Ramdam ni Wixon ang nanlalamig na mga palad ng kanyang asawa. Nasa isang latest edition luxury car sila ngayon, at papalapit na sa Casas height, isa sa pag-aari ng mga Foltajer. Isa ito sa pag-aari nila na nananatiling namamayagpag sa Folmona kahit ilang taon na ang lumipas. Isa itong five star hotel and restaurant. Tanyag na puntahan ng mga guest sa Folmona sa tuwing may malalaking pagtitipon ng mga mayayaman. Isa rin ito sa assets niya na hiniwalay sa pag-aari ng mga Foltajer, upang maiwasang madamay sa kasagsagan ng krisis noon sa kanyang pamilya. Ito ay nasa pangangalaga ni Froso at Osmond, bilang plantalya na may-ari nito hanggang sa ngayon. Basi sa kwento ng kanyang ina, ang kambal ay naiwan sa pangangalaga ng iba pa nilang mga tauhan nang namatay ang mga magulang nito noong na-ambush ang ama niya. Mula noon ay halos ibinigay na ng kambal ang buhay ng mga ito sa pamilya niya.“Ma-mahal . . . Ki-kinakabahan ako,” sabi nito na mas humigpit pa ang kapit sa kanyang braso at palad. M
“Umica, aking apo, bakit ’di mo sinabing nakalabas ka na pala mula sa Ospital? Hindi ka man lang nagpasundo sa Tito Yandro mo o ’di kaya ay sa iyong Tita Sandra. How are you feeling, hija? Baka ay masyado mong pinipwersa ang iyong sarili?” Wixon felt the urge to squeeze the old man's throat habang nakikinig sa mga pagkukunwari nito. Hawak nito ngayon ang kamay ng asawa niya. Malinaw naman niyang nakikita sa mukha ni Umica ang matinding kasiyahan. Mga ngiting may kalakip na pressure kung kanyang tawagin kahit noon pa man. He couldn't blame his wife kung bakit ganito ito. After all, his wife was raised to become a good follower sa pamilya nito. Ngunit ramdam niya sa hangin ang matinding pagkukunwari sa awra ng matandang Sares.“Lolo . . . Ayos na po ang pakiramdam ko. Pasensya na po kung ’di ako nakadalo sa last meeting sa kumpanya. Nagkaroon lamang po ako ng emergency,” anito at dahan-dahang lumingon sa likuran nito. ‘Is she going to tell them that I'm alive?’ But Umica didn't say any
Kararating lang ng buong angkan ng mga Sares, maging sila ng kanyang asawa. Buong akala ng mga ito ay wala silang masasakyan. Ngunit hindi inaasahan ng mga ito na mismong si Osmond ang maghahatid sa kanila ni Umica sa main mansyon ng mga Sares sa loob mismo ng Monato subdivision. Alam niyang galit ang mga ito sa kadahilanang ang taong halos yukuan ng lahat ng mga taga Folmona ay nagmaniho lamang ng sasakyan para sa kanila ng asawa niya. Tanda pa niya sa kanyang isipan ang itsura ng mga nakakita sa pangyayari kanina na kulang na lang ay sumuka ng dugo.Matapos ang pangyayari sa Triad launching, kung saan ay bumida nang husto ang kanyang asawa ay agad na silang dumeritso sa mansyon ng mga Sares. Sa mansyon na kahit kailan ay hindi siya naging welcome maging hanggang sa ngayon. He could still vividly feel the hostile atmosphere that is undeniably suffocating. Alam niyang kung ’di dahil sa kanyang asawa ay kanina pa siya pinakaladkad palabas ng mga guwardiya ng matandang Sares. Sa ngayon
Halos umabot sa dalawang oras ang usapan nila ng kanilang buong mag-anak. Kaya nang nagpapahinga na ang lahat ay halos ’di siya magkamayaw sa paghihintay sa kanyang asawa sa kanilang silid.‘This is it! Masusulo na rin kita ulit, mahal ko.’ Para siyang bata na excited makuha ang kanyang premyo, matapos gumawa ng isang magandang bagay. No words can express how excited he was. Inayos niya ang kama maging ang apakan sa sahig. Pati ang mosquito net ay ’di niya rin pinalampas. Ginamit din niya ang dimmer ng lamp light upang mas maging romantic ang dating ng silid. Tumayo siya sa gilid ng queen size bed upang suriin kung perpekto na ito.Five minutes . . . Ten minutes . . . Hanggang umabot sa labinlimang minuto ang kanyang paghihintay. Sakto namang bumukas ang pinto ng banyo nang tumingin siya roon at iniluwa si Umica na ngayon ay tanging bathrobe lang ang suot.“Mahal, ang buong akala ko ay nakatulog ka na,” anito sabay punas sa basa pa nitong buhok. Naglakad ito tungo sa salamin at doon a
Habang kumakain ay panay ang tingin ni Umica sa asawa niya. Hindi niya alam kung matatawa ba siya o maaawa rito. She was just trying to mess with and tease her husband last night. Pero humantong iyon sa naging tulog na tulog siya. For that was the first night in her life na naging panatag ang kanyang kalooban. Hindi man iyong masasabi niya na walang dapat ipag-alala, ngunit iyong pakiramdam na may kasangga na siya tulad nang dati. Noong mga panahon na nariyan lang ito upang alalayan siya sa kahit na anong paraan na alam nito. Ang asawa niya ang kanyang knight in shining armor. Kaya ngayon na narito ito ay muling bumalik ang pakiramdam niyang ’di na siya nag-iisa sa bawat laban ng kanyang buhay.“Mahal, here, kumain ka nitong salad na gawa ni mama. I know you badly miss this,” aniya sabay lagay ng isang serve ng salad sa pinggan nito. “Hehe . . . Tha-thank you, mahal,” sagot naman nito na may kasamang titig sa kanya. Pakiwari niya ay sinasabi ng mga mata nitong . . . ‘You’re the one t
Wixon was burning with anger. Alam niyang kung ’di titigil sa paninira ang magaling na tiya ng kanyang asawa sa asawa niya ay tiyak na siya ang sasabog. Lalo pa’t parami na rin ang mga taong nakiki-usyoso sa paligid. At nakatitiyak siyang iyon ang goal ni Sandra for making a huge fuss. “What did you just say, you useless piece of sh*t? What do a lowly animal like you, know!” Halos pumutok ang ugat nito sa noo dahil sa malakas nitong pagsigaw. Tila nawala ang sense of class nito sa katawan dahil sa sinabi niya. Sa ngayon ay masasabi niyang wala itong kamalay-malay sa ginagawang kababalaghan ng asawa nito. Maging siya ay natawa rin sa kanyang mga nalaman tungkol sa estado ng buhay may-asawa nito.“Tita Sandra, please . . . Pumasok na lang tayo sa building at doon na mag-usap,” ani Umica sabay hawak sa kanyang kamay. Pinisil nito nang bahagya ang kanyang palad. He could tell that his wife was trying to tell him that he should hold his horses. Na agad naman niyang ginawa to salvage the s
When the presentation was finally over, Wixon slowly held Umica’s sweaty hands and was about to make their way out to the Sares conference room. Matapos makita ang mukha ng mga kamag-anak ng asawa niya, at alam niyang nakita ng mga ito kung ano ang kayang gawin ni Umica, he was beyond satisfied. Nothing could be more pleasing than seeing the eyes of his beloved wife glistening with happiness. Ito lamang ang tangi niyang objective simula nang i-announce ng kompanya niya ang Triad launching. Napakaliit lamang ng pabor na ginawa niya kumpara sa mga kaya pa niyang ialay dito, ngunit halos ’di niya kayang e-explain ang nakikitang kasiyahan sa mukha ni Umica. Pakiwari niya ay mukhang makaka-score na rin siya finally.“Wha-what do you think you're doing? Where are you taking my niece?” tanong ni Disandro. Sa lahat ng mga Sares na nasa loob ay ito ang unang nakabawi sa sitwasyon. Kunot-noo siyang tumingin sa gawi nito, “To sign the contract,” kalmado niyang turan saka marahang hinila ang asaw
Matapos ang dalawampung minuto na paghihintay ay lumabas na rin ang doctor mula sa loob ng emergency room. Kasunod naman nito ang dalawang babaeng nurse. Ang doctor ay isa sa mga doctor ng Casas Sanitarium dahil natapat na nag-out of town ang doctor ng mga Sares. Of course, kilala ni Wixon ang doctor, lalo pa’t matalik din itong kaibigan ng kaniyang ina.“Sino po rito ang pamil—”“Ako po, doc!”“It's me, doc!” Hindi pa man tapos na magsalita ang doctor ay lumapit na agad ang magkakapatid na Sares dito.“I’m the eldest son, doc!” Kita niyang magsasalita pa sana si Umica, but was automatically cut by Disandro’s persistent claim. Siya naman ay nagmamasid lang habang yakap-yakap ang asawa niya.“Mr. Sares, your father is no longer in a critical situation. But I am afraid to say that he might not immediately wake up since his brain suffered from oxygen loss. This was his second cardiac arrest, so even with normal vital signs, we still have to watch him closely.” aning doctor at malinaw niy
Umica was now wearing an earth hue square pants with a white tops, covering it with an earth hue coat that reaches up to her knees. Her feet where covered with white pointed sandals with its three inches heels —that could barely help her cope up to her husband's shoulder level. Si Wixon naman sa kabilang banda is wearing his usual black color, but with his specially chosen outdoor garments for the day— “So beautiful, mahal” Wixon said while smiling ear to ear. Inayos niya rin ang coat ni Umica upang mas matakpan pa ang katawan nito. “Nah. ’Wag mo akong bulahin.” Umica scoffed covering her obviously flaunting blushes. “Sir, Ma'am, dito po tayo.” Umica suddenly lower her gaze nang makita kung sino ang kaharap niya. “Good day, Mr. Foltajer,” she then respectfully bowed her head even more. “N-no. Please, don’t bow at me, Ma'am. From now on, please don't do that,” ani Osmond na nahihiya pang nagkamot ng ulo. “No, Mr. Foltajer. Sobrang laki po ng tulong mo sa pamilya ko. You favore
Umica was sitting alone. Silently staring outside the terrace —not knowing that she's sulking. Maging ang sunod-sunod niyang mga buntong-hininga ay ’di niya rin pansin. Her mood was the opposite of the gorgeous scenery surrounding her.“Mahal . . . Kanina pa kita hinahanap,” ani Wixon then planted some small kisses on Umica’s hair. “May problema ba, mahal?” Napatingin si Umica sa mukha ni Wixon. Her lips opened, ngunit nagsara din naman agad. She was trying to say something. Ngunit ’di naman niya alam kung saan sisimulan. Her heart begins to question her husband's motives in coming back to her life again. She loves him. No doubts. Pero ’di pa rin niya maiwasang mainip sa paghihintay kung kelan ito mag o-open up sa kaniya. It's like they were together yet Wixon still miles away from her, iyon ang totoong nararamdaman ni Umica. Gusto man niyang umiyak ay ’di naman niya alam kung anong magiging dahilan, so Umica chose not to and wore her usual demeanor.Umica was gently smiling. “Is ever
Though the place seemed private, malinaw pa ring nakikita ng bawat isa ang kumakain sa loob, lalo pa’t wala namang division ang bawat mesa maliban na lang sa magkakalayo ang mga ito ng isang metro.“Pansin niyo ba ang iilang mga reporters sa labas?” “Yeah. Parang mayroong vip na narito ngayon.” Alam na ni Wixon kung ano ang ibig sabihin ng mga ito. ‘Ano bang ginagawa ni Euva rito? She's even accompanied with my two soldiers . . .’ Nangunot ang noo ni Wixon sapagkat wala naman itong nabanggit na paparito ito.“Ma-mahal . . . Hindi ba’t si Ms. Euva Lumanci ’yon?” bulong ni Umica sabay nakaw ng tingin sa mesang apat na metro ang layo mula sa kanila.“Yes, mahal. Siya nga.” “Ibig mong sabihin, girl ay nakilala mo na rin in person si Ms. Lumanci?” manghang tanong ni Weina. Alanganin namang ngumiti sabay iling si Umica.“Hindi naman ganoon. Invited kasi kami sa Triad Launching noon, so doon ko nakita sina Ms. Lumanci, Mr. Foltajer at Mr. Casas.” “Super ka talaga, girl. Pwede mo ba kaming
Bitbit ang isang second class na pulang bag ay nawiwili na pinagmamasdan ni Wixon ang asawang si Umica. Napapangiti siya sa galaw nitong excited habang namimili ng mga damit. But Wixon clearly knows na para sa dalawa nilang Ina ang mga hawak na nito. Masaya man ay may bahid pa rin ng lungkot ang kaniyang mga ngiti. Sapagkat habang tumatagal ay nararamdaman niyang parang ngayon na lamang nakapag-shopping sa isang mamahaling boutique ang asawa niya. That it was like his wife had been deprived.Nasa loob sila ngayon sa isa sa notadong mamahaling boutique ng Folmona. Siya man ay nakikita kung bakit ganun na lamang kamahal ang mga binebenta at naka-display sa loob ng establisyemento. The place holds its name firmly. Maging ang street na kinatitirikan ng building ay known for its first class buildings. The land was owned by him and the other two parties.“Mahal, is it really okay na mamili tayo rito? I mean . . . Just look at the price tag. . .” bulong nito sabay umang ng isang skyblue na e
His eyes were firmly closed while the elevator was moving upward. Samu’t saring emosyon ang kaniyang nararamdaman but nothing is more prominent than his shaken heart. ‘F*ck! Pull yourself together, Froso! Act like a man!’ singhal niya sa kaniyang isipan. Hindi niya mawari kung bakit siya nininerbiyos. ‘Acting like a st*pid virgin . . . Just hurry and get over it the soonest!’ ‘Ding!’“Sh*t!” bulong niya sabay ayos ng kaniyang long-sleeve at hinimas ang itim niyang piercing. Froso stepped out from the elevator and walked with his powerful steps. His long legs strode gracefully, emitting a powerful gesture with his poker face.“Take a seat, Mr. Vancia.” Halos takasan siya ng dugo sa katawan dahil sa bulong na iyon.“You could have at least talk to me decently,” aniya sabay upo sa inialok nitong upuan. He then subconsciously fixes his choker-designed suit.“This is decent . . .” His body flinched nang muli itong bumulong sa puno ng kaniyang tenga.“F*ck!”“What a l*wd mouth, Mr. Vancia.
Sa pagsisimula ng pagpupulong ay nakamasid lamang si Froso sa buong paligid, lalo na sa gawi ng iba’t ibang lider na nakapalibot sa bilog na misa. Mabilis din ang mga mata niya sa pagsusuri ng bawat bantay sa likuran ng mga ito. Bawat lider ay may pahintulot na magdala ng isang bantay. Although he was aware na walang gagawa ng masama, lalo’t narito ang bawat lider to flatter Mr. Cloud, ay hindi pa rin niya ramdam na magpka-kampanti. Especially when it involved his master's safety.Sa isang banda ay napapahilot din siya sa kaniyang sentido dahil sa nagawa niyang katangahan. Na kung ’di pa siya bahagyang siniko ng kakambal niya ay ’di niya maiisipang umupo sa tabi nito. Kaya ang naging siste ay ang boss nilang si Wixon ang nakatayo ngayon sa likuran ng silyang kinauupuan nila ni Osmond—acting like their loyal dog. ‘I hate that pervert! Kung ’di lang siya nakaw ng nakaw ng tingin, ’di sana ako mawawala sa konsentrasyon kanina. . .’ As one of the shareholders ay may spot siya sa misa. Ngu
Maaga siyang lumabas sa Foltajer mountain upang makipag-meeting. Nakapagpaalam man siya sa mga magulang niya, ngunit ’di sa kaniyang asawa. Kahit gusto man niyang samahan ang natutulog pa rin na asawa ay ’di maaari sapagkat para din dito ang gagawin niya. Wixon was hesitant about leaving his wife after seeing its state. Wala sa sariling nahilot niya ang kaniyang sentido nang maalala ang puro kiss mark at pasa na katawan nito. He was taken over by his heat at dinaig pa niya ang hayop sa kaniyang nagawa rito. Malinaw niyang naaalala na ’si niya ito nilubayan hangga’t hindi nahimatay. Mariin pa siyang napapikit dahil chineck pa kiya kung bakit ito nawalan ng imik bigla. Tinampal niya ang kaniyang noo because he was embarassed of himself.“Master Wixon, may problema po ba?” tanong ni Froso habang humihigpit ang hawak sa manobela. Nasa daan na sila tungo sa kinalalagyan ng sasakyan na gagamitin nila outside the Foltajer vicinity.“No. I hope so,” sagot ni Wixon habang binubuksan at binabas
Wala sa sariling naisiksik ni Froso ang sarili sa may misa. Tumingin siya sa kaniyang likuran to look for some space para makaalis siya. Kaya laking ginhawa niya nang makakita siya ng perfect spot para ipagtanggol ang sarili niya. He can even see his hidden gun for emergency purposes. At that moment, alam niyang nakikita rin sila ng mga shadow guards.“Ah! Wha-what the h*ll are you doing, Mr. Cloud? Get off me or I wi—” Bilog na bilog ang kaniyang mga mata nang maramdaman ang isang malambot na bagay na lumapat sa mga labi niya. Pakiwari niya ay naninigas ang katawan niya at ’di siya makagalaw. Nakakulong pa rin siya sa bisig nito habang nakadagan ang buong bigat nito sa kaniya. Froso got the urge to close his eyes nang maramdaman na mas naging malikot ang dila nito sa loob ng kaniyang bibig. ‘I had kissed countless girls before . . . So, how come this kiss feels so good?’ Nais man niyang sawayin ang sarili ay mas nababaliw siya sa dulot na sensasyon ng halik nito. He didn't even notic
Nakatanaw si Froso sa harap ng full-glass window sa kaniyang opisina. Madilim man sa labas ay sin-liwanag naman ng mga ilaw sa poste ang kaniyang mood.Matapos namumulsang nakatayo ay marahan siyang umupo sa couch, habang naroon pa rin ang ngiting ’di mapigil.“What does that woman take me for? Haha!” Marahan niyang kinuha ang wineglass na nasa ibabaw ng table. Bahagya siyang sumimsim sabay balik niyon. Naglalaro pa rin sa kaniyang isipan ang ulat ng sekretarya niya. Mrs. Sandra Sares Mondrian is asking for a meeting with him. Nais nitong ibalik niya ang nabiling Lemniscate shares, bilang bayad utang sa anak nitong si Piet Mondrian.“How pathetic! Haha!” Isa rin sa nagpapaganda ng mood niya ay ang pangyayari na nadala na rin ng kaniyang boss ang buong pamilya nito sa Foltajer mountain. Although pumalpak siya earlier, naagapan din naman iyon agad. Kaya ang gabing ito ay inilaan niya sa isang selebrasyon.Nang naubos niya ang laman ng wineglass ay muli siyang nagsalin doon.“Oh, come on