Chapter 2

Elisha Point of View

Nang nasa airport na kami ay hindi rin nagtagal ay tuluyan na kaming sumakay sa eroplano. Buti pala talaga ay nakapag pa-book ako ng eroplano ng mas maaga.

Sa pagtingin ko sa bintana ng eroplano ay Doon ko lamang naranasan na makakita ng ulap dahil malayo kami sa maynila ay ganito na lamang ang nagiging reaksyon ko. 

 Pagkaraan nito ay naiisip ko pa din ang mga masasakit na pinagsasabi sa Amin ng mga tao sa Bohol. Pinapangako ko na kapag nakaangat na ako sa buhay ay babawian ko sila. Pero sabi ng aking ina ay masama raw ang gumanti pero masaya pa din ako dahil kung hindi masasamain  ay pinaghigantihan ko ang mga tao na ‘yon bago kami umalis. Haha anong  akala nila sa akin ha? Hindi marunong gumanti? Ako kaya si Elisha Faye Hamandre.

Hindi agad nagpapatalo noh! Pero kahit na ang sasama ng mga ‘yon para namang noong nabubuhay pa si papa ay mas lalong baliktad ang mga ugali ng mga iyon sa amin. Dahil kung dati ay napakabait pero ngayon ay napakasasama na, sana hindi masarap ang mga ulam nila sa susunod pang mga taon at Araw pati buwan.

Grr!

 

PAGKALIPAS ng 23hrs  ay hindi ko inaasahan na la-landing na ang airplane kaya sobrang kaba na lamang ang nararamdaman ko ngayon dahil first time ko na makikita ang Maynila.

Pero sa aming paglabas sa airport ay laking dismayado ko sa Pampasaherong sasakyan dahil sa sobrang baho ng usok at . Magkabila ang ingay ng tambutso ng mga kasunuran naming mga pampublikong  sasakyan. gayundin ang mga taong nagpapaka-busy sa kanilang mga sari-sariling Gawain.

kakaalis lang namin sa Naia Terminal pero ganito ba naman ang unang papasok sa Araw ko na ‘to.

Nais ko sana ay mag picture pero dahil nagmamadali na kami ay hindi ko naman masabi kay ina na kung pupwede ay lilibutin namin ang Maynila. Pero sa ibang banda naman siksikan padin sa sasakyan na sinakyan namin.ang Sistema pa ay agawan sa pwesto. Buti na lang ay magaling ang pwesto na inupuan namin ni ina.

Ngayon naman ay saktong mag 12 na ng hapon, marami akong nakikitang mga shop. Tulad lang din pala ito sa way back sa Bohol na Marami din mga tao. Kaso puro mga turista pero madami na rin.

 

Hindi din nagtagal ay naipagpahinga na namin ang mga sarili namin dahil sa pagkakataon na makapunta sa Lugar kung saan nakatira si nanay.

 

Sa Malate, Manila pero sa aming paglalakad ay kakaiba ang nakita ko sa aking ina.

Nagmamadali itong lumapit sa isang matandang Babae at kinausap ito.

 

“Merly! Merly! Ako ito si Rosemond Esconte nasaan si Mommy?” paumanhin na saad ni nanay sa babaeng nagwawalis.

Mommy? Mukhang yayamin sa tunog ah. Si nanay talaga daming hanash eh.

“Ay! Ikaw na ba yan Rosemond! Halika dito at mag-usap muna tayo.” Nag sabihin nito iyon ay gano’n na lamang ang panlalaki ng mga mata nito dahil sa nakita na Kasama ako ni nanay.

Actually kase ay nakatayo lang ako habang naghihintay. Nasa isang maingay kaming lugar habang puno ng tao ang buong paligid. Maraming tricycle at jeep na nakikita ko.  May tapat din na bilihan ng fishball. Bulalohan at katabi nito ay ang Vulcanizing Shop.

 

“Nako po naman! Rosemond! Anong nangyare na sa’yo at nagkaganiyan na ang itsura at pananamit mo? “ sabi ng nagngangalang Merly. Hindi ko alam pero may tunog itong kakaiba sa pandinig ko. Dahilan  lang upang magkaroon ako ng ideya na baka gayahin nito ang pamamaraan ng makipag usap sa amin sa bohol.

“Mahabang kwento, pero nasaan na sila dad at mommy? Bakit Wala na ata dito yung bahay?” sabi ni nanay yan sa kausap niya na babae.

“nako eh, pasensya kana pala Rosemond at Ngayon ko lang pwede sabihin sa’yo kase nandito kana. Wala naman ako contact sa’yo, wala na Ang mga magulang mo. Pero naghihintay itong unting iniwan ng magulang mo sayo halika!” mahabang alintana nito na dahilan lamang upang mabilis namin itong sundan.

 

Pumasok kami sa isang maliit na kalye dito sa loob at pagkatapos ay lumiko pakaliwa. Nadatnan namin ang isang 3 storey house na may malaking gate. May nakasulat din na Esconte Residence na naka engraved sa may gate. At saka hindi na kalidad at maganda ang itsura ng bahay. Mula sa kinatatayuan namin ay maraming pintuan na hindi nag i-exceed sa 4 na rooms. May naka indicate na “ For rent” ang mga ito.

 

“Ito pala Rosemond ang bahay n’yo pero ginawang apartment na nila, at sabi pa nga sa akin na laging tinitignan ito ay baka dumating kana ngayon Rosemond, pasensya na raw sabi ng parents mo.” Hindi  din nagtagal ang pamamalagi ni Merly sa amin at ito ay nagpasya na din bumalik sa unang beses namin nakita.

 

“Kung may kailangan kayo o mga tanong ay wag kayi magutabili na puntahan ako, nandyan lang ang bahay namin, sige dito na muna ako.” Pagpapaalam.nito sa amin.

Kaya nang tuluyan na kaming iwan nito ay napansin ko kung paano maglandas ang mga luha ng aking nanay o ina.

 

“N-Nay?” sabi ko habang nag-aalala sa itsura ni nanay ko. Kung ang nanay ko ay hindi umiiyak Doon sa Bohol pero bakit tila pinag bagsakan ng langit at lupa dito sa malate, manila?

 

“Mom and Dad, finally your only daughter finally comes home, a-am I too late now?”  garalgal na saad nito sa kawalan na nakapag basa ng aking pisngi.