Michiaki’s POV:
Ilang araw na naming hindi nakikita si Xyrica kasi hindi niya na kami dinalaw. Ayaw niya naman na bumisita kami sa bahay niya kasi may ginagawa raw siya at ayaw naman sabihin kung ano. Nakakapagtaka lang kasi hindi naman siya ganoon dati tsaka nag-aalala na ang iba kong kasamahan baka raw may sakit si Xyrica.
“Subukan kaya nating tawagan si Xyrica?” Allen suggested.
Nandito kaming lahat sa sala ngayon, wala naman kaming ibang pinagkaabalahan kung hindi mag-isip ng rason kung ano ang ginagawa ni Xyrica.
“Hindi naman siya galit sa atin, diba?” Nag-aalalang tanong ni Alver.
I shook and said, “I doubt that’s the reason. We’ve asked her that a few days ago at sinabi niya lang na busy talaga siya.”
“Try calling her again,” sabi ni Yuan.
I sighed then grabbed my phone to call Xyrica. She’s not answering her phone yet, baka natutulog pa siya.
“I know she’s okay but we just want to be sure,” sabi ni Kris.
“She might think we’re invading her privacy by being annoying,” nag-aalalang sabi ni Jhin.
“Baka tulog pa talaga at paranoid lang tayo?” Sabi ni JL at may point naman siya sa sinabi niya.
Nilapag ko ang phone sa table at sinabing, “Ayaw sumagot, siguro nga at tulog pa siya.”
Warren raised his hand then said, “We should entertain ourselves so we can’t bother Xyrica while she’s at home. Let’s think of it as her day-off. Besides, lahat naman siguro ng mga babae ay gusto ng alone time.”
“May ibang bagay ka palang alam sa mga babae? Akala ko kasi pakikipag-flirt at one-night stand lang alam mo e,” natatawang sabi ni Klent.
“Hoy, marami akong alam sa mga babae. Huwag mo akong subukan Klent,” natatawang sabi naman ni Warren.
Tama naman si Warren, hindi pwedeng palagi nalang kami ang inuuna ni Xyrica. Kaya ngayon ay iintindihin namin siya kung gusto niya talagang mapag-isa at alam kong kaya niyang alagaan ang sarili niya.
Ilang minuto lang ay nakalimutan na nila ang tungkol kay Xyrica. Nagtatawanan na sila habang nag-uusap tungkol sa mga bagay na nangyari sa amin noon. Habang tumatagal ang usapan ay mas lalong nakakatawa kasi pinapaalala nina JL at Yuan ang mga katarantaduhang ginawa nina Allen at Warren.
“Naaalala niyo pa ba noong si natapunan ng hot sauce si Michiaki sa mata?” Pagpapaalala ni Jhin sa kanilang lahat habang tumatawa, sumunod naman ang iba at sinabi kung ano pa ang naalala nila noong mga panahong iyon.
“Oh, great. Now you’re roasting me?” Natatawang tanong ko sa kanila.
“Tapos na sina Allen at Warren kaya ikaw naman,” sabi ni Yuan.
“I forgot her name, that one girl who accidentally poured hot sauce in Michiaki’s eye. What’s her name again?” Tanong ni JL.
Oh, well. Here we go again.
“Clara!” Sabi ni Alver at humagalpak sila ng tawa.
“Malamya talaga ang babaeng iyon dati pa. Malas lang talaga ni Michiaki at siya ang nabuhusan ng hot sauce sa mata. Natapilok yata si Clara noon e,” sabi ni Jhin.
Minsan talaga naaawa ako sa sarili ko at naging kaibigan ko silang lahat. Gusto ko nalang talaga silang sapakin minsan para tumahimik.
“Dali-daling binuhusan ni Michiaki ang mata niya ng tubig noon. Hindi man lang naisip na may mga teachers na kumakain sa likuran niya,” natatawa habang naiiling na sabi ni Kris.
“Whose stupid idea was to scare Clara using a dead cockroach?” Tanong ko at tinitigan ng masama sina Warren at Allen. Napakamot naman sila sa batok nila.
“Tumayo si miss Caballes noon at hinarap ka Michiaki tapos nagpatuloy ka lang sa pagbuhos ng tubig sa mukha mo. Tsaka binalewala mo na kung gaano kalakas ang pagbuhos mo ng tubig sa mukha mo at nabasa si miss Caballes,” dugtong ni Alver sa sinabi ni Kris.
“Nabasa ang harapang damit ni miss Caballes at kita ang suot niyang brassiere. Sinampal si Michiaki at umalis ito,” pagtatapos ni Allen sa kwento.
I sighed and said, “I can’t believe that after all this time I still put up with your nonsense behavior. Am I supposed to rinse my eye gently when I was in so much pain? Kayo kaya ang nasa posisyon ko noong mga panahong iyon? Naisipan ko na talagang lumipat nalang ng ibang paraalan dahil sa inyong dalawa, Warren at Allen.”
“We apologized to you and Clara already. Huwag kanang magalit sa amin tutal nag-resign na si miss Caballes matagal na,” sabi ni Allen,
Magsasalita pa sana ako pero narinig namin ang pagbukas ng pinto at paglingon namin ay nakita namin si Xyrica.
“Xyrica!” Masayang sabi ni Alver at naunang lumapit kay Xyrica tsaka niyakap ito.
“I can’t believe that after all this time I still put up with your nonsense.”
Xyrica’s POV :
Isa-isa silang lumapit sa akin at kinamusta ako, ang iba naman niyakap ako ng mahigpit. Tinatanong kung bakit hindi ko sinagot ang tawag ni Michiaki kanina at kung anu-ano pa.
“Can I at least sit down before asking me a lot of questions?” Natatawang tanong ko sa kanila. Pinaupo naman nila ako at iyon na nga, isa-isa na silang nagtanong sa akin.
“How are you?” Tanong ni Allen.
I smiled and said, “Okay naman ako tsaka malusog. If you can't tell, I can because I've been gaining a little bit weight.”
“Is someone threatening you?” Tanong ni Klent.
I looked at him with confusion and asked, “What are you talking about?”
“I thought those guys in the mall were bothering you again,” sabi ni Klent.
I rolled my eyes and said, “As if… hindi naman ako natatakot sa kanila. Tsaka hindi ko naman makakalimutan ang mukha ng leader nila.”
“Did the other guy bothered you again? That one guy who was dying to talk to you,” tanong ni Yuan.
I shrugged and said, “He wouldn’t dare because I threatened him first.”
“What have you been up too lately?” Tanong ni Michiaki.
“I was preparing for my vacation,” masayang sabi ko.
“What vacation?” Tanong ulit ni Michiaki.
Ngumiti si Alver at sinabing, “Ah, it might be the reason why you were so busy these last few days. Where are we going?”
I smiled back and said, “It’s not ‘we’ but ‘me’ because I’m going on vacation.”
“You would never,” hindi makapaniwalang sabi ni Alver.
“Why didn’t you answer Michiaki’s call kanina?” Tanong ni Kris.
“I was driving,” I simply said, “look, I know this is all sudden and I get it why you’re asking me a lot of questions but I always wanted to go on vacation. Just for once, I want to be alone.”
Okay, that was a lie.
“Why would you want to go alone?” Michiaki asked.
I kept it cool so they won’t notice that I’m lying and said, “My grandparents promised to bring me to two of my favorite places in the world. But now that they’re gone without taking me to any of those places, I still wanted to go even if I go there alone. I think I owe it to my grandparents.”
“So narito ka upang sabihin sa amin na aalis kang mag-isa?” Dismayadong tanong ni Jhin.
“Paano kung hindi kami pumayag?” Tanong ni JL.
“I’m not a kid anymore. I’m here to tell you about it and not to ask a permission,” sabi ko.
“Ano na naman ba ang pumasok sa isip mo, Xyrica?” Tanong ni Warren.
“What’s wrong with having adventures on my own?” Nagtatakang tanong ko sa kanila.
“I hope you’re not lying,” sabi ni Allen.
“Is there another reason kung bakit ako aalis?” Tanong ko at tinignan siyang mabuti.
“Walang aalis, Xyrica Dela Vega. Hindi ka aalis at lalong hindi ka namin papayagan. We’ll make it sure na hindi ka mapapahamak,” sabi ni Michiaki.
I rolled my eyes then said, “Bakit ba sa tingin ninyo ay mapapahamak ako? Don’t be a hero, Michiaki
kasi hindi bagay sa iyo. And I’m not a robot so you can’t control me.”“Xyrica naman… it’s not that we’re controling you, we just want you safe. Sana maintindihan mo,” sabi ni Yuan.
I smiled and said, “Okay.
Since you’ll not agree with mehavingmyvacation, let me give you two options. Do you want to hear it?”“Spill it,” sabi ni Kris.
I inhaled deeply. Preparing myself for what will happen and not losing my cool at the same time then said, “Your first option is that you’ll let me have my vacation and in return, I’ll come back. You will see me and I will let you talk to me. While your second option is… if you keep on disagreeing with me, aalis pa rin ako at hindi na ako babalik. Take note, I’ll make sure na hindi na kayo makakatanggap ng kahit na anong balita tungkol sa akin.”
“Hey, you can’t do that!” Sabi ni Michiaki.
I crossed my arms then said, “Now, choose.”
I can see it in their faces how frustrated they are and I love it. Wala na kasi akong ibang paraan na naisip para pumayag sila. How am I suppose to begin my mission if they keep dragging me away from my plan?
“Ang hirap naman niyan,” sabi ni Alver.
“I’ve been nice to you but you leave me no choice so it’s now or never,” sabi ko.
“If you’ll excuse us for a moment… pag-uusapan muna namin para makapag-isip kami ng desisyon,” sabi ni Michiaki at pinasama ang iba sa kanya papuntang kusina.
Mahigit limang minuto akong naghintay sa kanila bago sila bumalik dito sa sala. Nagkatinginan silang lahat at parang nag-uusap gamit ang mga mata nila tapos tumingin sa akin.
“Okay.
Pumapayag na kami,” sabi ni Michiaki.“But we want you to promise us a couple of things,” sabi ni Yuan.
I raised my eyebrow then said, “What is it?”
They’re so ma-drama. Kung minsan nga tinatanong ko sa sarili ko kung lalaki ba talaga sila? It's was supposed to be me being Snow White and them being the dwarves but I think we’re the opposites.
“Promise us that you’ll call us everyday,” sabi ni Klent.
“Make sure you’ll eat and sleep well,” sabi ni JL.
“Make sure boys won’t flirt with you. Punch any guy who’s flirting with you,” sabi ni Alver.
“I don’t think I can do that because I don’t want to go to jail,” natatawang sabi ko.
“Make sure your shoes are clean,” sabi ni Yuan.
I rolled my eyes after hearing what Yuan said. Pinapasa niya na sa akin ang hilig niya and what do I expect from Yuan other than shoes.
“Call us when you need us,” sabi ni Warren.
“Always take care of yourself,” sabi ni Kris.
“Make yourself happy because we won’t be there to make you happy,” sabi ni Allen.
“Don’t let any people leave a single scar on you,” sabi ni Jhin.
Tinignan ko si Michiaki at hinintay siya sa gusto niyang sabihin.
“Sure na ba talagang hindi mo kami isasama?” Tanong niya.
I looked at him and said, “I’m dead serious, Michiaki. You know that I am.”
Michiaki sighed. Looking helpless then said, “Okay then, I want you to take care of your health.
Call us if you need us. Be alert at baka nasa likod mo lang ang kalaban mo.”“Why are you so obsess about enemies? I know maraming naiingit sa akin dahil sa title ko pero isa lang naman nagtangkang saktan ako tapos hindi pa natuloy,” sabi ko.
“Just do what I say kasi ikaw lang mag-isa ang aalis,” sabi ni Michiaki.
I just nodded then said, “It’s settle then. Aalis na ako mamaya and don’t even think on following me or else.”
Tatayo na sana ako pero hinawakan ako ni Yuan sa braso tapos pinaupo ulit.
“Wait lang. Huwag ka munang umalis,” sabi ni Yuan tapos umalis.
Umalis din si Jhin, Michiaki, Alver at Warren. Umakyat ang iba para pumasok samga kwarto nila. Ano na naman ang gagawin ng mga lalaking ito?
“What are they up?” Tanong ko.
“I honestly don’t know,” inosenteng sagot ni Klent.
Their conversation is not over yet, it will continue in Chapter 10.
(The Continuation)Xyrica’s POV :After how many minutesay bumalik sila na may dalang mga gamit.“What is that?”Tanong ko sa kanila.“Bag para may malagyan ka ng mga gamit mo,”sabi ni Jhin at inilapag ito sa mesa.“Are you guys for real? Ano ba ang tingin ninyosa akin, kinakapos sa pera at walang pambili ng bag?” Hindi makapaniwalang tanong ko.“Ito naman ay galing sa akin,”sabi ni JL at ibibigay na sana sa akin ang dala niya.
Xyrica’s POV : “Stupid academy. Stupid people. Stupid everything,” naiinis na sabi ko sa sarili ko at sinipa ang isang maliit na bato na nakita ko. I’m really pissed right now. This is not about my ego but this is about my life and my truth. I’ve spent almost my life building a name and earning my fortune just to qualify myself for all of this, but with just one letter, all of this will be put in the trash. I have every right to be pissed off and cause a scene, I was not here to take their ‘no’ as an answer. “Can this night gets even worse?” Tinanong ko ulit ang sarili ko tapos tumingin sa langit. May narinig akong mga hakbang napapalapit sa akin, hindi ko na nilingon kasi alam kong si mister Demsford lang naman at naiinis pa rin ako sa kanya para kausapin siya. “I have some news for you
(THE CONTINUATION)Xyrica’s POV:Medyo may distansya sa pagitan namin ni mister Steinfeld kasi nauna siyang maglakad kesa sa amin ni mister Demsford. Ilang minuto na kaming naglalakad at hindi man lang sinabi ni mister Steinfeld kung saan kami pupunta at kung ano gagawin namin. Basta ang sinabi niya lang kanina ay sumama kami sa kanya.“Where do you think are we going?” Pabulong kong tanong kay mister Demsford. Sinigurado ko lang na kaming dalawa lang ang makakarinig ng pinag-uusapan namin.“Sa tingin ko sa field. Kadalasan kasi sa mga estudyanteng hindi nakapasok pero gustong-gusto talaga, kagaya mo, ay mabibigyan ng pagkakataong mapatunayan ang sarili. Kapag nakapasa ka sa test nila ay pwede nilang bawiin ang desisyong i-reject ka pero kung hindi… wala na talagang pag-asa,” pabulong na sagot ni mi
Xyrica’s POV: Puno lahat ang upuan sa Fighting Room at puro hiyaw ng mga estudyante ang narinig ko pagkapasok namin rito at silay ay sabik na sabik. Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa kanila pero ano ba ang meron sa larong ito at ganito sila kasabik na panoorin ang huling laro. “Settle down because the game will begin in a minute now,” sabi ng isang lalaking announcer na nasa isang booth kalapit lang sa kanatatayuan namin. People’s cheer lowered down and mister Steinfeld led us to a corner full of weapons. I almost fell in love as I saw different weapons existed on Earth. “Are they real?” I amazingly asked. “Cool,” pasimpleng sabi ni mister Demsford pero halata naman sa kanya na hindi talaga. Hindi ko na inintindi ang ugali ni mister Demsford kasi mayaman siya at
Xyrica’s POV:Nagsimula na nga ang laro at hinihintay ko ang pag-atake ng Combat Angel pero nakatayo lang siya.“I have eight minutes to survive in this game. I think it is better if I stall the time than defeating this Combat Angel in front of me. I should not make any unnecessary movements that can tire me out,” sabi ko sa sarili ko ng pabulong.Dahan-dahan akong naglakad patagilid so I can go to the Combat Angel’s blind spot. Halos four-hundred eighty centimeters lang ang layo namin sa isa’t-isa kaya habang naglalakad ako sa tagiliran niya ay nilalayo ko rin ang distansya ko.I unsheathed the Rashoumon Sword and threw the sheath on her back pero ang bilis ng reaksyon ng Combat Angel, she swings her arm and manage to deflect the sword’s sheath.“Holy crap,” I cursed myself. Ang b
Xyrica’s POV:I opened my eyes then immediately felt my body aching. My whole body feels like it had been beaten with stainless steel baseball bat for a thousand times. I don’t know whether to cry or not but clearly a simple Salonpas can’t heal this.“Ouch,” Naiiyak na sabi ko at dahan-dahang bumangon.Bumungad sa akin ang isang Cyborg Demsford na natutulog. He was sitting on a chair and rested his elbow on my bed while his hand was under his chin. Gusto ko sana siyang gisingin kaso napakahimbing ng tulog niya kahit hindi komportable ang posisyon niya.Tumingin ako sa paligid at kaagad kong naisip na nasa isang clinic ako. Aalis na sana ako sa kama kaso biglang nagising si mister Demsford at nilapitan ako.“Okay kana ba?” Nag-aalalang tanong niya.I
Xyrica’s POV:Nauna akong lumabas at hindi ko na hinintay si mister Demsford. Ayaw ko na rin manatili sa opisina ni Dean Steinfeld kasi naiirita lang ako. Ang dami ko pa sanang gustong sabihin sa kanya kaso biglang dumating si miss Ludwig, panira talaga.Tumakbo sina mister Demsford at miss Ludwig para maabutan ako. Hindi ko na binati o kinausap ang dalawa dahil pinapalamig ko pa muna ang ulo ko.“Good afternoon. Let me introduce myself, in case you forgot my name… I am Van Zheaney Jung-Ludwig but you can call me Van but not Zheaney. I’ll be touring you inside Gangster Academy,” masayang bati niya sa amin ni miss Ludwig.Ang arte naman ng babaeng ito, wala naman akong pakialam kung Van o Zheaney ang pangalan mo kasi apelyido mo lang naman ang itatawag ko sa iyo.“Nice to meet you, I’m Cyborg Azu
Xyrica’s POV: I can’t believe I was confronted that way, kasalanan ko ba talaga kung ganito ako at mahirap akong pakisamahan? Kahit naman ganito ako ay wala naman akong natanggap na reklamo nina Michiaki. “Kung makapagsalita parang kilala ako,” I murmured tapos naghanap bakanteng upuan na malapit lang sa Cafeteria para hindi mawala. Hindi man ako nakahanap ng bench, nakahanap naman ako ng isang puno na may malamig na lilim. Kinuha ko ang cellphone ko at sinubukang tawagan sina Michiaki, kagaad niya namang sinagot ang tawag. “Kumusta kana? Namimiss kana nina Alver,” sabi ni Michiaki. Dinig ko ang boses nila parang nag-aaway pa kung sino ang gustong kumausap sa akin. “I’m good, kayo ba? Malinis ba ang bahay?” Tanong ko. “Syempre naman, bakit ngayon ka
Celeste Maekawa Crimson’s POV:I felt an immediate rage surging from the pit of my stomach while watching Lucas with handcuffs entering from the other side of the glass. The perpetrator who wrecked the family I once desired is sitting across from me. I never thought that this day would come.“Mayroon lamang kayong labinlimang minuto para makapag-usap,” paalala ng pulis na kasama ni Lucas. Pagkatapos ay iniwan niya na kaming dalawa upang makapag-usap.“Is this one of Xyrica’s tricks to fool me again? Sa tingin ba ninyo’y mauuto ninyo ako sa pangalawang beses?” Lucas asked while smirking. Even after all this time, his smugness never faded.“Xyrica has done her job, Lucas. So tell me, why would my daughter waste her talent for the second time on a pitiful person like you?” I nonchalantly asked as I kept giving him unsympathetic looks. “My daughter must’ve done her best to fool you, knowing you’re on your toes this time. Anyway, hindi ako naparito upang makipagkumustahan sa ‘yo…”“Narito
Xyrica’s POV:Pagkatapos namin makita ang mga senyales na magigising si mama ay kaagad namin siyang dinala sa hospital. Dahil sa nangyari ay hindi na ulit bumalik sa opisina sina tito Leo at nurse Dawn.Mabuti na lang talaga at may kasama ako rito sa bahay… maliban sa nurse na pumalit kay nurse Dawn sa pag-aalaga kay mama. Hindi ko siguro alam kung ano ang gagawin ko kay mama kung ako lang mag-isa.Narinig siguro ng Panginoon ang mga panalangin namin kasi naging maayos na ‘yung sitwasyon ni mama. Walang anumang komplikasyon ang nakita sa lahat ng test na binigay ng doktor. May mga tests nga na hindi na sana kailangan, kaso iyon ‘yung gusto ng mga magulang ni Michiaki. Wala naman kaming magawa kundi sundin ang gusto nila kasi alam kong para rin naman ang lahat sa ikakabuti niya.Pagkatapos ma-discharge ipinagpatuloy niya ang physical therapy na pinag-uutos ng doktor sa kanya. Ako ‘yung sumasama kay mama sa clinic habang ginagawa naman nina Joy at nurse Dawn ang mga gawain nila. Minsan
Xyrica’s POV:Pagkatapos ng tatlong linggong paghihintay ay nahatulan na rin si dean Steinfeld sa lahat ng masasamang nagawa niya sa pamilya namin, pati na rin sa kapatid ni Miss Ludwig. Habambuhay na pagkakakulong ang naging hatol ng hukom para sa kanya at bawal din siyang magpiyansa. Hindi ito ang gusto kong ending para kay dean Steinfeld, pero pinili ko ‘yung daan kung saan ay kailanman hindi ako matutulad sa kanya.Mabilis na kumalat ang balita sa paaralan tungkol kay dean Steinfeld dahil sa tulong nina Michiaki. Nalaman ko ring awtomatikong natanggal na nila si dean Steinfeld sa trabaho. Ito na rin ang pagkakataon na titigilan ko na ang pagtawag kay Lucas Steinfeld ng ‘dean’… kasi sa totoo lang, hindi naman siya karapat-dapat na tawaging dean.Sa kabila nang lahat ay nagpapasalamat pa rin kami ng mga kapatid ko kasi naging maayos naman ang proseso. Naging witness kami ng mga kapatid ko laban kay Lucas Steinfeld at kasama namin doon sina miss Ludwig at Allen.Para naman sa naging
Allen’s POV:Hindi ko alam kung ano ang ginawa ni dean Steinfeld upang matagumpay na nailabas sa hospital ang pain na ginawa nina Xyrica para sa kanya. Matapos ko kasing bigyan ng babala sina Xyrica at Dawn ay hindi na ako umalis pa sa tabi ni dean Steinfeld. Dahil dito ay napag-utusan niya akong maghintay sa kotse habang siya naman ‘yung papasok sa loob.Wala namang sinabi si dean Steinfeld kung ano ang paraan na gagamitin niya. Hindi man lang siya nagdalawang-isip sa ginawa niya kahit alam niyang maraming CCTV sa loob ng hospital. Nagtaka na lang ako noong nakalabas siya sa emergency exit, tapos buhat niya na ‘yung pain sa bisig niya.Tinulungan ko siyang buksan ang pinto ng sasakyan, at nag-alok akong tulungan siya. Kaso hindi siya pumayag kaya bumalik na lang ako sa loob ng kotse at umupo sa driver’s seat. Naisip ko kasi na baka gusto niya munang makasama ‘yung pain habang natutulog.“Drive fast, but safely. Ayaw kong madisgrasya tayo… lalo na’t kasama natin si Celeste,” utos sa a
Xyrica’s POV:Lumabas ako para tawagan sina Michiaki at ipaalam ang tungkol sa babala na binigay sa amin ni Allen. Gusto ko ring sabihin sa kanya na kung maaari ay lumabas na ‘yung iba sa kuwarto, at magpaiwan lang ‘yung dalawa sa kanila. Kaso ilang beses kong sinubukang tawagan si Michiaki, pero hindi pa rin siya sumsagot. Malapit na akong mainis sa kanya. Ang ginawa ko na lang ay tinawagan ko si Yuan. Mabuti na lang at sinagot niya kaagad ‘yung tawag ko.“Hello, Xyrica? Bakit ka napatawag?” Tanong sa akin ni Yuan.Huminga ako ng malalim para mawala ‘yung inis na nabuo dahil kay Michiaki. At saka ako nagtanong kay Yuan, “Yuan, where is Michiaki? I’ve calling him for ages, but he kept ignoring my calls. Malapit na akong mainis sa kanya. Alam niya ba na may importante sana akong sasabihin sa inyo?”“Ah, si Michiaki ba? Umalis siya rito sa hospital kasi siya ‘yung napag-utusan na bumili ng pagkain. Sa katunayan ay kasama niya nga si JL ngayon e,” sagot ni Yuan. “Naiwan niya rito ‘yung c
Xyrica’s POV:Ipinagtapat ko kaagad kay nurse Dawn ang tungkol sa DNA test na ginawa ni Joy, matapos niya akong bigyan ng pahintulot. Kaagad naman akong pinagsabihan ni nurse Dawn na pabalikin si Joy sa bahay ni tito Leo para silang dalawa naman daw ang mag-usap. Pero bago ang lahat ng iyan ay ilang minuto rin naming kinausap si Joy para lang hindi niya kamuhian ‘yung sarili niya.Malaki kasi ang naging epekto ng realidad sa emosyonal na estado ni Joy. Pakiramdam niya raw ay parang hindi na siya nilulubayan ng masasamang balita. Hindi pa nga raw natatapos ang isang balita ay may susunod naman… mas malala pa kaysa sa una. Wala kaming masabi sa parteng iyon kasi totoo naman ang sinasabi niya. Hindi naman kami Diyos para baguhin ang mga kapalaran namin.Pinaalala ko na lang sa kanya na may pamilya siya na gusto siyang kilalanin. Alam kong hindi sapat ang sinabi ko para gumaan ‘yung pakiramdam niya, pero pumayag naman siyang makipagkita kay nurse Dawn. May kondisyon nga lang siya… ayaw ni
Xyrica’s POV:Nasa bahay na ako ni Spencer, kasama sina Cyborg at Kris, nang nakatanggap ako ng tawag mula kay Aris. Bago kasi sila umalis ng bahay noon ay nag-iwan sila ng personal card na naglalaman ng mga cellphone number nila. Kaya noong binigay sa akin ni nurse Dawn ‘yung cellphone niya ay tinawagan ko sila upang malaman nila na may cellphone na ulit ako. Bumili na lang si nurse Dawn ng bago kasi wala naman talaga sa isip kong magka-cellphone ulit.“Hindi ka pa ba papasok, Xyrica?” Tanong sa akin ni Spencer matapos pumasok nina Cyborg at Kris sa loob.I raised my hand so he would know I’m telling him to wait. Then I replied, “Sandali lang, Spencer. Sasagutin ko muna itong tawag… baka kasi importante e. Susunod na lang ako sa inyo sa loob kapag natapos ako. Ayos lang ba?”Tumango si Spencer, at iniwan ako sa labas ng bahay nila. Mabuti na lang at hindi masyadong mainit dito sa labas… makakaya kong makipag-usap kay Aris ng ilang minuto. Hindi na ako nag-atubiling sagutin ang tawag
Xyrica’s POV:Nagawang tapusin nina Michiaki ang proyekto nang limang araw sa tulong nina miss Ludwig at ng mga kaibigan niya, pati na rin sa tulong ni tito Leo. Wala silang kinuhang eksperto para tumulong sa kanila kasi sila lang mismo ang nagtulungan sa isa’t isa.Si Van, bilang top one sa Gangster Academy, ay ipinakita niya ang kakayahan niya sa pag-imbento. Sa wakas at may pakinabang na rin ang talento niya laban kay dean Steinfeld. Noong huli kasing nagpakitang gilas siya ay nahuli kami ng mga tauhan ni dean Steinfeld. Kahit na nagtulungan silang lahat ay mas marami pa rin ang nagawa nila ni Alver. ‘Yung iba sa mga kasama nila ay naghihintay lang kapag may utos ang dalawa sa kanila.Dalawang Combat Angels ang nagbagong -anyo. Kung hindi dahil sa Akinomo Phoenix Gang at ni Cyborg… ay baka wala kaming Combat Angels na nagamit. Sila kasi ang gumawa ng paraan upang mailabas ang dalawang Combat Angels na hindi nalalaman ng mga tao. Hindi ko alam kung anong paraan ang ginawa nila, bast
Xyrica’s POV:Naabutan ko si Cyborg na nakatayo malapit sa bintana, at para bang may malalim na iniisip. Ilang beses ko siyang tinawag, pero napansin niya lang ako noong kinalabit ko na siya sa balikat. Kaagad naman siyang bumalik sa pagkaka-upo, at hinihintay akong magsalita.“Parang mas malalim pa yata ‘yung iniisip mo kaysa sa akin,” nagtatakang sabi ko sa kanya.“Pasensya ka na kung hindi ko kaagad narinig ‘yung unang beses na pagtawag mo sa akin, Xyrica. Kumusta nga pala ‘yung pakikipag-usap mo kay Allen? At maaari ko bang malaman kung ano ‘yung pinag-usapan ninyo?” Cyborg curiously asked.Natahimik ako ng ilang segundo kasi nagdadalawang-isip pa ako kung sasabihin ko ba kay Cyborg ang binabalak ko. Hindi pa naman kasi ako sigurado kung matutupad ba ‘yung plano ko at kung kailan. Marami-rami kasi ang mga bagay na dapat kong isaalang-alang bago iyon gawin.“How about we talk about something else? Something that would interest the both of us?” Sabi ko na lang sa kanya. Alam niya na