Gaya kahapon ay gabi na rin ako pumunta ng hospital. Nasa labas ako ng pintuan ng kwarto ni Hivo. Ang anak ko. Hindi ko alam kung bakit kinakabahan ako. Iniisip ko kung galit ba siya sa'kin. Kung tatanggapin niya ba ako o ano. Marami akong pagkukulang sa kaniya. Ito na yata ang sitwasiyon kung saan doble-doble ang kaba na nararamdaman ko. Napatingin ako sa relos ko at alas onse na ng gabi. Hindi ko kayang pumunta dito ng maaga. Wala akong mukha maihaharap sa kanila ng mama niya. I’ve been an irresponsible father to him. Dahan-dahan akong pumasok at nadatnan ko si Ria na natutulog sa tabi ng bata na natutulog rin. Parang may humaplos na panghinayang at galit sa puso ko nang makita na ang mag-ina na hindi ko maalala. Nakaka frustrate yung part na kahit anong pilit mong alalahanin yung bagay e hindi mo magawa. Humakbang ako, at tumabi sa bata at pinagmamasdan ang mahimbing na tulog niya. Malaki na siya. I wonder pa
Hindi agad ako nakapag salita sa sinabi niya. Hindi ko mahanap yung tamang salita para sagutin siya. Papayag ba ako o hindi? Ano bang dapat kong gawin? Kita sa mga mata niya ang pag-aasam na sumagot ako ng ‘oo.’ Masasagot ko ba? Kung iisipin ay nasa kanila si Amanda nakatira. Hindi rin ako gusto ng ina niya. Hindi ko mapapantayan ang yaman na meron sila. Hindi kami bagay sa kaniya. "Pwedeng sa susunod na lang kita sagutin?" Kita ko ang pagkadismaya sa mga mata niya pero bilang ina, kailangan ko munang masigurado na magiging maayos ang kalagayan ng anak ko. "I'm sorry Steven," paghingi ko ng paumanhin. "It's okay babe," pinilit niyang ngumiti pero nagmumukha lang itong peke. Ayoko lang magpadalos-dalos dahil ayokong malagay sa kapahamakan ang anak ko. Nakatulog ako habang nasa tabi ko si Steven na binabantayan ang anak namin. Nagising lang ako dahil sa hagikgik ni Hivo.
"Mama, I'm excited," bulong ni Hivo sa'kin at mukhang narinig ni Steven dahil natawa ito habang nagmamaneho. "Are you happy son?" Tanong ni Steven sa anak. "Opo papa," at agad itong tumingin sa labas ng bintana at tinatanaw ang mga bahay na nadadaanan namin sa kalsada. It's been a week ng makalabas si Hivo sa hospital. Papunta kami ngayon ni Steven sa condo niya. Doon na muna kami titira. Mas gusto ko dun kesa sa bahay kung nasa'n si Amanda. I’m sure, kung doon kami, it will be a chaos. Napatingin ako kay Steven ng bigla niyang hawakan ang kamay ko. "What are you thinking babe?" Tanong niya. "Amanda," ikiling sagot ko. "What about her?" Kunot noong tanong niya pabalik. I've been thinking kasi na oras na malaman niya na may anak si Steven sa'kin, baka sugurin niya kami ng anak ko a
"Saan ka pupunta? Sama na kami." Napairap ako dahil ilang beses na niyang sinabi ito. "Yes mama. Sama kami ni papa." Isa pa ‘to. Mag ama nga sila. "Hindi pwede anak. Ma bo-bored lang kayo ni papa.” Sabi ko dito. Humaba ang nguso niya kaya napabuntong hininga ako. “May bibilhan lang si mama sandali. Mauna na kayo sa sasakyan. Ayos lang ba yun sa’yo anak?" Tumingin si Hivo sa papa niya bago ako tignan muli. "Masa-sad po si papa, mama." Saglit kong pinagdilatan ng mata si Steven saka tinignan muli ang anak namin na mukhang kampi na lagi sa papa niya. Nakakatampo na minsan. "Naku! Hindi sad si papa anak. Naiintindihan kasi ni papa e. Diba papa?" Tumingin ako kay Steven at ngumiti. Ngiti na alam na niyang pag humindi siya ay malalagot siya sa'kin. Nakita ko ang paglunok nito nang ilang beses saka sumagot. "Y-Yes b-babe," o nautal pa siya. "See anak? Naiintindihan ni papa di ba kaya mauna na kayo sa sasakyan. Promise susunod si m
Hindi nakatawag si Steven ngayong gabi dahil nakalimutan niyang dalhin ang cellphone niya. Hindi ko rin alam kung anong mangyayari. Aaminin kong natatakot rin ako. Alam ko kasing hind imaging madali sa’min ang lahat ngayon. "Mama,si papa?" Napatingin ako sa orasan at dis oras na ng gabi. Hindi ko alam kung makakauwi pa ba si Steven ngayon. "Nasa work pa niya anak. Tulog ka na ulit, gigisingin ka namin pag-uwi ni papa." Nakangiting sabi ko. Naghikab siya at natulog rin agad. Pinilit kong makatulog pero hindi ko maipikit ang mga mata ko. Tumayo ako ulit para kumuha ng tubig. Nagulat ako ng maabutan si Steven sa sofa na nakaupo at malalim ang iniisip. Sa lalim ng iniisip niya, hindi niya napansin na lumabas ako ng kwarto. Hindi ko alam kung kanina pa kaya siya diyan at nakatunganga lang. "Babe," tawag ko. Nagulat siya sa presensya ko at nang makabawi ay agad
Excited si Hivo habang papasok kami sa kompanya ng papa niya samantalang ako ay kinakabahan. Pag labas namin ng taxi ay tinignan ko ulit ang sarili ko. Suot ko ang off shoulder red dress na bigay sa'kin ni Angie last birthday. Gusto ko sanang maging presentable kahit pa-paano para hindi mapahiya si Steven. Ang anak ko naman ay suot ang polo shirt na binili namin sa kaniya ni Steven. Naka cap rin ito dahil gusto niyang suotin yung customized cap na pinagawa pa ng papa niya sa kakilala nito. May naka burdang 'I'm his son' sa gilid. Maliit lang, enough na makita ng ibang naka tutok. At 'I'm his father' naman kay Steven. Na deliver kanina kaya sinuot niya na agad. At nag insist na dalhin ang para sa kay papa niya. "Ma'am, ID please," pag harang ng guard sa'min. "Ay kuya wala po akong company ID. Pero kilala ko po si Steven Alvante. Pakitawagan na lang po." Sabi ko sa kaniya.
Sumakay ako ng taxi nang umiiyak. Pakiramdam ko kanina ay pinagtaksilan ako. Gusto kong itanong paano nangyari yun? Pero hindi ko naitanong dahil sa galit na nakikita ko sa mga mata ni mama.Pinilit ko na lang ang talikuran sila at umalis. Tiniis ko ang tawanan nilang dalawa na nakakainsulto sa'kin. Bakit ganoon?Mabuti na lang agad akong nakahanap ng taxi. Nagpahatid ako pabalik sa kompanya ni Steven.Dumaan muna ako sa restroom para ayusin ang sarili saka dumiretso sa office ni Steven. Pasakay pa lang ako ng elevator ay pinagtitinginan na 'ko ng lahat.Pinilit kong wag silang pansinin dahil masiyado ng maraming nangyari sa araw na 'to.Masiyadong marami na ang iniisip ko. Hindi ko na yata kayang dagdagan pa.Nang bumukas ang pintuan ng elevator ay nagulat ako na maraming tao sa hallway. Mga bodyguards.Tinignan ko kung anong nangyayari at nakita ko si Steven kausap ang mama niya. More likely nag-aaway sila habang si Hannah ay inaawat ang kuya niya.Walang empleyado dito. Tanging mata
"Kuya Roel," nag-aalala na 'ko lalo na nang mapansin na nasa delikado na kaming daanan."Ma'am Ria, marunong ka bang gumamit ng baril?”"Po?"Nagmura ulit si kuya Roel at agad akong napasigaw ng muntik na kaming mabangga sa isang ten wheeler truck."Ma'am Ria, kaya mo bang tumalon?""Po?" Gulat na tanong ko ulit, if wala kami sa sitwasyon natin, baka natawa na ako dahil kanina paggamit ng baril ang tinatanong niya, ngayon naman ang pagtalon. But then, alam kong sobrang pag-aalala na ang namutawi sa mukha ni kuya Roel mailigtas lang kami ng anak ko."Pagkatapos nating malampasan ang isang truck na yan, tumalon kayo ng bata.""May pag-asa po bang mabuhay kami pag gawin namin yun kuya Roel?” Umiiyak na tanong ko sa kaniya. Hindi ko mapigilang hindi maluha sa takot. Halos masira ko na ang upuan sa tindi nang paghawak ko dito." Opo ma'am," sagot niya habang nakatingin
“Pa, namiss kita,” sabi ko habang nakatingin sa libingan nila ni mama. “Pasensya na po kayo kung ngayon lang ako nakadalaw sa inyo ah?” mahinahong sabi ko. “Sila po ba si lolo at lola, papa?” ang maliit at mahinhing boses ni Snow sa likuran. Lumingon ako sa kanila ni Yenro. “Hali ka anak, pakilala kita kay lolo at lola mo,” ang sabi ko. First ni Snow makasama sa amin dito sa puntod ni mama at papa. Hindi namin siya inaalis ni Yenro sa isla noon dahil hinuhuli pa nila ang mga iilang galamay ni Lia. Kung makalabas man siya ng isla, sobrang bantay sarado at limited lang ang mapupuntahan niya. Lumapit silang dalawa ng ama niya sa akin. Ngumiti ako kay Yenro at hinarap muli si mama at papa. “Ma, pa, this is my daughter and— “Her husband ma, pa,” pagtatapos ni Yenro sa sasabihin ko sana. Natatawa akong yumakap sa kaniya ng patagilid habang sa si Snow naman ay lumapit sa puntod ng lolo at lola niya. “If wala ka, baka kasama ko na sila ngayon.” Sabi ko. Dinungaw niya ako at bahagyan
10 years later, Masaya na ako no'ng makasama ko ang anak ko at si Yenro ng payapa pero mas sumaya ako no'ng nahuli na si Lia sa pamamagitan ni Ria. Masiyadong maganda ang plot twist na hindi pala pangkaraniwang tao si Ria. Kaya ayun, nahuli si Lia at nasa kalalagyan niya ngayon na ni sinag ng araw ay hindi niya makikita. Masaya akong masaya na si Steven ngayon, at masaya ako sa piling ni Yenro. Masaya akong hindi lang kami ang narito sa isla kundi halos lahat ng mga magbabarkada. Dito na namin pinili manirahan sa Isla. "Ate," napatingin ako kay Hannah na ngayon ay, maayos na. Sa awa ng Diyos ay maayos na ang buhay niya. Minsan lang, napapangiwi ako sa ate niya pero sobrang saya ko na maayos na kami. No'ng may pinagdadaaanan siya, hindi ako nagdalawang isip na aalagaan siya. Ako ang naiiwan sa kaniya habang busy sila sa laban kay Lia. Tapos na ang paghihirap ko. Ngunit na ipasa sa kanila ang lahat ng sakit na dinanas ko. "Hindi pa nga pala ako nagpapasalamat," aniya habang sum
“Kamusta naman ang buhay kasama ni Yenro mo?” tanong ni Chichi habang nilalantakan namin ang langka na natira mula sa kinuha ni Yenro kahapon. “Ayos lang naman,” sagot ko ng nakangiti. Masaya talaga ako at ang gaan gaan ng pakiamdam ko ngayon na kasama ko si Chichi. Masaya na ako na wala na akong iisipin pang Lia. Masaya rin ako na kasama ko si Yenro. At mas sumayo ako na kahit papaano, ang itinuring kong kapatid ay narito kasama ko. “Si Arman nga pala, kamusta na siya?” namiss ko rin kasi siya dahil medyo matagal na kaming hindi nagkikita. Isa din iyong kuya ko e. Kasal man kami, ang turingan namin sa isa’t-isa ay hindi lalagpas bilang isang kapatid. “Ayun, masaya sa boyfriend niya,” natatawang sabi niya. Alam kong masaya na siya sa kalagayan ni Arman ngayon. At matagal na rin namang pinag-isipan ni Arman na pumunta ng Thailand para sa jowa niya. “Kamusta nga pala ang buhay mo sa Thailand?” tanong ko kasi alam kong nasa Canada na ang buhay niya. Kung hindi dahil sa akin, baka nas
"I'll give this p*ssy to you, 5 to 9, 9 to 5!" Napapikit ako at naririndi na dahil pang ilang ulit na iyang kinanta ni Yenro. Kanina pa ako nagising at nasa sala ako para mag unat unat. Pagka gising ko palang narinig ko ng kinakanta niya yan. At halos hindi ko na mabilang na sa loob ng 20 minutes, inulit ulit niyang kantahin yan. "Hindi ka ba talaga titigil? Pang ilang ulit mo ng kinanta yan?"Nakita ko ang paglingon niya sa akin at pagkagat niya sa pang ibabang labi niya para pigilan na huwag matawa sa mukha kong nakabusangot. Hubad baro siya ngayon at pakiramdam ko ay feel na feel talaga niya ang moment.Hindi ko alam kung ano pero may plano yata si Yenro na mag-apply bilang bouncer sa bar. Bakit ba siya nakahubad? Ano? Flex lang niya katawang lupa niya? "Good morning, baby. Bakit hindi ka nakangiti ngayon?"Pinandilatan ko siya ng mata. Hindi ko alam kung nanti-trip ba siya o seryoso. Mukha talaga siyang engot sa harapan ko ngayon at kita na ngang bad trip ako, mas babadtripin
"Yenro," tawag ko sa kaniya."Love?" busy siya ngayon sa laptop niya. Feeling ko ay minomonitor niya ang drone na nakapalibot sa amin. Lumapit ako sa gawi niya at sinalubong naman niya ako ng haIik. Umupo ako sa tabi niya. Hirap na ako sa tiyan ko. Ang laki na e."Kamusta si Steven?" ang tanong ko."He's fine." Ang sagot niya. Tumingin ako sa mata niya na ayaw niyang iharap sa akin.Napabuntong hininga ako. Alam kong hindi. He must be suffering now. I know it kasi iyong ang nararamdaman ko. Hindi niya pa rin alam nasaan ang mag-ina niya ngayon and nakikiplastikan pa siya kay Lia na lantaran ng nagpapapansin sa kaniya. "Nakakaawa siya." Ang sabi ko.Kinuha niya ang ulo ko at isinandal sa kaniya. "He'll be fine. Ang mahalaga, dito ka lang sa bahay."Peke kaming ikinasal ni Steven para lang palabasin na kasal na siya sa akin at galitin si Lia. At ngayon nga, si Lia, ginagaya si Ria. Nakikipapel na siya sa buhay ni Steven. I know how hard it is for him dahil araw araw siyang nakikipag
“Amanda, this is my mother, Sonya,” pagpapakilala ni Lia sa ina niya na siyang nag-alaga daw kay Ria. Ilang buwan ng nagta-trabaho si Ria kay Steven at wala na akong ibang ginawa kun’di ang maging kontrabida sa buhay niya. Lagi kong pinagpipilitan ang sarili ko sa buhay ni Steven kahit harap-harapan niya akong tinataboy. Kada pamam@ldita ko sa kanila, double din ang sakit na nararamdaman ko. Rinig na rinig ko kung paano gamitin ni Lia ang mga tao sa paligid niya makuha lang si Steven. Ganoon siya ka desperada. Kahit mama niya na gusto lang bumawi sa kaniya ay gagamitin niya. Umiiyak na ako sa kwarto dahil wala na akong mahahawakan pa. Nagkulong na ako dito ng ilang araw. Noong una, sabi ko bahala na pero hindi ko pala kaya madamay ang anak namin ni Yenro. Nalala ko sa resto, kita ko ang pagkamuhi sa mata ni Ria. Pero sobrang saya ko ng hindi niya hihiwalayan si Steven kahit pa mama na niya ang nagsabi na hiwalayan niya ito. Iniisip niya siguong ako ang anak ng mama niya. Hindi
“She’s here again? Can you tell her to leave?” matigas na sabi ni Steven nang papasok ako sa loob ng bahay niya. Pumasok pa rin ako at ngumiti sa harapan niya. “Ano ba Amanda! I said, leave. Hindi nga kita papanagutan!” Ang sabi niya. I am pregnant. Pero si Yenro ang ama. I am 2 months old pregnant. Akala ko si Steven lang mag-isa sa bahay niya, nagulat ako nang makita si Yenro na nanlalaki ang mata nang makita ako at ang tiyan ko. After naming mag-usap matapos non ay umalis na siya at hindi nagpakita. Ngayon pa kami nagkitang muli. Nakakainis at nakakaiyak dahil alam ko sa sarili ko na hinahanap ko siya pero alam rin ng utak ko na hindi pwede. “Steven, bakit hindi? Anak mo ito!” Sigaw ko. “Anong anak? Ni hindi ko nga maalala na may nangyari sa atin no’ng magsama tayo. How can I be the father?” Hindi nagsalita si Yenro. Pero alam kong igting ang panga niya at doon sa baso niya na may alak ang tingin. “Kung hindi ka aalis sa bahay ko, ako ang aalis!” “Your mom approved aboou
“Nasa labas pa ba si Yenro?” tanong ko kay Ben. “Yes,” sabi ni Ben sa akin. Mahigit sampung minuto ng nag do-doorbell si Yenro sa labas ng bahay ni Ben. “Open the fvcking door Ben or I’ll crush it!” nagsimula na siyang sumigaw. Umakyat na nga siya sa gate na nakasara tas ngayon, may balak pa siyang magwala. “Dito ka lang at huwag ka ng lumabas. Ako na ang bahala sa kaniya,” sabi ni Ben. Pagbukas ng pintuan, agad iyong sinara ni Ben para hindi makapasok si Yenro. “Open that fvcking door. Dammit! She’s hiding inside your house!” “Sino bang tinutukoy mo?” rinig tanong ni Ben. “Steven told me na magkasama kayo ni Amanda nang pumunat doon sa gulfing niyo!” “Nagkita lang kami. So? Anong problema mo?” “TABI! KUKUNIN KO SIYA!” “You can’t! That’s trespassing.” “THEN SUE ME! FVCK YOU!” Nakagat ko ng mariin ang labi ko. Sobra na ang galit ni Yenro para murahin niya ang kaibigan niya. “AMANDA! GET OUT!” He’s really certain that I am here. May kumalampag sa pintuan. Nang sumilip ako
Napadaing ako nang magising ako dahil kay Yenro na busy na naman sa kakahaIik sa katawan ko. "Yenro, pagod ako," paungol na sabi ko. Hindi siya nakinig. Hinarap niya ako sa kaniya at nang magtagpo ang paningin namin, nasalubong ko ang mabibigat niyang tingin. "I want more," bulong niya. Tumingin ako sa baba at nakitang nakatayo na naman yun. "Hindi ba yan napapagod?" kunot noong tanong ko. Imbes na sagutin ay siniil niya ako ng haIik sa labi. Akala ko ba Amanda pagod ka? Bakit nagpapadala ka sa mga haIik ng lalaking ito? Nababaliw na rin yata ako dahil agad ko ring ipinulupot sa kaniyang leeg ang kamay ko. At nangyari na naman ng pa ulit ulit ang pagiisa ng aming katawan. Kinaumagahan, akala ko mauuna akong magising kay Yenro ngunit pagmulat ko ay wala na siya sa tabi ko. May nakahanda na ring pagkain sa mesa. Napangiti ako sa ginawa niya ngunit nagtataka ako kung saan siya nagpunta. Akala ko matatapos ang araw na ito na good mood ako, pero nagkamali ako. Dahil biglang pu