CHAPTER 6

Hindi niya inaasahang makatatanggap sa araw na iyon nang tawag mula sa sekretarya ni Mr. Mabisco. Iniimbitahan raw siya nito sa kumpanya nito. Wala mang ideya kung bakit ay pumunta pa rin siya. Baka may gusto itong itanong tungkol sa kaso, ilang araw na rin kasi ang lumipas pero wala pang malinaw na lead kung sino ang salarin.

“Maupo ka,” alok ni Mr. Mabisco sa kaniya nang nasa opisina na siya nito. May kasama itong babae na mukhang kasing kaedaran lang nila ni Christine, ito marahil ang anak ng lalaki.

Lumapit ito sa lamesa at nagsalita sa intercom, “Cindy, bring three cups of coffee in my office.” Cindy? Cindy Ricarpio? Ito ba ang Cindy na kakilala niya? Pero baka hindi rin, marami ang may ganoong pangalan sa mundo.

“By the way, this is Divine, my daughter.” Napamulagat siya sa pagsasalita ng lalaki. Pinapakilala nito ang anak na tahimik na nakaupo sa tabi nito. Tiningnan lang siya nito at tipid na nginitian. Mukhang hindi pa rin ito nakaka-move on sa nangyari sa sekretarya nito. Mugto ang mata nito at mamula-mula pa, tanda na magdamag itong umiyak.

Bumuntong hininga si Mr. Mabisco at tinapik-tapik ang balikat ng anak.

“Kaya pala kita pinatawag dito ay dahil napag-alaman ko kay Inspector David na isa pa lang martial arts at taekwondo expert ang isang PO1 Raven Cruz, at mahusay ka rin daw sa baril.” Ani nito habang bakas sa boses at mukha ang paghanga sa nalaman.

Nakakataba naman ng puso ang nakita niyang reaksiyon nito. Para bang ang galing-galing niya.

Ngumiti siya rito at tumango-tango. “Totoo po ang bagay na iyon.”

Maagan itong ngumiti sa kaniya bago sinulyapan ang anak na tulad niya ay naguguluhan sa gustong ipunto ng ama nito. “I have a job offer for you,”

“Anong trabaho po?”

“Alam mo naman ang nangyaring insidente kamakailan lang at hanggang ngayon ay hindi pa nahuhuli ang krimina. I want someone to protect my daughter, and I want you to do it.” Masayang anas nito habang sila ng anak nito ay parehas na napanganga.

“She will be my bodyguard?” tanong ni Divine sa ama.

“A-ako po? Bodyguard?” gulat ding tanong niya.

“Yes,” sagot nito sa anak at bumaling sa kaniya, “and yes.”

“But, daddy, I don’t want a bodyguard! I can protect myself.”

“No. Sweetheart, listen to me, it’s just temporary okay? Everything will be back to normal once we find the one who killed your secretary. Not until I secure your safety, PO1 Raven Cruz will be your bodyguard. She will take good care of you!”

Naipikit niya ang mata at napahilot sa sentido. Pumayag na ba siya? At siya ang magbabantay rito? Goodness!

“I still don’t want it!” sigaw ni Divine sa ama at nagmartsa na palabas sa opisina nito. Brat!

“Pagpasensiyahan mo na si Divine. Tutol lang talaga iyon sa pagkakaroon ng bodyguard, tapos ay nagluluksa pa sa pagkamatay ng kaibigan.” Malungkot na anas nito. “Tatanggapin mo naman ang alok ko, ‘di ba?”

                                                                                         

“Pero, Mr. Mabis—”

“George. You can call me, Sir. George.” Ani nito at nilahad ang palad sa harap niya. Tinanggap niya iyon at nagpakilala rin.

“PO1 Raven Cruz, or just call me Raven, Sir.”

Nakarinig sila ng tatlong magkakasunod na katok pagkatapos ay bumukas ang pinto at pumasok ang sekretarya ni Sir George. Nanlaki ang mata niya nang makita ang mukha nito. Tama nga siya nang hinala, ito nga ang Cindy na anak ng tatay Mario niya!

Inilapag nito ang isang tasa sa harap niya, pilit niyang hinuhuli ang mata nito pero mailap ang babae. Nakalabas na lang ito nang hindi siya tinitingnan.

“Ms. Raven, tinatanggap mo ba ang alok ko?” muling tanong ni Sir George.

“Bakit po ako? Sigurado po ba kayo na ako ang gusto ninyong magbantay sa anak niyo?”

“Yes. You’re a smart woman, Raven. I know, I have witnessed it that day, and I know you’re strong and competent enough to protect my daughter.” Nangungusap siya nitong tiningnan. “Panandalian lang naman ito. Hanggang sa makasiguro lang ako na ligats na siya. Nakausap ko na rin si Inspector David tungkol dito.” bumuntong hininga siya at dahan-dahang tumango. May magagawa pa ba siya? Nakausap na rin nito si Inspictor!

Para itong nabunutan ng tinik nang pumayag siya. Kalahating oras pa siyang nanatili sa opisina nito, pinag-usapan nila ang magiging set-up at trabaho niya habang bodyguard siya ni Divine.

Nang makalabas ay naabutan niya roon si Cindy sa table nito. Lakas loob niya itong nilapitan. “Excuse me, a-are you… Cindy R-ricarpio?”

Nag-angat ito ng tingin sa kaniya at ngumiti. “Yes, Ms, what can I do for you?”

Hindi na siya nagpatumpik-tumpik pa at niyakap ito. Miss na miss na niya ito. Ang Ate Cindy niya!

Malakas siyang itinulak ni Cindy at hindi makapaniwalang tiningnan siya. “Ms!”gulat na bulalas nito at humakbang palayo sa kaniya habang yakap ang sarili. Napangiwi siya, natakot ata niya ito.

“Cindy, ako ‘to! Hindi mo ba ako nakikilala?” sagot niya rito. Pinakatitigan siya nito, kinikilala. Ilang saglit lang ay napalitan ng gulat at panlalaki ng mata ang kaninang takot sa mga mata nito.

“E-ella?” alanganing tanong nito. Sunod-sunod siyang tumango rito. Nangilid ang luha nito. “E-ellla, ikaw ba talaga ‘yan?” umiiyak nang tanong nito.

“Ako nga, A-ate Cindy,” umiiyak na ring sagot niya rito. Mahigpit siya nitong niyakap na ginantihan din niya. Sabay silang umiyak sa bisig ng isa’t isa.

Nang parehas na silang kumalma ay tsaka lang sila nakapag-usap ng matino. “Alam mo bang hinanap ka namin?” ani Cindy na ikinagulat niya.

“T-talaga?”

Tumango ito. “Lalo na si Tatay. Miss na miss ka na nun. Bumisita ka naman sa bahay.” Punong-puno nang galak ang puso niya sa mga oras na iyon.

“Gusto ko nga sana, kung pwede lang,”

“Don’t worry, welcome ka sa bahay. Sorry, Ella. Patawarin mo sana kami ni Mama, masyadong makitid ang isip namin nang mga panahong iyon.” Hinawakan niya ang kamay ni Cindy at matamis itong nginitian.

“Matagal ko na kayong napatawad, Ate Cindy. Naiintindihan ko naman kung bakit kayo ganoon sa’kin, at tsaka wala na yun. Maraming taon na ang lumipas.”

“Salamat. Salamat sa pagpapatawad sa’min.” ani nito at muli siyang niyakap.

“Tama na, iiyak na naman tayo,” ani niya na ikinatawa nila pareho.

“Oo nga pala, ano pala ang ginagawa mo rito? Ikaw yung bisita ni Sir George ‘di ba?”

“Binigyan niya ako ng trabaho bilang bodyguard ni Ms. Divine.”

“Pero naka-uniform pangpulis ka?”

“Yeah, PO1 Raven Cruz, at your service!” ani niya at sumaludo.

“Raven Cruz?”

“Ipinangalan sa’kin ni Papa Toper, ang umampon sa’kin.”

“Masaya ako para saiyo.”

Matapos nilang mag-usap ni Cindy ay lumabas na siya ng building. Niyaya pa siya nitong sabay na silang maglunch, gustuhin man niya ay hindi pwede. May trabaho pa siyang kailangan tapusin lalo’t maiiba ang trabaho niya sa mga susunod na araw. Nangako siya ritong sabay sila sa susunod at bibisita rin siya sa bahay ng mga ito.

Patawid na sana siya nang makita si Mr. Alejo na papunta sa parking lot habang may kausap sa cellphone, mula sa kinaroroonan niya ay dinig niya ang galit na sigaw nito. Sa kuryosidad kung sino ang sinisigawan nito ay sinundan niya si Mr. Alejo at maingat na lumapit sa kinaroonan nito para marinig ang sinasabi sa kausap.

Tsaka na lang niya iisipin na mali ang pakikinig sa usapan nang may usapan. Hindi pa rin naman nawawala sa kaniya ang kutob na may kinalaman ang lalaki sa pagkamatay ni Ayleen Santos.

“—pangalan ko ang 20% share mo sa kumpanya,” ani nito sa kausap sa kabilang linya. Ilang minuto itong tumahik para pakinggan ang sinasabi ng kausap bago galit na sinipa ang gulong ng sariling kotse. “Hindi mangyayari ‘yon kung hindi rin dahil sa katangahan mo!” sigaw nito. Ilang sandali muli nang malakas itong tumawa.  “Ikaw ang gumawa noon sa kaniya, hindi ako. ikaw ang may kasalanan, Bitch!” gigil na anas nito, binuksan nito ang pinto ng driver seat. “Sundin mo na lang ang inuutos ko—” hindi nito natuloy ang sasabihin, mukhang pinutol ng kausap. Isang malakas sa sigaw mula rito ang nagpatalon sa kaniya sa gulat. “Putangina, huwag mong sagarin ang pasensiya ko, Fatima! Baka nakakalimutan mong nasa kamay ko ang buhay mo?! Wala kang ibang gagawin kundi gawin ang sinasabi ko! Pagsinabi ko, sumunod ka!” galit na sigaw nito bago sumakay sa kotse at pinaharurot ito paalis.

Hindi pa rin talaga ito nagbabago. Masamang damo pa rin ito! Dahil sa mga narinig na kasamaan ng lalaki ay lalo lamang nagngitngit sa galit ang puso niya para sa ama ni Christine! Pasensiya na Christine, pero hinding-hindi ko mapapatawad ang ama mo!