Chapter 1

Dahil sa pagpapaalis sa amin sa may plaza kami dinatnan ng gutom. kalaunan ay naghanap kami ng kakainan at doon ko napagtanto kung bakit nga ba kami aalis.

“Nay? Bakit kase tayo umalis eh?” nababagabag kong saaddahilan upang mapabuntong hininga si ina. pagkatapos ko malaman na aalis kami ay dito ako dinala ni ina. pero habang kumakain kami ay doon na nagsimula si Ina na mag kwento.

“kase anak, noong kapanahunan pa namin ng ama mo ay hindi naman sa pagyayabang ay may kaya ang aking pamilya at ito ay nasa maynila anak.” Saad ni ina habang siya ay naghahanda sa pagkain namin. nandito pala kami sa may karinderya.

Gamit ang na-save up naming pera ay nagsimula na kami sa pagkain. Pero diko maamin na may kaya si ina kaya pala gano’n nalang kami kung ituring ng mga kamag-anak ng papa ko.

“pero nay? bakit ka napunta dito sa bohol? kase may chocolate hills?” sabi ko habang ngumugnuya ng kanin. Pero gano’n na lamang ang pagtawa ni ina ng marinig ang huling sinabi.

“hahahhaha anak! Ano ba ‘yan? Dahil sa mabuting puso ng tatay mo kaya ganito tuloy Ang nangyare sa buhay natin simula ng mawala siya, pero kahit gano’n ay sabi ng papa mo ay mas maganda pa din magpakatao kaysa maging katulad nila.” marahan na sabi ni ina ng pagkatapos niya akong tawanan.

“Dahil ito sa hindi pag sang-ayon ng pamilya ni Harold sa pagsasama namin noon, kaya ganito na lamang tayo ngayon alipustuhin. ayaw nila sa taga maynila dahil hindi ko rin anak maarok kung anong punot dulo ang dahilan kung kaya nga ay tayo ay aalis dito. Siguro dahil sa angking kagandahan ko kaya sobra na lang sila pero bahala ang diyos sa kanila. Kaya mas maagap tayong Pupunta sa maynila dahil ayaw kona nakikita na inaaway ka ng lahat.” pagkatapos sabihin iyon ni ina ay tahimik kong ipinagpatuloy ang pagnguya ng kinain ko.

At kalaunan ay nakinig pa ako dito dahil tingin ko ay karapatan ko Malaman kung bakit sobrang lala na lamang ang pagtataboy sa amin. Gayon wala naman kami ginagawang masama at naninirahan lang ng maayos dito sa Bohol.

Hindi kona tuloy mapagmamasdan ang chocolate hills na likas na pinagmamalaki ng mga Taga Bohol na tulad sa ibang tao na hindi taga rito.

Pero hindi ko maintindihan kung bakit hindi kami pumunta ng mga magulang ko noong simula pa lamang na magkamusmos ako. Dahil siguro ito sa malayo kami sa siyudad at tanging mga gulay at halaman na matatagpuan sa provinsya dito o kaya naman ay nakulangan sa pera kaya hindi kailanman kami nakapunta sa maynila.

Ang tangi kong namulatan ay ang mga iba’t ibang uri ng ibon at pag-aaral ko mula noong kinder at hanggang sa lumaki ako. Ang kaibahan nga kase ng Taga maynila ay Hindi ko maisip kung ano ba ang minsan dahilan ng lahat ng ito. Tingin mo? Anong klaseng discrimination sa tingin mo kapag may taga-maynila?

After awhile, ay nagpatuloy na kami sa pag-alis. Dala dala namin ay ang munting lalagyan ng damitan at mga pasaporte dahil nga sa pagbabalak naming pumunta sa maynila. Excited na ako dahil magiging first taker ako sa pagsakay sa eroplano na madalas ko lang nakikita lalo na nakapag tapos ako ng kurso sa Hotel and Restaurant management at nag on-the-job training sa company na located sa Bohol Airport Airlines bilang Isang cook on training.

Nang makarating na kami sa bus terminal papunta sa airport ay inayos ko ang mga gamit na dadalhin namin at ng may huminto na bus ay sumakay na din kami.

THIRD POINT OF VIEW

 

In Manila, Philippines

 

“ Breaking news! Manila Mayor Grayson Horton will conduct a search of warrant of arrest of the two identified suspect Mel** Gerardo and Francis Mendo** for exploited of Chinese nationals people found in Manila…”

 

Mistulang nakatiim bagang na isinalinan nito ang sariling shot glass pagkaraan ng mabasa sa balita ang hot news. Kabi-kabila na kase ang mga masasamang nangyayare na sa kaniyang nasasakupan. But even so, he must stay calm because knowing himself he can do more dangerous things more than those thugs who kidnapped other people that being broadcasted in the television. “their will be no other big problem will arise from this day forward.” He muttered as if promising that he will never let other danger things to arouse from red tide.

After he see the news in the screen of his flat television. He then stand up from his swivel chair and he strum his long fingertips on top of his messy hair. He’s so stress and at the same time angry because even he knows to himself that he is no ordinary person, he can still feel so much worn out. Nasa loob siya ng kaniyang opisina sa Maynila pero sa dami ng mga inaagapan niyang lunas dahil sa klaseng trabaho niya ay full responsibilities niya ito at pati na din Ang kaniyang mga nasasakupan.

Determinado siya sa kaniyang trabaho pero isang matinis na iyak Ang nagpabalik sa kaniya sa reyalidad. Maagap niya itong binuhat at kahit mabigat na ito ay hindi kailanman siya nagkaroon ng rason para pagalitan ito o dito ibuntong ang galit niya sa mundo. Because this is more than important when it comes to his responsibilities as a normal citizen of the Philippines.

 

“Hush! What’s wrong my son? “ pag-aalo niya habang ang anak ay paunti unti sa pagtahan. He then open the milk bottle at the same to put the milk powder for him to closed the lid after all that. he shake the bottle while his son is still in his arms. He then put the milk bottle towards his son’s mouth and continuously comfort it. Ito na lagi ang kaniyang ginagawa sa tuwing naririto siya upang magtrabaho.

At tanging naiisip niya na lamang ay kung kailan ba siya babalikan ng taong minahal niya upang maging Masaya na ang pamilya niya. Pero naisip niya din na hindi niya pwede balikan ang nakaraan. Kung  malakas ang amats ng taong pilit niyang pinapabalik kahit Wala na silang relasyon ay dapat kahati niya sa atensyon sa kanilang anak.

 

Pagkatapos ng ilang minuto ay napagmasdan niya ang pag unti-unti nitong pagpikit. Kaya nang makitaan niya na tuluyan na itong nakatulog ay dahan dahan niya itong inilapag sa crib na nilagay niya sa loob ng kaniyang opisina.

At sakto naman ang pagpasok ng kaniyang butihing sekretaryo.

 

“Mayor, nandito na ang mga reporters para sa nangyare na pagsabog ng isa  sa company’s comstruction site ng Family Horton. Gusto ka nila makapanayam. Ready kana ba Mayor?” saad sakaniya ng kaniyang sekretaryo na si Atty. Dean Guillermo na galing pa sa kaniyang angkan. As a only son of a most prominent person and billionaire linage. He is born to serve as a Public government employee and at the same time as the CEO of Horton Company. He will never let other people to ruin his façade kaya kailangan na niyang tapusin ang mga nagbibigay sakit sa ulo niya.

 

“Wait, I’m  with my son right now, so keep your mouth shut or the lips of this gun will blow your mind if you keep running your mouth today, Guillermo” He speak with authority as the tone of his voice roar quietly inside the room. It composed with much greater cold menacing voice that if there’s another person inside will automatically be dead on the spot. But it can always be possible for it to happen.

His secretary did smile sheepishly as he knew the reason behind it. Is it because of the young master of the Horton is with them.  Atty. Dean Guillermo knows how the beholder sounds like when totally mad.