CHAPTER 9

“Huwag kang mag-alala, hindi pa naman patay ang lalaking iyon, pero kung susuwayin mo ang gusto ko, hindi ko lang alam!”

Inihagis ng isang lalaki ang envelope sa mukha ng babae, pinulot nito iyon at inilabas ang papel na nakapaloob dito. Mula sa malayo, naaninag ng bata ang nakasulat doon. MABISCO CORPORATION.

“Ano pa ba ang kailangan niyo?” umiiyak na anas ng babae.

“Hindi ba’t sinabi ko na, patay na siya nang masunog ang una naming bahay! At wala rin naman kayong nakitang ebidensiya na magpapatunay na buhay pa nga siya!”

“Hindi lang siya ang kailangan ko! Nandiyan sa papel na ‘yan!” turo nito sa papel.

Pinulot nito iyon at tiningnan “Gusto mong permahan ko ito?”

“Ganoon na nga,”

“At kung ayaw ko?”

“Diyan tayo ‘di magkakasundo!” mapanganib na sagot nito.

Nabuhay ang saya ng bata ng makita ang amang gumagapang papalapit sa mga lalaking iyon. Ngunit hindi pa man nakakalapit ay binaril na ito sa magkabilang binti.

“Ma, ‘wag na ‘wag mong pipirmahan ‘yan!” nahihirapang sigaw ng lalaki.

Patakbong nilapitan ng babae ang lalaking duguan at niyakap ito. “Pero paano ka?”

“Puta, drama!” ani ng lalaking may katandaan na at tinutukan ng baril ang lalaki.

“Ngayon, gagawin mo ba o pasasabugin ko ang bungo ng mahal mong asawa?”

“Ma, piliin mo ang dapat! Piliin mo ang kapakanan ng marami kaysa sa’kin!” Ani ng lalaki at bigla nitong inagaw ang baril na hawak ng matandang lalaki, inilapit ang dulo sa sariling ulo at kinalabit ang gatilyo.

“Ernestooooooo!!!!”

“PAPAAAAAA!”

Napabalikwas siya ng bangon at habol ang hiningang kinalma ang sarili. Napasinghap siya sa hangin ng mapagtantong panaginip lang iyon. 

Mabisco Corporatin?? May kinalaman ba ito? sambit niya sa sarili.

Nilingon niya ang orasan na nakapatong sa maliit na mesa sa tabi niya. Alas tres pa lang pala ng madaling araw.  Sinubukan pa niyang matulog ulit ngunit hindi na siya dinalaw ng antok.

Walang pasok sa opisina si Divine at day off niya ngayong araw dahil linggo na naman.

Kanina lang din ay tinawagan siya ni Cindy at inanyayahan siyang bumisita sa bahay nito na agad naman niyang pinaunlakan. Sabik na siyang makita ang Papa Mario niya! 

“Cindy?” pigil niya sa babae bago tuluyang makapasok sa bahay.

“Bakit?” nagtatakang tanong nito.

“May ipapakiusap lang sana ako sa’yo, gusto ko sanang huwag mong sabihin sa kanila na magkakilala tayo.” 

“Kanino? Kila mama at papa?” takang tanong nito.

“Hindi, sa opisina sana at sa kahit na sinong magtanong.”

“Ha? Bakit?”

“Pwede bang hindi ko na sabihin ang dahilan?”

“B-bahala ka, okay lang naman sa’kin.” Kibit-balikat na sagot nito. Napangiti siya, maaasahan talaga ang kaibigan. “Ahh…” biglang bulalas nito. “Pero si Inspector… Inspector David Cruz ba ‘yun? Nandito siya noong nakaraan at naitanong ka niya sa’kin, may mga nasabi akong tungkol sa’yo. Wala ka namang dapat ikabahala dahil wala naman akong nasabing masama.” Malapad itong ngumiti sa kaniya na alanganin niyang tinugon din ng ngiti.

Ano bang iniisip ni David para makichismiss sa buhay ko?

Hindi halos siya nakilala ng mag-asawang Ricarpio nang makita siya. Tuwang-tuwa ang dalawa sa muli nilang pagkikita. Ang Mama Jessa niya ay humingi ng tawad sa nagawa nito sa kaniya noon.

Hindi matapos-tapos ang kwentuhan nila tungkol sa naging buhay niya. Hindi niya naman inaasahang magtatanong ang Papa Mario niya tungkol sa paghihiganti niya dati. Hindi niya sinabi rito ang totoo, sinabi niya lang na wala na siyang anumang balita sa mga taong iyon hanggang ngayon. Ayaw niya itong pag-alalahin kung sakaling sasabihin niya man. 

Pauwi na siya mula sa bahay nila Cindy nang maalala ang Papa Toper niya na bilhan ng ensaymadang paborito nito sa nadaanang bakery shop. 

Sasakay na sana siya sa kotse nang mapansin ang paalis na pulang kotse mula sa eskinita. Kung hindi siya nagkakamali ay iyon ang kotse ni Divine. May isa pang kotse na lumabas at sinundan ang sasakyan ni Divine.

Dali-dali siyang sumakay at pinaharurot pasunod sa dalawang sasakyan. Nasa unahan niya ang isang itim na kotse.

Ayaw man niyang mawala sa paningin ang mga ito ay hindi iyon ang nangyari. Humarurot ang dalawang kotse at siya naman ay naabutan ng stop light. Ngunit pasalamat pa rin siya at matalas ang kaniyang memorya, nakabisa niya ang plate number ng itim na kotse.

KINABUKASAN ay sinundo niya sa bahay ng Mabisco si Divine. Hindi siya nagkamali, kotse nga iyon ng babae at iyon rin ang gamit nila ngayon. 

Habang nasa elevator ay hindi niya napigilang titigan ang babae. Sino kaya ang sakay noong itim na kotse? At bakit hindi na naman ito nagsabing aalis? Iiwas na sana siya nang mapansin ang sugat nito sa noo at kalmot sa leeg. 

Saan niya nakuha ang mga ‘yon?

“I slipped last night, don't mind it.” natinag siya sa sinabi nito. Napansin pala nito ang pagtitig niya.

“Ma'am Divine, pwede ho bang mauna na kayo, naiihi ho kasi ako.” paalam niya rito.

“Buy me a coffee.” Ani nito tsaka tuluyang lumabas ng elevator.

Bumaba na siya, dumiretso muna siya sa CR bago lumabas ng building upang bumili ng kape ni Divine.

“One coffee please the usual order of Miss Divine Mabisco.” aniya sa cashier ng Grinder Café. Regular customer dito si Ms. Divine kaya alam na nila ang preferred coffee nito.

Naghintay pa siya ng ilang minuto para sa order niya.

Papasok na siya ng building nang may huminto na sasakyan sa harap niya at iniluwa non si Mr. Alejo. The car is quite familiar, hawig iyon noong kotse kagabi. Pasimple siyang lumakad papunta sa likod ng sasakyan upang makita ang plate number nito.

“Gotcha!”

“Miss Cruz?” nagulat siya nang may magsalita sa tagiliran niya. Ang hayop na si Alejo.

“Yes, Mr. Alejo?” 

“Titig na titig ka sa kotse ko. Is there any problem?” tanong nitong sinulyapan ang kanina niyang tinitingan bago nagtatakang nilingon siya.

“No, Mr. Alejo. I was just amazed at your car, it looks expensive.”

Tumikhim ito at inayos ang suot na tie bago nagsalita. “Well, yeah. It's the new release of Bentley for this year 2018, the Bentley Continental GT.” mayabang na sambit nito.

Ngumisi siya rito, “I see,”

Nawala ang yabang nito sa nakitang pag-ngisi niya, tumingin ito sa relo, “Oh, I have to go. See you around, Miss Cruz.”

Kibit-balikat siyang tumango rito. Gusto niyang sapakin ang lalaki!

Napapitlag siya nang mag-vibrate ang cellphone niya, kinuha niya iyon at sinagot ang tawag.

“Hello, Gino?” sagot niya sa kabilang linya. “Okay, I'm on my way”

Mabilis niyang tinawagan si Divine at nagpaalam ditong may emergency siyang sasaglitin. Mabilis naman siya nitong pinayagan. Pinag-utos niya na lang kay Kuya Liam ang kape ni Ms. Divine na ihatid sa office nito.

Bumalik siya sa bahay niya upang kunin ang sariling sasakyan tsaka pinaharurot patungong Bulacan. 

Sa Bulacan raw natagpuan ni Gino ang isa sa may kinalaman sa pagkamatay ng mga magulang niya. 

“Dito na ba ‘yun?” Tanong niya sa lalaki.

“Oo. Diyan siya nakatira,” turo nito sa bahay 'di kalayuan sa kinatatayuan nila.

“Got it!” sagot niya at sinuot ang itim na sombrero, nagsuot din siya ng mask para matakpan ang mukha niya.

“Huwag mong sabihin na papasukin mo yung bahay?” 

“Then don’t ask, so I won’t say.” ngiting aniya nang maisuot ang gloves.

“Delikado, Ella” nag-aalalang anas nito.

“Nakakalimutan mo yatang pulis ang kaharap mo, walang delikado, Gino.”

“Siraulo ka talaga! Basta ako dito lang ako.” 

“Okay. Magmanman ka riyan.”

Dumaan siya sa likuran ng bahay. Hindi niya inakala na ganito kataas ang pader sa bahay. Buti na lang ay may dala siyang mga gamit na makatutulong sa kaniya.

Napanganga na lang siya noong nasa tuktok na siya ng puno. Hindi lang ito basta bahay, katulad kila Mr. Mabisco ay mansiyon din ang isang ‘to! Mukhang hindi biro ang mga kakalabanin niya!

Hindi rin naging mahirap ang pagbaba niya, naghintay pa siya ng ilang sandali para makahanap ng tiyempo dahil may iilang tauhan ang nagroronda.

Nagmasid muna siya bago tuluyang binuksan ang pinto sa likuran. Para siyang magnanakaw. Sabagay ninakaw na ng mga taong ito ang buhay ng mga magulang niya, ngayon panahon na para magbayad sila.

Tahimik ang loob ng bahay, mukhang walang tao. Malinis sa kusina at sa sala pero hindi pa rin siya nagpakampanti.

Dahan-dahan pero mabilis niyang inakyat ang hagdan. May tatlong pintuan doon sa ikalawang palapag ng bahay.

Marahan niyang pinihit ang siradura ng pinto sa gawing kanan. Walang iyong laman, bakante. Lumipat siya sa pangalawang kwarto at katulad noong una ay bakante rin ito, maging ang ikatlong kwarto ay ganoon din.

Nagtataka man kung bakit walang mga gamit ang mga kwartong iyon ay inakyat na niya ang huling palapag ng bahay.

Doon ay may nakita siyang kwarto, habang tinatangkang buksan ang pinto ay may narinig siyang nag-uusap paakyat ng hagdan. Bago pa man siya tuluyang mahuli ay nakapasok na siya sa kwartong iyon. 

“Sino ka?”

Nanlamig ang buo niyang katawan sa boses na narinig at mayroon ding nakatutok na matigas na bagay sa likuran niya. Nang masulyapan ang isang putter ng golf ay mabilis niyang kinalma ang sarili.

Dahan-dahan siyang humarap dito. Bumungad sa kaniya ang isang lalaking nasa mid-30's, base sa suot nito isa siyang katiwala sa mansyong ito.

Mukhang wala roon ang pakay niya!

Gulat ang gumuhit sa mukha ng lalaki nang mabilis niyang sinalag ang kanang braso nito na may hawak na patalim. Ginamit niya ang pagkakataong iyon upang abutin ang putter at inihampas iyon sa mukha nito.

“Fuck! S-Sino ka? Anong ginagawa mo rito?” nahihirapang tanong nito, sapo ang mukhang tinamaan ng putter.

“Sino ang boss mo?”

“H-hindi ko alam, b-bago lang ako rito” pagsisinungaling ng lalaki. Akala naman nito ay hindi niya ‘yon mahahalata.

“Sasabihin mo o pasasabugin ko ang bungo mo?” inilabas niya ang baril sa kaniyang tagiliran.

“Huwag! Pakiusap maawa ka!”

“Isa, sasabihin mo o hindi?” bilang niya.

“Hindi ko talaga alam!!”

“Dalawa,”

Umiling-iling ito, hindi talaga aamin. Kinasa niya ang baril na hawak at ipinutok iyon sa gilid ng lalaki. Napasigaw ito sa takot.

“Si-Si sir G-George!” takot na sambit nito. George? 

“George?” sinong George? Maraming George sa mundo!

“George Mabisco. Pakiusap 'wag mo akong patayin may mga anak ako.”  Pagmamakaawa nito. 

George Mabisco? Nagpaulit-ulit sa kaniyang isipan ang pangalang iyon.

Natinag siya sa kaniyang pag-iisip nang may nagsusumigaw sa labas ng kwarto. Malakas na hampas sa batok ang ginawa niya upang makatulog ang lalaki. Inikot niya ang paningin sa buong kwarto upang maghanap ng madadaan palabas sa mansyon. Sa 'di inaasahan ay nahagip pa ng mga mata niya ang isang litrato na nakapatong sa side table. Litrato iyon ng lalaki at kilalang-kilala niya iyon. 

“Nandoon!!” rinig niyang sigaw mula sa pinto kasabay nito ang pagdating ng iba pang tauhan at mga putok ng baril. 

Nagmamadali siyang bumaba ng bintana. Kahit na may kataasan ang mansyon na iyon ay sunod-sunod naman ang biranda kaya madali lang siyang makakarating sa unang palapag. 

“Bilisan niyo! Huwag siyang hayaang makalabas!” dinig niyang sigaw ng isa sa mga humahabol sa kaniya.

Mabilis siyang tumakbo pabalik sa dinaanan niya kanina. “Shit!” hiyaw niya ng madaplisan siya ng bala sa kanang hita noong paakyat na siya sa puno. Binunot niya ang baril at binaril ang kamay ng mga tauhang malapit na sa kaniya. Mas binilisan niya ang kilos para makaalis agad bago pa siya mamatay sa kamay ng mga pesteng tauhan ni George Mabisco!

  

“Patakbuhin mo na, Gino.” sigaw niya ng matanaw si Gino na nag-aalalang nakatingin sa kaniya. Tatakbo pa sana ito para lapitan siya nang sigawan niya ito. “Paandarin mo na!” nagmadali naman nitong binuhay ang sasakyan at nang makapasok siya ay pinaharurot na nito iyon.

Hindi niya alam kung saan na sila napadpad ni Gino. Isang bangin malapit sa kalsada ang hinintuan nila. Mukhang malayo sa syudad ang lugar na iyon.

Inilabas niya na lang sa pagsigaw ang sakit at galit na nararamdaman niya sa oras na iyon.

Hindi niya matanggap na napalapit siya sa taong pumatay sa mga magulang niya at sumira ng buhay niya!

Napahagulhol na lamang siya sa bisig ni Gino. Maraming katanungan ang pumasok sa kaniyang isipan.

James Alejo, George Mabisco I will ruin your lives, just like how you did to mine! Just fucking wait for it!!