Chapter 75

".....I-I'm sorry for forgetting you. D*mn it, honey. My honey. I'm so sorry. Please forgive me,"

Tahimik akong nakikinig sa bawat salitang binibigkas niya habang patuloy ang pagpatak ng mga luha ko. Hindi ko alam kung bakit, pero naramdaman kong gumaan ang pakiramdam ko. Parang ang bigat na dala-dala ko ay biglang naglaho. Parang natanggalan ako ng isang malaking pasanin na matagal ko nang kinikimkim. Lahat ng sakit, galit, at pait na iniwan niya sa puso ko ay unti-unting naglaho. Kaya ganito ba ang pakiramdam kapag naramdaman mong mahalaga ka pa rin? Ganito ba ang pakiramdam ng magkaroon ulit ng pag-asa? Pakiramdam ko’y nakalabas ako sa isang madilim na kweba, sa wakas ay nakakakita ng liwanag.

"B-Because you remembered me again, Dark?" bulong ko sa sarili ko. Naramdaman ko ang bigat ng mga luha sa aking pisngi, pero sa puso ko, unti-unting napapalitan ng kaunting saya.

"H-Honey, I'm begging you," sabi niya, habang ang bawat salita ay tila punung-puno ng pagmamahal at pagsisisi.