“I strongly suggest na mag-undergo ka ng postpartum checkup. You are currently having the signs and symptoms of postpartum depression.”
Ito ang mahinahong pagpapaliwanag ni Dra. Pepito kay Anna.
Sa pagdaan kasi ng mga araw ay naging malulungkutin na si Anna. She kept on crying na kahit wala naman dahilan ay bigla na lamang siyang iiyak.
“Dra., ano po ang postpartum depression?” maang na tanong ni Janus, hawak ang kamay ng tahimik na si Anna.
“It’s a condition na nararanasan ng mostly mga bagong panganak. Nagkakaroon ang ina ng mood swings, madalas malungkot o matakot sa bagong responsibilidad niya bilang isang ina. Kung mild lang naman ang symptoms gaya ng kay Anna, certain treatments are available naman. Don’t worry. Postpartum depression is very common naman.”
“So, what do we do about it at kailan natin uumpisahan?” tanong uli ni Janus.
Bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha at hin
“I used to be like that. Even now, I still feel the urge na magwala at magbasag ng mga gamit.”Si Anna iyon. Naroon siya sa loob ng private room niya kasama si Janus, Dra. Pepito, at ang tulog na kambal.It has been a week mula nang mag-kaayos sila ni Janus after nitong suyuin siya with extravagant surprises.And ever since that day, araw-araw na siyang may natatanggap na regalo from him. It’s either a piece of jewelry or some cute girl’s stuffs.He made sure na pampered and secured siya with him.And the day after tomorrow ay naka-schedule na ang discharge niya from the hospital. Makakauwi na sila ng babies niya sa bago nilang bahay.Today, as part of her daily routine, kasisimula pa lamang ng 2 hour session para sa postpartum depression treatment niya.“That’s quite normal,Anna. Hindi naman talaga totally mawawala ang habit na iyon. The treatment was supposed to be a help para ma-min
“Anna!” It was Janus calling her from behind.Paglingon niya ay nakita nga niya ang lalaking nagmamadaling lumabas mula sa sasakyan nito.“I told you to wait inside. Sa isang secured na restaurant or sa main lobby where you can sit and wait comfortably. Bakit dito mo pa ako hinintay sa parking lot? See, halos ay walang katao-tao rito maliban sa mga paparating or papaalis na sasakyan. And what do you think might have happened kung hindi kita napansin rito? Mahihirapan tayong hanapin ang isa’t-isa.”“I’m sorry,” nakayakap na bulong ni Anna kay Janus, “I have made you worry about me. Hindi ko lang talaga matiis na maupo lang sa isang tabi at hintayin ka.”“Sshh, okay okay, I understand. Calm down. Hindi ako galit sa iyo, okay?” ikinulong ni Janus sa dalawang palad niya ang hugis-pusong mukha ni Anna at ihinarap sa kanya.Kita niya ang lungkot sa mga mata nito. Parang nababasa niya
The short but fun birthday party has long since been done. Ipinaubaya na nina Janus at Anna ang pagliligpit sa mga naiwang kalat sa kasamahan nila sa bahay.Nakauwi na ang mga bisita na pawang mga kaibigan at katrabaho lang naman ni Janus namely Reiner, Remwel, Ronaldo at Lilibeth.Inimbita din ni Anna si Nurse Jean subalit sinabi nitong extended ito sa hospital duty nito kaya hindi makakarating. Ipinaabot na lang nito ang pagbati and even sent 5k in gcash as her gift kay Janus.Anna also sent an invitation message kay Dra. Pepito but she never heard from her. Marahil ay busy ang mabait na doktora.“You were wonderful sa party kanina, hon. Thank you so much! Talagang nag-effort ka pang magpa-games. Tuwang-tuwa tuloy lahat!”Naka-backhug noon si Janus sa kakatapos pa lamang mag-freshen up na si Anna.Naghahanda na silang matulog after ng masayang pero nakakapagod na kulitan kanina sa party.“You’re welcome, hon!
Masakit ang ulo niya ng magising. Para bang may pumupukpok ng martilyo sa loob ng bungo niya.Anna took a deep breath. Napaubo siya nang malakas nang tila magbara ang hangin sa kanyang lalamunan.“Hon!” narinig niyang tawag ni Janus sa kanya. Parang napakalayo nito mula sa kinaroroonan niya.Biglang gumaan ang pakiramdam niya. Tila ba naglahong parang bula ang lahat ng sakit na nararamdaman niya.‘Nasaan nga ba ako? Teka, ano ba ang nangyari? Bakit para akong nakalutang? Wala akong maramdaman.’Sinubukan niyang ibuka ang kanyang bibig upang magsalita.“J-a-nus,” hirap na hirap na balik-tawag niya rito, “na-saan…ka? Hon, w-wala akonggh… mak-i-taahh.”Wala siyang narinig na sagot. Tila naman may kung anong humihila sa diwa niya patungo sa kung saan.Pakiramdam niya ay lumilipad siya sa dilim. May kung anong pwersa ang humihigop sa kanya paimbulog sa kaitaasan.&ls
Parang pinipiga ang puso ni Janus habang nakatunghay sa natutulog na si Anna. She looks troubled kahit sa pagtulog.Nakakunot ang noo nito at malikot ang galaw ng mga talukap ng matang nakasara. Wari niya ay pinipilit nitong gumising ngunit hindi kinakaya ng sariling katawan.Maputlang maputla ang kulay nito at nagsisimula nang maging dry ang balat dahil sa dehydration.“Boss Jan, nakahanda na ang pagkain. Sumubo ka na muna kahit kaunti. Kaninang umaga pa walang laman ang tiyan mo,” pukaw ng pansin niya ng kanyang kaibigan at katrabaho na si Reiner, “hindi rin makakatulong kung ikaw naman ang magka-ka-sakit.”“A-anong oras na ba? Wala pa ba si Dra. Pepito?” Sa halip na sumunod sa mungkahi ng kaibigan at tanong niyang hindi man lamang sumulyap sa inihanda nitong pagkain sa dining table.He doesn’t feel like eating lalo na ngayong may nababakas na siyang pag-asa na magkakamalay na si Anna.Gusto niya a
Nagdilat ng kanyang mga mata si Anna. Una niyang napansin ang puting kisame.Napatitig siya rito at wari ba ay iniisip kung nasaan na siya at kung bakit naroon siya.“Hon!” Sumilip ang pamilyar na mukha ni Janus, ang kanyang live-in partner na ama ng kanyang mga anak.‘Ang mga anak ko!’ Biglang sigaw niya sa isip at sinubukang buksan ang bibig upang magtanong ngunit tila ba napakabigat ng kanyang mga labi.Nakapagkit ang mga iyon at ramdam niya ang hapdi dulot ng pagkatuyot ng manipis niyang labi. Bahagya lamang niyang naigalaw ang bibig.“It’s okay, hon. Andito si Dra. Pepito to check on you.” Tumingin ito sa bahagi nito kung nasaan nakita ni Anna na nakatayo at pormal na nakamasid ang doktora.May iba pang mga taong naroon na pamilyar rin sa kanya ngunit hindi niya mahagilap sa isip ang pangalan ng mga ito. Napakunot-noo siya.Mayroong iisa at magkakatulad na ekspresyon sa mukha ang mga ito.
Panay na lamang ang buntong-hininga ni Janus habang tahimik na pinakikinggan ang pagtangis ni Anna sa loob ng kotse. He could not dare lift a finger to try to comfort her at wala rin siyang maapuhap na tamang salita para mapatahan ang babae.He feels useless at lalo lamang iyong nagdaragdag ng bigat sa kanyang puso.Halos ay isang oras na sila sa parking lot ng kilalang columbarium na iyon kung nasaan ang cremated remains ng kanilang mga anak.“Have a drink, hon.” Abot ni Janus ng isang bottled mineral water kay Anna.Humihikbing tinanggap iyon ng babae at agad na ininom ang malamig na tubig. Hindi niya namamalayang naubos na niya ang laman ng 200mL ng mineral water sa isang lagukan lamang.Napatitig lang si Janus na bakas ang pagkamangha ngunit hindi pa rin nagsasalita.“Thank you! Gusto ko nang umuwi.” Kapagdaka’y sabi ni Anna.Walang nagawa si Janus kundi sundin ang hiling nito. He drove the car home.
Anna’s condition relatively improved after ng madramang eksena nila sa pool. Naging open na uli ang babae sa pakikipag-communicate kay Janus.At times ay nagagawa na nitong makipagtawanan sa kanya especially kapag nanonood sila ng comedy film. At pumayag na rin itong bumalik sa hospital para magpa-check up na noong una ay hindi alam ni Janus kung paano i-sa suggest sa dalaga nang hindi ito magpa-panic.Nakapagpa-schedule na siya kay Nurse Jean the day after tomorrow. Panatag ang loob niyang nakikipag-kuwentuhan kay Anna ngayon, as they watch the re-run ng comedy movie ni Rowan Atkinson known as Mr. Bean entitled Rat Race.Punom-puno ng katatawanan at kalokohan ang palabas na iyon kaya naman ay halos sumakit na ang mga tiyan nila sa katatawa hindi lamang sa ingenuis tactics and luck ni Enrico Pollini na ginampanan nga ng komedyanteng paborito ni Anna, kundi pati na rin ang mga katatawa-tawang aksidente na dinanas ng ibang karakter sa pelikulang iyon.
“Janus!”“Anna!”Bakas ang pagkagulat sa kanilang mga mukha. Hindi nila akalaing magtatagpo silang muli sa isang pambihirang pagkakataon. Nakatunghay lamang at nagmamasid din ang mag-inang Madera. Sila man ay nabigla rin sa mga pangyayari.Wala sa sariling biglang nahimas ni Anna ang umbok ng kanyang tiyan. Hindi na niya maitatago ang pagdadalang-tao at itanggi man niya ay sigurado siyang malalaman din ni Janus ang totoo.“Let me explain.” Iyon na lamang ang nasabi niya.“No need. May tatawagan lang muna ako.” Nakaturo pa sa pintong sagot ni Janus. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan nito bago tumalikod. Mula sa pinto’y bumaling uli ito kay Anna. “I’ll just be right outside. Don’t you dare leave this room.”Ikinabigla ni Anna ang may pagbabanta na tono ng pananalita ni Janus. It stirred something familiar yet unwelcoming inside of her. Ganun pa ma’y tumango na lamang siya. Pagkalabas ni Janus ay napahigit siya ng hiningang pinipigilan niya kanina pa. “Sit down, Anna. Her
“Tita Myra, please!” Halos ay magmakaawa na si Anna sa madrasta.Nakahinga lang siya ng maluwag nang bahagya itong tumango. Tanda na hindi pa rin ito kumbinsido sa plano niyang itago ang pagbubuntis niya kay Janus, ngunit minabuting intindihin na lamang ang kanyang desisyon.Niyakap na niya ang ngayon ay itinuturing na niyang ina. “Thank you, Tita! I know it’s hard to understand, pero buo na ang desisyon ko. Magpapakita lang uli ako kay Janus pagkapanganak ko. I just wanted to make sure na malusog na bata ang lalabas sa sinapupunan ko.”“Alright, I promise. Hindi ko sasabihan si Janus. Now, stop crying. Baka makasama pa sa baby.” Pinunasan nito ang luhang walang tigil sa pagdaloy mula sa mga mata ni Anna.“I am glad that you are here with me, Tita Myra. Napakabuti mo sa akin, like a real mother, kahit pa hindi naging maganda ang pagtrato ko sa iyo before. I am so sorry! Nagkamali ako sa pagkilala ko sa inyo.”Napaiyak bigla ang kanyang madrasta dahil sa tuwa. At last, tuluyan na silang
Anna stood idly by her brother’s hospital bed, looking totally flabbergasted to react. After a few seconds ay awtomatikong humawak sa kanyang tiyan ang dalawa niyang kamay. Napansin niya ang pagsunod ng paningin ni Janus at panlalaki ng mga mata nito nang makita ang umbok na iyon na hindi niya nagawang itago sa suot na jacket over her maternity dress. She’s nine months pregnant. She’s bound to give birth any moment now. May manaka-nakang cramping na siyang nararamdaman this past few days. Iyon ang bagay na sinusubukan niyang itago kay Janus. She got pregnant after their steamy one-night stand! Katulad nito ay hindi niya rin na-anticipate na mangyayari ang bagay na ito. They did it for one night, well to be precise, a day and a night without using protection. Nawala sa isip niya. That’s it! They missed each other so much that they care less for such a menial thing called ‘condom’.
Almost 200M pesos ang napanalunan ni Janus sa grand lotto. Tamang-tama iyon para sa plinaplano niyang resort-hotel na ipapatayo niya doon banda sa Norte.Noong unang linggo matapos nang masinsinan nilang kasunduan ni Anna, bumalik siya ng Davao City para sunduin ang madrasta at nakababatang kapatid ni Anna.He feel it in his heart na responsibilidad na niya ang mag-ina buhat nang mamatay si Mr. Madera. Sila na ang itinuturing niyang pamilya.Nagtungo siya roon bitbit ang magandang balita tungkol sa pagkapanalo ng lotto number combination na parang naiwang pamana ng tatay ni Anna.Nais niya ring balikatin ang mga bayarin sa dating kaso ng padre de pamilya sa mga pinagkakautangan nito.Bagamat nabigong maabutan ang mag-ina ay laking tuwa niya ng tumawag si Mrs. Madera.Masayang-masaya ito sa pagkapanalo nila ni Anna. At higit siyang napanatag dahil sinundo pala ito ni Anna.Magkakasama na silang t
Napakadali para kay Janus na ipakita at iparamdam kay Anna kung gaano niya ito kamahal. He doesn’t shy away kahit pa magmukha siyang t*ng* at katawa-tawa sa mata ng ibang tao.Holding her in his tight and warm embrace while confessing how much he loves her sa kabila ng lahat ng ginawa niyang pasakit rito, Anna could only held her breath in.Pakiramdam niya ay hindi siya karapat-dapat sa pagmamahal na iyon. Hindi niya mapilit ang sariling paniwalaan na magiging maayos para sa kanila ang lahat.Not with her. Janus deserves better.May tumikhim sa kanilang likuran at namula ang mga pisngi ni Anna sa hiya ng makita ang ilang empleyado ng PCSO na nakamasid sa kanila. Nagpumilit siyang kumawala kay Janus.“Ready na ang prize mo, Ms. Madera. Care to follow me sa opisina ko?!” Pormal ang pagkakasabing iyon ni Mr. Falsario kaya naman walang imik na sumunod si Anna rito.She could feel Janus’ burning stares behind
“What? I’ve won?” Gulantang na sigaw ni Anna habang hawak sa kabilang kamay ang tiket ng lotto at sa kabila ay ang cellphone niya kung saan naka-display sa screen ang lotto number combination na nanalo ng grand prize noong isang araw.Palipat-lipat ang tingin niya at hindi makapaniwala sa nakikita. Hindi niya ito inakala!That day na iniwan niya si Janus sa kanyang apartment sa bayan ng Magdalena ay sobrang desperado niyang makaalis at magpakalayo-layo. During her departure ay naalala niya ang huling habilin ng kanyang amang namayapa na tayaan ang lotto numbers sa sulat nito.It was just her being a righteous daughter for once, obligingly fulfilling her father’s death wish. Ni sa hinagap ay hindi niya inakalang tatama siya sa lotto.She have forgotten about it completely the moment na itinago niya ito sa kanyang wallet. Kanina na lang niya uli ito napansin nang naglilinis siya ng mga kalat sa kanyang bag
“But we can’t. Kahit pa magkunwari tayo, o kahit subukan pa nating ibaon sa limot ang lahat, hindi natin maitatanggi ang mga pagkakamali. Hindi natin matatalikuran ang nakaraan, Janus.”“But we can still choose to be together.”“No. Wala nang future para sa atin. We can’t be happy the way we were, Janus. I am now broken, wretched, and my life is a mess. Hindi na ako ang babaeng una mong nakilala.” Umiiyak na pag-amin ni Anna.Tumayo siya at lumakad na palayo. Agad na sumunod sa kanya si Janus.“Nothing happened, Anna. I was there. Mula nang mamatay ang daddy mo, nasa tabi mo na ako. Hindi lang ako nagpapakita dahil nahihiya ako. I was wrong to let you go. At nagsisisi akong ipinaramdam ko sa iyo na sinisisi kita. It wasn’t in my intention at all,” humihingal si Janus sa pagpapaliwanag sa ngayon ay yakap na niyang si Anna, “nandoon ako nang pagtangkaan ka ni
They missed each other so much!Halos ay mapugto na ang mga hininga nila sa hindi matapos-tapos na halikan.Everything else matters no more.Maghapon at buong magdamag nilang muling ipinadama ang pagmamahal sa isa’t-isa.Nagising si Anna sa init ng araw na tumatama sa kanyang balat sa bandang balikat. Tumatagos ang sinag mula sa salaming bintana na hindi niya namalayang nakabukas ang kurtina kagabi.‘Oh my God! Somebody might have seen us with that open view.’ Namumula ang mukha niyang bulong sa sarili.Napatakip siya ng kumot at binalot ang sarili. Sa tabi niya ay ang himbing pa ring si Janus.‘Ah, mabuti na lang pala at hindi namin nabuksan ang ilaw.’Bahagyang napangiti si Anna nang maalala ang mainit na pinagsaluhan nila ni Janus. Kahit noong nagsasama pa sila ay hindi nila nagawa ang mga bagay na nagawa nila kagabi.Iba’t ibang posisyon. Walang tigil na
Natulala si Anna.‘How did this happen? Lumayo na ako para hindi na muling makita si Janus, but why is Tita Myra telling me casually na si Janus ang nagligtas sa akin kagabi?’Gulong gulo ang isip ni Anna. Mas may takot siyang nararamdaman ngayon kesa sa pangamba niya nang magbago ng pakikiharap sa kanya si Jerome.No. Not yet. Hindi pa siya handa na makaharap ito. Wala siyang mukhang maihaharap sa lalaking nagmahal ng lubos sa kanya ngunit nagawa niyang talikuran dahil lamang sa maliit na tampuhan.At nadisgrasya siya dahil sa maling desisyon na iyon sa kanyang buhay. Nakulong siya nang walang kalaban-laban.Now, kung kailan niya inakalang magiging maayos na uli siya ay sa ganitong sitwasyon pa siya makikitang muli ni Janus. At lalo lang siyang napapahiya sa sarili dahil nagawa niyang isiping pwede niyang matutunang mahalin si Jerome.Ang lalaking iyon! Napakagaling umarte! Sa isip ni Anna ay nai-imagine niyang sin