KEYLA“Mag-ingat ka, at mangako ka sa akin na babalik ka.” Paalam ko sa kanya habang narito pa rin kami sa kwarto at kakatapos lang niyang mag-impake ng kanyang mga dadalhin. Humarap siya sa akin at niyakap niya ako ng mahigpit.“Don’t worry, babalik ako kapag natapos ko na ang problema. Antayin mo ako Keyla, dahil sa pagbalik ko. Gusto ko kasal na agad natin ang a-asikasuhin nating dalawa.” Sambit niya. Ayoko mang magpaiwan ditong mag-isa may tiwala ako sa kanya. May tiwala ako sa magagawa niya para mapawalang sala siya sa mga binibintang sa kanya ng TAJSO para may lakas na rin ako ng loob na humarap sa aking pamilya.“Kapag hindi ka agad bumalik. Susunod kami sa’yo ni Harvey doon.” Dagdag ko pa. Niyuko niya ako at inangat ko naman ang aking mukha. Inabot niya ang aking labi at nagpaubaya naman ako nang halikan niya ako. Pagkatapos ay pinagdikit niya ang noo naming dalawa.“I need to go, baka mahuli ako sa flight ko. Wag kang aalis dito hanga’t hindi ako dumarating okay?”Tumango ako
THIAGOMataman lang akong naghihintay sa pagdating ni Victor. Kakarating lang namin kahapon dito sa Samara Russia. Ipinatawag ko siya dahil nalaman ko na ang lahat ng kalokohan na ginagawa niya sa mga nakalipas na taon. Hindi ko akalain na pa siya pa mismo ang magta-traydor sa akin!Bumukas ang pintuan at bumungad sa akin ang seryoso niyang mukha.“Ipinatawag mo daw ako?” Nagtatakang tanong niya sa akin.“Maupo ka.” Seryosong sabi ko sa kanya. Kinilatis ko ang kilos niya at naramdaman kong hindi siya mapakali. Panay din ang galaw ng mata niya na parang kinakabahan sa susunod kong gagawin.“Naalala mo pa ba ang pinagsamahan natin noon bago ako maging isang mafia?” Seryosong tanong ko sa kanya. Sinalubong niya ang matalim kong tingin sa kanya.“Naalala mo ba na sinabi ko sa inyo na kung saan man ako makarating ay dadalhin ko kayo ni Harvey hangang magkaroon din kayo ng pangalan? Nang maabot ko na ang posisyon ko bilang isa sa makapangyarihang mafia nawala sa akin ang mga mahal ko sa buh
KEYLAMaaga akong nagising dahil may inasikaso ako kagabi. Binuksan ko muna ang pinto ng veranda at lumanghap ng sariwang hangin. Medyo sumisikat na ang araw at masarap sigurong maglakad-lakad sa labas. Para kahit paano ay ma-arawan naman ako. Baka mamayang gabi pa si Thaigo makatawag sa akin kaya para hindi ako mainip ay bumaba na lamang ako.“Good morning.”Napadako ang tingin ko kay Cherry dahil sa masayang bati niya sa akin at ngayon ay nakasuot ng apron habang naghihiwa ng mga karne sa mesa. Siguro ay naghahanda na siya ng almusal. Hindi ko siya pinansin ang tumuloy ako sa ref upang kumuha ng malamig na tubig.“Himala ata binati mo ako ng ganyan?” Nagtatakang tanong ko sa kanya habang nagsasalin ng tubig sa baso.“Wala lang nagkausap na kasi kami ni Harvey, at pinagsabihan na rin niya ako. Na-realize ko din na kahit anong gawin ko alam kong hindi ako mamahalin ni Thiago.”Nasamid ako at napa-ubo sa narinig kong sinabi niya.“Ano? Na-realize mo kagabi lang na kahit anong gawin mo
KEYLA“Anong ginagawa niyo dito?” Tanong ni Cherry nang pumasok kami sa kanyang kwarto.“Kalagan niyo siya.” Utos ko sa mga tauhan ni Thiago.“Sigurado ka ba sa ginagawa mo, Ms. Keyla? Nag-aalalang tanong ni Harvey. Bumaling ako ng tingin sa kanya.“Wag kang mag-alala sandali lang ito.” Nakangiting sagot ko sa kanya.Pagkatapos nilang kalagan si Cherry ay lumabas na sila gaya ng sinabi ko.“Bakit? Anong kailangan mo? Hindi ka na siguro makatiis at gusto mo na akong patayin ano?” Nang-uuyam na tanong niya. Halos tatlong oras pa lamang siyang nakakulong sa kwarto niya at nakatali.“Pasalamat ka hindi sa kulungan ng mga aso kita pinakulong dahil kung hindi baka nilalapa ka na ng mga malalaking aso na yun.” Seryosong sabi ko sa kanya.“Hindi ako natatakot sa’yo! Kung gusto mo akong patayin gawin mo na!” Singhal niya sa akin. Matalim ang matang tinignan ko siya. Humakbang ako papalapit sa kanya at umatras siya hangang sa dumikit na sa kabinet ang likod niya.“Kung tutuusin dapat tinapos ko
THIAGONagising ako at mabigat ang aking katawan ng bumangon ako. Nasa hindi pamilyar na kuwarto na ako. Maliit lang ito may isang kama isang banyo may malaking monitor ng TV. Tumingin ako sa kisame at may isang CCTV akong nakita. Mabilis akong bumaba at akmang bubuksan ang pinto ngunit tumalsik ako nang maramdaman ko ang malakas na kuryente sa pinto na ikinagulat ko. Inalala ko ang huling nangyari bago ako mapunta dito. Nakipaglaban kami kay Mandiego at naubos ang mga tauhan ko. Napatay namin siya ngunit hindi namin akalain na may panibagong kalaban na susugod sa amin. At ang huli ko na lamang naalala ay nawalan ako ng malay.“Wag mo nang subukan pang lumabas diyan. Dahil kahit anong gawin mo hindi ka makakalabas sa kwarto na yan. Binigyan ka na namin ng maayos na tutuluyan. Kaya magpahinga ka na lamang at kainin mo ang pagkain na ihahain namin sa’yo.”Napatitig ako sa malaking monitor at mukha ng lalaking hindi ko kilala ang bumungad sa akin.“Sino ka? Bakit mo ko dinala dito?!” Si
KEYLAPapalabas na ako ng mansyon bitbit ang mga armas na nakalagay sa attaché case nang marinig ko ang paparating na chopper. Hindi ako nangamba dahil pamilyar ito. Iisa lang kasi ang pagkakakilanlan nito at katulad ito ng pulang chopper na sumundo sa amin sa bundok upang dalhin sa secret headquarters ng TAJSO. Nasisiguro kong ako ang pakay nila rito.“Ibaba niyo ang mga baril niyo!” Utos ko sa kanila dahil naging alerto sila sa pagdating ng hindi kilalang chopper. Sinunod naman nila ako at mabilis akong lumapit sa kung saan lalapag ang chopper.“Miss Keyla sandali!”Napalingon ako ng marinig ko ang tawag ni Harvey. Bihis na bihis na rin kasi ito gaya ko at may bitbit na rin itong mataas na kalibre ng baril. Kumunot ang noo ko dahil sigurado akong sasama rin siya sa pagpunta ko sa hideout ni Kyosawa. Kung saan ako kinidnap at ibinenta kay Naokimoto.“Sino sila?” Nagtatakang tanong niya sa akin.“Ang TAJSO…” Seryosong sambit ko sa kanya na ikinagulat niya.“Huhulihin niyo na ba kami?
THIAGO“Keyla!”Nagtangis ang bagang ko nang makita ko kung paano siya binigwasan ni Manuel kaya napaupo siya sa upuan. Nakatali ang buong katawan at may nakababang panyo sa kanyang leeg na sa tingin ko ay busal sa kanyang bibig. Binalingan niya ako at tinukan niya ako ng baril.“Buhay ka pa ha! Goodbye Thiago!” Nakangising sabi niya sa akin. Bumitaw ang isa kong kamay at lumipat ako sa kabilang dulo ng landing skids.“Thiago!” Narinig kong sigaw ni Keyla.Natigil ang pagpapaputok niya at naririnig ko na may nangyayaring hindi maganda sa loob kaya sinubukan kong muli na umakyat.Nakita ko din ang pagkakahulog ng armas na hawak ni Manuel.“Boss! Nandyan pa siya!” Paalala ng piloto pero huli na dahil naka-akyat na ako. Ay mabilis kong hinila ang damit ni Manuel dahil kasalukuyan niyang sinasakal si Keyla sa upuan. Hindi nakaligtas sa akin ang duguang labi niya na labis kong ikinabahala at ikinagalit. Pabalagbag ko siyang nahiga sa sahig ng chopper at dinaganan.“Damn it! I’ll kill you!
KEYLA“Anak, puwede ka naman magpahinga kami na muna ni Mommy mo ang magbabantay sa kanya. Baka makasama sa’yo ang ginagawa mo.” Paki-usap ni Dad sa akin. Kanina pa sila pabalik-balik dito sa kuwarto ni Thiago kung saan siya nakaratay. Nasa ICU pa kasi siya at hindi pa rin bumubuti ang lagay niya. Pangalawang araw na namin dito sa hospital at nanatili lang ako sa tabi niya.Tumayo ako sa upuan at hinarap ang nag-aalalang si Daddy.“Dad, kaya ko po. Huwag po kayong mag-alala ni Mommy. Malakas po ako, gusto ko pong gawin ito para sa kanya. Ayoko po siyang iwan dahil sigurado akong kapag nagising siya ako agad ang hahanapin niya.”Napabuntong-hininga si Mommy sa tabi niya. Kaya kinuha ko ang kamay niya.“Mom, diba ganito din kayo noon kay Dad? Buntis na kayo noon sa triplets kong kapatid pero hindi niyo rin iniwan si Dad. Makakaya din namin ito ni Thiago.” Pilit ang ngiting sabi ko sa kanya. Pero sa loob-loob ko nangangamba na rin ako na baka hindi na siya magising pa. Ngunit pinanghahaw