Kabanata 4

Fleur Academy

Rinig na rinig ko ang huni ng ibon mula sa kawalan, ang banayad na pag ihip ng hangin sa aking buhok. Maging ang anino ng mga puno ay mas nagbigay buhay sa lugar.

Maliwanag ang paligid at kitang kita ang bawat detalye nito, tila ipininta ng isang magaling na pintor ang bawat kurba at disenyo. Sa aking harapan ay ang naglalakihang kastilyo. Namangha ako sa lawak nito. Tila sakop nito ang isang maliit na pulo! Ilang metro din layo nito mula sa aming kinalalagyan.

Naku! delikado, mukhang maliligaw ako dito!

Nanatili ang pagkamanghang ekspresyon ko habang nililibot ang paningin sa paraisong ito. Nagsimulang maglakad ang mga tao sa aking harapan kaya't wala sa sarili ko rin silang sinundan.

Nasa harapan namin ang babaeng bruha. Diretso ang lakad niya, parang isang sundalo ang galawan. Ganun din ang ginawa ng dalawa niyang alalay. Taliwas na taliwas sa kilos ng lalaking nasa aking tabi, paano ba naman at ngiting - ngiti ito, pag tinitingnan ko siya para siyang lumiliwanag. Parang ang saya saya ng awra niya, punong puno ng liwanag. Hindi ko parin makalimutan ang pagpapalit anyo niya kanina.

Kung alam ko lang na ganon, edi sana 'di ko nalang siya binuhat buhat!

Lumapit sa akin ng bahagya ang lalaki at bumulong. "Nalulugod ka ba sa iyong nakikita Binibining Liway?"

Gulat akong dumistansya sa kanya at nagtataka ko siyang tiningnan. Ngumiti siya ng bahagya sa naging reaksiyon ko. Sumisilip na naman ang kumikinang niyang ngipin!

Anong brand ng toothpaste mo Sir?

"Anong 'Binibini' ang sinasabi mo dyan?"

Kumunot ang kanyang noo na parang mayroong iniisip bago siya umiling at nagsalita.

"Sa panoong paraan ba dapat tawagin ng isang Prinsipeng tulad ko ang tulad mong Binibini?"

Natawa ako ng bahagya sa tinuran niya. Napaka pormal niya namang magsalita, kanina'y bulol bulol pa siya, ngayon nama'y kitang kita na ang layo ng aming katayuan sa isa't isa.

Nang makita niyang di ako sumagot ay nagbigay siya ng mga suhestyon.

"Nais mo bang tawagin kitang bestie? bff? friend? frenny? tol? pre? brad? "

Doon na ako humagalpak ng tawa. Paano ba naman, ginagaya niya rin ang tono kung paano ito bigkasin ng mga tao. Hindi ko inaasahang lalabas iyon sa bibig niya! Sinong nagturo ng mga katagang iyon sa kanya?

Nang makita niyang pinagtatawanan ko siya ay bahagya siyang lumayo sa akin at sumimangot. Mukhang nagtatampo siya sa lagay niya. Akalain mo yun, lumaki ang katawan ngunit naiwan ang utak.

Parang nakikisabay din sa pakiramdam niya ang mga halaman sa paligid dahil unti - unting nawala ang sigla nito at parang malapit nang malanta.

Napatigil ako sa paglalakad.

Anong nangyayari sa mga halaman?

Napansin din siguro ng nasa harapan namin kaya tumigil din sila. Yun nga lang, hindi ko inaasahan ang paglingon ng babaeng bruha kasabay ang matalim niyang tingin na nakatutok sa akin.

Ako? Ba't ako na naman?!

Lumapit sa akin si Aoife habang galit ang mga mata niya. Nakakatakot ang presensya niya. Kaya na paatras ako kahit medyo malayo pa naman siya mula sa kinalalagyan ko.

"Anong ginawa mo?!"

Napaigtad ako sa biglaan niyang pagsigaw sa harapan ko. Nanlilisik ang mata niya, parang mapapatay niya ako ng di oras!

"W-wala akong ginagawa." Iwinasiwas ko pa ang aking dalawang kamay upang ipakitang wala akong kinalaman sa nangyayari sa paligid.

Wala naman talaga!

Pagkasabi ko nun ay huminahon siya ng kaunti. Iniwan niya ako at nilapitan ang Prinsipeng nakasimangot parin hanggang ngayon.

"Mahal na Prinsipe, hindi makabubuti ang kalungkutan niyo sa kapaligiran." May pagtitimpi sa boses ng babae.

Huh? Ang Prinsipe ang may gawa nito? Buong kagubatan ang handang mamatay para sa kalungkutan ng Prinsipeng iyan?!

Hindi ko lubusang maunawaan ang gustong sabihin ni Aoife o ayaw lang talagang tanggapin ng isipan ko na may kinalaman ito sa mahika.

Nag angat ng tingin ang lalaki at lalong sumimangot. Lalo ring nalanta ang mga bulaklak sa paligid at ang masama pa, namamatay na sila! Nangingitim na ang ibang parte ng mga ito.

Kahit ang dalawang alalay ng babae ay mukhang kinakabahan na din sa nangyayari. Sumama din ang timpla sa mukha ng babae. Kung kanina'y nagtitimpi pa ito, ngayon ay wala na siyang tinatagong emosyon. Kitang kita ko ang pagkairita, galit at pamumula ng kanyang mukha. Para bang sagad na sagad na ang pasensya niya.

Sa hindi inaasahang pangyayari ay bigla niyang hinawakan ang tenga ng 'Prinsipe' at hinila ito habang naglalakad!

"Kapitan!" Sigaw ng dalawang alalay.

"Aoife! A-aray!!" sigaw ng Prinsipe at sinusubukang tanggalin ang pagkakapingot sa kanya.

Parang kinakaladkad na siya ni Aoife. Napangiwi ako sa nakikita ko sabay hawak sa sariling tenga. Pakiramdam ko ang sakit sakit nun!

"Bilisan niyo ang kilos niyo!"

Halos tumakbo na ako, nakakatakot siyang magalit!

Napansin ko ring nabuhay nang muli ang mga halaman sa paligid. Bumalik na ang dating sigla nito, mas matingkad panga ang kulay nito kaysa kanina.

Ibig bang sabihin nito masaya na ang Prinsipe?

Pinagmasdan ko muli ang dalawa sa harapan at napangiwi muli. Mukha bang masaya ang Prinsipe sa lagay niya? Parang maiiyak na ito sa sakit e!

"Aoife! Bitaw na!" Hindi nakinig ang babae. Nagmistula itong bingi at patuloy ang pagkaladkad sa mahal na Prinsipe.

Ilang sandali pa'y kakaibang awra ang bumalot sa paligid. Nakita ko kung paano nawalan ng emosyon ang Prinsipe. Tila ibang tao na ang nasa aking harapan. Lalong tumingkad ang kulay luntian niyang mata.

Binitawan ni Aoife ang Prinsipe at dali daling lumuhod at yumuko. Ganun din ang ginawa ng dalawa niyang alalay, nanginginig panga ito habang nakayuko. Parang takot na takot sa Prinsipeng nasa harapan namin ngayon.

Hindi ko alam ang gagawin ko! Gagayahin ko ba sila o mananatili akong nakatayo? Nalilito na ako!

Lumingon sa akin ang Prinsipe at sa hindi malamang dahilan ay kusang lumuhod at yumuko ang katawan ko.

Nasa tabi ko ang dalawang alalay ni Aoife. Kapwa pinagpapawisan na sa tensiyon na mayroon sa paligid. Walang sinuman ang nangahas mag angat ng tingin.

"Humihingi ako ng kapatawaran sa aking marahas na kilos, mahal na Prinsipe" Boses iyon ni Aoife.

Kung papakinggan mo'y parang normal lamang ang kanyang pananalita ngunit oras na sulyapan mo siya'y makikita mo ang kaba sa kanyang mukha.

Hindi ko alam kung tinanggap ng Prinsipe ang paghingi niya ng tawad dahil walang kumikibo. Huni lang ng ibon ang maririnig sa paligid.

Nakarinig ako ng yapak papalayo kasabay ang tunog ng mga tuyong dahon, kaya naman nakahinga na ako ng maluwag. Mukhang wala na ang Prinsipe.

Nag angat ako ng tingin. Gulat akong napaupo ng makita kong may tao pa pala sa harap ko! Ang Prinsipe nga ito!

Nakangiti! Hindi ko alam kung namamalikmata ako o ano. Lumiliwanag na naman siya dahil sa masayang awra na nagmumula sa kanya.

Paanong..

Ngumuso siya ng mapansing hindi pa ako nakakabawi sa pagkagulat. Sa takot na maging masama na naman ang timpla niya ay sinubukan kong bawiin agad ang hindi kaaya ayang ekspresyon sa mukha ko at ngumiti.

"O! Prinsipe! Nandyan ho pala kayo ano? Haha haha." Pilit ko man itong gawing natural ay hindi ko talaga magawa, paano'y umaalingasaw ang kaplastikan ng ngiti ko sa kanya.

Pasimple kong sinilip ang tatlo sa gilid. Kita kong nakatayo na sila at nakatingin din sa amin na parang walang nangyari.

"Hindi ko kailangan ang huwad mong ngiti." Humakbang siya ng isa papalayo at naglahad ng kamay.

"Kanina pa naghihintay ang mga bulaklak sa paraiso, Binibini. Maari bang humayo na tayo?"

May pag aatubili man ay inabot ko parin ang kamay niya tulad ng kanina. Ngumiti naman siya lalo ng makita niyang tinanggap ko ito. Tumingin ako sa harapan at nakita ko ang pasimpleng pag irap ni Aoife sa kawalan. Siguro'y kumukulo nang talaga ang dugo niya sa akin!

Napansin ko ring malapit na kami sa tarangkahan ng kastilyong kanina ay tanaw tanaw ko lang mula sa distansya. Ganun katagal na pala kaming naglalakad.

Nang maabot namin ang harapan ay binitawan na ng Prinsipe ang aking kamay at humakbang sa harap naming lahat.

Ang dalawang alalay ni Aoife ay tumayo ng tuwid at nagmartsa papunta sa magkabilang gilid ng tarangkahan. Inangat nila ang espada sa paraang pagpupugay.

"Dumating na ang mahal na Prinsipe at ang Kapitan! Buksan ang tarangkahan!" Napakalakas ng sigaw ng dalawa at sabay na sabay pa! Parang ilang beses nilang inensayo ang sasabihin nila.

Ilang saglit pa'y bumukas na ang tarangkahan. Akala ko ang pinakamaganda na ang nakita ko kanina, hindi ko inaasahang may hihigit pa pala rito!

Sa pagbukas ng tarangkahan, isang kumikinang sa kastilyo ang sasalubong sa iyong paningin. May magarbo itong disenyo, hango sa modernong kastilyo na makikita ko lamang sa libro ng arkitektura tuwing hinihiram ko ang libro ng anak ni ate Lilit na isang arkitekto. May malaking fountains, marmol na sahig. Iba't - ibang uri ng mayayabong na halaman at bulaklak ngunit napupuna kong higit na marami ang bulaklak na mirasol sa buong lugar. Malawak na damuhan sa gilid. Kumikinang na mga figurines na gawa sa ginto at tanso. Ang malalaking bintana, matatas na gusali na nakakalulang tingnan.

Lumakbay ang aking tingin sa itaas na bahagi, nakita ko doon ang gintong mga letrang nakaukit sa itaas.

Fleur Academy

Academy? Hindi ba't parang paaralan ang ibig sabihin nun? Ano? Ibig sabihin paaralan lamang ito?

Sa ibaba ng mga katagang iyon ay mayroon ding nakaukit na baybayin, hindi ko ito mabasa ang ibig sabihin nun ngunit alam ko lang na ang mga karakter na ginamit sa pagbuo ng mga katagang iyon ay tinatawag na 'Baybayin'

Lumigon ako kay Aoife. Gusto kong magtanong pero nakakatakot siya. Nanlaki ang mata ko ng lumingon din siya sa akin.

"Maligayang pagdating sa aming munting paaralan, Talulot." Seryoso ang pagkakasabi niya ngunit ngumisi siya sa nakakakilabot na paraan ng bigkasin niya ang 'Talulot'. Tumindig ang balahibo ko. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa pagbati niya o matatakot sa paraan ng pagkakasabi niya nito!

Wala akong alam sa lugar na ito! Pakiramdam ko'y nawawala na ako kahit nasa harap lang naman ako ng taong ngayon ko lang nakilala.

Ano bang nangyayari Ina? Ang sabi nila'y ibabalik ka niya sa akin kung susunod ako sa gusto niyang gawin. Ano po ba 'tong pinasok ko?

aeliag © 2022 

All rights reserved.