Chapter 237

Xyrica’s POV:

Pag-alis namin sa Kentia Building ay marahan akong hinawakan ni Michiaki sa braso— dahilan para mapatigil ako sa paglalakad. Pipigilan na sana ni Cyborg si Michiaki, pero naunahan kong pigilan si Cyborg sa gagawin niya. Ayaw ko kasing mag-away silang dalawa para lang sa kaunting pag-uusap na gustong mangyari ni Michiaki.

“Mauna ka na sa Cafeteria baka kasi nagugutom ka na, Cyborg. Puwede bang ikaw na rin ang kumuha ng maiinom ko?” Nakangiting humingi ako ng pabor kay Cyborg.

Napansin kong nag-alinlangan si Cyborg na iwan kaming dalawa kaya ang ginawa ko ay tinanggal ko muna ‘yung kamay ni Michiaki na nakahawak sa braso ko. Tapos nagsalita, “I’m fine, Cyborg. Michiaki won’t hurt me because he’s my friend.”

“G-gusto ko lang namang makausap si Xyrica. Ang tingin mo ba sa akin ay kaya kong magpasakit ng isang babae?” Medyo naiinis na depensa ni Michiaki sa sarili niya.

Napabuntong-hininga si Cyborg, at saka siya naglakad papunta sa Cafeteria. Mabuti na lang at pinili niy