Natapos ang pag hahanda mga alas singko na ng hapon. Umuwi rin ang bata kasama si Steven at ang mga kaibigan nito hapon na rin.
Napagalitan pa nga sila ni mama dahil ang tagal nito. Buti nalang at nahabol namin sa preparation ang mga isdang dala nila.
Busy lahat ng mga boys sa labas. Mag bo-bonfire instant bbq party kami mamaya kasama ang bata kaya lahat ay busy.
Kasama ko ngayon ang mga kaibigan ko. Kahit si Amanda ay kasama din namin ngayon.
At dahil na miss nila ako masiyado, ako ang subject of discrimination nila ngayon. Mga bully kong kaibigan.
"E yun nga girl, hindi nadiligan itong kaibigan natin" umpisa ni Agatha na binuntutan ng tawa ng lahat.
Napairap ako sakanila dahil alam kong mamaya pa sila titigil kakabully sa'kin.
"Anong feeling Ri na pinunlaan ka ng semelya ni Steven pero walang nakuhang kahit ano sa'yo ang mga anak mo" ag
Sa ilalim ng buwan, sa mga naliliparang alitaptap, buong puso naming pinagsaluhan ni Steven ang isang halik. Habol ko ang hininga ko habang nakatingala sa kalangitan. Kagat labi at bumibilis ang aking paghinga dahil sa walang sawang ginawa ni Steven sa bandang d*bdib ko. Bumaba ang tingin ko at tinitigan siya. He was looking at me while s*cking the left part of my b*obs. I feel hot and aaminin kong sa kaniya ko lang to naramdaman. Naramdaman ko ang bahagyang paglipat namin ng pwesto. Nakapulupot pa rin ang mga paa ko sa bewang niya habang nakapulupot din ang kamay ko sa leeg niya. Isinadal niya ko sa puno habang agresibo na inatake ang labi ko. I am giving him the same intensity that h
WARNING! “Kamusta na siya?” tanong ko kay Steven. Nasa sala kami, ako, si Philip, Diego and Amanda. Si mom and dad ay nasa kwarto kasama ni Hannah. Her condition is not that good but she was able to recognize us. “She’s fine. Don’t worry. Ang mga bata?” “Tulog na sila” sabi ko at umusog nang makitang umupo siya sa tabi ko. He snake his hands around my waist habang kinakausap si Philip. “Bud, are you going to stay here?” tanong ni Stevn kay Philip. “No bud. Sa bahay nalang ako. Just call me if you need anything” sagot ni Philip. Sumulyap ito kay Amanda at ibinalik ang paningin sa’min ni Steven. “Ano, mag kape ka na muna” aya ko sa kaniya but umiling lang siya. “Thank you Ri but I got to go” sumulyap ulit ito kay Amanda bago tumayo at umalis. Kumunot ang noo ko sa dalawa. It’s just me or may something talaga sa kanila?
Kinaumagahan ay maaga akong nagising para paglutuan ang mag-ama ko. Palano kong mag family bonding kami ng mga anak namin. Wala pang alas singko ay nasa kusina na ako. NIlabas ko ang mga lulutuin ko na dadalhin namin mamaya sa ref. Napangiti ako nang maalala ang nangyari kagabi sa'min ni Steven. One of the best night na kasama ko siya. Dahil sanay na naman ako mag luto ng kahit na ano, mabilis ko lang na marinate at na prepare ang mga lulutuin ko mamaya. Nagluto na rin ako para sa'min. Nag luto ako ng soup para makainom si Hannah and other light meals. Maya-maya pa ay bumaba si Amanda para kumuha ng tubig. Bahagya pa siyang nagulat nang makita ako sa kusina. "Good morning" bati ko sa kaniya. Ako na ang unang nagsalita dahil mukhang maagal siyang naka bawi. "Good morning. Bakit ang aga mo?" tanong niya habang ibinabalik ang isang pitsil ng tu
“Papa let’s go.” Hatak-hatak ni Stefanny ang kamay ng ama niya habang si Hivo naman ay nasa tabi ko at nakatutok sa phone niya. “Anak, please keep your phone. It’s a family day today so supposed to be, phones are not allowed.” “Okay, mom,” Agad naman akong sinunod ni Hivo kaya lihim akong napangiti. “Sino naman itong ka text mo?” Tanong ko. Bahagyang humaba ang nguso niya na parang ayaw niyang ipaalam sa’kin kung sino iyong ka chat niya. “Wala mama. Anyway, saan po tayo pupunta?” Nagtatakang tanong ng anak ko sa’kin. Napatingin ako sa mag-ama ko na nagbabangayan ngayon. They are talking about something. Nakakunot ang noo ni Stefanny habang kausap ang ama na ngayon ay naka-kamot na sa ulo nito. “Mama, I heard from tita Agatha na aalis daw sina papa. Hanngang kailan po sila sa city mama?” Tanong ni Hivo. This is his last day with us. Kaya alam kong importanteng araw to ka
"Magpaalam na kayo sa papa niyo mga anak." Ito ang araw na alis ni Steven kasama ang ilan sa mga kaibigan niya."Mama can I come?" Tanong ng bunso ko sa'kin. Tumingin ako kay Steven, he's looking at his daughter na may lungkot sa mga mata. I'm sure ayaw niyang umalis."Anak, hindi pwede. Pupunta lang si papa sa work niya dahil kailangan niyang mag trabaho, kailangan siya ng kompnya."Humaba ang nguso ng bunso namin. Natawa yung Lolo niya na nasa gilid nakatingin sa'min. Lumapit din si Xave at Snow kay Steven para magpaalam. Lahat na yata ng bata na nandito nakapagpaalam na kay Steven pwera sa anak naming babae at kay Hivo."When ka uuwi dito papa?" Hindi pa nga umaalis, pinapabalik na niya.Natawa si Steven at lumapit sa anak niya. Kinuha niya ito at kinarga. "Uuwi si papa next week. Ayos lang ba yun sa baby ni papa?""No papa. Next week is too long. Bakit ang tagal mo po papa?" Kunot noong tanong ni Stefanny sa ama niya. Napaka demanding ta
2 days after, gumagawa ako ng sandwich para dalhin ko sa anak kong si Hivo. May practice ulit siya ngayon with Philip. So far, maayos naman ang lahat sa kaniya. He’s enjoying his practice with his tito. Excited lagi araw-araw at pag umuuwi naman ito ay pagod na pagod. “What are you doing mama?” Napatingin ako sa anak kong babae na nasa tabi ko at nakatingin sa’kin. “I’m making a sandwich for your kuya.” Sabi ko dito. “Sandwich? Busy po ba lagi si kuya? Bakit hindi po ako pwede sumama sa kaniya mama?” “Because kids are not allowed there.” Sabi ko dito. “Mama, kuya is also a kid.” Napatigil ako sa paglalagay ng strawberry jam sa sinabi ni Stefanny. Andito na naman po kami sa mga tanong ng makulit na ‘to. “Well kuya is an exemption.” “How about ate-“ “And your ate Oceanie too.” Pagputol ko sa sasabihin niya na al
Tuwang-tuwa ang lahat ng mabanggit ni Hannah ang pangalan ni Hivo. Halos maiyak sina mama sa saya. Napahawak din ako sa baba ko sa sobrang saya. Parang maluha-luha ako na lumapit kay Hannah at niyakap siya. “I miss you,” I whispered, enough for her to hear me. Mas lalo akong naiyak ng gumanti siya ng yakap. “I’m glad,” rinig kong sabi niya bago ako kumalas sa yakap niya. Nang tignan ko siya, tulala pa rin siya but nakatingin na sa’kin. Walang emotion ang mukha niya. She’s looking at me purely. Wala akong makuhang lungkot, takot o pag-aalala sa mukha niya. She’s not okay but she’s making a progress and that’s okay. A week after, kasama ko si Amanda, Divine at ang mga bata sa dagat. Mangunguha kami ng parang small clams para lutuin mamaya. Mamaya ang uwi ni Steven kasama ni Kael. We always communicated pero iba pa rin talaga pag kasama namin siya dito ng mga bata. “Girl. Anong meron sa inyo ni
Umaga na but hindi pa rin kami nakatulog. Hinihintay kong tawagan ako ni Steven. Hindi ako mapalagay sa kinalalagyan ko ngayon. Paano ako hihinahon kung ang anak ko ay nalayo sa'kin? Para akong maiiyak sa kaba. Sina mama, papa, Amanda at mga kaibigan ko ay nasa tabi ko. Lahat sila ay kinakabahan na rin. Kasalukuyan kong tinatawagan si Vios. Hindi niya sinasagot. Wala akong ibang matawagan kundi siya lang. Tinawagan ko ulit at sa pagkakataong ito, sinagot niya ang tawag. "Ria?" Halata sa mukha nito na bagong gising ito. "Vios," "What happened?" Mahihimigan sa boses nito ang pag-aalala. Alam kong alam niya base sa boses ko na may hindi magandang nangyari sa'min dito. "Help me, Vios. Nasaan ka ngayon? Pwede mo bang puntahan si Steven?" "Bakit? Ano bang nangyari?" "Si Stefanny,"
“Pa, namiss kita,” sabi ko habang nakatingin sa libingan nila ni mama. “Pasensya na po kayo kung ngayon lang ako nakadalaw sa inyo ah?” mahinahong sabi ko. “Sila po ba si lolo at lola, papa?” ang maliit at mahinhing boses ni Snow sa likuran. Lumingon ako sa kanila ni Yenro. “Hali ka anak, pakilala kita kay lolo at lola mo,” ang sabi ko. First ni Snow makasama sa amin dito sa puntod ni mama at papa. Hindi namin siya inaalis ni Yenro sa isla noon dahil hinuhuli pa nila ang mga iilang galamay ni Lia. Kung makalabas man siya ng isla, sobrang bantay sarado at limited lang ang mapupuntahan niya. Lumapit silang dalawa ng ama niya sa akin. Ngumiti ako kay Yenro at hinarap muli si mama at papa. “Ma, pa, this is my daughter and— “Her husband ma, pa,” pagtatapos ni Yenro sa sasabihin ko sana. Natatawa akong yumakap sa kaniya ng patagilid habang sa si Snow naman ay lumapit sa puntod ng lolo at lola niya. “If wala ka, baka kasama ko na sila ngayon.” Sabi ko. Dinungaw niya ako at bahagyan
10 years later, Masaya na ako no'ng makasama ko ang anak ko at si Yenro ng payapa pero mas sumaya ako no'ng nahuli na si Lia sa pamamagitan ni Ria. Masiyadong maganda ang plot twist na hindi pala pangkaraniwang tao si Ria. Kaya ayun, nahuli si Lia at nasa kalalagyan niya ngayon na ni sinag ng araw ay hindi niya makikita. Masaya akong masaya na si Steven ngayon, at masaya ako sa piling ni Yenro. Masaya akong hindi lang kami ang narito sa isla kundi halos lahat ng mga magbabarkada. Dito na namin pinili manirahan sa Isla. "Ate," napatingin ako kay Hannah na ngayon ay, maayos na. Sa awa ng Diyos ay maayos na ang buhay niya. Minsan lang, napapangiwi ako sa ate niya pero sobrang saya ko na maayos na kami. No'ng may pinagdadaaanan siya, hindi ako nagdalawang isip na aalagaan siya. Ako ang naiiwan sa kaniya habang busy sila sa laban kay Lia. Tapos na ang paghihirap ko. Ngunit na ipasa sa kanila ang lahat ng sakit na dinanas ko. "Hindi pa nga pala ako nagpapasalamat," aniya habang sum
“Kamusta naman ang buhay kasama ni Yenro mo?” tanong ni Chichi habang nilalantakan namin ang langka na natira mula sa kinuha ni Yenro kahapon. “Ayos lang naman,” sagot ko ng nakangiti. Masaya talaga ako at ang gaan gaan ng pakiamdam ko ngayon na kasama ko si Chichi. Masaya na ako na wala na akong iisipin pang Lia. Masaya rin ako na kasama ko si Yenro. At mas sumayo ako na kahit papaano, ang itinuring kong kapatid ay narito kasama ko. “Si Arman nga pala, kamusta na siya?” namiss ko rin kasi siya dahil medyo matagal na kaming hindi nagkikita. Isa din iyong kuya ko e. Kasal man kami, ang turingan namin sa isa’t-isa ay hindi lalagpas bilang isang kapatid. “Ayun, masaya sa boyfriend niya,” natatawang sabi niya. Alam kong masaya na siya sa kalagayan ni Arman ngayon. At matagal na rin namang pinag-isipan ni Arman na pumunta ng Thailand para sa jowa niya. “Kamusta nga pala ang buhay mo sa Thailand?” tanong ko kasi alam kong nasa Canada na ang buhay niya. Kung hindi dahil sa akin, baka nas
"I'll give this p*ssy to you, 5 to 9, 9 to 5!" Napapikit ako at naririndi na dahil pang ilang ulit na iyang kinanta ni Yenro. Kanina pa ako nagising at nasa sala ako para mag unat unat. Pagka gising ko palang narinig ko ng kinakanta niya yan. At halos hindi ko na mabilang na sa loob ng 20 minutes, inulit ulit niyang kantahin yan. "Hindi ka ba talaga titigil? Pang ilang ulit mo ng kinanta yan?"Nakita ko ang paglingon niya sa akin at pagkagat niya sa pang ibabang labi niya para pigilan na huwag matawa sa mukha kong nakabusangot. Hubad baro siya ngayon at pakiramdam ko ay feel na feel talaga niya ang moment.Hindi ko alam kung ano pero may plano yata si Yenro na mag-apply bilang bouncer sa bar. Bakit ba siya nakahubad? Ano? Flex lang niya katawang lupa niya? "Good morning, baby. Bakit hindi ka nakangiti ngayon?"Pinandilatan ko siya ng mata. Hindi ko alam kung nanti-trip ba siya o seryoso. Mukha talaga siyang engot sa harapan ko ngayon at kita na ngang bad trip ako, mas babadtripin
"Yenro," tawag ko sa kaniya."Love?" busy siya ngayon sa laptop niya. Feeling ko ay minomonitor niya ang drone na nakapalibot sa amin. Lumapit ako sa gawi niya at sinalubong naman niya ako ng haIik. Umupo ako sa tabi niya. Hirap na ako sa tiyan ko. Ang laki na e."Kamusta si Steven?" ang tanong ko."He's fine." Ang sagot niya. Tumingin ako sa mata niya na ayaw niyang iharap sa akin.Napabuntong hininga ako. Alam kong hindi. He must be suffering now. I know it kasi iyong ang nararamdaman ko. Hindi niya pa rin alam nasaan ang mag-ina niya ngayon and nakikiplastikan pa siya kay Lia na lantaran ng nagpapapansin sa kaniya. "Nakakaawa siya." Ang sabi ko.Kinuha niya ang ulo ko at isinandal sa kaniya. "He'll be fine. Ang mahalaga, dito ka lang sa bahay."Peke kaming ikinasal ni Steven para lang palabasin na kasal na siya sa akin at galitin si Lia. At ngayon nga, si Lia, ginagaya si Ria. Nakikipapel na siya sa buhay ni Steven. I know how hard it is for him dahil araw araw siyang nakikipag
“Amanda, this is my mother, Sonya,” pagpapakilala ni Lia sa ina niya na siyang nag-alaga daw kay Ria. Ilang buwan ng nagta-trabaho si Ria kay Steven at wala na akong ibang ginawa kun’di ang maging kontrabida sa buhay niya. Lagi kong pinagpipilitan ang sarili ko sa buhay ni Steven kahit harap-harapan niya akong tinataboy. Kada pamam@ldita ko sa kanila, double din ang sakit na nararamdaman ko. Rinig na rinig ko kung paano gamitin ni Lia ang mga tao sa paligid niya makuha lang si Steven. Ganoon siya ka desperada. Kahit mama niya na gusto lang bumawi sa kaniya ay gagamitin niya. Umiiyak na ako sa kwarto dahil wala na akong mahahawakan pa. Nagkulong na ako dito ng ilang araw. Noong una, sabi ko bahala na pero hindi ko pala kaya madamay ang anak namin ni Yenro. Nalala ko sa resto, kita ko ang pagkamuhi sa mata ni Ria. Pero sobrang saya ko ng hindi niya hihiwalayan si Steven kahit pa mama na niya ang nagsabi na hiwalayan niya ito. Iniisip niya siguong ako ang anak ng mama niya. Hindi
“She’s here again? Can you tell her to leave?” matigas na sabi ni Steven nang papasok ako sa loob ng bahay niya. Pumasok pa rin ako at ngumiti sa harapan niya. “Ano ba Amanda! I said, leave. Hindi nga kita papanagutan!” Ang sabi niya. I am pregnant. Pero si Yenro ang ama. I am 2 months old pregnant. Akala ko si Steven lang mag-isa sa bahay niya, nagulat ako nang makita si Yenro na nanlalaki ang mata nang makita ako at ang tiyan ko. After naming mag-usap matapos non ay umalis na siya at hindi nagpakita. Ngayon pa kami nagkitang muli. Nakakainis at nakakaiyak dahil alam ko sa sarili ko na hinahanap ko siya pero alam rin ng utak ko na hindi pwede. “Steven, bakit hindi? Anak mo ito!” Sigaw ko. “Anong anak? Ni hindi ko nga maalala na may nangyari sa atin no’ng magsama tayo. How can I be the father?” Hindi nagsalita si Yenro. Pero alam kong igting ang panga niya at doon sa baso niya na may alak ang tingin. “Kung hindi ka aalis sa bahay ko, ako ang aalis!” “Your mom approved aboou
“Nasa labas pa ba si Yenro?” tanong ko kay Ben. “Yes,” sabi ni Ben sa akin. Mahigit sampung minuto ng nag do-doorbell si Yenro sa labas ng bahay ni Ben. “Open the fvcking door Ben or I’ll crush it!” nagsimula na siyang sumigaw. Umakyat na nga siya sa gate na nakasara tas ngayon, may balak pa siyang magwala. “Dito ka lang at huwag ka ng lumabas. Ako na ang bahala sa kaniya,” sabi ni Ben. Pagbukas ng pintuan, agad iyong sinara ni Ben para hindi makapasok si Yenro. “Open that fvcking door. Dammit! She’s hiding inside your house!” “Sino bang tinutukoy mo?” rinig tanong ni Ben. “Steven told me na magkasama kayo ni Amanda nang pumunat doon sa gulfing niyo!” “Nagkita lang kami. So? Anong problema mo?” “TABI! KUKUNIN KO SIYA!” “You can’t! That’s trespassing.” “THEN SUE ME! FVCK YOU!” Nakagat ko ng mariin ang labi ko. Sobra na ang galit ni Yenro para murahin niya ang kaibigan niya. “AMANDA! GET OUT!” He’s really certain that I am here. May kumalampag sa pintuan. Nang sumilip ako
Napadaing ako nang magising ako dahil kay Yenro na busy na naman sa kakahaIik sa katawan ko. "Yenro, pagod ako," paungol na sabi ko. Hindi siya nakinig. Hinarap niya ako sa kaniya at nang magtagpo ang paningin namin, nasalubong ko ang mabibigat niyang tingin. "I want more," bulong niya. Tumingin ako sa baba at nakitang nakatayo na naman yun. "Hindi ba yan napapagod?" kunot noong tanong ko. Imbes na sagutin ay siniil niya ako ng haIik sa labi. Akala ko ba Amanda pagod ka? Bakit nagpapadala ka sa mga haIik ng lalaking ito? Nababaliw na rin yata ako dahil agad ko ring ipinulupot sa kaniyang leeg ang kamay ko. At nangyari na naman ng pa ulit ulit ang pagiisa ng aming katawan. Kinaumagahan, akala ko mauuna akong magising kay Yenro ngunit pagmulat ko ay wala na siya sa tabi ko. May nakahanda na ring pagkain sa mesa. Napangiti ako sa ginawa niya ngunit nagtataka ako kung saan siya nagpunta. Akala ko matatapos ang araw na ito na good mood ako, pero nagkamali ako. Dahil biglang pu