She thought she was dreaming pa rin. Nakikita niya sa balintataw si Janus habang abalang nagluluto sa kusina.
It has been more than a month na mula ng magsama sila, but still, walang ipinagbabago ang binata. Palagi pa rin itong pinagsisilbihan siya. Ngayon nga ay guwapong-guwapo ito sa suot na pink apron na sinadyang bilihin ni Anna for him.
Sa imagination niya lang iyon, dahil naririnig niya lang ang kalampag ng mga kagamitang panluto sa kitchen habang siya ay nakapamaluktot pa sa higaan kahit mag-a-alas-singko na ng madaling araw.
Maagang bumabangon si Janus para maipagluto muna siya ng breakfast bago ito pumasok sa autoshop upang mag trabaho.
Kinikilig na napatigilid si Anna mula sa pagkakahiga sa kama na muntik na niyang ikahulog. Tuluyan na siyang nagising ngunit hindi pa rin siya bumabangon.
Any moment from now, alam niyang biglang bubukas ang pinto at papasok si Janus dala ang tray ng kanyang special breakfast in bed. Nakasanayan na niya ang
“Ready ka na, hon?”, magiliw na tanong ni Janus sa buntis na babaeng halos ay isang oras nang nakaupo sa harap ng salamin at nag-aayos ng sarili.Hindi naman sa naiinip na siya sa paghihintay rito, pero parang ganoon na nga. Naka-apat na beses na kasing nagpapalit ng hairdo niya si Anna simula pa nang maupo siya sa vanity table. Everything she did was perfect in his eyes!Tulad ngayon, bagay na bagay sa suot nitong knee-length Summer O-neck long maternity dress ang messy bun with braid hairstyle. At dahil sleeveless ito ay litaw na litaw ang sexy neck and shoulders na lalong nagpatingkad sa taglay na kagandahan ng babae.“That’s the best one, honey! You look... divine!”Lumingon si Anna kay Janus. Sinisipat niya kung seryoso ito sa sinasabi. Sa apat na beses niyang pagpapalit ng hairstyle ay ngayon lang ito nagtangkang magbigay ng comment.She saw genuine affection in his eyes. Masyadong transparent ang lalaki sa emoti
Sa loob ng isang maliit na maternity room ay nakahigang mag-isa si Anna sa kama. Nakatakip ng puting kumot ang ibabang bahagi ng kanyang katawan.Tumingin siya sa bandang kaliwa at naroon sa doctor’s table si Janus. Seryoso ang mukha nito habang may pinipirmahang papel. Halata na kinakabahan ito samantalang siya naman ang nakahiga sa kama at nakasalang para sa check-up.Hindi tuloy mapigilang mapangiti si Anna. Paano naman kasi ay ngayon niya pa lang napansin na mas guwapo pa lang pagmasdan ang lalaki kapag seryoso. Palagi kasi itong nakangiti kapag nakatingin sa kanya.“Nakakakilig naman kayo! Mukhang inlove na inlove kayo sa isa’t isa. Ang swerte naman ng baby niyo.”Si Doctora Esmeralda S. Pepito iyon, ang inirekomendang doktor para sa mga buntis ng kaibigan nitong doktor sa Hospital of the Infant Jesus. Mabait at palabiro ang doktora kaya nakapalagayang loob na nilang dalawa ni Janus mula pa sa unang beses ng pagp
Palakad-lakad at hindi mapakali si Janus sa labas ng pinto ng delivery room ng St. Luke’s Hospital. Kasalukuyan nang nanganganak si Anna sa loob via ceasarean operation dahil na rin sa maselang kalagayan ng conjoined twins. Naroon siya sa tabi ng babae kanina habang tinuturukan ito ng anesthesia. Pinayagan din siya ni Dra. Pepito na mag-stay at panoorin ang operasyon, but in the middle of the process, ay nangatog ang mga tuhod niya sa sobrang nerbyos. Hindi niya napigilan ang sariling maiyak nang makitang hinihiwa na ang tiyan ni Anna. It was too much for him to bear. He was ushered out so as hindi maka-distract. Subalit ngayong halos ay isang oras na siyang nasa labas ng operating room ay laking pagsisisi naman niya. He should have stayed inside with her. At least doon ay makikita niya ang mga nangyayari, hindi kagaya ngayong naghihintay lang siya ng ibabalita ng sinumang lalabas mula roon. Bawal na kasi siyang pumasok muli, to avoid contamination, s
Nagising si Janus sa mahinang tawag ni Anna sa kanya. It’s past midnight already.Dagli siyang bumangon upang asikasuhin ang babae.“Hon, what is it? May masakit ba sa iyo?” masuyo niyang tanong rito.Umiling-iling ang ulo ni Anna. Nauuhaw lang naman siya.Nagising siyang parang tuyo ang lalamunan. At dahil hindi pa makakilos ay hindi na siya nag atubiling gisingin si Janus mula sa mahimbing na pagkakatulog nito sa kabilang kama.“Paunti-unti lang muna,hon. Payo ni doktora.”Marahang pinupunasan ni Janus ang tubig na di sinasadyang tumagas sa gilid ng bibig ni Anna dahil sa mabilis na pagsipsip ng tubig mula sa straw.Bahagyang napahiya ang babae na agad namang masuyong nginitian ni Janus.“It’s okay. Naiintindihan ko ang kalagayan mo. Basta kapag may kailangan ka, tawagin mo lang ako. Palagi akong nandito para sayo, okay?”Tumango na lamang si Anna.“Nakita mo
There was this sudden pain sa kanyang dibdib. Parang may kung anong humihiwa sa kanyang puso.Hindi namamalayan ni Anna na wala nang tigil ang pagtulo ng luha mula sa kanyang mata. Nagpa-flash sa diwa niya ang nakangiting mukha ng kanyang daddy, staring back at her na para bang totoong totoo na nasa harap niya lang ito.“Hon! Hon! A-anong nangyayari? Bakit ka umiiyak? May masakit ba sa iyo?” ang nag-aalalang boses ni Janus ang nagpabalik ng kanyang diwa.Para kasing nawala siya sa sarili. A daymare or run-away daydream!“I-I don’t know. Bigla akong kinabahan. It’s my dad! Baka may nangyaring masama sa kanya.”Napahagulgol bigla si Anna. Gulong-gulo ang isip niya.Para bang napakarami niyang hindi maintindihang emosyon sa puso niya na hindi niya mapigilang maramdaman.Ikinulong siya ni Janus sa mahigpit na yakap, trying to ease the pain. Nabigla siya sa pagiging iyakin ni Anna today.Must
“I strongly suggest na mag-undergo ka ng postpartum checkup. You are currently having the signs and symptoms of postpartum depression.”Ito ang mahinahong pagpapaliwanag ni Dra. Pepito kay Anna.Sa pagdaan kasi ng mga araw ay naging malulungkutin na si Anna. She kept on crying na kahit wala naman dahilan ay bigla na lamang siyang iiyak.“Dra., ano po ang postpartum depression?” maang na tanong ni Janus, hawak ang kamay ng tahimik na si Anna.“It’s a condition na nararanasan ng mostly mga bagong panganak. Nagkakaroon ang ina ng mood swings, madalas malungkot o matakot sa bagong responsibilidad niya bilang isang ina. Kung mild lang naman ang symptoms gaya ng kay Anna, certain treatments are available naman. Don’t worry. Postpartum depression is very common naman.”“So, what do we do about it at kailan natin uumpisahan?” tanong uli ni Janus.Bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha at hin
“I used to be like that. Even now, I still feel the urge na magwala at magbasag ng mga gamit.”Si Anna iyon. Naroon siya sa loob ng private room niya kasama si Janus, Dra. Pepito, at ang tulog na kambal.It has been a week mula nang mag-kaayos sila ni Janus after nitong suyuin siya with extravagant surprises.And ever since that day, araw-araw na siyang may natatanggap na regalo from him. It’s either a piece of jewelry or some cute girl’s stuffs.He made sure na pampered and secured siya with him.And the day after tomorrow ay naka-schedule na ang discharge niya from the hospital. Makakauwi na sila ng babies niya sa bago nilang bahay.Today, as part of her daily routine, kasisimula pa lamang ng 2 hour session para sa postpartum depression treatment niya.“That’s quite normal,Anna. Hindi naman talaga totally mawawala ang habit na iyon. The treatment was supposed to be a help para ma-min
“Anna!” It was Janus calling her from behind.Paglingon niya ay nakita nga niya ang lalaking nagmamadaling lumabas mula sa sasakyan nito.“I told you to wait inside. Sa isang secured na restaurant or sa main lobby where you can sit and wait comfortably. Bakit dito mo pa ako hinintay sa parking lot? See, halos ay walang katao-tao rito maliban sa mga paparating or papaalis na sasakyan. And what do you think might have happened kung hindi kita napansin rito? Mahihirapan tayong hanapin ang isa’t-isa.”“I’m sorry,” nakayakap na bulong ni Anna kay Janus, “I have made you worry about me. Hindi ko lang talaga matiis na maupo lang sa isang tabi at hintayin ka.”“Sshh, okay okay, I understand. Calm down. Hindi ako galit sa iyo, okay?” ikinulong ni Janus sa dalawang palad niya ang hugis-pusong mukha ni Anna at ihinarap sa kanya.Kita niya ang lungkot sa mga mata nito. Parang nababasa niya
“Janus!”“Anna!”Bakas ang pagkagulat sa kanilang mga mukha. Hindi nila akalaing magtatagpo silang muli sa isang pambihirang pagkakataon. Nakatunghay lamang at nagmamasid din ang mag-inang Madera. Sila man ay nabigla rin sa mga pangyayari.Wala sa sariling biglang nahimas ni Anna ang umbok ng kanyang tiyan. Hindi na niya maitatago ang pagdadalang-tao at itanggi man niya ay sigurado siyang malalaman din ni Janus ang totoo.“Let me explain.” Iyon na lamang ang nasabi niya.“No need. May tatawagan lang muna ako.” Nakaturo pa sa pintong sagot ni Janus. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan nito bago tumalikod. Mula sa pinto’y bumaling uli ito kay Anna. “I’ll just be right outside. Don’t you dare leave this room.”Ikinabigla ni Anna ang may pagbabanta na tono ng pananalita ni Janus. It stirred something familiar yet unwelcoming inside of her. Ganun pa ma’y tumango na lamang siya. Pagkalabas ni Janus ay napahigit siya ng hiningang pinipigilan niya kanina pa. “Sit down, Anna. Her
“Tita Myra, please!” Halos ay magmakaawa na si Anna sa madrasta.Nakahinga lang siya ng maluwag nang bahagya itong tumango. Tanda na hindi pa rin ito kumbinsido sa plano niyang itago ang pagbubuntis niya kay Janus, ngunit minabuting intindihin na lamang ang kanyang desisyon.Niyakap na niya ang ngayon ay itinuturing na niyang ina. “Thank you, Tita! I know it’s hard to understand, pero buo na ang desisyon ko. Magpapakita lang uli ako kay Janus pagkapanganak ko. I just wanted to make sure na malusog na bata ang lalabas sa sinapupunan ko.”“Alright, I promise. Hindi ko sasabihan si Janus. Now, stop crying. Baka makasama pa sa baby.” Pinunasan nito ang luhang walang tigil sa pagdaloy mula sa mga mata ni Anna.“I am glad that you are here with me, Tita Myra. Napakabuti mo sa akin, like a real mother, kahit pa hindi naging maganda ang pagtrato ko sa iyo before. I am so sorry! Nagkamali ako sa pagkilala ko sa inyo.”Napaiyak bigla ang kanyang madrasta dahil sa tuwa. At last, tuluyan na silang
Anna stood idly by her brother’s hospital bed, looking totally flabbergasted to react. After a few seconds ay awtomatikong humawak sa kanyang tiyan ang dalawa niyang kamay. Napansin niya ang pagsunod ng paningin ni Janus at panlalaki ng mga mata nito nang makita ang umbok na iyon na hindi niya nagawang itago sa suot na jacket over her maternity dress. She’s nine months pregnant. She’s bound to give birth any moment now. May manaka-nakang cramping na siyang nararamdaman this past few days. Iyon ang bagay na sinusubukan niyang itago kay Janus. She got pregnant after their steamy one-night stand! Katulad nito ay hindi niya rin na-anticipate na mangyayari ang bagay na ito. They did it for one night, well to be precise, a day and a night without using protection. Nawala sa isip niya. That’s it! They missed each other so much that they care less for such a menial thing called ‘condom’.
Almost 200M pesos ang napanalunan ni Janus sa grand lotto. Tamang-tama iyon para sa plinaplano niyang resort-hotel na ipapatayo niya doon banda sa Norte.Noong unang linggo matapos nang masinsinan nilang kasunduan ni Anna, bumalik siya ng Davao City para sunduin ang madrasta at nakababatang kapatid ni Anna.He feel it in his heart na responsibilidad na niya ang mag-ina buhat nang mamatay si Mr. Madera. Sila na ang itinuturing niyang pamilya.Nagtungo siya roon bitbit ang magandang balita tungkol sa pagkapanalo ng lotto number combination na parang naiwang pamana ng tatay ni Anna.Nais niya ring balikatin ang mga bayarin sa dating kaso ng padre de pamilya sa mga pinagkakautangan nito.Bagamat nabigong maabutan ang mag-ina ay laking tuwa niya ng tumawag si Mrs. Madera.Masayang-masaya ito sa pagkapanalo nila ni Anna. At higit siyang napanatag dahil sinundo pala ito ni Anna.Magkakasama na silang t
Napakadali para kay Janus na ipakita at iparamdam kay Anna kung gaano niya ito kamahal. He doesn’t shy away kahit pa magmukha siyang t*ng* at katawa-tawa sa mata ng ibang tao.Holding her in his tight and warm embrace while confessing how much he loves her sa kabila ng lahat ng ginawa niyang pasakit rito, Anna could only held her breath in.Pakiramdam niya ay hindi siya karapat-dapat sa pagmamahal na iyon. Hindi niya mapilit ang sariling paniwalaan na magiging maayos para sa kanila ang lahat.Not with her. Janus deserves better.May tumikhim sa kanilang likuran at namula ang mga pisngi ni Anna sa hiya ng makita ang ilang empleyado ng PCSO na nakamasid sa kanila. Nagpumilit siyang kumawala kay Janus.“Ready na ang prize mo, Ms. Madera. Care to follow me sa opisina ko?!” Pormal ang pagkakasabing iyon ni Mr. Falsario kaya naman walang imik na sumunod si Anna rito.She could feel Janus’ burning stares behind
“What? I’ve won?” Gulantang na sigaw ni Anna habang hawak sa kabilang kamay ang tiket ng lotto at sa kabila ay ang cellphone niya kung saan naka-display sa screen ang lotto number combination na nanalo ng grand prize noong isang araw.Palipat-lipat ang tingin niya at hindi makapaniwala sa nakikita. Hindi niya ito inakala!That day na iniwan niya si Janus sa kanyang apartment sa bayan ng Magdalena ay sobrang desperado niyang makaalis at magpakalayo-layo. During her departure ay naalala niya ang huling habilin ng kanyang amang namayapa na tayaan ang lotto numbers sa sulat nito.It was just her being a righteous daughter for once, obligingly fulfilling her father’s death wish. Ni sa hinagap ay hindi niya inakalang tatama siya sa lotto.She have forgotten about it completely the moment na itinago niya ito sa kanyang wallet. Kanina na lang niya uli ito napansin nang naglilinis siya ng mga kalat sa kanyang bag
“But we can’t. Kahit pa magkunwari tayo, o kahit subukan pa nating ibaon sa limot ang lahat, hindi natin maitatanggi ang mga pagkakamali. Hindi natin matatalikuran ang nakaraan, Janus.”“But we can still choose to be together.”“No. Wala nang future para sa atin. We can’t be happy the way we were, Janus. I am now broken, wretched, and my life is a mess. Hindi na ako ang babaeng una mong nakilala.” Umiiyak na pag-amin ni Anna.Tumayo siya at lumakad na palayo. Agad na sumunod sa kanya si Janus.“Nothing happened, Anna. I was there. Mula nang mamatay ang daddy mo, nasa tabi mo na ako. Hindi lang ako nagpapakita dahil nahihiya ako. I was wrong to let you go. At nagsisisi akong ipinaramdam ko sa iyo na sinisisi kita. It wasn’t in my intention at all,” humihingal si Janus sa pagpapaliwanag sa ngayon ay yakap na niyang si Anna, “nandoon ako nang pagtangkaan ka ni
They missed each other so much!Halos ay mapugto na ang mga hininga nila sa hindi matapos-tapos na halikan.Everything else matters no more.Maghapon at buong magdamag nilang muling ipinadama ang pagmamahal sa isa’t-isa.Nagising si Anna sa init ng araw na tumatama sa kanyang balat sa bandang balikat. Tumatagos ang sinag mula sa salaming bintana na hindi niya namalayang nakabukas ang kurtina kagabi.‘Oh my God! Somebody might have seen us with that open view.’ Namumula ang mukha niyang bulong sa sarili.Napatakip siya ng kumot at binalot ang sarili. Sa tabi niya ay ang himbing pa ring si Janus.‘Ah, mabuti na lang pala at hindi namin nabuksan ang ilaw.’Bahagyang napangiti si Anna nang maalala ang mainit na pinagsaluhan nila ni Janus. Kahit noong nagsasama pa sila ay hindi nila nagawa ang mga bagay na nagawa nila kagabi.Iba’t ibang posisyon. Walang tigil na
Natulala si Anna.‘How did this happen? Lumayo na ako para hindi na muling makita si Janus, but why is Tita Myra telling me casually na si Janus ang nagligtas sa akin kagabi?’Gulong gulo ang isip ni Anna. Mas may takot siyang nararamdaman ngayon kesa sa pangamba niya nang magbago ng pakikiharap sa kanya si Jerome.No. Not yet. Hindi pa siya handa na makaharap ito. Wala siyang mukhang maihaharap sa lalaking nagmahal ng lubos sa kanya ngunit nagawa niyang talikuran dahil lamang sa maliit na tampuhan.At nadisgrasya siya dahil sa maling desisyon na iyon sa kanyang buhay. Nakulong siya nang walang kalaban-laban.Now, kung kailan niya inakalang magiging maayos na uli siya ay sa ganitong sitwasyon pa siya makikitang muli ni Janus. At lalo lang siyang napapahiya sa sarili dahil nagawa niyang isiping pwede niyang matutunang mahalin si Jerome.Ang lalaking iyon! Napakagaling umarte! Sa isip ni Anna ay nai-imagine niyang sin