiyak sa isang sulok.Kahit noong makabalik ay hindi ko siya kayang harapin. But I took up all the courage I have and then entered my room, only to find him