Chapter 2

Xyrica's POV :

Kararating ko lang at bago ako bumaba ay sinigurado ko munang nasa bag ko ang spare key sa bahay. Buti naman at nasa bag ko lang kaya nagtungo na ako sa pinto at binuksan ito.

“What the— why is this house a mess?” I immediately asked myself as I opened the door. “Clearly I'm talking to an air, right now. Ang mga damit, magazines, tapes, mga box ng inorder nilang pizzas, unwashed cups at kung ano-ano pa ay nagkalat!”

Nakakainis na talaga ang mga lalaking ito, palibhasa ay mayayaman kaya inaasahan nalang palagi na may magliligpit ng mga kalat nila.

“Michiaki, Warren, Klent, Jhin, JL, Alver, Yuan, Kris, Allen!” I shouted from the top of my lungs angrily calling their names. “You are so dead right now.”

What did they do last night? Did they throw a party? How many people attended the party? Ito ang mga tanong na gusto kong isampal sa kanila. I waited for a few minutes for them to wake up but to my disappointment they didn't even went outside their rooms.

I'm so mad right now that I screamed again, “Sunog!”

Dali-daling binuksan ni Michiaki ang pinto niya na shirtless at mukhang naalimpungatan pa.

“May sunog? Xy, what happened?” Michiaki said while his eyes are still close with a pillow in his right hand, ready to put out the fire. “Suno— mmm...” Sinandal niya ang mukha sa pintuan at nakaidlip na nga.

“What are you doing?” Naiinis na tanong ko at hinampas siya sa likod. “Where are the others?”

Nagsilabasan sila isa-isa sa mga kwarto nila. I strongly think na kailangan na talaga nila ng maid sa bahay na ito. They cannot expect me to be this way, everyday.

“Ang ingay mo naman Michiaki,” sabi ni Yuan na kinukusot ang mata.

“Is our breakfast ready?” Kris asked like a kid, yawning then went to the sofa and continued sleeping.

Kristoff Castillon, besides me, is one of the clean freak of the group but for some reasons he was slacking off last night seeing how messy the house is. Ito ang pinaka-strict sa lahat sa pagpapatupad ng rules na kahit basong nakakalat ay ipapahugas niya sa gumamit nito in an instant. I’m really disappointed right now.

“Who do you think I am? Maid ba ninyo ako?” Naiinis na tanong ko. Hinigpitan ko ang hawak sa bag ko sabay sabing, “I don't care if all of you will die right now because of hunger kasi hindi kayo si kamahalan para pagsilbihan.”

“Xyrica, please cook us some food for breakfast. Please?” Nagmamakaawang sabi ni Allen.

Allen Nazaro is the troublemaker and the womanizer of the group. Minsan bad influence kasi palaging inaaya ang iba sa kalokohan, lalo na si Warren. Siya ang tinuturing na second leader ng grupo pero kung makaasta parang bunso.

I rolled my eyes then said, “You're not the boss of me because this time... I'm the boss to all of you and you should blame yourselves. Get some guy friends, they said. They will treat you like a queen, they said. Stupid people with their stupid idea.”

Siguro galing na naman ang mga ito sa club ni Allen at nagcelebrate habang wala ako kahit ako naman ang nanalo kahapon.

“We're sorry Xyrica, we won't do it again. Please don't be mad," sabi ni Kris.

“I'll cook your breakfast but... there is a big but because I will be the one to determine whether you are worthy to eat your breakfast or not. I want you to learn your lessons and I don't care kung lalaki kayo pero you should do the house chores dahil hindi na kayo mga bata," pangaral ko sa kanila.

“Xy, we're all sorry. Can you please calm down?” Pagkakalma sa akin ni Michiaki.

I rolled my eyes in annoyance. Here we go again, kaya nga lumalaki na ang mga ulo nila dahil palagi nalang pinagtatakpan ni Michiaki.

“Clean this house before I come back from the grocery store and you'll get what you want. You knew me well, diba? At kung ano ang gusto ko ay nakukuha ko kahit ano pa ang mangyari sa inyo,” sabi ko sa kanila and I went straight to the kitchen and opened the refrigerator.

“Xyrica, alam mo namang weekly tayo bumibili ng grocery diba? Tapos last week hindi tayo nakabili kasi busy ka para sa racing,” Sabi ni Warren.

Napalingon ako sa kanya, sinundan pala nila ako hanggang dito sa kusina.

“I was planning on buying something for myself, so do you want me to go and shop for you?” I sarcastically said then crossed my arms. “You guys, this is too much.”

Wala man lang laman ang refrigerator kahit malamig na tubig. Ang lakas-lakas lumamon ni hindi naman bumibili ng pagkain. May ambag nga na pera pero kung hindi ko naman niyayayang mag grocery, hindi rin naman pupunta sa mall.

“Is there something wrong?” Tanong ni Alver, na nakatayo sa likuran ko.

Alver Jung is the youngest of the group minsan spoiled pero napaka-independent at resourceful. He might be tough looking pero napaka-clingy nito at tinuturing din akong ate kaya minsan mahirap magalit sa lalaking ito.

I inhaled a lot then exhaled. I closed the refrigerator door and asked, “I will be asking the obvious question, bakit walang laman ang refrigerator? Ano ang gagamitin kong ingredients sa pagluluto?”

I had enough. I loudly sighed, it's for them to hear na disappointed ako and without saying anything to them ay lumabas ako ng kusina.

“Where are you going?” Tanong ni Yuan na nagpupulot ng kalat.

Nakatingin silang lahat sa akin kasi gusto siguro nilang malaman ang iniisip ko o kaya ay chini-check kung galit pa rin ako.

“Kung iisipin ninyo, ano ang lulutuin ko kung wala namang laman ang refrigerator? That's why I'm going to the mall para makapag-grocery dahil kung hindi, kayo mamamatay sa gutom ay mamatay kayo dahil na overdose sa junk food,” sabi ko.

“I would like to go with you,” sabi ni Allen.

“Pick me instead kasi ako ang magdadala lahat ng bibilhin mo. Gagawin ko ang lahat ng iuutos mo Xyrica,” sabi ni JL.

John Louis Monte is the sweet-talker of the group. Malambing at medyo mahinhin kaya minsan napagkakamalang bakla. Alam ko namang gagawin niya talaga ang lahat pero lapitin siya sa babae at ayaw ko sa mga agaw pansin basta nasa publiko ako.

“No, don't choose them Xyrica. Pick me instead,” sabi ni Warren.

Nagsimula na silang magsigawan at magtalo kung sino ang karapat-dapat kong isama sa mall. I covered my ears and waited for a few seconds for them to stop pero hindi pa din sila tumitigil.

“Just shut up, all of you!” Pagalit na sigaw ko sa kanilang lahat kaya natahimik sila. Tinitignan ko sila, isa-isa at sinabing, “You don't have to fight because none of you guys will accompany me to the mall. Mahiya nga kayong lahat sa mga sarili ninyo. You better stay here and clean all the messes you've made. Gutom na kayo, diba? Then clean this house or else you'll starve to death.”

Yumuko sila at halata sa mga mukha nila na guilty sila sa nagawa nila. Alam ko naman na ang rason kung bakit nila gustong sumama ay ang makaiwas sa paglilinis ng mga kalat nila.

“Hayaan mo. Maglilinis kami rito,” sabi ni Michiaki.

“I should go,” dismayadong sabi ko tapos nagtungo na sa kotse ko.

Ngayon ko pa naman sana gustong i-celebrate kung ano man ang naiwan ko kahapon tsaka gusto ko rin sanang sabihin sa kanila na aalis na muna ako at baka matatagalan ako sa pagbalik pero parang ayaw ko na.

Michiaki's POV :

As soon as Xyrica left the room ay nagbangayan silang lahat.

“You guys, this is all your fault!” Naiinis na sabi ni Jhin at umupo sa sofa.

“Bakit kami lang ang sinisisi mo Jhin? Kasalanan naman natin itong lahat kasi desisyon nating pumunta sa club ni Allen kagabi," sabi ni Klent.

“Tama na nga ang sisihan, alam naman nating lahat ang rason kung bakit natin gustong sumama kay Xyrica. She's not stupid at kilala niya na tayo kaya ang mabuti pa ay umpisahan nalang natin ang paglilinis. I'm hungry and I know kayo rin,” sabi ko.

“Totoo ba talaga ang sinabi ni Xyrica kanina?” Tanong ni Warren na wala man lang ginagawa.

“She's dead serious, man. You can clearly see it on her face,” sabi ni Klent.

Warren sighed tapos tinulungan na kaming magligpit ng kalat. Kailangan namin itong tapusin para makapagbreakfast na.

“Why can't we just order some pizza, like usual? We've done it before so it wouldn't hurt now, right?” Suggest ni Yuan.

“That's a great idea Yuan if you want to die, that is...” Sarkastikong sabi ni Warren.

“Gugustuhin mo ba talagang mas magalit pa sa atin si Xyrica?” Tanong ko.

“Your idea was horrible, dude. You should shut up and just help us clean the house,” sabi ni JL.

Napagdesisyon namin na hatiin ang mga gawaing bahay sa tatlong group para matapos ito bago pa man makabalik si Xyrica rito.

Xyrica's POV :

“Thank God, I'm alone. Minsan talaga stress ang dulot ninyo sa akin,” sabi ko tinutulak ang cart ko.

Papunta ako ngayon sa aisle 9 ako kung nasaan ang produce section. Kailangan kong punuin ang refrigerator dahil kung hindi, hindi ko na alam kung saan sila pupulutin. This will be the last time that I will buy them some groceries by myself.

“Manigas kayong mga brat kayo kasi sumusobra na kayo,” mahinang sabi ko, 'yung ako lang ang nakakarinig.

Minsan naiisip ko na talaga kung sino sa amin ang babae sa grupo. Kasi may mga panahon na ako ang priority nila at minsan... gaya ngayon, gusto nilang maging maid ako.

'Chores first before breakfast' ang theme nila sa ngayon. Kailangan nilang tumino kahit minsan man lang dahil hindi sa lahat ng pagkakataon nasa tabi nila ako.

“Miss?” A guy standing in front me made me stop from what I was doing.

This guy is wearing a simple white v-neck shirt, fitted denim jeans and white shoes. I think his height is 180 centimeters as I estimate it, he’s got naturally curly hair with and a pale skin. I'm really sure he was talking to me because he was looking at me pero para makasigurado ay tumingin ako sa likuran ko kung may iba pa bang tao.

He stepped forward, closer to me then said, “I'm Cyborg Demsford and I'm one of the top students in Gang-Ku-Fia Academy.”

I raised an eyebrow then asked,  “Then what is it that you want?”

“Can I talk to you for a moment?” Tanong niya.

“I'm quiet busy and you're just wasting your time because I'm the wrong person that you're looking for,” sabi ko at iniwan siya.

I was wondering what his reason was on why he approached me but I was not curious enough to stop shopping. After putting all the things that I thought was worth paying for in my cart, I immediately went to the cashier to pay for everything.

Hinintay ko saglit ang magdadala ng dalawang box bago lumabas. I also booked the nearest Uber para may kalalagyan ang mga napamili ko.

“Mister, can you please help me take the boxes outside? Medyo naparami kasi ang nabili ko,” sabi ko sa lalaking kasama ng cashier.

“Sige po,” sabi niya.

After a minute or so ay dumating na ang Uber na na-booked ko.

“Kuya, saan po pwedeng ilagay ang dalawang boxes na pinamili ko?” Tanong ko kay mamang driver.

He opened the trunk then the guy carrying the boxes put it inside. The guy then closed the the trunk at binigyan ko siya ng one thousand for helping me. Nagpasalamat naman siya at nagpaalam na.

“Kuya hindi po ako sasakay sa Uber kasi dala ko po ang sasakyan ko,” sabi ko kay kuya Uber driver, tapos sinabi sa kanya ang address ng bahay at sinabihan siyang sundan nalang ako.

“Wala pong problema ma'am,” nakangiting sabi ni kuya driver.

I went inside my car and head home together with the Uber. I sure wish they're done cleaning now.