Titig na titig sa salamin ang isang babaeng nasa mahigit bente ang edad. Kulay asul ang wig na suot nito at makapal ang make-up nito sa mukha.
"Hope, may nag-aalok na isa," biglang bukas ng pinto sa kuwarto kung nasaan ang babae.Napalingon ang tinawag na Hope sa matandang babae."Gusto ko munang makita ang itsura niya," mahinang sagot ni Hope.Bahagya namang napairap ang matanda. "Ilang lalaki na ang inayawan mo ang mga itsura. Halos lahat naman guwapo," anito."Gusto ko lang ma-enjoy at matiyak na komportable ako sa una ko," mahina pa ring sagot ni Hope."Sumunod ka na sa akin at para natatapos na," sagot na lamang ng matanda at nagpatiuna na nga itong naglakad.Mabilis naman na ngang sumunod si Hope. Habang naglalakad ay hinahatak niya pababa ang laylayan ng suot niyang kulay itim at hapit na hapit sa kaniyang palda. Hanggang tuhod iyon na tinernuhan niya ng kulay itim din na sleeveless na labas pusod. Kulay itim din ang suot nitong bota o boots. May suot siyang half mask kaya naman kalahati lang ng ilong niya at bibig lang ang nakalitaw."Pumasok ka na riyan at bilisan mo na ang pagsipat sa customer. Sana naman magustuhan mo na siya dahil napakalaki ng offer niya. Hindi rin siya matanda at matikas ang kaniyang pangangatawan kaya sana talaga ay pumasa naman na sa panlasa mo, Hope," mahabang sabi ng matandang babae na bahagya pang tumitikwas ang magkabilaang kilay.Hindi na umimik pa si Hope at pumasok na lamang siya sa isang kuwarto. Pagkapasok niya roon ay kaagad niyang hinawi nang kaunti ang kurtina na tumatabing sa malaking salamin o glass wall sa kuwartong iyon. Doon ay nakita niya sa kabila ng kuwartong iyon ang isang lalaking nakatayo at nakatingin na rin sa direksiyon niya. Bigla ay para siyang nakaramdam ng kaba at dali-dali niya muling ipininid ang kurtina. Napasandal siya roon habang habol ang hininga."As usual, mukhang ayaw mo na naman," pinaikot ng matandang babae ang mga mata nito at akmang aalis na ito sa pagkakatayo sa pinto nang bigla siyang pigilan ni Hope."No, wait... K-kailangan ko lang ulit tingnan at matiyak na h-hindi siya m-matanda o mukhang may asawa," saad ni Hope."Seriously, Hope? Sabi ko naman sa 'yo, hindi mo masasabi sa isang tingin lang kung may asawa o wala ang isang lalaki!" nanlalaki ang mga matang sabi ng matandang babae.Hindi na lamang sumagot si Hope at muli ngang sinilip ang kabilang kuwarto. Makaraan ang ilang sandali ay matapang itong humarap muli sa matandang babae."Sa kaniya na ako," walang pag-aalinlangang sabi ni Hope.Halos manlaki naman ang mga mata ng matandang babae sa sobrang galak."H-hindi mo man lang ba tatanungin kung magkano ang in-offer niya?" may gulat pa rin sa mukhang tanong ng matandang babae.Blanko lang ang ekspresyon na ibinigay ni Hope sa matanda."I-I'll t-tell him r-right away!" hindi magkandatutong wika ng matandang babae at umalis na nga ito sa pag-aalangang baka magbago pa ang isip ni Hope.Tumapang ang mukha ni Hope at humugot nang malalim na buntonghininga...********Kasalukuyang nagsasalin ng alak si Hope sa baso nang magsalita ang lalaking kasama niya sa isang private room ng club na pinagtatrabahuhan niya."I think I don't want you to get drunk," lalaking lalaki ang boses na saad ng kasama ni Hope.Ngumisi lang naman si Hope at ipinagpatuloy ang pagsasalin ng alak sa baso. Ngunit sa likod ng ngisi niyang iyon ay nagtatago ang kaba dahil sa nakatakda nilang gawin. Pero desisyon niya iyon at iyon lang ang tanging paraan. Kailangan niyang mapanindigan upang matapos na ang malaking problemang kinakaharap."What's your name?" pagkuwa'y tanong na lamang ng lalaki."Hope," tipid na sagot niya.Ang lalaki naman ang napangiti. "Are you sure you're virgin?" hayagang tanong nito.Ininom muna ni Hope ang alak na isinalin bago sinagot ang lalaki. "You can get back your money if I'm not," dinilaan pa niya ang sariling labi pagkatapos niyang ubusin ang lamang alak ng baso nang hindi tumitingin sa lalaki."Mukhang wala na ngang pag-uusapan pa," mabilis na sabi ng lalaki at walang sabi-sabi nitong sinunggaban sa labi si Hope.Kahit na nagulat ay nagawa naman ni Hope na makipagsabayan sa bawat galaw ng labi ng lalaki. Alam niyang matapang ang alak na ininom dahil iyon ang ni-request niya sa manager nila. Aniya ay makakapagbawas iyon ng kaba at tensiyon na nararamdaman."Marunong kang humalik... I'm really starting to think—""What's your name?" putol ni Hope sa pagsasalita ng lalaki."Just call me man of your dreams," ngisi ng lalaki at muling sinakop ang makipot na labi ng babae.Nagsimula na ring maging malikot ang kamay ng lalaki. Noong una ay nakapatong lang ang kanang kamay nito sa kaliwang dibdib ni Hope hanggang sa kusa na itong gumapang mula sa ilalim ng damit ng babae. Unang isiniksik ng lalaki ang isa nitong daliri sa ilalim ng may kasikipang bra ni Hope. At ang daliring iyon ang masuwerteng unang nakakapa sa kung anong nasa tuktok niyon."Hmmm..." napaungol nga si Hope nang hindi niya namamalayan."Like it?" mahinang bulong naman ng lalaki sa tainga ni Hope.Walang pagtugon kay Hope kaya naman biglang hinugot ng lalaki ang daliri nito at saka mabilis na inihiga si Hope sa kamang inuupuan nila."Wait," mabilis namang nakabangon muli si Hope.Nagtatanong naman ang mga mata ng lalaki."I need another drink," sagot ni Hope at walang sabi-sabing tinungga na lamang ang bote ng alak na naroon."Well, you got your drink. Let me get my drink too," mabilis na saad ng lalaki at walang sabi-sabing bumaba ito sa kama at lumuhod sa harapan ni Hope."W-what—""Ssshhh..." putol ng lalaki kay Hope at pinaghiwalay niya ang mga tuhod ng babae at saka pinagapang ang dalawang kamay sa loob ng palda nito.Bigla na lamang hinatak ng lalaki pababa ang underwear ni Hope. Napasinghap naman si Hope dahil sa tila kuryenteng naramdaman sa pagitan ng kaniyang mga hita. Tinanggal naman muna ng lalaki ang boots ni Hope at saka itinuloy ang pagtanggal sa underwear nito ngunit sa pagkakataong iyon ay sa pamamagitan na ng kaniyang labi. Ngumiti ang lalaki bago ipinasok ang kaniyang ulo sa loob ng palda ni Hope. Doon na naitukod ni Hope ang kaniyang dalawang kamay sa kama at kusa na siyang napatingala sa kisame at napapikit dahil sa sensasyong nararamdaman sa pagitan ng kaniyang mga hita. Hindi niya akalaing iyon ang sinasabi ng lalaki nang sabihin nito sa kaniya ang mga katagang "let me get my drink too.""Aaahh..." hindi na napigilan ni Hope ang mapaungol nang mahina dahil sa ginagawa sa kaniya ng lalaki. Sigurado siyang dila ang nararamdaman niyang humahagod doon sa kaniyang gitna. Halos mabaliw na rin siya nang maramdaman niya ang labi ng lalaki na sumasayad doon.Ilang sandali pa ay lumitaw na ang ulo ng lalaki at ngayo'y nakatunghay na ito sa mukha ni Hope na nanatiling nakapikit at ninanamnam ang sarap na nararamdaman."Don't you think this is so much for your first time?" dinig ni Hope na saad ng lalaki na noo'y nakasampa na pala sa kama. Hindi niya man lang naramdaman ang pag-alis ng lalaki sa pagitan ng mga hita niya dahil pakiramdam niya ay nandoong naiwan ang labi nito."Y-you think so?" halos paos naman ng boses na wika ni Hope. Naging matapang lalo ang pagsagot niya sa lalaki dahil na rin sa epekto ng alak na ininom niya."Can you remove your mask?" tanong ng lalaki na bahagyang hinaplos ang labi ni Hope."Uh-oh... It's a big no. At alam mong isa iyon sa rules na gusto ko at pumayag ka sa manager ko bago ka nagbayad," mabilis na sagot ni Hope."I understand. At hindi ko naman iyon ipagpipilitan dahil kagaya mo, kailangan ko lang din ng makakasama ngayong gabi," sagot naman kaagad ng lalaki at muli na nitong sinakop ang mga labi ni Hope.Naging mainit ang palitan nila ng halik at masuyong pinaiikot ng lalaki ang daliri nito sa nakalitaw na pusod ni Hope. Hanggang sa magpasya na nga ang lalaki na tanggalin na nang tuluyan ang damit ni Hope kasama na ang bra nito. Masuyong pinisil-pisil ng lalaki ang dalawang tayong-tayong dibdib ni Hope. Ilang sandali pa ay ang mga labi na nito ang nandoon ay pinagpapala ang pink na pink na nasa tuktok ng mga dibdib ni Hope."Uhmmm..." ungol ni Hope na tuluyan ng napahiga sa kama."These are beautiful," nagniningning ang mga matang wika ng lalaki habang pinagmamasdan ang kulay pink na nasa tuktok ng naglalakihang dibdib ni Hope.Nagpadausdos pababa ang lalaki upang tanggalin na rin ang hapit na palda ni Hope. Halos mapalunok ang lalaki nang makita kung gaano kaganda ang tanawing bumungad sa kaniya. Napakalinis niyon at tila ba naghihintay na sa kaniya. Ibinuka niya pa nang maigi ang mga hita ni Hope at muling sumubsob doon."Ohhhhhhh... p-please..." ungol ni Hope na may kasamang pagmamakaawa."Please what?" tila nang-aasar namang tanong ng lalaki sa kabila ng ginagawa nito sa gitna ni Hope. "Huh? Please what? What is it?" muli niyang tanong at pinagapang pa niya ang isang kamay papunta sa mayayamang dibdib ng babae habang patuloy siya sa pagsamba sa kayamanang nasa kaniyang harapan.Hindi naman makasagot si Hope at nagpabiling-biling lang ang ulo nito. Dahil nga unang karanasan niya iyon ay hindi niya rin malaman kung ano talaga ang kaniyang gusto. Basta't pakiramdam niya ay parang sasabog na ang nasa pagitan ng kaniyang mga hita na sinasamba ng lalaki.Mayamaya ay umalis na ang lalaki roon at nagtanggal na rin ito ng lahat ng saplot sa kaniyang katawan. Bahagyang napadilat si Hope at halos mawala ang epekto ng alak sa kaniya sa nakita. Hindi niya alam kung nagdedeliryo na lamang ba siya pero mahaba at mataba ang nakikita niyang nasa pagitan naman ng mga hita ng lalaki."Ready for this?" nakangiting tanong ng lalaki at kaagad na itong pumatong kay Hope."B-be c-careful..." tila kinakabahang saad ni Hope."Don't worry, I will. I'm always careful," saad ng lalaki at masuyo pang dinampiaan ng halik sa noo si Hope.Mas ibinuka pa nga ng lalaki ang mga hita ni Hope at dahan-dahan ay ipinasok niya na ang dapat ipasok."A-ah..." tila nasasaktan naman ang sunod na pag-ungol ni Hope."You're really virgin..." mahinang anas ng lalaki. "I don't know why you did this but I want you to know that I'm the happiest man tonight..."Wala na ngang ibang narinig sa kuwartong iyon kundi ang pag-uga ng kama at mga ungol ni Hope...*********Nakatitig lang sa kisame ang lalaki habang tulog na tulog na si Hope sa kaniyang tabi. Ilang minuto pa ang kaniyang pinalipas bago siya nagpasyang umalis na. Pero natigilan siya at napatingin kay Hope. Tila may nag-udyok sa kaniya upang tanggalin ang maskarang tumatakip sa kalahating mukha ng babae. Dahan-dahan niyang hinawakan ang maskara ngunit nang tatanggalin niya na ito ay nagbago ang isip niya. Napabuntonghininga siya at tuluyan ng tumayo. Sa lahat ng tao, isa siya sa hindi dapat sumisira sa pangako o sa napagkasunduan kaya naman mabilis na siyang umalis doon nang hindi na ginigising pa o nagpaalam man lang kay Hope.Nang makalabas na siya sa garahe ng club na iyon lulan ng kaniyang kulay pulang kotse ay may unti-unti siyang binubura o tinatanggal sa kaniyang mukha. Binuksan niya ang compartment ng kaniyang kotse at kumuha ang make-up remover wipes na nakalagay doon. Ikinuskus niya iyon sa kaniyang mukha hanggang leeg at unti-unti ngang nabura ang pagiging maputi niya. Lumabas ang natural niyang kulay na light o modern tan skin. Kasama ring nabawasan ang kakapalan niyang kilay at ang may kasingkitan niyang mga mata kanina ay bumalik na sa dati nitong hugis. Inihinto niya sandali ang sasakyan sa gilid ng kalsada upang sunod namang tanggalin ang suot nitong kulay itim na contact lens at kita na ang natural nitong brown eyes. Itinapon niya lang iyon basta sa labas ng sasakyan at muli na niya itong pinaandar...Malalakas at madiin ang bawat suntok na tumatama sa punching bag na nasa harapan ni Giovanni Lucchese. Mayroon siyang matikas na pangangatawan dala na rin ng pagiging babad niya sa gym. May kakapalan din ng buhok nitong akala mo ay hindi nasusuklay. Makakapal din ng kaniyang mga kilay na bumagay sa kulay brown nitong mga mata, at matangos na ilong. Manipis lang ang pinkish nitong mga labi na bumagay sa bagong ahit niyang bigote. Kanina pa siya roon at hindi niya alintana ang oras. He's just enjoying the moment dahil mayamaya lang ay aalis na siya kasama ang kaniyang grupo. Babalik na siya sa lugar kung saan nagsimula ang lahat... Where all the pain began..."Boss..."Napahinto siya sa pagsuntok nang marinig ang boses ni Luigi. He removed his gloves then turned his head on him."Is there a problem?" tanong niya kay Luigi."It's about Paolo," sagot naman ni Luigi sa kaniya at basa kaagad niya sa mga mata ng lalaki na mayroon ngang problema.Naglakad siya para mas makalapit pa kay Luigi.
Inilibot ni Giovanni ang paningin sa paligid pagkababa niya ng kotse."I'll take it from here, Mr. De Luca," baling niya kay Mr. De Luca."Ah..." Mr. De Luca chuckled nervously, as if he's about to said something that might disappoint or change the mood of Giovanni."Don't worry, Mr. De Luca, nakadeposito na ang pera sa account mo. Pinasobrahan ko na rin," nakangiti niyang nilingon si Mr. De Luca."Oh, oh, yes, of course," Mr. De Luca laughs. "Thank you! Thank you!""Luigi, gusto kong malibot ang buong mansiyon. I want to familiarize every corner of this house," pagkuwa'y baling naman niya kay Luigi."Hindi ko man lang pala nakuha ang buong pangalan mo, Mr. Conti. How rude of me," nakatawa pa ring saad ni Mr. De Luca."I prefer people calling me mister. But since you asked for it," muli, nilingon ni Giovanni si Mr. De Luca, "Let me introduce myself properly, I'm Romeo Conti, the Rosso's masked mafia boss," nakangiti niyang pagpapakilala."Oh..." tanging nasambit na lamang ni Mr. De Lu
Isang soft music ang pumapailanlang nang lumabas sa banyo ang isang babaeng walang kahit anong saplot sa katawan. Bilugan ang katawan at kitang-kita ang kurba sa balakang nito. Napakaputi at kinis din nito lalo na ang mga malulusog nitong dibdib."You're already wet, baby..." tila naman tutulo na ang laway ng lalaking nagsalita habang titig na titig sa babaeng kalalabas lang sa banyo."What about you?" may landi namang tanong ng babae habang unti-unting lumalapit sa lalaki. "Are you ready to get wet?" at kumindat pa ito."Always ready, my baby!" mabilis namang sagot ng lalaki at mapusok na nitong hinalikan ang mga labi ng babae. Hindi nito alintana ang basang katawan ng babae na bumabasa rin sa kasuotan niya. Ang kaniyang mga kamay ay unti-unting umangat upang haplusin sana ang dibdib ng babae ngunit nahinto sa ere ang kaniyang mga kamay dahil sa sunod-sunod na katok sa pinto."Sh*t!" angil ng lalaki.Napangisi naman ng nakakaloko ang babae at itinulak nito ang lalaki palayo sa kaniya
Tatlong putok ang sunod-sunod na tumama sa katawan ng driver nina Lucca. Dinig na dinig ang malakas na tili ni Daria na nasa loob pa rin ng kotse kasama sina Lucca at David."We need to get out of here!" malakas na sabi ni Lucca bago dinukot ang baril sa tagiliran nito.Maging si David ay dinukot na rin ang baril at nauna ito sa paglabas."Stay here. Huwag kang lalabas hangga't hindi ko sinasabi," mariing utos ni Lucca kay Daria."L-Lucca huwag mo 'kong i-iwan," garalgal ang boses na sagot naman ni Daria. Bakas sa mukha nito ang takot at basa na rin ang magkabilaang pisngi nito."I'm just here. Nothing will happen to you, I promise," Lucca cupped her face, assuring her that she'll be safe.Muli silang nakarinig ng putok at naisip ni Lucca si David na nauna ng lumabas sa kotse. Dahil doon ay mabilis na rin itong bumaba, alam niyang hindi siya maaaring manatili sa loob ng kotse nang hindi lumalaban. Hindi niya maaaring pabayaan si Daria nang ganoon na lamang.Naiwang nanginginig pa rin
Nakangiting sumisimsim ng alak si Giovanni habang nakaupo sa kaniyang swivel chair. Nasa harapan niyang nakaupo rin sina Luigi at Arturo na kapwa rin may ngiti sa mga labi."You had them ambushed, but you're not that lucky because someone actually helped them," basag ni Arturo sa tanging mga ngiting pumupuno sa silid na iyon."Patience, Consigliere... Kung sino man ang tumulong sa kanila, he do knows what he's doing," kalmadong sagot ni Giovanni."Baka nga magamit pa natin ang taong iyon na tumulong kay Lucca," saad naman ni Luigi."I hate to admit it... But, Lucca is really a lucky guy. Nakatakda ng mamatay pero nakaligtas pa. Pero may isang bagay lang akong hindi maintindihan sa pag-ambush mo sa kanila," may buntonghiningang wika ni Arturo."And what is it?" tanong ni Giovanni bago sumimsim sa kaniyang baso. Katulad ng dati, kapag kaharap si Arturo ay suot niya ang kaniyang maskara kaya hindi kita ng lalaki ang kaniyang tunay na emosyon habang nagsasalita."Bakit kailangan mong ipag
Tahimik lang na nakaupo si Giovanni sa sedan na kinalululanan habang patingin-tingin naman sa kaniya sa salamin ang nagmamaneho niyon."Stop looking at him. Huwag mong takutin," natatawa namang wika ng katabi ng driver."Don't worry, I fear nothing. Kung ipapa-salvage niyo man ako ngayon, walang problema," seryoso namang sagot ni Giovanni.Nagkatinginan at sabay na nagkatawanan ang driver at katabi nito."Mukhang magugustuhan ka ni boss," komento ng driver."Malayo pa ba tayo?" Pagkuwa'y tanong na lamang ni Giovanni."Actually, we're already here," sagot naman ng katabi ng driver.Nagtatakang napatingin sa labas si Giovanni. Sarado ang mga bintana ng sasakyan dahil naka-aircon sila. Tinted din iyon kaya medyo may dilim ang nakikita niya sa labas. Nang sabihin ng lalaking malapit na sila ay nagtaka lamang siya dahil wala pa siyang nakikitang kahit anong bahay sa paligid. Open field iyon at kung susuriin niya ay parang malayo-layo pa ang kailangang lakbayin ng sasakyan bago makarating s
Tahimik lang na nakasunod si Giovanni kay Lucca. Nasa Baldini Mansion siya ngunit dadalhin pa lamang talaga siya ni Lucca sa loob ng mansiyon. Kahapon lang nang kausapin siya ni Lucca sa library upang kunin siyang personal bodyguard. Walang patumpik-tumpik niya iyong tinanggap, hindi niya kailangang magpanggap na kunwari ay ayaw niya. Ipinakita niya lang na nasilaw siya sa alok nitong pasahod at sinabi pa nga niya rito na maligaya siyang makaalis na sa pagiging truck driver sa loob ng halos limang taon."Masasanay ka na rin sa layo ng nilalakad mula sa gate. Kapag nasa library lang naman tayo o sa iba pang sulok dito. Kapag naman galing tayo sa labas, deretso na sa parking malapit sa mansiyon ang sasakyan natin," nakangiting basag ni Lucca sa katahimikan habang naglalakad kasama si Giovanni at tatlo pang naglalakihang mga lalaki na pawang armado. "Bihira lang ang nakakapasok sa mansiyon at kasama ka sa bihirang iyon. Ang karamihan sa mga tauhan ko ay doon malapit sa gate ang tulugan o
Habang pababa sa hagdanan si Giovanni ay nagliikot din ang kaniyang mga mata. Kailangan niyang kabisaduhin ang bawat sulok ng kabahayan. Isa sa mga gusto niyang madiskubre ay ang mga secret passage at mga emergency exit para kay Lucca. Kailangang alam niya iyon para kapag dumating na ang araw na lulusubin na nila ang Baldini Mansion ay matitiyak nilang hindi makakatakas si Lucca. Mahaba-haba at matinding pakikipaglapit pa kay Lucca ang kailangan niyang magampanan."Gio, kanina ka pa namin hinihintay bumaba. Hindi ka na namin inistorbo dahil baka napasarap talaga ang pagtulog mo."Nasa huling baitang na si Gio nang marinig niya ang boses ni David. Kung alam lang sana ng lalaki na hindi naman talaga siya nakatulog. Hindi siya nasarapan sa malambot na kama kung iyon ng ibig sabihin ni David. Kung ikukumpara sa kaniyang mansiyon, alam niyang mas maganda talaga ang sa mga Baldini, ngunit kahit gaano pa iyon kaganda, hindi niyon matatakpan ang dumi at kasamaan ng isang Baldini."Oo nga, pas
Nakangiting sinalubong ni Giovanni si Lucca. Umaga noon at sinabihan siya ni David gabi pa lamang na darating na nga si Lucca at kailangan niya umanong maghanda dahil isasama siyang muli sa casino. Tingin niya ay iyon na ang simula ng sinasabi sa kaniyang sasanayin na siya sa casino."Welcome back, boss," ang salubong ni Giovanni.Tinapik lang naman ni Lucca sa balikat si Giovanni bago ito nagtuloy sa silid nila ni Daria. Napasunod naman ng tingin si Giovanni at nakita niya ang paghalik at pagyakap ni Lucca sa babae nang bumukas ang pinto sa silid ng mga ito."Ayos ka na ba?"Kaagad na napalingon si Giovanni sa pagpasok naman ni David sa mansiyon kasama si Carlo.Tumango si Giovanni habang nakatitig kay Carlo. Bakas pa ang mantsa ng pagkakabugbog ni Lucca rito."Maghanda-handa ka na at mukhang malapit ka ng tuluyang pagkatiwalaan ni Lucca," wika ni David.Napakunot-noo si Giovanni."Come on, don't tell me... Ang alam mo ay pinagkakatiwalaan ka na nga talaga ni kuya?" taas naman ang ki
Napabalikwas ng bangon si Giovanni nang mayroong kumatok sa pinto ng kaniyang kuwarto. Kinakabahan siya sa isiping si Daria iyon. Mula kasi nang malaman niya kaninang umaga na wala si Lucca ay nagkulong na siya sa kaniyang kuwarto. Nais niyang iwasan muna si Daria. Hindi niya naman kasi kailangang bantayan si Daria dahil nasa loob sila ng Baldini Mansion. Tiyak na ligtas ang babae sa dami pa lang ng mga bantay.Dahan-dahang binuksan ni Giovanni ang pintuan at napalunok siya nang makumpirmang si Daria nga ang kumakatok."Are you avoiding me?" Iyon ang ibinungad ni Daria kay Giovanni."H-ha?" Alam man ni Giovanni ang ibig sabihin ni Daria ay nagtataka naman ito kung bakit nagawa ng huli na itanong iyon nang deretsahan sa kaniya."Nakakulong ka lang dito sa kuwarto mo mula pa kaninang umaga," blangkong wika ni Daria.Hindi alam ni Giovanni kung tama ba ang nakikita niya sa mga mata ng babae. Her eyes are burning and he can see sadness at the same time. Para bang may magkasalungat na pani
Tahimik na nakamasid si Giovanni kina Lucca at Daria. Gabi na noon at kagagaling lang nila sa pinagpagawaan ng isusuot ni Daria para sa event ng casino."I told you, baby, ako ang bahala sa isusuot mo at hindi ako papayag na hindi ka magawan," nakangiting hinagkan ni Lucca sa labi si Daria habang nandoong nakamasid si Giovanni."Akyat na muna ako, boss," pagtikhim ni Giovanni dahil sa awkwardness na nararamdaman nito idagdag pa ang biglaang selos na sumigid sa kaniyang puso."Oh, yes, Gio! Nakalimutan ko ng andiyan ka!" Palatak ni Lucca habang napapatawa. "Thank you for accompanying Daria," anito pa."Walang anuman, boss. Ginagawa ko lang naman ang kung anong mga magagawa ko para sa inyo," sagot ni Giovanni.Tuluyan na ngang umakyat si Giovanni ngunit nagawa pa nitong tapunan ng tingin si Daria."Sa susunod ay huwag mo ng gagawin iyon, please. Natakot kaya ako kanina," dinig pa ni Giovanni ang malambing na boses na iyon ni Daria.Ang tungkol sa pinagpagawaan nila ng isusuot ni Daria a
Iwas na iwas si Giovanni na mapatingin kay Daria habang nasa hapagkainan sila. Bihirang-bihira mangyari na magkasabay-sabay silang kumain at kanina pa niya gustong matapos."Siyangapala, Gio, magkakaroon tayo ng special event sa casino. Part of it is a car raffle and many more. Just to thank our loyal customers and newcomers as well. It will happen on your day-off. So, okay lang ba na huwag ka munang magday-off?" tanong ni Lucca sa kabila ng pagnguya.Hindi naman kaagad nakasagot si Giovanni. Bukod sa gusto niya sana munang makauwi at makapag-isip isip ay kailangang nakakausap niya sina Luigi linggo-linggo. Bilang pag-iingat kasi ay hindi niya tinatawagan sa cellphone sina Luigi. Sa lungga ni Lucca ay alam niyang doble dapat ang kanilang pag-iingat."We'll be needing you there, Gio. Sana ay huwag mong ipagkait ang isang day-off," bigla namang sabi ni David nang mapansin nitong hindi sumasagot si Giovanni.Pasimple namang tinapunan ng tingin ni Daria si Giovanni. Magkaharapan lang kasi
Bahagyang natapon ang kapeng tinitimpla ni Giovanni sa kaniyang kamay nang marinig ang boses ni Daria mula sa kaniyang likuran."Good morning, Gio..." ang malamyos at malamig na boses ni Daria.Bahagya siyang napalunok. Tuwing dumarating sila ni Lucca galing casino ay dumederetso kaagad siya sa kaniyang kuwarto upang magpahinga. Sadya niya ng iniiwasan si Daria. Tuwing umaga naman ay maaga na siya kung magkape upang hindi rin makasabay si Daria sa kusina kaya naman hindi niya inaasahan ang paglitaw ng babae ngayon doon."D-Daria... I-ikaw pala," tangi niyang nasambit."I've never got the chance to see you again since you and Lucca stays at the casino everyday..." Wika ni Daria."U-uhm... Y-yes... N-nagpapahinga na kasi kaagad ako. M-medyo pagod ang k-katawan at lagi ng inaantok pagkauwi rito," mabilis naman niyang paliwanag."Oh, I see..." pagtango-tango ni Daria bago ito naglakad papunta sa kinatatayuan ni Giovanni upang kumuha ng baso.Halos pigil naman ni Giovanni ang paghinga. Amo
Pinagmamasdan ni Giovanni ang ilan sa mga babaeng padaan-daan sa kaniyang harapan. Ang mga babaeng kung tawagin doon ay Angels. Ngunit mayroon siyang isang napansin na nagbago sa mga Angels. Hindi na maiigsi o nakakaakit sa ibang mga lalaki ang kasuotan ng mga ito. Pare-pareho na rin ang uniforms ng mga nandoon magmula sa waitress, cashier, slot attendant at iba pang employees na babae. Nakasuot na lamang ang lahat ng dilaw na turtle neck at may maliit na logo ang nakaburda sa bandang dibdib. Naka black wrap skirt na lang din sila na disenteng tingnan."Gio."Napatingin siya sa tumawag ng pangalan niya. He doesn't know the man but he remembers him. Isa ito sa mga tinatawag na casinos host doon na ipinakilala sa kaniya ni Carlo noong unang punta niya roon."Boss wants you to have these," malaki ang boses ng lalaki.Chips ang iniaabot ng lalaki sa kaniya."For what?" tanong niya pa rin kahit alam na niya kung para saan ang mga iyon."Magtatagal kasi si boss sa private office niya kaya p
Nakatanaw sa bintana si Lucca habang hinihintay si David sa kuwarto nila ni Daria."D-Do you want me to leave when David arrives? Para may privacy—""Yes, please. We'll talk later about your stay in Gio's room," Lucca answered without looking at Daria."Okay," mahinang sagot ni Daria.Eksakto namang pagpihit ni Daria ay nakita niyang papunta na roon si David. Hindi niya na hinintay pang makapasok si David at lumabas na siya kaagad ng kuwarto."Close the door," saad ni Lucca nang makapasok na roon si David.David slowly closed the door as he sighed. Ramdam niya pa rin sa boses ni Lucca ang magkakahalong emosyon."He's alright now but he needs to stay in the hospital a little longer," wika ni David."Does dad already knows?" Tanong ni Lucca at hinarap na nito si David."It's Baldini's Hospital, Lucca. Doon pa lang ay may pakpak na ang balita. Hindi pa man tapos gamutin si Carlo ay nakalipad na ang balita kay Don Rocco," pagsagot naman ni David."He talked to you already, right?" patungk
Ginising si Giovanni ng mga katok sa kaniyang pinto. Nagtatakang napatingin siya sa orasan. Ala-una nang madaling-araw at ngayon lang nangyari na may kumakatok sa kaniya nang ganoong oras. Bumaba siya sa kama at mabilis na binuksan ang pinto. He was expecting that it could be Lucca, but he was surprised that it was Daria."D-daria?" nagtatanong ang mga mata niya rito."I-I'm s-sorry... Can I come in first?" mababakas sa mukha ni Daria ang hindi maipaliwanag na kaba o takot.Dahil nag-alala rin siya sa ipinakitang ekspresyon ni Daria, niluwagan niya ang pagkakabukas sa pinto hudyat na pinapapasok niya ito. Nakasuot lamang ito ng itim at may kanipisang bestida. Nakayakap ito sa sarili bago naupo sa gilid ng kama niya."M-may nangyari ba? Dumating na ba si Boss Lucca? N-nag-away ba kayo? B-baka kung anong isipin niya kapag nalaman niyang nandito ka..." sunod-sunod na tanong niya kay Daria.Sunod-sunod naman na umiling si Daria sa kaniya. "He's still not here... H-hindi ko alam, pero nata
Kasalukuyang nakahiga si Giovanni at malalim ang iniisip nang makarinig siya nang mahihinang katok sa pinto. Hindi naman siya nag-aksaya ng oras at mabilis siyang tumayo upang buksan iyon sa pagbabakasakaling si Lucca na iyon. But he's wrong because it's Daria. She was looking at him with sadness in her eyes. Pero ngumiti sa kaniya ang babae na para bang pinagtatakpan ang lungkot sa mga mata nito."M-may kailangan ka?" parang gusto niyang lumubog na lang sa kinatatayuan dahil sa klase ng tanong niya."Ahm... W-wala naman..." bahagyang lumunok si Daria na para bang kumukuha ng lakas ng loob. "I-I just want to apologize tungkol sa way ng pagsagot ko sa 'yo kanina," sinsero nitong sabi."N-no, no... It's okay, Daria. N-no n-need to apologize," tumikhim siya nang bahagya sa pagbabakasakaling aayos ang pananalita niya sa harapan ng babae."Actually, si Lucca, minsan talaga sa isang buwan ay umaalis siya nang siya lang. I don't even know kung saan siya pumupunta. Basta't ang alam ko lang ay